~Tamara~

Nie uważam się za człowieka poszkodowanego przez los.

Nie męczą mnie "duchy przeszłości"

W podstawówce byłem "workiem treningowym" ale głównie psychicznie.

Nie jest zbyt miłym doświadczeniem kiedy banda baranów czeka z kamieniami pod drzwiami.

Gorzej było kiedy tymi kamieniami rzucali w okna ale to na szczęście nie zdarzało się często.

Kiedy nie możesz wyjść z domu nie bojąc się, że dostaniesz kamieniem...

Człowiek się trochę zmienia

Ale potem nadeszła gimbaza, poznałem normalnych ludzi...

Obie piosenki które tu wstawiliście przyprawiają mnie o łzy. Nie mogę słuchać takich rzeczy :( Jednym słowem przepiękne!