Bosman

Faran pokręcił głową. - Dzięki ale nie jestem głodny. Bardziej mnie teraz zastanawia co się dzieje w szkole. Nie byłem tam trochę czasu - Odpowiedział. Nadal opierał się o drzewo - Ale mam dziwne przeczucie, że ci kolesie jeszcze im zaszkodzą - Wskazał ręką za oddalającymi się wilkołakami. Obawiał się, że może polać się krew. Nie wiedział tylko po której stronie.

(( ehh... Wybaczcie za brak aktywności. Trochę miałem na głowie, trochę zapomniałem. Ale mam nadzieję, że teraz już będę mógł pisać normalnie )) Faran spokojnie przyglądał się sytuacji w lesie. Nie pojawiał się kilka dni bo rozmyślał na wieloma sprawami. Jednak teraz, gdy zbliżała się pełnia poczuł, że musi dołączyć do innych wilkołaków w lesie. Zatem wrócił. Teraz stał w cieniu drzewa i przyglądał się całemu zajściu. - Każdemu może się zebrać - Odparł, kiedy usłyszał wypowiedź jednego z jego braci. - Jednak muszę się zgodzić z Fanrirem. Niech znajdą to co chcą i mogą znikać - Dodał spokojnie patrząc na wilkołaki i wampira.

1. Imię i nazwisko: Jarad Kallis 2. Wiek: 20 3. Rasa: Człowiek 4. Wygląd: Jarad jest średniej budowy. Ma ok 1.80m wzrostu, czarne włosy krótko obcięte z pojedynczym warkoczem sięgającym łopatek, prosty nos i niebieskie oczy. Na lewym policzku ma nieduże znamię w kształcie linii prostej. Ubrany jest w standardowe jak na tamte czasy jasną szatę jedi z brązowym płaszczem z kapturem oraz czarne, wysokie buty. 5. Charakter: Jarad jest dość spokojną osobą aczkolwiek rozpiera go energia. Zawdzięcza to swojemu kilkuletniemu szkoleniu. Stara się zawsze ocenić sytuacje i wybrać najlepsze rozwiązanie, lecz ma momenty, że działa zanim pomyśli. Mimo słów mistrza zdarza się, że działa na własną rękę. Lubi pokazywać jak dobry jest we władaniu mieczem, co na jego nieszczęście wiele razy mija się z prawdą. Padawan jest gotów oddać życie za swoich towarzyszy. Nie lubi niesłusznej krytyki. Najczęściej je komentuje. 6. Umiejętności: Chłopak nie jest może orłem ale stara się jak najwięcej nauczyć od swoich mistrzów. Przez lata, które spędził w akademii nie próżnował. Słuchał poleceń mistrza i wykonywał je w mniejszym lub większym stopniu. Zawsze bardziej przykładał się do treningów walki mieczem niż używania mocy. Pozwoliło mu to na nauczenie się podstaw stylu walki Shien. Od swojego mistrza nauczył się jeszcze podstaw władania mocą w takich aspektach jak przemieszczenia przedmiotów, wzmacniania swoich ataków oraz wpływania na słabe umysły. 7. Ramy czasowe: 30 BBY 8. Przynależność Republika (Jedi) 9. Historia: Chłopak urodził się na Alderaanie. Mieszkał w mieście wraz z rodzicami lecz nie pamięta nic z tamtego czasu. Jest to spowodowane tym, że w bardzo młodym wieku odnalazł go rycerz jedi, który przebywał aktualnie na tej planecie. Rodzina nie była przekonana lecz koniec końców oddała swojego syna rycerzowi, który następnie zabrał go do akademii na Coruscant. Tam od najmłodszych lat trenował się w sztukach jedi. Nie był w prawdzie najlepszym uczniem lecz nadrabiał to ogromnymi chęciami i zapałem. I tak w wieku 11 lat został mianowany padawanem i wysłany do swojego nowego mistrza na dalsze nauki. Po roku nauki u niego mistrz doszedł do wniosku, że Jarad jest gotowy. Stopniowo zdradzał mu jak zbudować swój pierwszy miecz. Chłopak bardzo się tym zachwycił i od razu wziął do roboty. Jednak finał jego pracy, czyli miecz posta prawie 3 miesiące po tym, jak dowiedział się wszystkiego. Chłopak mimo tego cieszył się niezmiernie dzierżąc w rękach swój pierwszy miecz. Od tego czasu zaczął się szkolić we władaniu nim. Pewnego razu, kiedy przeglądał zapiski w bibliotece natknął się na wzmiankę o formach miecza. Zagłębił się trochę w ten temat i odkrył, że istnieje kilka form walki bronią świetlną. Szukając dalej natknął się na styl Shien. Uznał, że ta forma może być odpowiednia dla niego. Udał się z tą propozycją do mistrza. Spotkał się z aprobatą ale dowiedział się również, że czeka go długi trening. Jarad mimo wszystko zaczął szkolić się w tej formie. Nauczył się podstaw w wieku ok 19 lat. Od tego czasu ćwiczy aby stać się jeszcze lepszy. 10. Cel: Jarad wiedział, że Republika prowadzi walki na wielu frontach. Chce pomóc im jak tylko może. Dlatego prosi mistrza aby mógł z nim lecieć na misje. Dodatkowo chłopak ma drugi cel. Widzą, jak idzie jego szkolenie oraz jak zaangażowany jest jego mistrz postanowił, że też będzie taki sam. Chce on zostać mistrzem Jedi i mieć możliwość wyszkolenia kolejnego padawana na dobrego rycerza Jedi. 11. Profesja: Nie ma zbytnio profesji. Jest padawanem Jedi. ( Nie do końca wiem co tu napisać więc zostawię to)

