[Gra]Witamy w sierocińcu...

[Dean Ambrows]

Johan siedział w bibliotece zaczytany. Kolejnym plusem tego domu była wszechobecna cisza którą chłopak uwielbiał. Na chwilę oderwał oczy od książki i spiął włosy w kucyk żeby mu nie przeszkadzały i wrócił z uśmiechem do lektury.

[Mephisto The Undying]

Lucas spojrzał na dziewczynę, w jego oczach po raz pierwszy dało się zobaczyć entuzjazm godny dziecka. Niby nie był już takim znowu dzieckiem ale i tak do pełnoletności mu daleko.

- Było by wspaniale. - powiedział, zdecydowanie bardziej entuzjastycznie niż mówił cokolwiek innego. - Byłbym zaszczycony gdybyś chciała. - dodał. 

[Szeregowa WW]

Johan nagle usłyszał za sobą czyjeś kroki, co zabawniejsze nagle w pomieszczeniu zrobiło się chłodno. Mimo to chłopak w pomieszczeniu był zupełnie sam a wszystkie okna były zamknięte. A może to był tylko przeciąg? Nagle ta cisza zaczęła być z lekka niepokojąca.

Emma uśmiechnęła się szeroko. Udało jej się sprawić że Lucas nabrał entuzjazmu i zaczął się uśmiechać. Zyskała jego zaufanie. Dziewczyna zapomniała zupełnie o wszelkich problemach, nawet o tym co dzieje się w domu i w lesie.

- W takim razie obiecuję że tak będzie. A ja obietnic zawsze dotrzymuję. - powiedziała z ciepłym uśmiechem i przytuliła go bardzo mocno.

[Darnok2]

Caterina znieruchomiała. Strach przeszył całe jej ciało, jednocześnie adrenalina podskoczyła. Dziewczynka w pewien sposób się cieszyła, zawsze myślała że takie rzeczy dzieją się tylko na filmach. Ruszyła powoli w strodźwiz której dobiegło klaskanie Anabelle.

[Dean Ambrows]

Chłopak odwrócił się i ruszył zdziwiony między regały. Wyciągnął karambit zza pasa i z niepokojem wyczekiwał. Gdy jednak nic się nie stało, wrócił na miejsce i zaczął czytać dalej książkę.

[Mephisto The Undying]

Lucas również przytulił dziewczynę. Chciał zobaczyć świat, to fakt a możliwość zwiedzenia go z kimś? To było dla niego jak spełnienie marzeń, znaczy sam fakt że jest ktoś kto chciałby to razem z nim zrobić był dla niego fajny. 

,,Jeśli to jest przyjaźń to w takim razie żałuje że trafiłem tu dopiero teraz i dopiero teraz miałem okazję zdobyć przyjaciółkę.'' pomyślał dalej tuląc się do dziewczyny. 

- Ciesze się że cię poznałem. - powiedział po chwili. Pomyślał też o tym że pobyt w sierocińcu ma plus, jeden bardzo duży plus. 

[Szeregowa WW]

W domu ponownie ktoś klasnął. Tym razem nigdzie indziej a w pomieszczeniu pod schodami jednak wciąż to nie była Anabelle, a ona sama jakby wcale tego nie słyszała. Po prostu siedziała w miejscu wyczekując aż ktoś ją znajdzie lub nie.

Emma bardzo się cieszyła całą tą sytuacją. Najbardziej uszczęśliwiał ją fakt że potrafiła sprawić że osoba z takimi ciężkimi przeżyciami uśmiechała się do niej szczerze. W dodatku zyskała przyjaciela który może kiedyś ją zrozumie, o ile cokolwiek się zdoła o niej dowiedzieć bo z tym to już raczej gorzej.

- Ja również cieszę się że cię poznałam i że zyskałam w tobie tak dobrego przyjaciela. Dzięki temu będzie mi tu na pewno lepiej niż w domu. Jestem naprawdę szczęśliwa że tu jestem. - powiedziała z uśmiechem. Po chwili puściła chłopaka i rozpięła bluzę. Z pod koszulki wyciągnęła zegarek na wisiorku który niegdyś dostała od swojej matki chrzestnej. Otworzyła go sprawdzając godzinę. - Siedemnasta trzydzieści... Trochę się zasiedzieliśmy... A jeszcze musimy wrócić przez ten las. Może będziemy się już zbierać? - zaproponowała.

[Mephisto The Undying]

Lucas kiwnął głową na potwierdzenie. 

- Powinniśmy, no i trzeba wracać przez ten las. Brrr. - wzdrygnął się. Wstał, wziął reklamówkę i podał rękę dziewczynie. - Może po prostu złapmy się za ręce i przejdźmy jak najszybciej? - zaproponował. 

