Gonitwa za szczęściem - Ren Canady (Applejuice)

[Applejuice]

Przez chwilę ją obserwowałem, lecąc za nią powoli. Kurczę. Cały czas emanowała pozytywną energią. Chyba to najbardziej mnie w niej zachwyciło. Wieczny uśmiech na twarzy... na wyjątkowo ładnej twarzy... Rzuciłem się przed siebie, doganiając ją, a potem nieco zwalniając, żeby się z nią zrównać i uśmiechnąłem się szeroko. - Nie zgubisz mnie tak łatwo! - wykrzyknąłem.

[Draco Brae]

Dla Suzanne brzmiało to jak wyzwanie. Próbowała przez chwilę wykrzesać z siebie więcej, by uciec Ci prędkością, ale w końcu zrozumiała, że tu masz nad nią przewagę. Skręciła momentalnie w lewo, to również Ci nie umknęło. Pędziliście tak oboje kręcąc to raz beczki, to obracając się wokół własnej osi. Lataliście, nie... Bawiliście się w ten sposób wspólnie. Suzanne nie dawała za wygraną, wciąż starała się zrobić wszystko byś na chwilę ją zgubił. Wzbiła się nagle wysoko prosto w chmury. Twój czas reakcji był szybki, jednak, gdy wleciałeś w chmury, nigdzie jej nie widziałeś. Znikła. Byłeś cały rozgrzany od tej gonitwy. Serce waliło Ci z podekscytowania, a mięśnie pulsowały wciąż gotowe do pracy.

[Applejuice]

Szybko rozejrzałem się dookoła, a gdy nadal jej nie zauważyłem, wzleciałem jeszcze wyżej. Mając szersze pole widzenia latałem dookoła, a potem gwałtownie zanurkowałem w chmury i zacząłem pływać w obłokach, szukając Suzanne.

[Draco Brae]

Przeczesywałeś chmury, ale klaczy ani widu, ani słychu. Obłok za obłokiem był sprawdzany, mimo to Suzanne skryła się dobrze. Cokolwiek chciała zrobić, na pewno zaraz miało się stać. I faktycznie, po chwili usłyszałeś jej chichot. Słoneczna klacz pikowała mocno w dół i po drodze pochwyciła Cię. Pędziliście prosto na ziemię.

[Applejuice]

Nadal się śmiejąc, objąłem ją i gwałtownie wzbiłem się w górę, kręcąc się razem z nią dookoła siebie. Znów przebiliśmy się przez chmury, a potem, wciąż ją obejmując, delikatnie opadłem w obłoki. Była niesamowita. Nic mnie nie powstrzymywało od tego, żeby powiedzieć to na głos: - Jesteś niesamowita.

[Draco Brae]

Suzanne nie protestowała podczas Twoich akrobacji. Śmiała się razem z Tobą. Gdy wreszcie znaleźliście się na obłoczku, ta dopiero delikatnie oswobodziła się z Twojego uścisku i przysiadła. Złożyła powoli skrzydła, a potem się nieco przeciągnęła.

- Dziękuję - odparła ciepło. - Nie za komplement, lecz za to, że mogłam z kimś polatać. Dawno nie czerpałam z tego wspólnej uciechy.

Zaraz po swojej wypowiedzi znów poderwała się gwałtownie w powietrze. Powoli i z gracją uderzała skrzydłami w powietrze.

- Powinniśmy się pospieszyć, trzeba zebrać jak najwięcej drewna. A potem oczywiście je jakoś przytaszczyć.

[Applejuice]

Przeciągnąłem się na chmurce i westchnąłem. Położyłem się na brzuchu i zacząłem kopytem gładzić mięciutką powierzchnię chmurki. - Nie latałem od wielu lat - powiedziałem. - Dopiero tutaj poczułem, co to znaczy być pegazem. Niechętnie wstałem i powoli uniosłem się w powietrze. - Raz gdy wyleciałem z hotelu musiałem się chować i udawać jedną z fanek, żeby reszta nie pożarła mnie żywcem - zaśmiałem się, latając dookoła Suzanne. - Tutaj jest wspaniale. Zatrzymałem się obok niej. - No to lećmy.

[Draco Brae]

Słysząc Twoją opowiastkę Suzanne się roześmiała. Zaraz potem ruszyła w znów w stronę lasu. Nie pędziła już jak wcześniej, teraz leciała spokojnie. Rozgrzane mięśnie, zaczęły stygnąć, co zaowocowało tym, że poczułeś chłód. To uczucie zapewne również doskwierało Suzanne.

- Serio musiałeś udawać jedną z fanek? - spytała. - Bycie sławnym musi być naprawdę Ciężkie.