Iskra zastanawiał się czemu nie było strażników. Rozejrzał się wokół. Nie widząc nic wszedł do środka i zamarł. Widział dwa trupy. Rozejrzał się pośpiesznie czy czasem nikogo nie było w pobliżu po czym powoli podszedł do ciała naczelnika i sprawdził co się dokładnie stało. - O kurwa co się tutaj stało? - Przestraszył się widząc rany. Rozglądał się po gabinecie. Szukał jakiś śladów, odcisków butów. Chciał się jak najwięcej dowiedzieć zanim pobiegnie do straży aby powiedzieć co znalazł.

Iskra wstał i wyjrzał na stacje. -Chyba muszę już iść złożyć ten meldunek - Powiedział do siebie po czym wygramolił się na zewnątrz. Na razie zignorował burczenie i lekkie pulsowanie palca. Skierował się prosto do miejsca, gdzie znajdował się zarząd stacji. Szukał wzrokiem strażnika pilnującego wejścia a jeśli go znalazł podszedł -Przyszedłem złożyć raport o zdarzeniach na pięćdziesiątym metrze - Powiedział krótko. Chciał mieć już to za sobą. Poza tym miał nadzieję, że na posterunki już wszystko jest w porządku.

Eomeer widział, że coś jest nie tak. Widział bowiem, że Hawk nie mógł wzlecieć. Kucowi nie podobało się to ani trochę. Nie mieli możliwości oceny sytuacji z powietrze. Szedł więc z resztą co jakiś czas patrząc za siebie jakby spodziewał się, że ktoś tam będzie. Po wejściu na otwarty teren spiął się jeszcze bardziej. - Nie wiem czy...- Nie dokończył swojej wypowiedzi, ponieważ usłyszał syk, który nie oznaczał niczego dobrego. Nie zobaczył laski dynamitu ale domyślił się co się mogło zaraz wydarzyć. Dodatkowo krzyk Hawka i innego jednorożca utwierdziły go w przekonaniu, że powinni się stąd wynosić. Zaczął biec za resztą utrzymując pewien dystans aby w razie czego móc przyjąć na siebie strzał z tyłu. Nie była to wcale przyjazna wizja ale wiedział, że on jest w stanie przyjąć trochę więcej niż reszta. Zbroja nie utrudniała mu ruchów. Na szczęście była sprawna i dobrze dopasowana.

