inka2001

- Nie dobijaj mnie. - Odparłam a łzy nacisnęły mi się do oczu.

Parowałam ze złości. Chętnie uderzyłabym ją w twarz, ale noga mnie bolała i nie mogłam. Z rezygnacją ruszyłam w przeciwną stronę.

- Nie trzeba. - Odparła.

- Ładne imię. - Odparł bursztyn i pokazał znak aby Lajma weszła.

- No mam trochę ciastek kupionych wczoraj. - Odparłam i wskazałam na talerz ciastek leżących na stole.

- O. Zaraz po śniadaniu. - Odparłam. Zdziwienie ogarnęło mnie również wtedy, kiedy zobaczyłam, że Chuck tak ładnie uczesał się przed treningiem. Wpatrywałam się w niego jak w jakąś straszną postać, lub jakiegoś klauna, który wychodzi na widownie w cyrku. Owszem, ładnie wyglądał, ale nie to przykuło moją uwagę. - Masz jakieś święto? - Spytałam przyjacielsko.

Zdenerwowałam się nie na żarty. - No dobra! Co tu jest grane?! - Wykrzyknęłam.

- Dobra, tam możesz. - Odparła szybko i popatrzyła na podmieńce.

- Mi brakuje kogoś kogo mogę wdeptać w płot! - Wykrzyknęłam złowieszczo.

- Cieszę się że mogłam pomóc. - Odparłam cicho.

- Nie trzeba. Sama o siebie zadbam. - Po czym wstała i lekko kulejąc wyszła z szałasu. Potknęła się i sturlała z górki.

- Nie. - Odparła tylko.

- Nie. Na razie nie. - Powiedziała i chciała wstać, ale noga rozbolała ją.

W końcu Ruff zaczęła się budzić. Powoli otworzyła oczy. Był żywe.

- No właśnie? - Spytałam i uśmiechnęłam się złowieszczo.

Odwróciłam się i zobaczyłam tą okropnom klacz. - Tak. One ratują mi życie. - Powiedziałam.

- Nic. - Odparłam tylko. Nawet nie wiedziałam kto to powiedział.

- Zwykle na rynek. Czasami na tor. - Powiedziałam i pokuśtykałam dalej.

Spała cicho. Nie kiedy miewała złe dni, więc zaczęła się wiercić. To była tradycja.

- Genialny pomysł! - Krzyknęłam i uśmiechnęłam się.

- Nie wiem.Ty mnie wyrwałeś z łóżka. - Odpowiedziałam i wyszłam z domu.

Czy boisz sie czegoś?

Zamknęła oczy. zasnęla

- Nie, jeszcze nie. - Odparłam cicho.

- To jest chyba koniec... Zapłać za prąd. - Powiedziała i naprawdę płakała. Udało się ją złamać.