Equestria: You're in the army now

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

- Ja tak samo. - z uśmiechem na ustach powiedział Rocket. - Co przewidujesz? Będzie łatwo atakować zdziesiątkowane gryfy, czy może zdążą zebrać nowe oddziały?

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie do mnie należy przewidywanie. Do mnie należy pranie tyłków. Co będzie, to będzie. Zobaczymy, a gdyby nawet zdążyli sobie pomóc to nic na to nie poradzimy.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

- No cóż... Mam nadzieję, że jesteś przygotowany. - rzekł spokojnie. - Nie będę już przeszkadzał. Do zobaczenia na froncie! - pożegnał się i zaczął się oddalać.

[Arcybiskup z Canterbury]

Jakiś czas później dało się wyczuć napięcie panujące w okopie. Wszyscy nosili już broń i nerwowo przebierali kopytami. Niebawem miał roznieść się sygnał do ataku.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

Rocket spokojnie, nie zwracając uwagi na panujący harmider w myślach pożegnał się z żoną - tak na wszelki wypadek, przecież i tak go nie usłyszy - po czym podreptał z bronią w ręku w stronę swojego szeregu.

[Arcybiskup z Canterbury]

Kilka minut później zabrzmiał dźwięk gwizdka. Sygnał do ataku. Pierwsza fala kilkuset żołnierzy wybiegła z karabinami z bezpiecznego okopu. Niemal od razu rozległy się strzały. Teraz przyszedł czas na drugą.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

Rocket odbezpieczył broń. Wiedział, że łatwo nie będzie, lecz miał nadzieję... Nadzieję, że przeżyje. Ustawił się w pozycji do biegu i czekał na dźwięk gwizdka.

[Arcybiskup z Canterbury]

Dźwięk zabrzmiał i druga tura żołnierzy pobiegła w kierunku wroga. Na samym starcie kilku upadło na ziemię. Na podziurawionym polu widać było dziury po bombach i zwłoki w różnym stanie.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

Ogier przyłożył pistolet do oka. Celował świetnie, ale jak się człowiek kuc śpieszy to się diabeł Discord cieszy. Wysłał kilka naboi w stronę, z której strzelały gryfy.

[Arcybiskup z Canterbury]

Gryfy zdecydowały się również opuścić okop. Kilku z nich padło na samym początku, tak jak kuce. Na polu zawrzało. Świst kul skutecznie zagłuszał i rozpraszał.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

Rocket postanowił przejść trochę bardziej na prawą stronę frontu, nie odrywając pistoletu od oczu, tak był przyzwyczajony do sposobu celowania wyrzutni. Wcześniej jednak oddał na szybko dwa strzały w stronę gryfów.

[Arcybiskup z Canterbury]

Jeden z gryfów upadł raniony, choć nie śmiertelnie. W celownik zaś wszedł mu inny gryfi żołnierz, skupiony na celowaniu w kuce.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

Rocket tak szybko, jak tylko umiał nacisnął na spust. Nie ma czasu na celowanie w newralgiczne punkty, trzeba brać okazję póki można.

[Arcybiskup z Canterbury]

Kula trafiła prosto w głowę. Trysnęła krew i gryf przewrócił się na ziemię w drgawkach. Ale nie zostało to zignorowane przez towarzyszy zmarłego, o czym świadczyły naboje wbijające się w ziemię niebezpiecznie blisko Rocketa.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

Kuc odskoczył spowrotem w lewo. Po prawej stronie czekała pewna śmierć. "Skąd oni wiedzieli, że to ja?" - pomyślał. Sprawdził ilość naboi w magazynku.

[Arcybiskup z Canterbury]

Ilość nie wskazywała na sytuację krytyczną. Miał jeszcze wytarczająco naboi żeby położyć kilku przeciwników. Tymczasem przez niebo przelatywały pegazy, strzelające do wroga. Latały nieregularnie, by utrudnić gryfom wycelowanie, ale i tak kilka z nich spadło na ziemię po trafieniu.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

Rocket uspokoił się. Zlustrował wzrokiem całą okolicę. Gdy tylko zauważył przeciwnika, wycelował. Pociągnął za spust.

[Arcybiskup z Canterbury]

Gryf został trafiony w skrzydło. Chwilę później zabrzmiał sygnał do odwrotu. Ci którzy jeszcze żyli, wracali biegiem do okopu.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

Rocket rzucił się galopem do ucieczki i schował pistolet. On już swoje zrobił, ale uważał, by nie dostać kulki w plecy.

[Arcybiskup z Canterbury]

Kilka razy kule śmignęły koło niego, nie trafiając. Wbiegł do okopu i odetchnął. Rozejrzawszy się po bezpiecznej kryjówce można było stwierdzić, że żołnierzy którzy zginęli było mniej od tych ocalałych. Zobaczył klacz poznaną w obozie, która stała nad rannym pegazem i próbowała zatamować krwawienie, i zobaczył poznanego już wcześniej kuca z blizną na twarzy, któremu również udało się wrócić.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

Rocket odetchnął głęboko. "Sukces." - pomyślał. Schował broń. Zaczął szukać jakiegoś rannego kuca, by mu pomóc, w końcu nie należy stać bezczynnie.

[Arcybiskup z Canterbury]

Znalazł się takowy dość szybko. Błekitny pegaz jednorożec, leżący bezwładnie i kaszlący. Z każdym kaszlnięciem z jego ust wypływała krwawa piana.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

Rocket wiedział, że trzeba działać. Nie znał się na pierwszej pomocy zbyt dobrze, lecz wiedział, że trzeba zatamować krwawienie. Szybko zaczął szukać rany wlotowej.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Dzięki - wysapał żołnierz, po czym przesunął kopyto z klatki piersiowej, ukazując ranę z tkwiącą w niej kulą na wysokości prawego płuca.

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

Ogier spojrzał na tę ranę. Nie wyglądała na śmiertelną... Przynajmniej, jeśli nie brać pod uwagę wykrwawienia. Rocket znowu oderwał duży kawałek munduru (strasznie łatwo się rwał, pewnie po tej akcji z drabiną) i zrobił z niego prowizoryczny bandaż, który następnie obwiązał wokół rany. - Chyba przeżyjesz, ale chirurg powinien to zobaczyć. - szepnął. Spróbował podnieść towarzysza.