Faran w milczeniu wysłuchał wypowiedzi Burnetta. - A więc to już za tydzień. Cholera - Mruknął pod nosem i zacisnął dłonie w pięści. Nie lubił pełni. Wtedy, podczas zmiany tracił nad sobą kontrolę. To było dla niego najgorsze. Sama myśl o tym doprowadzała go do wrzenia, że nie może się kontrolować. - Trzeba będzie uważać - Powiedział cicho do siebie po czym poszukał wzrokiem Alysse. Uśmiechnął się do niej jednak nie był to ten sam uśmiech co zawsze. Było w nim coś ukryte. Jakby troska.

Tak pamiętam - Przyznał Faran patrząc przed siebie. - Więc na takiej zasadzie to działa. Cóż ciekawe muszę przyznać. Ciekawe jakby to działało w czasie pełni księżyca. Bo nie wydaje mi się byś zmieniła się w wilka jak ja? - Zapytał. Sam nie był pewny czy nie jest to czasem prawda. Nie umiał sobie wyobrazić aby dziewczyna mogła zamienić się od tak w Wilkołaka. - A właśnie wiesz może kiedy będzie pełnia? Bo jakoś tydzień przed zaczyna się robić gorąco. A wolałbym aby jak najmniej osób wtedy było w pobliżu nas - Powiedział. Miał oczywiście na myśli wszystkich wilkołaków ze szkoły. Popatrzył na dziewczynę czekając na odpowiedź.

Faran spojrzał na nią wyraźnie zaciekawiony. - Nie kontrolujesz? To na jakiej zasadzie działają twoje moce? Po prostu nagle stajesz się kimś innym? - Zapytał. Był ciekaw czy dziewczyna jest wstanie mu to jakoś wyjaśnić.

Wilkołak popatrzył na dziewczynę. - Tak jak myślałem - Powiedział bardziej do siebie niż do niej. - Cóż może i masz racje. A więc kolejne pytanie. Jest coś czego się boisz lub coś co sprawia, że czujesz się niepewnie? - Zapytał - Bo u mnie jest to głupia rzecz. Mianowicie ogrodowe spryskiwacze do trawników. Przyprawiają mnie o dreszcze - Powiedział po czym zaczął się śmiać. Widać było, że mówienie o tym nie było dla niego czymś trudnym.

- Oh zatem ktoś tu jest wyjątkowy - zaśmiał się chłopak patrząc przed siebie. Oparł się rękami za sobą. - Mam do ciebie jeszcze jedno pytanie. Nie boisz się? - Spojrzał na nią. - Nie boisz się tych wszystkich wilkołaków, wampirów i całej reszty towarzystwa, które nie jest... ludzkie? - Szukał na twarzy dziewczyny jakieś reakcji na jego pytanie. Spodziewał się czegoś w rodzaju potwierdzenia swoich słów.

Faran popatrzył na dziewczynę. - Wiesz w sumie tak. Mianowicie, kiedy znalazłaś to miejsce? Jest wspaniałe. I może takie trochę dziwne pytanie. Jesteś człowiekiem? Bo nie umiałem nic odczytać - Powiedział niepewnie patrząc na dziewczynę. Nie był przekonany czy dobrze robi zadając takie pytanie ale jego ciekawość przeważyła. Wpatrywał się w dziewczynę czekając na odpowiedź.

Faran popatrzył najpierw na dziewczynę a potem przed siebie. - A co ja ci mogę ciekawego powiedzieć? - Zastanawiał się przez chwilę. - Cóż Niewiele. Jesteśmy silniejsi od zwykłego człowieka, mamy lepsze zmysły niż oni. A w czasie pełni tracimy nad sobą panowanie i zmieniamy się w wielkie wilki. Oj nie jest wtedy wesoło - Powiedział z lekkim uśmiechem, jakby sobie coś przypomniał. - Dodatkowo niezbyt lubimy się w pij... znaczy wampirami - Dodał pośpiesznie. Następnie odwrócił się do dziewczyny z lekkim uśmiechem - Czy coś jeszcze cię interesuje? - Zapytał.

