Equestria: You're in the army now

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

- Gryfie mięso jest znacznie lepsze. - burknął kuc, trzymając ptaka do góry nogami. - Następnym razem nie próbuj mi wyrwać kręgosłupa. Z twoich słów, przesyłkę dostarczyłeś. Nagroda cię spotkała? - zapytał się kruka, puszczając go z "uścisku".

[Arcybiskup z Canterbury]

- Bahdzo chętnie polecę tam ponownie. Gryfie mięso... Thudno mi powiedzieć, czy lepsze. Smakuje jak kuhczak z domieszką kota. Co innego konin... - zauważył sporzenie Rocketa. - Dobrze, dobrze. Jeśli mnie puścisz, z chęcią przekażę ci list od żony. Miła klacz, naphawdę. - wyskrzeczał.

Edytowano Kwiecień 21, 2013 przez Nocturnal Light

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

- Bardzo chętnie go przyjmę. - powiedział ogier odstawiając ptaka na nogi. Pogłaskał go po głowie. - A tak na przyszłość... Będiesz tutaj przez następne... Kilka lat?

[Arcybiskup z Canterbury]

- Ja jestem whszędzie. I whszędzie mam oczy - zmrużył jedno z nich, wgapiające się w kuca. - Dlaczego pytasz, dhogi panie? - W trakcie zadawania pytania dziobem zdjął sobie z łapy niewielki woreczek, i wyjął z niego kartkę złożoną kilkakrotnie.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

- Gdybym w jakiś cudowny sposób przeżył... Mógłbyś sobie ponownie trochę polatać, to dobre dla zdrowia. - odpowiedział z charakterystycznym uśmiechem kucyk. W międzyczasie wziął kartkę, którą jego ptasi przyjaciel mu podawał.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Bahdzo chętnie. Tutaj masz kahtkę. Twoja żona o to zadbała i mówiła, że czeka na odzew. Dała też ołówek. - Dodał. Rocket rozłożył list.

 

Drogi Rockecie,

List - za pomocą skrzydlatego przyjaciela - doszedł niesamowicie szybko. Wierzę, że nic Ci się nie stanie. Dziecko ma się bardzo dobrze. Za kilka tygodni powinno wybrać się na świat. Będziemy wychowywać je razem, Ty i ja. Zdaję sobie sprawę, że wiesz, że masz tu po co wracać. Kiedy to wszystko się skończy, będę czekała na Twój powrót z niecierpliwością. Póki co, mam jednak nadzieję, że zarówno Ty jak i Twoi towarzysze wrócicie w jednym kawałku. Będziemy szczęśliwi.

Kocham Cię, Lucky.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

Rocketowi z lewego oka poleciała łza. Była to łza wzruszenia połączona z łzą strachu przed zawiedzeniem ukochanej. Szybko ją otarł i odezwał się do kruka, odbierając od niego ołówek. - Dzięki kumplu. Teraz, jeśli nie masz nic przeciwko, spróbuję przespać kilka godzin, do czasu mojej warty. Do następnego zobaczenia... W świecie żywych lub świecie martwych.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Jasne, głuptaku. Wiesz... Budzisz we mnie sympatię. Naphawdę. Będę niedaleko. Gdybyś czhegoś potrzebował, będę w pobliżu - Zakraczał na pożeganie i odleciał w kierunku drzew.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

- Miły ptaszek. - powiedział do siebie Rocket. Nigdy nie pomyślałby, że zaprzyjaźni się z padlinożercą. Rozłożył na w miarę suchym gruncie swOj śpiwór i wszedł do niego.

Gratuluję kolorku

[Arcybiskup z Canterbury]

Sen skończył się równie szybko, jak przyszedł. Pobudka nie była szczególnie przyjemna. W nocy pan Morfeusz wcisnął Rocketowi pod powieki piasek. A może nie piasek? Może gruboziarnistą sól? Tak, to z pewnością była sól. Dodatkową atrakcją było zimno.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

Rocket ziewnął. - To już... Już czas mojej warty? - odezwał się bardziej zmęczony niż przed snem. No cóż, warunki polowe, trza się przyzwyczaić.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Tak. Właśnie tak. Ale nie martw się. W końcu nadejdzie świt - mruknął mało entuzjastycznie kuc schodzący z warty.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

- Już niedługo... Raczej ujrzymy jeszcze przed śmiercią słońce. - powiedział kucyk. Powoli podszedł do prowizorycznego stanowiska wartowniczego.

