Dean Ambrows
-
Zawartość
2849 -
Rejestracja
-
Ostatnio
Wszystko napisane przez Dean Ambrows
-
Lucas wziął delikatnie jej dłoń i potarł ją dłonią demona. Gdy puścił jej rękę na jej palcu znajdował się pierścionek z diamentem.- Przyjmij to jako prezent.- powiedział płacąc kelnerowi.
-
-Mam taką nadzieję.- powiedział uśmiechając się. -Możesz mi dać na chwilę swoją dłoń?- zapytał lekko zmieszany wyciągając rękę.
-
-Brzydziłem ich.- powiedział krzywiąc się lekko.
-
-Większość rodzin nie chciało mnie do siebie dołączyć z powodu tego Daru.- powiedział masując je lekko zmieszany.
-
Dante podszedł do rozmawiających. - Ja je widzę.- powiedział lekko smutnym tonem.- Widziałem śmierć mojego dziadka.- powiedział głaszcząc teastrala. -Piękny koń ze skrzydłami. Podobny do pegaza tylko, że jego oczy są całkiem białe i wygląda na głodnego.- mruknął wyciągając kawałem mięsa z plecaka i dając mu go.
-
-Z powodu tego ramienia.- powiedział masuąc je.
-
-Ja tam nie wybrzydzam. Mam tylko inny płaszcz alle reszta mi nie przeszkadza.- powiedział rozluźniając krawat. - Jest luźniej. Wychodzimy?- zapytał poprawiając kota pod kamizelką.
-
-Jestem przewrażliwiony na ich punkcie.- powiedział łapiąc się za głowę i wyciągając tabletki z kieszeni. - Czy ja cie nie brzydzę?-zapytał połykając jedną tabletkę i popijając ja kawą.
-
-Wczesny skap.- powiedział Dante rozciągając się -Sumy to nie taka zła sprawa.-mówił klepiąc go po ramieniu.
-
-Wreszcie.-powiedział wyciągając identyczny płaszcz jak swój tylko, że czarny z plecaka i ubierając go.
-
(odszedł i powiedział przez otwarte drzwi.) Dante martwił się o chłopaka. A jeśli go zrani lub zabije? Ryzyko jest zbyt wielkie ale on jest animagiem i nie chce się przyznać więc ma szanse przeżyć. Dante spojrzał przez ramię i zobaczył obrazek Celine. -Ładny kwiat.- mruknął patrząc na dokładność szczegółów.
-
((dobra sory)) Johan obudził się w celi. Jak ? zapytał samego siebie. -Ciekawe czy wiedzą o tym że jestem wilkołakiem.- mruknął przemieniając się i stając przy ścianie tak żeby go nie widzieli.
-
-Dzięki-mruknął zasypiając.
-
-A szkoda.- powiedział lekko smutny. Napił się kawy i nagle drgnął. -Czy ty też czujesz demona?- zapytał lekko zdenerwowany.
-
-Albo po prostu posiedzisz ze mną we Wrzeszczącej Chacie. Proszę.- powiedział.-I tak zażywam eliksir. Ale żeby ktoś pilnował jeśli przestanie działać- powiedział lekko zażenowany swoją prośbą.
-
-To pokaż. Nie może być aż tak źle.- powiedział uśmiechając się i głaszcząc kruka po główce.
-
-Pomyślmy.. żeby ktoś mnie zatrzymał przed wyskoczeniem na błona lub do Hogsmeade bo kogoś ugryzę lub zabiję?- powiedział lekko już podenerwowany.
-
-Błagam. Potrzebujępomocy o pełni gdy sie przemienię. Jest mi potrzebny animag a ty nim jesteś.- powiedział głośniej niż powinien tylko trochę niewyraźnie łapiąc chłopaka za ramiona.
-
-Nie kłam. Mnie nie przechytrzysz.- przysunął się bliżej chłopaka. -Jestem wlkołakiem. To jest moja tajemnica teraz ty sie przyznaj..- powiedział prostując się
-
-Wyczuwam to w tobie. Nie wykręcisz się psie. Bo w to się zamieniasz nieprawda?- zapytał zirytowany.
-
-Albo wyglądam źle na zdjęciach.- powiedział wyciągając zdjęcie legitymacyjne. Miał na nim rozczochrane włosy i piegi i do tego lekkiego zeza.- To ja 3 lata temu.- powiedział śmiejąc się ze zdjęcia.
-
-Przepraszam. Drażliwy temat. Nie umiem rozmawiać z kobietami.- powiedział zezując lekko do swojego portwela.
-
-Czy ty jesteś animagiem?- zapytał nagle ożywiony chłopaka patrząc mu w oczy.
-
Dante przyjrzał się chłopakowi. Coś w jego zachowaniu mówiło mu, że jest animagiem. Może mi pomoże. pomyślał. -Hej. Mogę cie na chwilę poprosić poza przedział?- zapytał chłopaka ściągając mu słuchawki.
-
Kelner podszedł po zamówienie.-Poprosimy dwie czarne i jedno ciastko tiramisu.- powiedział. Po chwili odezwał się do Lorence. -Tęsknisz za nim?- zapytał nieco zakłopotany.
