[Zapisy][Gra] Początek łowów [Fantasy][Human][Dark]

[Mephisto The Undying]

Sytrii wrócił do pomieszczenia. - Hm? Nie ma chleba? Dziwne... - wziął trochę cebuli, sera, śliwek i kilka innych pokarmów. Zjadał po kolei. - Trochę to niespotykane. Ale cóż. Może katedrach tak podają jedzenie... - mruknął do siebie. 

[Komputer]

Elf coś mruknął pod nosem i wrócił do poprzedniego pomieszczenia, usiadł na czym się tylko da. I zaczął jeść.

- Bez chleba się przeżyje. Wolę ślimaki jaskiniowe ale to ujdzie. - Powiedział do siebie, jedząc cebulę i ser które o dziwo mu zasmakowały.

[Jaenr Linnre]

Mężczyzna wstał, założył spodnie i ponownie wielce się dziwił temu co słyszy od swych towarzyszy. Widząc tacę smakołyków które im przyniesiono, ci narzekali na brak czegoś tak przyziemnego jak chleb. Nie mógł pomieścić tego w swojej głowie. Podszedł jednak do tacy i wziął kilka kawałków cebuli i sera oraz jabłko, nie mógł bowiem jeść ani bekonu, ani marcepanu.

Wtem kiedy wszyscy spożywali, drzwi otworzyły się raz jeszcze, tym jednak razem na tacy młodziaka nie było jadła czy napitków, a sześć kopert. Pięć z nich na pewno było kościelnymi glejtami, jedna zaś najprawdopodobniej była ich rozkazami, które zdążyli poznać już wcześniej. Chłopiej i tym razem miał zasłonięte oczy, więc odłożył tylko tacę na podłodze i ponownie ruszył ku wyjściu nie mówiąc ani słowa. Glejty były w białych kopertach, pieczętowanych srebrnym woskiem ze znakiem Yr'a, rozkazy zaś znalazły się w kopercie z czerpanego papieru, ze zwykłą, czerwoną pieczęcią z wosku, ze znakiem miasta.

[Komputer]

Yvanir spojrzał na koperty zdziwionym wzrokiem, wyciągnął rękę po białą. Szybko ją do siebie przyciągnął i patrzy w nią, za chwilę ją otworzy. Nie mógł się doczekać początku polowania na wilkołaka.

[Jaenr Linnre]

Biała koperta okazała się glejtem upoważniającym do poruszania się między dzielnicami miasta. Miało to najprawdopodobniej ułatwić łowcą poruszanie się po mieście w poszukiwaniu bestii. List był na ładnym, równo uciętym papierze, pisanym gęsim piórem, a koniec całego glejtu wieńczyła mała pieczęć kapłanów.

[Mephisto The Undying]

Sytrii chwycił jedną z kopert. - Ciekawe czy to biały czy czarny wilkołak... - otworzył kopertkę z uśmiechem. - Oby biały. Jest więcej zabawy... 

[Komputer]

Yvanir spojrzał na człowieka.

- A jaka różnica? Z jednym i drugim można się zabawić, jednak nie znam się na tych stworzeniach. Ale powinno się tego wilkołaka łatwo wytropić. - Spojrzał jeszcze raz na glejt chowając go do kieszeni.

[Mephisto The Undying]

- Biały wilkołak jest znacznie silniejszy. Jest szybszy i silniejszy. A co do wytropienia. Wystarczy trochę mięsa. - stwierdził. Potem schował glejt do kieszeni. 

[Po prostu Tomek]

Thorvald wyciągnął swoją sękatą, zatłuszczoną łapę po jedną z kopert. Rozerwał ją, po czym zapoznał się z zawartością. Glejt złożył kilkukrotnie, następnie ukrył w kieszeni na piersi. Słuchał, nie wtrącając się, rozmowy elfa z heretykiem.

Edytowano Marzec 11, 2014 przez Po prostu Tomek

[Jaenr Linnre]

Opalony mężczyzna podszedł do reszty i również wziął jeden z glejtów. Z ciekawością przysłuchiwał się rozmową których nie rozumiał jednak teraz nadszedł moment kiedy i on mógł się wypowiedzieć. Jego głos był dość głęboki, a akcent dziwny. Jednak jak wszyscy mogli już dawno zauważy, nie pochodził on stąd.

 

-Z wilkołakiem możemy mieć duży problem, a mięso nie wystarczy. Co jeśli za dnia porusza się w ludzkiej postaci, albo mieszka w innej dzielnicy niż ta należąca do pozostałych ras?

