Wilcza wataha: Dołącz i wędruj z nami!

[kameleon317]

- Dzięki Nasza za streszczenie sytuacji. Lejla, gdybym był zdenerwowany wyszedłbym ze szpitala i mianował ciebie szamanem. Co ci z opatrunku jak tego nie odkazisz i później nie będziesz brać odpowiednich ziół na gojenie się. Nic. To, że potrafisz wstrzymać krwawienie śmiesznym opatrunkiem jeszcze nic nie znaczy - spojrzałem na Nocturne - dalej nie wiem co ci dolega. W sumie jestem szamanem i sam powinienem to wiedzieć tylko problem w tym, że jestem ledwo przytomny i mógłbym wydać złą diagnozę. Z twoją pomocą będzie mi łatwiej.

[Jake]

Jacob szybko się obudził i wstał ostro, co oznaczało że już mu się tutaj znudziło i że wychodzi. Cicho zapiszczał bo bolał go jeszcze bok. Powiedział do Mordimera wchodząc.

- Tak wiem. Nie nadwyrężać się do zagojenia.

Po czym wyszedł i truchtem pobiegł na polanę by sprawdzić jak się tam sprawy mają.

-------------------

Tymczasem Jane spała sobie słodko pod drzewem blisko polany.

[Dżuma]

- Ehh - westchnęłam z nie mocy gdy zauważyłam Jacoba - Z tego co wiem Noctrune została postrzelona w łapę, ale nie dam sobie ucha uciąć. Choć Lejla damy opatrunek i obmyjemy, później Mordimer da ci jakieś zioła. - zachęciłam ruchem pyska aby poszła za mną -

[L'estaca]

POszłam grzecznie za Naszą. Nie lubiłam chodzić na badania, ale nie uciekałam.

[Arcybiskup z Canterbury]

-Nic mi nie dolega. To ty uparłeś się na badanie, czyli mówiąc prościej, na szukanie dziury w całym. -Spojrzała w nieprzytomne oczy Mordimera. -Nawet gdyby dziura była wielkości mojej głowy, w swoim obecnym stanie byś jej nie znalazł. Idź spać. To nie ma sensu. -Zeskoczyła z kamienia i ruszyła do lasu - po jedzenie.

[Jake]

Jacob tymczasem latał z początku do końca polany. Nie wiedział co się z nim dzieje, ale chciało mu się bardzo biegać. Kiedy przestało go tak ciągnąć do biegania zaczął biegać w kółko i szukał swojego ogona. Kiedy mu się to znudziło zaczął drapać drzewa. Następnie znalazł jakiś głaz i skakał z niego na ziemię. Robił to z 14 minut i zaczął teraz skakać.

-----------------

Jane tymczasem wstała i przeszła się do szpitala zobaczyć co tam porabiają.

[wilczyca27]

- Co się z tobą dzieje Jacob? - Spytała, dziwnie wychodząc z cienia.

[Dżuma]

Po obejrzeniu wszystkich siniaków, stwierdziłam że przydało się złapać kilka pijawek. Można by było pozbyć się tych sińców. Później po obmyciu ran, wodą z rośliną odkażającą, posmarowałam aloesem. Nie było go dużo, ale był bardzo wydajny.

- Zaraz się zapytam Mordimera co masz brać, aby się wszystko zagoiło. Możesz iść na polanę, później najwyżej ci powiem jakie zioła.

Gdy Lejla wyszła, zauważyłam Noctrune, która wychodziła ze szpitala.

- Musisz się przyzwyczaić, taka już jest. - powiedziałam - Teraz lepiej coś zjedz i się prześpij, bo jeszcze tutaj nam padniesz. - poklepałam Mordimer po grzbiecie.

[kameleon317]

- Tak muszę tylko jeszcze zbadać wszystkich i... i... - po czym upadłem na ziemię i straciłem kontakt ze światem rzeczywistym.

[Dżuma]

Przez chwilę myślałam że za mocno go klepałam i patrzyłam się na moją wiszącą w powietrzy łapę. Sprawdziłam oddech był długi i równomierny. Wszystko na szczęście było w porządku. Delikatnie przeniosłam go na polanę. Było słonecznie więc zimno nie wchodziło w grę odłożyłam go w słonecznym miejscu pod drzewem. Sam jednak poszłam poszukać innych, którzy nie byli na badaniu.

[L'estaca]

Popatrzyłam z podziwem na Nocturne. Przeszkadzała mi ta ,,maź'' na ciele i miałam ochotę sie wytarzać

-Jackob, miałeś się nie nadwyrężać, a ty skaczesz ze skały! Czy ty zawsze szukasz kłopotów?-Parzyłam jak robi jedną rzecz po drugiej czekając na odpowiedź

[Jake]

Jacob przestał skakać i chwilę pomyślał nad tym co powiedziała Lejla po czym spojrzał się na Tajemniczego. Zamyślił się. Myślał tak przez 5 minut po czym pobiegł do niego pędem. Dotknął go łapą powiedział szybko

- Berek

Po czym zaczął biec w stronę Lejli. Był koło niej i zaczął biec wokół niej szybko mówiąc.