[Arcybiskup z Canterbury]

Deski zaskrzypiały pod ciężarem Rocketa. Z tej pozycji świetnie widział granicę lasu i okoliczne stepy. W pewnym momencie zauważył ruch w zaroślach, kątem oka.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

Rocket kucnął. Chwycił za pistolet. Nie chciał strzelać, póki nie wiedział, co się tam kryje. "Spokojnie, to tylko kruk..." pomyślał. Miał nadzieję, że z kraków nie było go widać, nawet jeśli miał rację.

[Arcybiskup z Canterbury]

Większość okopu spała. Krzaki tymczasem uspokoiły się, a ruch zanikł. Nie zanikło natomiast dziwne uczucie bycia obserwowanym przez kogoś...

Większość okopu spała. Krzaki tymczasem uspokoiły się, a ruch zanikł. Nie zanikło natomiast dziwne uczucie bycia obserwowanym przez kogoś...

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

Rocket postanowił pozostać skoncentrowanym. Niebezpieczeństwo mogło czaić się z każdej strony, dlatego nadal pozostawał na klęczkach, by uchronić się przed ewentualnym wykryciem.

[Arcybiskup z Canterbury]

Krzewy znów poruszyły się. Wyskoczył z nich zając, węsząc dookoła w nadziei znalezienia czegoś do jedzenia. Chwilę później te sam zając w akopaniamencie huku upadł na ziemię, bez głowy. Ktoś - zapewne gryf - celnie strzelił do stworzenia. W jakim celu?

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

"Godny przeciwnik." - pomyślał Rocket. Załadował pistolet i wymierył w krzaki, nie wstając z klęczków. "Tylko spróbuj wyłonić swój dziób..."

[Arcybiskup z Canterbury]

Tuż koło Rocketa wylądował pocisk, wzniecając tumany kurzu i na chwilę go ogłuszając. Krzaki znów poruszyły się i coś bardzo szybko wybiegło z nich, porwało zająca i wróciło do kryjówki, zostawiając po sobie parę piór. Gryf. W dodatku gryf samobójca.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

Rocket wystrzelił pocisk w sam środek krzaków. Miał nadzieje, że zrani Gryfa, lecz go nie zabije. Informacje zawsze się przydadzą, szczególnie teraz.

[Arcybiskup z Canterbury]

Wokół zebrała się grupka obudzonych żołnierzy i generał.

- Co jest? - zapytał się. Niektórzy z żołnierzy ostrożnie i powoli wyciągali głowy z okopu, próbując zobaczyć co się dzieje. Z drzewa obok zleciał kruk, lądując ostrożnie obok Rocketa. Spojrzał na niego paciorkowatymi oczami.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

- Ćśś... Gryf. W krzakach. Zabił zająca, próbował mnie zastrzelić, momentalnie się wychylił i wrócił do kryjówki. Strzeliłem do niego, w stronę tamtych krzaków. Mam nadzieję, że jeszcze żyje, informacje się przydadzą. - odpowiedział szeptem generałowi.

[Arcybiskup z Canterbury]

Kruk ku zdziwieniu widowni, która mierzyła do niego z karabinów, usiadł na grzbiecie Rocketa i przybliżył dziób do jego ucha.

- Żyje. Ale nie wiem, jak chcesz go stamtąd wyciągnąć... Phrzecież jest w lesie, poza zasięgiem. Co zhobisz? - zapytał. Rozejrzał się po zdziwionych twarzach żołnierzy i zakraczał dla niepoznaki.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

- Panowie, mam pomysł. Ziemia nad nami jest bardzo niestabilna. Można by zrobić sobie przewagę na tym robactwem, powodując osunięcia się ziemii, a przy okazji nadstawić na kilkunastu, którzy spadną, karabiny. Trzeba jednakże kogoś zwinnego i szybkiego, w dodatku silnego, by mógł takie osunięcie się spowodować, odpowiednio szybko odbiegając od miejsca osunięcia. Najpierw trzeba by było spowodować osunięcie wywabiające gryfa z lasu, a następnie zrzucające go na pewną śmierć - lub bycie jeńcem - wprost w nasze kopyta. Co pan na to, panie Generale? - opowiedział swój plan Rocket. Wyszeptał po chwili w stronę kruka: "Dzięki za przydatne informacje."