 

Mężczyzna był ciekaw co powiedzą jego towarzysze. Podchodzili oni bowiem nazbyt pochopnie do misji, a to mogło się dla nich źle skończyć. Gdy się wypowiedział wrócił do swoich ubrań i zaczął się ubierać, oraz przygotowywać wszystkie owijki i sukna, a na sam koniec biorąc swój łańcuch.

[Komputer]

- Warg powinnien wytropić wilkołaka, nieważne w jakiej jest postaci. Poza tym dzielnica nie ma znaczenia, wytropi się go nieważne gdzie jest. Nie po to tu przybyłem aby się cackać z przerośniętym wilkiem, gorsze rzeczy się spotykało. - Odparł efl w stronę nieznajomego.

[Arcybiskup z Canterbury]

Inge również chwyciła kopertę i po rozerwaniu jej, odczytała wiadomość. Okazała się ona być dość ważnym upoważnieniem do poruszania się pomiędzy dzielnicami miasta. Dziwna sprawa, że zwykle nie można było.

Kobieta wciąż wpatrując się w dokument wzięła jabłko i je ugryzła.

- To kiedy wyruszamy? - zapytała po przeżuciu kęsa.

[Mephisto The Undying]

- Dziś może być trochę za późno. Najlepiej jutro wieczorem. Twój warg może spróbować go znaleźć a jak się przemieni to można go zabić. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Właśnie, nie poznaliśmy się jeszcze. Inge Brann, miło mi. - Uścisnęła dłoń mężczyzny.

[Mephisto The Undying]

- Sytrii. Heretyk i zabójca. - zrobił coś co najpewniej miało być miłym uśmiechem. - Mam nadzieje że będzie nam się dobrze współpracować. - skinął głową. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- I nawzajem. Czy towarzyszy ci jakieś szczególne stworzenie? - zapytała zainteresowana Inge.

[Mephisto The Undying]

-A i owszem. Czarna wiwerna którą nazywam Eris. Jeżeli chodzi o pomoc w bitwach to ona jest niezastąpiona. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Jakiej one są wielkości i gdzie teraz przebywa Eris? Wybacz waść moją ciekawość... Jeśli nie chcesz odpowiadać na moje pytania, przestanę cię dręczyć - powiedziała.

[Mephisto The Undying]

- No mała nie jest. Około trzy metry. I jest teraz w lesie. Nie przybędzie jeżeli jej nie każę. W sumie nie zrobi nic bez mojego rozkazu. Nie przeszkadzają mi pytania. A w sumie skąd ty pochodzisz? 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Ze Strvjordal. To mała osada górska, chociaż tam nazywamy ją miastem. Północ, za oceanem. Dość daleko stąd, a poza tym wysoko, zimno i mokro. A ty skąd jesteś? - zapytała

[Mephisto The Undying]

Sytrii podrapał się po brodzie. - Z Rotherist. Niewielka mieścina pełna głupców dla których jestem największym cierpieniem. Nie wpuścili by mnie tam nawet za całe pieniądze świata. Ale ja chyba naprawdę jestem psychopatą. Trochę trupów było i nie każdy był pełnoletni. Większość to w sumie dzieci z którymi się ,,uczyłem'' - skrzyżował ręce na klatce piersiowej. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- No to trudno się im dziwić, z całym szacunkiem. Aż dziw, żeś z tego cały wyszedł... - stwierdziła Inge i zerknęła w stronę okna, po czym z powrotem nawiązała kontakt wzrokowy z rozmówcą.

- No to trudno się im dziwić, z całym szacunkiem. Aż dziw, żeś z tego cały wyszedł... - stwierdziła Inge i zerknęła w stronę okna, po czym z powrotem nawiązała kontakt wzrokowy z rozmówcą.

[Mephisto The Undying]

- Długo zajęło im zauważenie. Ale zgadnij co karmiłem zwłokami. - uśmiechnął się jak psychopata. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Swoją gadzinę. Albo siebie. Różnie to bywa... - odpowiedziała Inge. Nie było widać po niej ani strachu, ani obrzydzenia, bo i nie czuła ich teraz. Jedynie coś, co graniczyło ze zniesmaczeniem.

- Ja bym z tego dumna nie była... - podsumowała.

[Mephisto The Undying]

Sytrii uśmiechnął się. - Twarda z ciebie sztuka. Większość osób jest przerażona gdy to słyszy. I nie nie jadłem tego sam. Kanibalizm jest niezdrowy. Ale Eris i owszem.