Dead Radio Man

Artur postanowił zostać na dachu.

- Mhm - Artur się zgodził z Leną ale w środku żałował że nie jest inaczej.

- Wiesz gdybym miał wybór chciał bym z tobą przeżyć normalne życie, mieć szansę przynajmniej na zbudowanie normalnej rodziny. Teraz już nie mam jak, bo jest kolejny kryzys omniczny. Cóż może świat nas zignoruje i będziemy mogli założyć swój dom gdzieś. A i tak na poczekaniu marzy mi się domek drewniany na kamieniach gdzieś głęboko w lesie, taki z kominkiem. Kupimy sobie psa, preferuje rasę husky. - Artur wdał się w swoje fantazje.

- Z drugiej strony chciał bym prowadzić normalne życie z tobą i Ive. Brakuje mi tego, cóż chyba jesteśmy skazani na bycie herosami.

- No chodzi mi o nas, Overwatch. Znowu będziemy bronić ludzi przed omnikami. Dla mnie to trochę dziwne.

- Na prawdę wszystko wraca do normy? - zapytał Artur.

Artur uśmiechnął się i pocałował Lene. - Ja niestety straciłem mój wraz z ręką, chyba będę musiał kupić nowy co?

- Mhm, - Powiedział Artur i uśmiechnął się. Tak na prawdę trochę go to zabolało ale nie pokazał tego po sobie, cóż sam zrobił coś okropnego Lenie więc nie miał prawa teraz jej mówić kogo ma wybrać jeśli by doszło do tego.

- Przecież jak by na to nie spojrzeć to nie moja sprawa. A i nie mógł bym cię nienawidzić ponieważ cię kocham. A co do niej, może będzie zła ale potrwa to chwilę bo przynajmniej na przekazie nie wyglądała na złą. - Artur pocałował Lenę w czoło.

- Aż tak źle wspominasz tamtą dziewczynę? - Zapytał Artur i usiadł obok.

- Hmmmm - Artur uśmiechnął się jeszcze szerzej wstał i wyszedł się przejść.

Artur spojrzał na D.Ve z jednym przymrużonym okiem. - Jestem ciekawy co masz do powiedzenia Hana, powiedz - Uśmiechnął się.

- Kto to był ? - Zapytał się Artur swojej żony.

Artur usiadł w ciemnym rogu pomieszczenia, obserwował rozmawiającą Lene.

Artur ruszył z Leną, przygotował się do walki w razie czego.

- Cóż, dzieci nie powinny walczyć. - Powiedział Artur i ruszył w miejsce które mieli sprawdzić.

- Ale ona jeszcze jest młoda. - Artur usiadł, wyglądał śmiesznie.

- Jeszcze 2 lata temu była małą dziewczynką która siedziała mi na kolanach. Lubiła się bawić i słuchać moich opowieści a teraz to proszę. Już chyba nigdy nie będzie tak jak kiedyś. - Artur był w dziwnym nastroju. - Co ja mam jej powiedzieć? Dobra robota? Czemu ryzykowałaś? Czemu w ogóle Żniwiarz tu przybył?

Artur gdy to zobaczył upadł na kolana i zaczął płakać.

Artur doleciał do wyspy i wylądował. Biegiem ruszył do budynku.

- Co jest? - Odpowiedział Artur zawracając pojazd.

Artur wystartował maszyną. - No to zaczynamy po raz kolejny. - Uśmiechnął się i włączył piosenkę AC/DC - Highway to Hell.

- Dobra ruszamy. - Powiedział Morrison i na pas startowy wysunął się odrzutowiec organizacji. Wszyscy weszli i Artur usiadł za sterami pilota, poczekał na Lenę.

- To też tyczy się ciebie - Powiedział Artur Lenie. - Shiro znajdź w terminalu największą bazę omników, tam uderzymy.