Ylthin

Rule 34 oznacza: "jeśli coś trafiło do Internetu, to powstanie z tego pornografia". Warto jednak uściślić, że chodzi o pornografię - nie każdy zna język i zwyczaje czanów i imageboardów.

Ja mam taką propozycję: określić górny limit wagi obrazków wrzucanych do sygnatury niezależnie od ukrycia ich w spoilerze. Chodzi o to, że na IP.Board ładują się również obrazki w spoilerach - w sytuacji, gdy user wstawi tam 20-megowy GIF i zakryje go spoilerem, ten GIF w dalszym ciągu będzie ładowany przez forum, co osobom o wolnym/limitowanym łączu może przysporzyć problemów. Rule 34 w jakiejkolwiek formie (nawet sugestywnych obrazków) zakazać poza odpowiednimi tematami (My Little Seduction). Żeby się nie rozdrabniać na wystawianie ostów w stylu "10%, bo widać fragment aureoli sutka, a tu 5%, bo tylko nazbyt obcisła bielizna", bo generuje to pole do manewru i migania się "a panie modzie, a tu za mało odkryte na R34".

Temat wyszedł z anabiozy, to i ja coś skrobnę. Mam do was, drodzy Żyjący-Piszący, pytanie o schematy i klisze w fanfikach, a konkretnie: co myślicie o fabułach opartych na znanych, wielokrotnie używanych motywach znanych np. z filmu czy literatury? Czy wykorzystanie schematu/kliszy przy tworzeniu fabuły czy postaci jest czymś dyskwalifikującym opowiadanie? Pytanie z mojego punktu widzenia dość... osobiste - chyba każdy fanfik, który piszę, pisałam lub usiłuję zacząć pisać opiera się na mocno zużytych motywach. I tak "Bez przyszłości" operuje wątkiem miłości międzygatunkowej, "Beczka Cydru" to zderzenie "obieżyświatów" z małą, zamkniętą społecznością, dwa kolejne (pozbawione tytułów - roboczo nazywam je "Maski" oraz "Jak zdobyć dziewczynę") zawierają klisze "stare kontra nowe", "luzak szuka miłości" i wzięty rodem z "Pamięci Absolutnej" czy "Matriksa" schemat "twoje życie to kłamstwo". Bohaterowie? Jeszcze mniej sacharozy w cukrze oryginalności w Oryginalnych Postaciach, aż nie będę tej sztampy opisywać. I tu pojawia się problem, bo Ylciak ma ambicje pisać rzeczy wielkie, poruszające, refleksyjne, głębokie i NIESZTAMPOWE. Świeże pomysły lub zabawy konwencją, dekonstrukcja starych baśni, oryginalność, odkrywczość... ale nic z tego, bo jak już coś wymyślę, to nic z tego - motyw przerabiany do bólu na każdym kroku, nic ciekawego, carry on, soldier. Czasem aż mam ochotę się załamać, bo dłubię i cuduję przy do bólu sztampowym ficzku, modląc się o choćby umiarkowany sukces... a tu bum! świeżutkie "Pszczoły" i 8 głosów na Epic w 2 dni. I weź tu nie rzuć fanfikopisarstwa *ignoruje głosy czytelników, pre-readerów i Złego Człowieka Irwina*

Linds. Przeczytałam ten artykuł... i powiem wprost: gdyby dzieciak nie był bronym, to większość ludzi nawet by się nie dowiedziała, że coś takiego zrobił. Że znieczulica? Że ludziom brak zrozumienia? Od razu "polaczkowe", tak? Współczułam już w życiu nieraz i niejednej osobie. W którymś momencie jednak przejechałam się na tym współczuciu tak mocno, że w chwili obecnej ograniczam swoje "och-ach-straszne-lecę wpłacić kasę" do minimum. Życie nie premiuje altruizmu i empatii, życie premiuje gruboskórność i dystans. Niewrażliwość na emocje nie bierze się znikąd. Owszem, to tragedia - ale dosłownie za miedzą mamy Majdan i konflikt między Ukrainą a Rosją. Tuż obok nas, w naszym kraju każdego dnia dzieją się rzeczy równie tragiczne. Trudno w takiej sytuacji rozpaczać nad, za przeproszeniem, randomowym 11-latkiem z USA. Niektórych mogło również odrzucić rozdmuchanie całej sprawy, wszechobecne artykuły, wpisy, informacje przekazywane w fandomie, słowem robienie z tej tragedii wielkiego halo na cały świat. Mnie zraziło.