[Arcybiskup z Canterbury]

Devi usłyszała klaśnięcie, a była pewna, że to nie Catarina, bo i dlaczego miałaby to robić? Ciarki przebiegły jej po plecach. Ktoś był tu oprócz nich, tak jej się wydawało. A naprawdę nie zależało jej na tym, aby być z tego rodzaju "kimś" w tego rodzaju pomieszczeniu. Może i nie zwróciłaby na to uwagi, gdyby nie poprzednie zdarzenie z zatrzaśniętymi drzwiami. Devi była gotowa poświęcić wygraną. Być spokojną, zwalczyć strach. Wzięła głęboki oddech.

- Catarina! - wyczołgała się spod prześcieradła i zeszła z fotela.

- Catarina, musimy stąd iść. Ja nie klasnęłam, to chyba jest złe miejsce. Jak cały ten dom, ale... źlejsze. Chodź. - Chwyciła koleżankę za rękę i ruszyła w kierunku drzwi, jak najgłośniej stawiając kroki.

[Darnok2]

Caterina nie opierała się jedynie z wielkimi oczyma szła za Devi. Ten klimat, ten mrok...to na swój sposób było intrygujące. Tuż przed wyjsciem ze strychu stanęła i przytrzymała Devi. - Zostanńmy tu. Tylko pięć minut. - szepnęła - Nie pozbedziemy się naszego lęku jeśli nie stawimy mi czoła Devi. - Caterina uśmiechnęła się przekrzywiając głowę.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Catarina, wiesz co robią demony z człowiekiem, którzy za bardzo się do nich zbliżają? Ja wiem i chcę stąd iść. Najpierw będziesz się bać, potem oszalejesz, a potem zabiorą twoją duszę i ją zjedzą. Chcesz tak? - zapytała.

[Darnok2]

((*Caterina))

-Wystarczy silna wola. Nie czytałaś książek o duchach i demonach? - Caterina spojrzała na Devi poważnie - Wiesz, jedyne wspomnienie jakie mam o moim tacie to to że był zawsze odważny. Gdy dorosnę będę jak on. Nie boję się. Mocno. Trochę się boję...ale wiem że muszę być silna. - Dziewczyna złapała koleżankę za obydwie ręce. Popatrzyła jej w oczy i potrząsnęła burzą czarnych włosów. - Proszę. Zawsze marzyłam by stawić czoła mrocznym zjawom.

[Szeregowa WW]

Okno na strychu, które było otwarte nagle w jednej chwili się zasunęło i to z hukiem. Szyba nie rozbiła się, całe szczęście, jednak drzwi strychu otworzyły się same z siebie skrzypiąc. Jakby ktoś dał im znać że mają stąd wyjść.

Lepiej stąd wyjść, ewidentnie dziewczynki nie były tutaj same.

Emma do jednej ręki wzięła reklamówkę a drugą chwyciła rękę Lucasa i wstała z ławki.

- Tak, to chyba najlepszy pomysł. Tylko w razie czego to biegniemy. - powiedziała spokojnie i uśmiechnęła się lekko choć na samą myśl o przejściu tamtędy ciarki przeszły jej po plecach. Ruszyła w kierunku lasu. - Do widzenia! - zawołała jeszcze do sprzedawczyni.

[Mephisto The Undying]

- Do widzenia. - zawołał do sprzedawczyni. Wziął głęboki wdech i ruszył wraz z Emmą do tego przeklętego miejsca. - Wyprawy do sklepu będą strasznie ekstremalne. - zażartował jeszcze przed wejściem do lasu. Ewidentnie było to złe miejsce. No ale w zasadzie, idąc z Emmą czuł jakoś tak że dzięki temu że nie jest tam sam nie jest aż tak źle. W grupie raźniej jak to mówią. 

[Arcybiskup z Canterbury]

((tajes))

Devi uwolniła ręce z chwytu Cateriny, po czym objęła delikatnie jej twarz, chcąc mieć pewność, że do niej dotrze.

- To nie są bezpieczne rzeczy, Caterina. Musimy stąd iść, teraz. Silna wola pomaga, ale nie zawsze jest starcząca. Głośne duchy to nie są przyjaciele.

Złapała towarzyszkę za rękę i wytargała ze strychu, ponownie stąpając głośno i pewnie. Starała się nie pokazać po sobie strachu.

[Szeregowa WW]

Gdy dziewczynki wyszły ze strychu drzwi zatrzasnęły się za nimi z hukiem i więcej nic się więcej nie działo.

Emma zaśmiała się. Starała się zachować jak największy optymizm żeby nie spanikować, chociaż w sumie jej się to nie zdarzało. Była bardzo odważną osobą. Mocno trzymała Lucasa za rękę, tak czuła się o wiele lepiej.