- Po prostu mi się nudzi.

---------------

Jane tymczasem czujnie obserwowała co się dzieje w szpitalu nie ujawniając się.

[Arcybiskup z Canterbury]

Czarna wilczyca cichaczem wymknęła się z polany. Nawet jeśli nic nie upoluje, przynajmniej na chwilę zniknie i wszyscy będą myśleli, że coś robi. Wróciła w to samo miejsce co zwykle - do strumienia. Postanowiła skomplikować życie rybom.

[L'estaca]

Pokręciłam głową i się uśmiechnęłam.

-No cóż. Tak to jest był ,,niespokojną duszą''

[kameleon317]

- Idźcie - krzyknąłem - ktoś musi ich spowolnić.

- Ale Mordimer... - powiedział Eldim - obiecałem twojemu dziadkowi, że nic ci się nie stanie.

- Byłeś dobrym przyjacielem - powiedziałem po czym pobiegłem w kierunku wschodnich i...

Oko. Drugie oko. Znowu? Dawno już nie miałem tych koszmarów. Rozejrzałem się po okolicy. Nie jestem w szpitalu. Może ktoś potrzebuję pomocy. Pójdę sprawdzić. Wstaję i od razu wiem, że to był zły pomysł. Padłem na pysk i bez możliwości ruchu zasnąłem.

(Tak btw. wszystkiego najlepszego drogie panie.)

[Dżuma]

Z tego co wiedziałam wszyscy byli przebadani, ale mogłam się mylić. Powoli przechodziłam przez polanę. Zobaczyłam Jacoba biegającego wokół Lejli. Miał przecież nie nadwyrężać się.

- Jacob, miałeś przecież odpoczywać. - powiedziałam bezradnym głosem - Jacob! - krzyknęłam, gdyż wcześniejsze zdanie zignorował.

[Jake]

Jacob z dużą prędkością podbiegł do Naszy. Przeskoczył ją. Podczas skoku dotknął ją łapą i powiedział

- Berek

Po czym zaczął biec w stronę głazu. Skoczył na niego i czekał leżąc.

---------------

Jane znudziło się patrzenie na szpital i zaczęła biec w stronę polany.

[Arcybiskup z Canterbury]

Po zrobieniu niczego, co było bardzo korzystne dla organizmu wilczycy (Nic zawsze oddziałuje zbawiennie) ruszyła ona z powrotem na polanę. Ku jej zupełnemu nie-zdziwieniu Jacobowi jak często ostatnio, odwalało. Ruszyła brzegami polany, próbując uniknąć Jacoba.

[Dżuma]

- Dobrze Jacob jak chcesz. To ty będziesz miał zakażenie. Jak cię to nie wykończy to po prostu przez uszkodzone tkanki rozerwiesz się na pół. Twój wybór. - spokojnie wracałam w stronę szpitala, po drodze spotkałam Jane. Posłałam jej spojrzenie które mówiło aby coś zrobiła z Jacobem.

Wróciłam do Mordimera który dalej smacznie spał. Położyłam się obok i zasnęłam.

[L'estaca]

-Kiedy się przenosimy?-zapytałam Asiannę

[Marcinek]

-Um...przepraszam, jestem wędrownym magiem, czy byłaby możliwość dołączenia do waszego stada? Oczywiście jeśli znajdzie się dla mnie jakieś miejsce...- spytał niepewnie Say wychylając lekko pyszczek zza krzaków nieopodal; był to wilczek o srebrnej maści, z błękitnymi oczami.

[L'estaca]

-Cześć, jak cię zwą?

[Jake]

Jacob patrzył jak Nasza odchodzi. Nagle zrobiło mu się smutno. Zjechał z głazu na na pazurach po czym zostawił widoczny ślad. Przeszedł kawałek i nagle wpadł do jakiejś dziury. Leżał chwilę i wstał. Porozglądał się i zauważył wyjście nieopodal, ale nie chciało mu się iść więc dokładniej zbadał niedużą jaskinie. Na samym środku był jakiś święcący kamień. Położył się koło niego i przyjrzał się. To był diament o czerwonej barwie. Emanował ciepłem i światłem jakby był zaczarowany. Jacob porozglądał się wokół i zwinął się w kłębek ciągle wpatrując się w diament.

---------------------

Jane weszła na polanę. Zaczęła szukać Jacoba, ale nie wiedziała go. Spojrzała się na Lejle i zauważyła koło niej jakiegoś wilczka. Podeszła bliżej i spytała się

- Jak się nazywasz?

[kameleon317]

Nagle na polane wbiegł młody wilk i biegał po okolicy jakby czegoś szukał.

[Ryś Raindrops]

-Nudzi mi się, nie mam co robić. - Powiedziałam sama do siebie. Nagle zauważyłam nowego wilka. - Nowy! Muszę się przywitać. - Podeszłam do nowego wilka. - Hej! Jak się nazywasz? Skąd jesteś? Zostaniesz w naszej watasze? Byłoby miło. Chcesz? - Powiedziałam i patrzyłam się na wilka.