Anathiela

To niezły sen miałaś. Wczoraj spotkałam Lunę, nie miałam pojęcia o jej istnieniu.

O to co Trixie zrobiła:

Spojrzałam podejrzliwie na Melliona, uśmiechając się szczerze.- Tak, tak rozumiem bardzo dobrze. W dodatku przyprowadziłeś obca klaczkę, jak można nazwać ją klaczką??- Nie miałam zamiaru dowodzić kto teraz z nas ma rację. Zastanawiałam się jednak nad pozostałymi nowo poznanymi kucami, którzy zaginęli w akcji, i w dodatku czy oboje są cali i zdrowi. I właśnie wpadłam na dobry pomysł, może uda mi się poszukać ich myśli, być może nie są aż tak daleko od nas. Tak więc skoncentrowana zaczęłam skupiać swój umysł i magię na myślach każdego kuca po kolei, oddalając magią swój umysł jak najdalej można to uczynić, szukając znajomych myśli. *Teraz przyda mi się pomoc bogini nocy*. Pomyślałam szybko.

Wezmę udział. Mam sporo czasu więc dam radę.

Dziękuję Zandi, to faktycznie był doktorek:

Fajny art. Fajniutki pluszak.

Czy chodzi o tego kucyka z Babs? Babs and......

- Cóż jesteś dla mnie obca, po za tym twoja osoba może przyprawić kogoś o zawał.- Na moim pyszczku pojawił się wymuszony acz sztuczny uśmiech. Sacrum cóż jej imię może każdego zmylić, ale chyba nie używa magii. Choć muszę być ostrożna, trudno teraz określić z kim trzyma nowy kucyk smok. Poczułam z tyłu na grzbiecie mój największy siniak, kiedy biegłam w stronę polany, przez chwilę przymknęłam oczy oddychając nozdrzami płytko.

Jestem za już nie będę jedyną klaczą w tej ekipie.

Zdziwiona zerknęłam na nową przybyłą - Lepiej na razie jego ran nie tykać, pozwólmy niech moja maść zacznie działać, a jak Treasure będzie wciąż źle się czuł, wtedy coś więcej dodać. Choć sama czekam aż przestanie go boleć i choć trochę zaleczyć jego rany magią.- Popatrzyłam nie ufnie na Sacrum- A jestem Clover Scamp, pierworodna z rodu Scamp, jestem zielarką, również i czarodziejką.

Ufff całe szczęście mam zapisane te zaklęcie. Siedząc z nosem w księdze usłyszałam trzask patrzę a tu Mellion wyłania się zza drzew, trzeba się było tego spodziewać jednak się zgubił nie widzę nigdzie Onyksisa i Olo, tak to jest kiedy ogier chce odgrywać bohatera. Chwileczkę a to kto, przeszło mnie nie przyjemne uczucie, jakiś duch czy co to w ogóle jest lub kto?? - Mellion kogo tu przyprowadziłeś?- patrzyłam w prost na oczy nieznanej mi istoty- Jednak się zgubiłeś skoro wróciłeś do nas.- leciutko z ironią się uśmiechnęłam. Schowałam księgę do swojej torby i zdjęłam z głowy kaptur.

Do moich uszu dochodziły w oddali jakieś rozmowy, po chwili otworzyłam oczy popatrzyłam w górę. A tak ten ognisty ptaszek i ogier sobie pogawędkę zrobili. Przypomniałam sobie jak to za krzaków obserwowali nas żołnierze. - Gawędzicie tak sobie a nie zauważyliście jaka w okół nas panuje cisza. Może właśnie teraz ktoś słucha tej rozmowy?- Skoro tamci nas obserwowali w ciemnościach, to nie wiemy czy ich więcej nie ma. Lepiej dmuchać na ziemne, trzeba być teraz ostrożnym, nie znamy dokładnie liczy ich wojsk i dlaczego nas zaatakowano?- W oddali patrzyłam w las i nasłuchiwałam kroków lub szeptów. Przez te wydarzenie stałam się bardziej wyczulana na każdy szelest czy błysk w oddali, nigdy nic nie wiadomo co wyjdzie zza drzew i czy to będzie nasz przyjaciel czy wróg? Poczułam dreszcz który przeszedł po moim grzbiecie, nie chciałam by ktoś wtrącił mnie do niewoli, nie na tym ma polegać moja podróż. I muszę wreszcie przypomnieć sobie zaklęcie obezwładniające przeciwnika, nie trwa za długo, ale jest skuteczne. Tak więc wyjęłam swoją księgę z torby i zaczęłam szukać w swoich zapiskach, skoro nie pamiętam za dobrze z głowy, musiałam je zapisać.

Ruby uśmiechnęła się podchodząc do Moonlight i do ogiera- Przepraszam koleżanka na pewno nie chciała urazić swoimi słowami Pana. Nie wiemy gdzie reszta drużyny się podziała, każdy poszedł w swoją stronę. Jak pamiętam Thermal i MT mieli być w kuźni, a Dakelin właśnie wychodzi, o tam- Wskazała kopytkiem klacz.

Ostatnio tworzę w digitalu, uczę się kolorować myszką i robić tła.

- Już dobrze poczekamy, choć wolałabym być z dala od tego lasu w bardziej bezpiecznym miejscu. Szybko podeszłam ze spuszczoną głową do Tresura i bezwładnie opadałam na trawę, wyjęłam swój płaszcz i się nim szczelnie okryłam, zarzuciłam na głowę kaptur i zamknęłam oczy, nie wiem nawet kiedy przysnęłam.

- Co Ty opowiadasz, aż tak daleko nie doszłam z Onyksisem, to jest kawał drogi- Z niecierpliwiona tupnęłam o ziemię, czułam jak zmęczenie daje mi się weznaki. Chwilę straciłam równowagę.- Och jak długo to wszystko trwa? Sama potrzebuję wypocząć. -Nie lubię kiedy ktoś mi mówi co mam robić i gdzie co jest, orientację w terenie mam dobrą, po za tym ten cały feniks, co za bzdura.