Horse_Wars: Niewolnicy (by PiekielneCiastko)

[Nightmare]

Reszta Podmieńców rzuciła się na ciebie z furią. Tylu przeciwników na jednego jednorożca...

[Ohmowe Ciastko]

Wbiłem ognisty miecz w ziemię przed sobą. Liczyłem, że dookoła mnie pojawi się ściana ognia. Czułem, że ten od lodu i tak coś zrobi, więc byłem gotowy do szybkiego ataku na niego.

---

Tak się robiło barierę tymi mieczami?

[Nightmare]

Trzeba było wbić i zrobić kółko dookoła siebie.

---

Podmieniec z wodnym cię oblał lodowatym strumieniem, co spowodowało natychmiastowe rozpadnięcie się tarczy.

[Ohmowe Ciastko]

Został jeszcze drewniany i lianowy.  Szlag, muszę coś wymyśleć. Rozejrzałem się dookoła nie spuszczając gardy. Coś musiało pomóc mi w walce.

[Nightmare]

Jeden z Podmieńców potknął się o tego leżącego. Wypuścił z pyska miecz złota, który upadł przed tobą.

[Ohmowe Ciastko]

Ja to jednak czasami mam szczęście! Choć wydało mi się to lekko podejrzane, najostrożniej jak umiałem i najszybciej jak umiałem spróbowałem złapać magią miecz. Gdybym mógł skorzystać także z niego, to byłbym w wiele lepszej sytuacji. W mojej głowie nawet powstawały już zalążki planu działania. Tylko mi się tam nie wykrwaw.

[Nightmare]

Po chwili miecz znalazł się obok ciebie. Podmieńce ponownie zaczęły krzyczeć na siebie, rozwodząc o rannym.

[Ohmowe Ciastko]

Najszybciej jak mogłem wykonałem dookoła siebie złotą barierę. Najpierw miałem zamiar jakiś czas być w niej ukryty, aż zabiorą rannego, a później coś się wymyśli. Na discorda, czy ta bariera jest płynna, czy stała? Musiałem to sprawdzić.

[Nightmare]

Bariera od twojej strony była płynna, ale od strony Podmieńców była hiper-twarda. Tymczasem nikt się do rannego nie zbliżał, wszyscy tylko wrzeszczeli na siebie.

[Ohmowe Ciastko]

Szlag, niech coś z nim zrobią! Na wszelki chaos, muszę jakoś uciec. Czy będę musiał przebijać się do wyjścia? Na draconequusa, a chciałem walczyć bezkrwa....

Teleportacja. Ale czy zdołam się teleportować na taką odległość? Przypomniałem sobie miejsce, w którym stałem, gdy zauważyłem tą dziurę do tego podziemia. Dzięki temu miałbym trochę czasu. Przeklęte sumienie. Zabiłbym ich i byłoby po problemie, a tak mogę zabić siebie. 

Skupiłem się na tamtym miejscu i podjąłem próby teleportacji.

[Nightmare]

Po chwili już trzymałeś się kopytami za wylot rury. Byłeś strasznie wyczerpany.

[Ohmowe Ciastko]

Pociągnąłem się i najszybszym krokiem, na jaki mogłem sobie pozwolić, skierowałem się do wyjścia.

[Nightmare]

Kopyta miałeś jak z waty, zataczałeś się ze zmęczenia. Jednak udało ci się jakoś wyjść.

[Ohmowe Ciastko]

Dojdź przynajmniej do Kate. Tak masz szansę przeżyć. DOJDŹ! MASZ ZNALEŹĆ W SOBIE TĄ ODROBINĘ GLUKOZY I DOJŚĆ!

Chwytając się uparcie każdej możliwej myśli motywującej mnie do ruchu skierowałem się do Kate. Jeśli nie podołam temu, to mnie znajdą.

[Nightmare]

Za sobą usłyszałeś hałasy. Powoli, przed tobą pokazywały się kontury domu Kate. Przed drzwiami padłeś na kopyta, zdzierając skórę z kolan.

[Ohmowe Ciastko]

Spróbowałem podźwignąć się do pozycji, w której mogłem się ruszać. Bezskutecznie. Ponownie upadłem na kolana. Nie poczułem bólu - strach wchłonął wszystkie inne odczucia. Strach o życie moje i niewolników, których mogę uratować.

Brak sił, hałasy, dom Kate. Nie krzyknę - nie mam sił, by wziąć głęboki oddech. Tylko przez drzwi. Dasz radę. Na pewno ktoś cię znajdzie. Ostatkami sił otworzyłem drzwi i przetoczyłem się do środka, korzystając z energii kolejnego upadku. Powoli zaczynałem tracić obraz.

Po chwili ciemność pochłonęła wszystko.(stracił przytomność przez brak siły, a nie zło zalało świat. Tak bardziej poetycko )

[Nightmare]

Kiedy się obudziłeś, leżałeś obolały na swoim łóżku.

[Ohmowe Ciastko]

Kolana mnie bolą. Chyba nawet szczypią. Ale wiem, że muszę wstać. Ale jaka pora dnia teraz jest? Rozejrzałem się po pokoju, szukając świadectw na konkretną porę doby.

[Nightmare]

Przez okno wpadało światło dnia. Na stoliku obok stała szklanka z jakimś napojem.

[Ohmowe Ciastko]

Ile ja spałem? Na próbę spróbowałem magią podnieść trochę szklankę - dzięki temu powinienem wiedzieć, czy mam w sobie odrobinę siły.

[Nightmare]

Szklanka odrobinę oderwała się od stolika, a następnie z brzękiem opadła na blat. Twoją głoe przeszył okropny ból.

[Ohmowe Ciastko]

Szlag. Ból oznaczał, że jestem jeszcze bardzo, ale to bardzo zmęczony.

-Kate, ratuj - powiedziałem najgłośniej, jak mogłem, czyli dość cicho.

[Nightmare]

- Już się obudziłeś? - powiedziała klacz, wlatując do pokoju. W kopycie trzymała mokrą chustkę, którą położyła co na głowie. Zimno zmniejszyło ból.

[Ohmowe Ciastko]

Aż chciałem odpowiedzieć czymś głupim, ale ból przy próbie wymyślenia czegoś takiego sprawił, że odpowiedziałem prostymi słowami.

-Raczej tak. Ile tygodni spałem?

[Nightmare]

- Jeden. Tymczasem policjanci już nie będą ciebie ganiali.