[Applejuice]

- No - westchnąłem. Chwilę milczałem, zastanawiając się nad czymś. - Ale tobie to nie przeszkadza, nie? Znaczy się... - zakłopotałem się nieco. - Wiesz, nie traktujesz mnie jakoś inaczej tylko dlatego, że jestem sławny... i w ogóle - bąknąłem, a potem po raz kolejny westchnąłem. Może właśnie o to w tym wszystkim chodziło. Nie zaczęła piszczeć gdy mnie zobaczyła, nie uciekła, nie rzuciła się na mnie. To chyba też musiało zrobić na mnie wrażenie. - Zachowujesz się tak, jakbym był kimś zwyczajnym... nie chcę przez to powiedzieć, że jestem kimś niezwykłym... ych. Nie znam nikogo innego oprócz swojej ekipy i innych zespołów - powiedziałem, tym razem unikając jej wzroku.

[Draco Brae]

Suzanne uważnie słuchała Twojej wypowiedzi. Podczas, gdy mówiłeś, nie wydała z siebie najmniejszego chichotu, aprobaty czy też dezaprobaty. Zareagowała dopiero wtedy, kiedy Ty odwróciłeś od niej wzrok. Przeleciała w tą samą stronę którą patrzyłeś i tylko się ciepło uśmiechała. Księżyc w jakiś magiczny sposób podkreślał jej oczy, klejnoty morskiej laguny.

- Może to Cię zdziwi, a może rozbawi - zaczęła. - Ale ja o Tobie do tej pory nic nie słyszałam. Możliwe, że brat mógł coś wspomnieć kiedyś, jednak poza tym, to nic.

[Applejuice]

Przez chwilę faktycznie byłem nieco zaskoczony, później jednak tylko wzruszyłem ramionami i zdobyłem się na lekki uśmiech. - To dobrze - odparłem. - Przynajmniej mogę z tobą normalnie porozmawiać. - Spojrzałem przed siebie i westchnąłem. - Pomyśleć, że jakieś dwa lata temu byłem zwykłym dzieciakiem. A teraz nawet nie mogę publicznie latać, bo to grozi śmiercią na miejscu. Znów odwróciłem się do niej i tym razem uśmiechnąłem się nieco szerzej. - Tobie też dziękuję.

[Draco Brae]

Suzanne odpowiedziała Ci szerokim uśmiechem.

- Nie ma za co.

Potem uniosła łeb do góry i patrzyła na niebo. Jej włosy zsunęły się nieco, a to ukazało w całości anielski pysk. Włosy słonecznej klaczy cudnie powiewały w locie. Zupełnie jak na jakichś obrazach spod mistrzowskich kopyt. Suzanne leciała tak chwilę, a potem zamknęła jeszcze oczy, zupełnie jakby pozwoliła nacieszyć się innym zmysłom. Zbliżaliście się już do lasu, czas zaplanować jak zbierać drewno i jak je potem zabrać...

[Applejuice]

Rany, nie myślałem wtedy o żadnym drewnie . Obserwowałem Suzanne. Wyglądała... pięknie?... To chyba za mało powiedziane. Wyglądała jak anioł. Jej włosy powiewające na wietrze, odbijające się w blasku księżyca, niesamowita, śliczna twarz... idealna sylwetka... Mimo woli westchnąłem cicho, starając się jednak, żeby Suzanne tego nie usłyszała. I miałem nadzieję, że tak było. Drewno nadal nie zaprzątało mi głowy. Nie odrywając oczu od klaczy, spytałem: - O czym myślisz?

[Draco Brae]

- O tym jaka będzie moja przyszłość - odparła bez wahania. - Życie na kompletnym bezkucykowiu ma swoje plusy. Poza tym - zaczęła i otworzyła oczy. Od razu Odwrociłeś od niej wzrok, by nie wydało się, że gapisz się na nią cały czas. - Zastanawia mnie jak przeniesiemy drewno.

[Applejuice]

- Hm - mruknąłem. - Chyba po prostu będziemy je nieść, innej możliwości nie widzę. Najwyżej zrobi się jeszcze kilka szybkich kursów - powiedziałem. - Zresztą chyba nie będzie tego aż tak dużo. Powoli zacząłem lądować przy lesie i rozglądając się dookoła szukałem jakichś sporych gałęzi.

[Draco Brae]

Wasz lotniczy ubaw, pogawędka i Twoje wpatrywanie się w Suzanne szybko odeszło gdzieś na bok. Drewna na ognisko było dostatek. Zbierałeś je w jedno miejsce, podczas, gdy Twoja towarzyszka gdzieś zniknęła. Cóż, jest pegazem nie zgubi się, a łatwiej wam będzie zbierać oddzielnie. Po krótkiej chwili zebrałeś całkiem pokaźny stos nadających się gałęzi. Gdy uznałeś, że starczy rozejrzałeś się za Suzanne. W oddali dostrzegłeś jakąś sylwetkę coś ciągnącą. To była wirtuozka harfy i znalazła wóz na takie okazja jak ta. Jak tylko ją ujrzałeś, tak do niej pośpieszyłeś. Klacz była wniebowzięta ze swojego znaleziska. Stary wóz na drewno i jeszcze starszy zaprzęg na jednego kucyka. Suzanne znalazła trochę drewna, a z Twoim starczyłoby na bardzo długie ognisko.

