Niklas

Pegaz syknął pod nosem. - Czyli nie mamy żadnego punktu zaczepienia? Nic? - mruknął nieco poirytowany.

Pegaz zastanowił się przez moment. Gdyby nie skrzydło, spokojnie wzniósłby się na wyższą wysokość poza zasięgiem kozłów i doleciałby do Cloudsdale. Jednak ze zranionym skrzydłem daleko by nie zaleciał i dobrze o tym wiedział. - Z tego co pamiętam, ta... Fluttershy to jest dobra w kontaktach ze zwierzętami, ta? - spytał. - Więc... jeśli nie wpadła w kopyta tych drani, może być gdzieś tutaj. Midnight skrzywił się nieco, gdy poruszył zranionym skrzydłem, ale szybko przezwyciężył ból i zaczął się rozglądać w poszukiwaniu zwierząt.

- Zatem zakładając, że uciekły. gdzie mogłyby przebywać? - spytał Midnight.

- Nie za wiele - stwierdził ogier podając pergamin Lunie. - Twilight znalazła jedynie to... Nie wygląda to ani na pismo zebr, ani żaden z ich pism szyfrujących...

Mogłaś już napisać co zobaczyłem *** Pegaz przyjrzał się tekstowi.

- Na szczęście nic - odparł Midnight. - Co tam masz? - spytał.

Wyczulone zmysły ogiera odebrały to jako zagrożenie i dlatego postanowił od razu się zerwać i wbiec do chaty, przygotowany do ataku.

- Dobrą rzeczą jest to, że żołnierze są tak samo głupi jak dawniej - odparł. - Więc... co teraz?

- Nie ma za co - odparł pegaz. - Póki co musisz wiedzieć, że kozły z całą pewnością nie działają same... Widziałem w jaki sposób unieruchomili Twilight - z pomocą magicznej, usypiającej obroży... Co jak co, ale za skomplikowana zabawka jak dla nich.

Pegaz tymczasem odszedł nieco w bok pozwalając alicornom na wymianę czułości. Sam zaś uważnie zaczął obserwować okolicę w poszukiwaniu wspomnianej zebry. Nawet jeśli zniknęła, musiała zostawić ślady. A nikt nie był lepszy w ich szukaniu niż on.

- Heh... - mruknął Midnight. - Tyle lat minęło, a ci pasiaści szamani wciąż tak samo urządzają swoje chaty...

- Zapewne od Discorda... - stwierdził, po czym ruszył tuż za nią.

- Czyli te twoje przyjaciółki i zarazem Elementy Harmonii... - mruknął Midnight. Poczuł na sobie pytające spojrzenie Twilight. - Dużo możesz usłyszeć, kiedy świat myśli, że jesteś jedynie statuą...

Ruszył więc bez słowa za nią. Także i on usłyszał coś niepokojącego i wolał nie ryzykować spotkania z wrogiem. Pytanie jedynie, dokąd zmierzała fioletowa klacz.

Podążył zaraz za nią. - To nie jest dobry znak - stwierdził. - Kozły nigdy nie były zbyt inteligentne... dla nich liczyła się głównie destrukcja i masz rację - normalnie rzuciliby wszystkie swoje siły na Canterlot... I na pewno nie uwięziliby ciebie z pomocą usypiającej obroży... Ktoś nimi kieruje... Pytanie tylko kto...

Gdyż? Lepiej trzymać dwa razy to samo w nadziei, że może się poprawi?

- W miejscu, w którym las styka się z miastem - odparł. - Przy okazji... pamiętasz, co się tutaj działo, zanim cię kozły uśpiły?

- Na razie to się przyda odnaleźć Lunę - odparł Midnight kompletnie ignorując uwagę o "brataniu się" z zebrami. - Swoją drogą, gratuluję alicornikacji...

- Stereotypów...? - powtórzył za nią, lekko podnosząc ton głosu. - Bycie świadkiem jak mordują moich towarzyszy nei nazwałbym stereotypem... Wiesz, czym się różnią zebry? - spytał. - Jedynie kolorem oczu i układem pasów... Z większej odległości nie poznasz kto jest kto, a ja osobiście nie poznałem żadnego przyjaznego pasiaka...

- Typowe... - mruknął Midnight nie szczędząc goryczy w swoim głosie.

- Mówiła, że idzie sprawdzić co się działo z jakąś... pasiastą co to u was mieszka - mruknął.

- Rozumiem... - westchnął . - W sumie... ją moja zdrada uderzyła wtedy najmocniej... - odpłynął na moment w swojej wspomnienia, lecz potrząsnął głową wracając do normalności. - Ale... mniejsza z tym teraz. Najważniejsze to się stąd wydostać. Możesz już używać magii? - spytał.

Raczej nie, bo jest już dość znanym i lubianym fikiem