Gdy weszli do lasu znów dało się czuć to złowrogie uczucie, choć póki co nic się nie działo. Może to i lepiej. Nagle od strony sierocińca pojawił się jadący, czarny samochód z przyciemnionymi szybami, tak że nie było widać kto go prowadzi. Najzabawniejsze w tym było to że pod sierocińcem nikt nie parkował takiego samochodu, ale nic nie wskazywało na to żeby coś działo się nie tak. Pojazd był dość daleko, jeszcze.

[Mephisto The Undying]

Lucas zdziwił się widząc samochód. I to bardzo, nikt nic nie parkował a tu takie coś. Może ktoś tam niedawno przyjechał. 

- Zejdźmy lepiej z drogi tego samochodu. - powiedział cicho do Emmy i przesunął się na prawdą stronę ciągnąć dziewczynę ze sobą. Nie wiedział co to za auto, ani skąd się wzięło, ale na pewno było to dziwne. 

[Darnok2]

Caterina stanęła naprzeciw Devi. Jej blada jak papier skóra była teraz na twarzy niczym rosły burak. Potrząsnęła włosami i wielkimi czarnymi oczami patrzyła Devi w oczy. Spuściła głowę i powiedziała cicho. - Kim Ty jesteś by odbierać mi marzenia? - podniosła głowę i wciąż z rumieńcami dodała wesoło. - No dobrze, chodź. Pobawimy się gdzie indziej, najwyżej wrócę tu potem sama. Nie przejmuj się Devi.

[Szeregowa WW]

Emma bardzo zdziwiła się faktem, że był tu taki samochód. Nie mógł należeć do robotników bo oni wyjeżdżają stąd późno wieczorem, a poza tym wcale nie widziała takowego pod sierocińcem.

W pewnej chwili samochód mocno przyspieszył, co lepsze zaczął jechać prosto na Emmę i Lucasa. Dziewczyna widząc to szybko pociągnęła chłopaka za rękę wgłąb lasu schodząc ze ścieżki, w ostatniej chwili. Naprawdę nie wiele brakowało. Warkot silnika ucichł a po samochodzie ani widu ani słychu.

- Lepiej wracajmy do domu i to biegiem. - powiedziała. Było jedno ale. Zeszli z drogi więc w każdej chwili mogli się zgubić a tam na pewno wracać nie mogą.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Masz dziwne marzenia. Nie podobają mi się  - skomentowała Devi, którą bardzo zdenerwowała reakcja Cateriny, jej zdaniem niedojrzała. Nie dała po sobie poznać poirytowania, bo jakby inaczej, ale była urażona.

- Nie będę się z tobą bawić, jak będziesz siebie i mnie... - tu zabrakło jej słowa. Obrazić? Nie... Bardziej jak zarazić. A może to było... - Narażać! Nie widzisz, że są wrogo nastawione?

[Mephisto The Undying]

- Cholera, musimy określić gdzie jest droga i podążać wzdłuż niej. - powiedział Lucas i spojrzał w kierunek z którego przybiegli. - Powinniśmy iść mniej więcej tak. - wskazał troszkę na ukos a nie dokładnie przed siebie. - Znaczy, tak mi się zdaje ale w tym miejscu może to nic nie znaczyć... - mruknął, żałował że nie miał kompasu ani nic. To by się przydało. 

[Szeregowa WW]

Emma rozejrzała się w około. Nie byli w najmilszej sytuacji, ale trzeba było jak najszybciej wrócić do domu.

- Najlepiej wróćmy tam gdzie jest droga i idźmy tamtędy bo... Wolę nie plątać się w środku tego lasu. Tu jest niebezpiecznie, jeszcze bardziej niż tam. Jeśli wrócimy biegiem to wszystko powinno być w porządku. - powiedziała i zaczęła mruczeć coś do siebie pod nosem.

[Mephisto The Undying]

Lucas kiwnął głową na potwierdzenie, złapał mocniej dłoń dziewczyny i ruszył w kierunku drogi, potem skręcił w tym samym kierunku w którym szli wcześniej. 

- To najlepiej pobiegnijmy. - powiedział do dziewczyny przyśpieszając. 

[Szeregowa WW]

Emma przytaknęła i zaczęła biec jednocześnie wciąż mówiła coś do siebie. Nie minęło dużo czasu a oboje dotarli pod sierociniec. Większych trudności raczej nie napotkali po drodze. Zdążyli przed kolacją i mieli jeszcze dziesięć minut wolnego.

- Zapytajmy panią Laurę czy nie było tu nikogo z takim czarnym samochodem czy coś. - zaproponowała Emma po krótkiej chwili gdy weszli do budynku.

[Mephisto The Undying]

Lucas poszedł za Emmą. 

- A właśnie. Miałem ci to dać. - powiedział i wyjął z reklamówki mleko kokosowo-pistacjowe po czym podał je Emmie. - Kupiłem dwa żebyś też spróbowała. - dodał po chwili i uśmiechnął się do niej lekko.