Faran utrzymywał tempo dziewczyny. Zagłębiali się coraz bardziej w las. Z oddali widział już rzeczkę jednak nic nie mówił, tylko szedł dalej. Po dotarciu na miejsce wziął głęboki oddech. - Naprawdę ładnie tu - Przyznał dziewczynie po czym rozejrzał się jeszcze po okolicy ciesząc wzrok pięknem okolicy. - Niezwykłe miejsce. Zatem - Zwrócił się do dziewczyny po czym usiadł na trawie tak aby ją widzieć i mieć za plecami strumień.- Co planujesz aby się bliżej poznać? - Posłał dziewczynie przyjacielski uśmiech.

- Bardzo fajny pomysł - Odparł Faran patrząc jak dziewczyna wstaje. Związał szybko włosy i koszulę w pasie. - Ale musisz mnie zaprowadzić. Bo nie wiem gdzie to jest a jak się zgubię to nie będzie fajnie - Dodał uśmiechając się lekko. Zamierzał iść dokładnie tam, gdzie pójdzie dziewczyna.

Faran kiwnął głową na znak, że się zgadza z wypowiedzią kolegi po czym wstał. - Dobra to ja znikam. Miłego dnia - Powiedział odchodząc od swojego stolika. Swoje kroki skierował do stolika, gdzie siedziała dziewczyna, którą miał poznać. - Cześć Alysse - Powiedział dość przyjacielsko. - Zatem wylosowało nas. Masz może jakiś pomysł jak spędzić tą godzinę? - Stał przy stoliku co jakiś czas rzucając okiem za siebie jakby się spodziewał, że ktoś tam będzie.

Faran w spokoju zjadł śniadanie po czym wysłuchał tego, co ma do powiedzenie komendantka. - Godzina na zapoznanie się z drugą osobą? Zapowiada się ciekawie - Powiedział pod nosem po czym rozejrzał się jeszcze po innych wilkołakach po czym poszukał wzrokiem dziewczyny, którą miał poznać przez tą godzinę. Uśmiechnął się lekko Po czym odwrócił się do innych przedstawicieli swojej rasy. - Zapowiada się ciekawie co? Uwaga na pijawki - Powiedział spokojnie.

Faran wziął rozpiskę i udał się do swojego domku. Po drodze rozmyślał z kim przypadnie mu mieszkać oraz o nowo poznanej dziewczynie. Wchodząc do środka zobaczył, że dwójka ludzi już jest w środku. - Hej - rzucił niedbale jednak przyjaźnie. Usłyszał jeszcze kawałek wypowiedzi jednego z nich. - Jestem Faran. I również jestem, jak ty nas nazwałeś, kudłaczem - dodał po czym podszedł do wolnego łóżka i położył m swój plecak. Następnie usiadł na nim i przyglądał się pozostałej dwójce.

Faran wysłuchał wypowiedzi dyrektorki po czym popatrzył na innych zebranych. - Cóż chyba musimy się wynosić - Powiedział do dziewczyny po czym wstał. - Mam nadzieję, że będziemy jeszcze mieli okazje porozmawiać w najbliższym czasie - Dodał posyłając dziewczynie uśmiech po czym powoli skierował się w stronę wyjścia. Szukał tam osoby, która wskaże mu jego domek i da harmonogram.

Faran popatrzył na nią po czym wybuchnął przyjacielskim śmiechem. - Cóż każdemu może się zdarzyć - Powiedział po chwili, kiedy już przestał się śmiać. - Nie ma co się stresować. Będzie dobrze - Dodał po czym na chwilę odwrócił głowę. Zatrzymał wzrok na innym stoliku. Przyjrzał się parze, która przy nim siedziała. Nie sprawdzał, kim są jednak przeczuwał, że jedna z tych osób była również wilkołakiem. Po chwili popatrzył na osobę, która dopiero weszła. Oho widzę, że sporo mamy wilków. Może być ciekawie. Pomyślał po czym odwrócił się do Alysse. - Jednak - Odparł biorąc rękaw swojej koszuli. Zaczął go powoli składać i rozkładać. - Mam nadzieję, że za niedługo się to zacznie. Niezbyt podoba mi się siedzenie tutaj. Chociaż towarzystwo jest bardzo ciekawe - Dodał posyłając dziewczynie kolejny uśmiech.