Obawiam się, że mobilna wersja IP.Board nie ma takiej funkcji - inne (całkiem spore) forum oparte na tym samym skrypcie nie ma takiej możliwości, więc wątpię, czy udałoby się dodać ją tutaj.

Słowniki + sprawdzanie pisowni obecne w większości przeglądarek/edytorów. Nie próbuj wymyślać wymówek dla lenistwa i syndromu "mamczytelnikawpupie".I wstaw tagi, bo fic poleci.

@Miskof - "Walizka" jest również króciutka (kilkanaście stron), więc łykniesz ją w mniej niż pół godzinki. Z dłuższych rzeczy tworzy się "Beczka Cydru", na chwilę obecną mam 21 stron (z planowanych 50-60) i drepcę w miejscu, usiłując napisać scenę, w której Rainbow Dash zakłada komuś nelsona.

Cóż, próbowałam pisać "normalnie" i nie wypaliło, więc przerzuciłam się na kucykowe fanfiki. Uniwersum MLP jest na tyle szczegółowe, by mieć jako takie oparcie przy pisaniu (odchodzi konieczność tworzenia wszystkiego od zera), a zarazem na tyle luźne i szerokie, że mogę kreować własne postacie bez poczucia winy, że wpycham swoje "marysuizmy" tam, gdzie ich nie chcą. Tu raczej nikt nie przyczepi się do kotopodobnych demonów hasających po Stalliongradzie - przynajmniej tak długo, jak nie wciskam swojego [AltUniverse] do rzeczy serialowych i opisuję rzeczone stworki na jako takim poziomie (jeden warunek z dwóch, uhuhu...).Z innych rzeczy... czasem próbuję pisać jakąś publicystykę (felietony, artykuły, recenzje). Głównie o grach, czasem szarpnę się (z miernym skutkiem) na coś społecznego, a czasem zrobię zwykłą dramę. Np. teraz siedzę i usiłuję wykrzesać z siebie recenzję Trine 2.

Innymi słowy stawiasz dom na piasku. Wielu fanfikowców powraca do wczesnych rozdziałów swoich dzieł, żeby je poprawić, niektórzy nawet całkowicie resetują fanfiki i zaczynają pisanie od nowa, bo coś nie wypaliło (np. Scyfer przepisuje "Maestrię", ja mam w planach restart "Bez przyszłości", autor "Crisis: Equestria" ponoć też przepisywał wczesne rozdziały fanfika). Krytykować można zawsze - akurat my zajrzeliśmy do tego wątku teraz, a nie dwa czy trzy miesiące temu, więc krytykujemy teraz.Tekst jest dużo plastyczniejszy od np. kamienia czy farb, więc pisarzowi łatwiej jest przepisać złe rozdziały, niż rzeźbiarzowi czy malarzowi poprawić istniejące dzieło.

Niezależnie od tego, dla kogo to piszesz - nic nie uzasadnia publicznego, za przeproszeniem, odsłaniania d*py i wrzeszczenia: "to jest mój tyłek, nie musicie na niego patrzeć, więc żaden problem!", że posłużę się niewybredną metaforą.Problem jest. Publikujesz swoje wypociny w Sieci, gdzie każdy może je przeczytać, a co za tym idzie, skrytykować. Twoim zadaniem jako autora jest ową krytykę przyjąć, przeanalizować, odpowiedzieć krytykowi (uprzejmie) i zastosować ją tam, gdzie uważasz za słuszne. Niedopuszczalnym jest zbywanie cudzej opinii "nie, bo tak mi się uwidziało". Tak samo sprawa wygląda z publikowaniem niedopracowanego gniota - okazujesz czytelnikom brak szacunku, mówisz im: "mam was gdzieś, robię co chcę". Nie. Tak się, kuźwa, nie robi.