- Ładuj co znalazłeś - zawołała wesoło.

[Applejuice]

- Skąd to wytrzasnęłaś? - spytałem zaskoczony, a potem podszedłem do niej i oznajmiłem, nieco niepewnie zerkając kątem oka na stary zaprzęg: - Ty ładuj, ja będę ciągnął.

Jest zardzewiały. Brrr. Zniszczę sobie sierść. Poza tym będzie wbijać się w skórę... rany, ale ze mnie wieśniak. Totalny.

[Draco Brae]

Suzanne pokręciła głową i zaczęła się z zaprzęgu wydostawać. Po krótkiej szamotaninie uwolniła się od leciwej konstrukcji.

- Jestem urodzona pod słońcem, toteż nawet w nocy mam szczęście - stwierdziła zadziornie, acz wesoło. Zupełnie jakby najpierw liczyła na pochwałę. - Jeśli tak wolisz, to zaraz to wszystko co znalazłeś wrzucę i możemy się zabierać z powrotem.

Słoneczna klacz, gdy tylko popędziła w poszukiwaniu drewna dostrzegłeś na jej grzebiecie i w wielu innych miejscach liczne otarcia, tworzące nawet małe rany. Stary zaprzęg, będzie Cię wiele kosztować...

[Applejuice]

Jęknąłem cicho i jakoś przymocowałem się do tego durnego zaprzęgu. Potem westchnąłem ciężko i zacząłem ciągnąć. Już w tamtej chwili czułem się nieco dziwnie - miałem wrażenie, że wyglądam jak błazen. Może dlatego, że nigdy nie robiłem takich rzeczy. A kucyki pociągowe... o matko. To ja się mocuję z drewnem, a one pociągi ciągną. Pokręciłem głową z lekkim niedowierzaniem. Zwykle to ja byłem ciągnięty. Kurczę, szkoda, że nigdy wcześniej nie byłem na wsi...

[Draco Brae]

Suzanne latała w te i z powrotem, gdy Ty ciągnąłeś wóz z drewnem. Już po krótkiej chwili odczułeś jak uciskają Cię pasy, kawałki metalu czy inne elementy konstrukcji. Siła jaką musiałeś wkładać, by ruszyć z miejsca wóz, również rosła. Słoneczna klacz wreszcie skończyła kursować i zaczęła spacerowała powoli obok Ciebie.

- Dasz radę sam? Może będziemy się zmieniać - zaproponowała z troską Suzanne.

[Applejuice]

- Poraniłaś się - zauważyłem. - Chyba nie jestem aż taki słaby. Dam radę - powiedziałem z uśmiechem. Szczerze to wolałbym, żebyśmy się zmieniali. Ta uprząż nieco boleśnie wbijała mi się w skórę... Ale jak to by wyglądało, gdyby klacz ciągnęła wóz, a ja szedł obok? Cóż, najwyżej będę miał poorany grzbiet.

[Draco Brae]

Suzanne spojrzała po swoim grzbiecie. Uśmiechnęła i zbliżyła się do Ciebie bliżej.

- A to? Musiałam za nadto szaleć między drzewami - zaczęła ewidentnie zmyślać. - Jednak... Jeśli będziesz chciał zmiany, nie wahaj się o tym mówić - kontynuowała z troską. Jej oczy mówiły to samo co usta. Martwiła się czy stary zaprzęg nie jest zbyt dużym wyzwaniem dla Ciebie.

[Applejuice]

Westchnąłem ciężko i spojrzałem na nią, unosząc znacząco brwi. - Naprawdę wyglądam tak beznadziejnie? - spytałem znużony i uśmiechnąłem się. - Daj spokój, poradzę sobie.

[Draco Brae]

"zbliżyła się do ciebie bliżej." Nie robię więcej odpisek rano...

___________________________________________________

Troska i wieczna radość na twarzy klaczy zniknęły gdzieś. Ustąpiły miejsca poczuciu winy. Suzanne zwiększyła między wami dystans.

- Nie, nie. Nie to miałam na myśli. Przepraszam - powiedziała z niewymuszoną skruchą. Jej wzrok podobnie jak radość, uleciał gdzieś w bok.

Zaprzęg niemiłosiernie odciskał się na Twoim ciele.

[Applejuice]

Również zbliżyłbym się do niej, ale ten durny zaprzęg mi na to nie pozwalał. Mogłem tylko uśmiechnąć się ciepło, patrząc na Suzanne. - Wiem - powiedziałem łagodnie, a potem chciałem zmienić temat, ale jakoś nic nie przychodziło mi do głowy, więc milczałem.