Lightning Energy

-Mamy za mało informacji. Lepiej jeszcze spróbujmy dowiedzieć się czegoś więcej. -Ja tam zaraz wejdę i zrobię im wszystkim normalnie krwawą rzeź.- powiedział Flame przejmując na chwilę rolę. -Zamknij się albo znów cię zakuję w kajdany umysłu.- powiedział Medic lekko zdenerwowany.

Wróciłem w spokoju do swojego miejsca zamieszkania. Nie zastałem nikogo, pewnie wszyscy byli zajęci. Wszedłem do łóżka i odpoczywałem.

-Dla mnie każdy plan jest dobry.- powiedział Medic ze stoickim spokojem. Spojrzał po chwili w kałużę wody obok niego. Widział tam swoje odbicie z czerwonymi oczami. -He he he. Już nie mogę się doczekać, aby zanurzyć skalpel w mózgu jakiegoś kucyka.- powiedziało jego mroczne ja. -Pohamuj swoje sadystyczne skłonności, Flame.

Najlepszy wielorozdziałowiec: Wszystkie drogi prowadzą do Equestrii, M.a.b.

Stałem w jednym miejscu na ziemi i koncentrowałem się. Chciałem przećwiczyć trochę swoje moce. Wokół mnie nagle wyrosły niezwykłe lodowe kwiaty. Moje kopyta pokrył lód. Na grzbiecie pojawiły się kryształki lodu. Opanowywanie tego zajęło mi trochę czasu, ale w końcu się udało.

Zgłaszam się Imię: Flash Nocturn Wygląd: Flash ma zieloną grzywę o designu Rainbow Dash. Ma on ciemnoniebieskie ubarwienie sierści. Jako CM posiada białą błyskawicę na tle chmur. Ciekawostką jest, że posiada jedno oko zielone, a drugie turkusowe. Na kopytach Nocturn ma lekkie odbarwienie w bladoniebieskim kolorze. Ogon jest średnio długi i ma białe pasemko przebiegające przez środek. Czasem nosi na ciele biały płaszcz. Charakter: Nocturn jest dosyć miłym pegazem z manierami. Lubi jednak szybkie latanie oraz różnego rodzaju sporty. Zawsze słucha wytyczonych mu zadań i przestrzega określonych reguł. Nigdy nie naraża nikogo na niebezpieczeństwo nawet wtedy, gdy ten ktoś jest jego rywalem. Nie za bardzo lubi siedzieć długo w jednym miejscu. Woli otwartą przestrzeń od zamkniętych pomieszczeń, bo ma leciutką klaustrofobię. Gdy coś mu nie wychodzi mimo ciągłych prób, lekko się załamuje. Historia: Rodzice Flash'a- Night Sky i Blue Cloud- urodzili się w Cloudsdale tego samego dnia. W osiemnaste urodziny pobrali się ze sobą, a w wieku 25 lat urodził im się Flash Nocturn. Dawali mu oni dużo ciepła i opieki w domu. Młody pegaz umiał już latać w wieku jednego miesiąca, a nawet robił to naprawdę szybko jak na tak młody wiek. W wieku 10 lat wygrał zawody w lataniu jako najmłodszy pegaz (tuż po Rainbow Dash) i wtedy dostał znaczek. Gdy miał 11 lat, jego lewe oko zmieniło kolor na turkusowy, czego rodzice nie rozumieli, a lekarze nie umieli zdiagnozować. Przysporzyło mu to jednak kilku znajomych. Na 15 urodziny rodzice zabrali go na jego pierwsze derby Wonderbolts. Tak się zachwycił ich pokazami, że postanowił do nich dołączyć gdy dorośnie. Gdy skończył 20 lat, odszedł z domu rodzinnego i kupił sobie własny za pieniądze, które zarobił w fabryce pogodowej. Rok później postanowił się zapisać do akademii Wonderbolts.

Wyszedłem z domu na spacer. Na szyi miałem swój ulubiony biały szalik, który dostałem od mamy. Śnieżyca nie przeszkadzała mi wcale. Tak w ogóle to lubiłem nawet zimę.

-Do widzenia- powiedziałem i teleportowałem się za drzwi. Powoli szedłem do swojego przytulnego domku.

-Mi zimno jest niestraszne. Sam przecież jestem zimnokrwisty- powiedziałem i już szykowałem się do teleportacji.

Widząc zanoszącą się rozmowę między klaczami postanowiłem opuścić dom. Po cichu szedłem do wyjścia. Chciałem tylko wrócić do domu.

Przechadzałem się po lesie Everfree, a za mną wyrastały kwiaty. Postanowiłem odwiedzić świat ludzi. Teleportowałem się przed barierę i przeszedłem przez nią. Złapałem się na gapę na jakąś ciężarówkę i jechałem przez Polskę. Po godzinie jazdy znów użyłem magii i teleportowałem się w góry. Zawsze lubiłem jeździć w nie, nawet sprzed czasów kariery w POZ. Widok zapierał dech w piersiach. Nieważne, ile razy się przyjeżdża, zawsze robi wrażenie. Przechadzałem się spokojnie po okolicy i oddychałem chłodnym, górskim powietrzem.

-To fajnie.- powiedziałem i usiadłem spokojnie. Obecność tej klaczy jakoś mnie onieśmielała.

-A co niby mam o sobie powiedzieć? Urodziłem się na wsi, jak byłem mały odkryłem w sobie lodowe zdolności, a później przeprowadziłem się tu.

Odsunąłem się lekko. -N-no dobrze, zostanę.- nie mogłem przestać się rumienić. Ona się martwiła o mnie?

-Aha, jaaa.. chyba już pójdę.- powiedziałem i zacząłem kierować się do drzwi.

(Eliza, teraz żeby przejść na Ziemię z Equestrii trzeba mieć pozwolenie, czy można sobie od tak wyjść?)

-P-po prostu już t-taki mam dar.- powiedziałem, dalej się rumieniąc.

-F-Fenro.- powiedziałem odwracając lekko głowę, by nie zobaczyła moich rumieńców.

-Nie rozumiem. Niby dlaczego mieliby lubić za to? (ja idę spać. wracam jutro rano)

-Taki już jestem. Temperatura mojego ciała wynosi tylko 30 stopni.

-Interpretuj to sobie jak chcesz. Dla mnie... to po prostu nijak, pusta i nic nie znacząca zdolność. Zresztą, sama dotknij mojego czoła. (jest zimne jak stal)

Spuściłem głowę i powiedziałem cicho: -Lód skrywa tajemnice, lód jest we mnie.

-Mów mi po prostu Fenro.- powiedziałem spokojnie, mimo iż kopyta zamarzły jeszcze bardziej.