To tak, jakby ktoś mi napisał, że gąbki to rośliny, bo się nie ruszają*.Bzdura wierutna. Cóż... jak zwykle większość treści pominęłam lub przejrzałam pobieżnie, ale te teksty, które czytałam (fanfikowo-fandomowe) wypadły całkiem nieźle, o ile ominiemy błędy językowe i w składzie tekstu. *) Gąbki klasyfikuje się jako zwierzęta ze względu np. na brak ściany komórkowej. Owszem, nie ruszają się aktywnie i nie mają tkanek, ale do roślin im daleko, oj daleko...

@up - przez edycję pierwszego posta w temacie. Masz tam linijkę Tytuł, możesz pozmieniać.

Mi się zdarza przeredagowywać w myślach zdania na lepiej brzmiące, ale rzadko i raczej w "czytadłach", niż dobrych książkach.

@Niklas - Długo by wyjaśniać pochodzenie ksywki... Szalik (aka BurashiKuteru) to mój chłopak. W ramach rewanżu on nazywa mnie Kredensem (lub "Kledeńsiem"). Mogłabym zrobić jakiś baner czy plakat zachęcający do komentowania, bo to czyni fanfiki lepszymi i zachęca autorów do pisania. Nie wiem jednak, na ile to pomoże...

Mordecz, robisz "Buldożerem przez fanfiki"? Jeśli tak, to masz pozdrowienia od fanki, świetna seria Z problemem przy komentowaniu zetknęłam się, ilekroć próbowałam wydusić jakąkolwiek opinię z Szalika. Jakkolwiek kochany, bystry i oczytany, nie był w stanie stwierdzić, czy podobał mu się jakiś konkretny element/wątek pre-readowanego fanfika. Dlatego tak bardzo cenię sobie opinie rozbudowane - pokazują mi, co robię dobrze, a co trzeba dopracować.

Fanfik ciekawy, mocno w duchu serialu. Ot, sympatyczny Slice of Life w konwencji świątecznej. Zaznaczyłam ci trochę błędów w komentarzach, acz nad przecinkami powinien pochylić się ktoś bardziej światły ode mnie, bo mogły mi umknąć.

Przejrzałam tekst pobierz... tfu! pobieżnie i... yyy... o czym to w ogóle jest? Gdzie fabuła, gdzie opisy, gdzie poprawne formatowanie, gdzie sens?!

Nie ma epickiej brody. @down - Marder bez brody to nie Marder

@psoras - ja piszę nieraz całe fanfiki na smartfonie, w tempie ok. strony na godzinę wliczając zwiechy Drive'a, zwiechy telefonu, żmudne formatowanie metodą "kopiuj-wklej" oraz sporadyczne utraty połączenia. Choć to może kwestia przyzwyczajenia, bo klepię na "pionowym" QWERTY już drugi rok z hakiem. O komentarze męczę Irwina i swojego chłopaka, czasem też zaczepiam Dolara w ramach pre-readingu... Swego czasu wklejałam co pikantniejsze urywki na Bronies Kambodża, ale odkąd grupa się posypała, moje żarty o podtekście erotycznym nie znajdują chwilowo publiki.