Chłopak na początku nie zareagował na to, że ktoś usiadł obok niego. Był zamyślony. Dopiero, kiedy usłyszał głos odwrócił się w stronę dziewczyny. - Witaj. Jestem Faran miło mi poznać - Posłał dziewczynie lekki uśmiech. Przyjrzał się jej jeszcze przez chwilę po czym poruszył brwiami. Człowiek? Bo to ci dopiero ciekawe. Rozmyślał chwilkę po czym odezwał się do dziewczyny. - Co tam słychać? - Zapytał rzucając jeszcze okiem wokół siebie jakby spodziewał się, że kogoś tam zobaczy.

Faran wchodząc do jadalni rozejrzał się po osobach, które przybyły tu przed nim i westchnął. - O matko. Mam nadzieję, że ten rok będzie spokojny - powiedział cicho do siebie drapiąc się za lewym uchem. Następnie poprawił kucyk i podszedł do wolnego stolika. Usiadł ściągając z pasa koszulę i kładąc ją na kolanach. Mam nadzieję, że nie będzie tu za dużo pijawek. Bo może do się źle dla kogoś skończyć Pomyślał chłopak patrząc na wchodzących. Zatrzymał wzrok na oknie, w którym pojawiła się postać. Pokręcił głową. - Oho zaczyna się ciekawie - Powiedział pod nosem patrząc na chłopaka, który właśnie wlazł przez okno.

Ok dzięki za wyjaśnienie. Jest taka sprawa, że zbliża mi się egzamin i mogę rzadziej odpisywać na sesji. Jednak postaram się jak tylko mogę.

Imię: Faran Nazwisko: Fury Wiek: 19 Rasa: Wilkołak Rodzice: Ojciec był zwykłym człowiekiem, pracującym jako kierownik działu obsługi klienta w niedużej firmie. Matka była wilkołakiem. Pracowała jako kelnerka w niedużej restauracji. Powiedziała o swojej naturze mężowi po ślubie. Zwierze: brak Wygląd: Wysoki chłopak ( 1.95m) o czarnych włosach sięgających ramion przeważnie spiętych w kucyk z tyłu głowy. W normalnych warunkach ma niebieskie oczy. Dobrze zbudowany. Na prawym przedramieniu ma tatuaż w kształcie półksiężyca. Często nosi na sobie ciemne bojówki, czarno-czerwone adidasy o koszulkę bez nadruków. W pasie nosi związaną rękawami czerwono-białą koszulę flanelową. W formie wilkołaka ma czarne futro i żółte oczy. ( Kurcze nie wiem co można więcej opisać :/ ) Informacje dodatkowe: Uwielbia krwiste jedzenie, na widok spryskiwaczy do trawników dostaje lekkich ciarek. Mam jeszcze dwie sprawy. 1. Jak to jest z wampirami, ( poza tym, że się nie nienawidzimy) mogę je jakoś wyczuć czy coś w tym stylu? 2. Jak wygląda moja świadomość po przemianie? Czy kontroluję się normalnie czy mam z tym jakieś problemy? ( I czy zmieniam się w wilka czy w coś co potrafi chodzić na 2 nogach? Bo widziałem i takie ,i takie wersje wilkołaków.)

Iskra łyknął wody po czym oddał bidonek lekarzowi i wstał. - Dobra tak chyba zrobię. I raczej ja pójdę zameldować jak chwilę odpocznę - Odparł po czym wziął karabin ze sobą i udał się w kierunku stacji. Na szczęście ból w palcu już trochę się zmniejszył. Wchodząc na stację zdał broń i udał się do swojego wydzielonego miejsca odpoczynku. Tam znalazł jakąś zapasową koszulę, przebrał się i walnął na swoje łóżko. Miał nadzieje, że będzie mu dane chwilę odpocząć.