Coś nam temat zamarł i ucichł na moment... Nie wiem, czy to dobre miejsce do takich żalów. Mimo wszystko sprawy prywatne niezbyt nadają się do roztrząsania na publicznych forach, do tego sporo osób razi taki ekshibicjonizm i omawianie swoich problemów na oczach innych... Czuję jednak potrzebę rozmowy w szerszym gronie, zwłaszcza osób zaangażowanych w pisanie fanfików i nie tylko. Do rzeczy. Od dłuższego czasu dręczy mnie pewien problem. Nie jest nim brak weny czy nieumiejętność pisania, a moje własne ambicje. Ambicje niemiłosiernie wygórowane i wyśrubowane, graniczące wręcz z obsesją - obsesją na punkcie tworzenia fanfików Wielkich, Poruszających, Cudownych. Obsesją napisania swoistego "magnum opus", które zdobędzie tag Epic i będzie przewijać się przez zestawienia/listy najlepszych/ulubionych fanfików. Mieć ambicje nie jest rzeczą złą - każdy twórca chce przecież coś osiągnąć na swoim poletku, zgromadzić małą grupkę ludzi, którzy i pochwalą, i zganią. Problemem stają się ambicje działające jak garota, duszące kreatywność, zabijające radość z pisania i zmieniające tworzenie w udrękę, ambicje grzebiące coraz to nowe pomysły na cmentarzysku niewykorzystanych idei z nieraz prozaicznych przyczyn - lęku, niewiary we własne umiejętności pisarskie, zbytniej sztampowości czy nieoryginalności... Przykład? "Beczka Cydru" powstaje, z trzymiesięczną przerwą, od sierpnia zeszłego roku. Do tej pory mam napisane około 18 i pół strony, każda linijka zaś okupiona jest bezsennymi nocami pełnymi użerania się z przeświadczeniem, że gotowy fanfik przeczyta mniej, niż pięć osób... po czym utonie on w morzu niekomentowanych średniaków, o których nikt nie pamięta po trzech-czterech miesiącach od wypuszczenia. Chcę pisać tego fanfika, mam pełno pomysłów, mam nawet - o dziwo - ochotę, żeby siąść i naskrobać kilka kolejnych stronnic... i psińco, leży toto i kwiczy cicho na zakurzonym Dysku Google. Wszystko to wpędza mnie w depresję.

Popieram. Sama mam w zanadrzu dwa pomysły na opowiadania - choć... ech... jak to ja, boję się pisać, żeby kaszana nie wyszła. Z publikowaniem na zewnętrznych stronach jest tak, że mamy mniejsze szanse na odzew lub wkręcenie się w istniejącą społeczność. Łatwiej jest rozkręcić własne kółeczko wzajemnej krytyki na znanym terytorium, niż szwędać się po darmowych forach.

Od razu głos na Epic. Fanfik przeczytałam jeszcze w fazie konkursowej i powiem, że takiej polewki nie miałam od dawien dawna. Genialna satyra na wszystkie wyświechtane klisze nadużywane przy OCkach.

"Equestria" może również funkcjonować jako nazwa kontynentu/świata utożsamiana z państwem księżniczek. W swoim fanfiku wykreowałam położone na południu kontynentu Caballolid, kraj obdarzony pewną autonomią (własny rząd, gospodarka, służby etc.), ale podległy władzy księżniczek. W szczegóły wolałam nie wchodzić, bo polityk ze mnie żaden - lepiej radzę sobie z naukami ścisłymi

Sapek tylko w opowiadaniach. Saga wiedźmińska, trylogia husycka, "Żmija" - wszystkie w którymś momencie zaniżały loty i zapełniały się raczej przeciętnymi treściami. /offtop Bierz pod uwagę, że mało który pisarz fandomowy ma więcej, niż dwadzieścia kilka lat (poza staruszkiem Dolarem). Nasze doświadczenia pisarskie są ograniczone, do tego nie stoi za nami sztab redaktorów, korektorów, konsultantów etc. - porównywanie amatorów do profesjonalnych autorów jest troszkę nie na miejscu

Osobiście preferuję fiki z OCkami - dają nieco szersze pole do popisu z tworzeniem charakteru postaci bez konieczności gmatwania w fabule celem zmiany osobowości postaci serialowej (tzw. Out Of Character), choć nie wzgardzę dobrym fanfikiem "serialowym" ("But The Kitchen Sink" i "Nosflutteratu" ). Fików "mieszanych" unikam - budzą we mnie nieprzyjemne skojarzenia z shipami/Brony In Ponyville. Ship RariSpike jest sympatyczny choćby przez wszystkie te poruszające komiksy czy arty wielkiego, dorosłego Spike'a opiekującego się staruszką Rarity. Aż się łezka w oku kręci.