[Gra][Bosman]Zniszczyć i stworzyć na nowo

[Bosman]

Chłopak westchnął, widząc napis na chusteczce.

- Naho powiedz mi jak - Westchnął patrząc na kartkę. Po chwili spojrzał na swój telefon. Westchnął ponownie i odpisał.

" Cóż liczę, że uda mi się z nimi dogadać. W końcu oni nie są źli, tylko stali po złej stronie walki. Trzeba do nich podejść spokojnie"  Odpisał jej po czym wstał i wyszedł z pokoju. Poszedł do salonu, gdzie była reszta ludzi. Oparł się o framugę i popatrzył na Kuro.

- Kuro powiesz mi czemu to zrobiłaś? - Zapytał już spokojny. - Co ci złego zrobiłem, że takie sobie żarty zrobisz? - Przyglądał się dziewczynie jak i reszcie ludzi. Cóż liczył na to, że Naho dobrze mu doradziła. 

[PrinceKeith]

Cała czwórka siedziała pochylona, patrzyli na siebie nawzajem. Porozumiewali się wzrokowo.

- No weś... Musisz nieco zluzować. Jesteś zbyt sztywny chłopie. A po za tym użyłeś nie powiem przy nich czego na Zedzie. To fer?

[Bosman]

Chłopak westchnął. Jednak spiął się słysząc, że Kuro nie powie czego użył na Zedzie. Nie był pewny czy ona wie o jego Geasie. Musiał się potem o to zapytać. 

- Łatwo ci mówić. Ciężko mi zluzować, bo od lat jestem wojskowym. I co za tym idzie Myślę już jak wojskowy. I najważniejsze. Ja za was odpowiadam. I mam na sobie tą presję, że jeśli wy coś zrobicie to mi się oberwie. A nie wiem na co wy wpadniecie - Powiedział po czym skierował się do kuchni. Jednak zanim wyszedł popatrzył na dziewczynę. - Jak znajdziesz chwilę to proszę przyjdź do mnie. Mam do ciebie pytanie na osobności - Dodał cicho i wszedł do kuchni. Zaczął robić herbatę. A raczej dwie. Liczył po cichu, że dziewczyna się napije. 

[PrinceKeith]

Poszła za nim od razu. Oparła się o blat gładząc ogon. Spojrzała na ciebie zaciekawiona.

- Nie musisz pytać czy wiem. Wiem, moc królów... Mój ojciec posiadał, ale skończył marnie, z resztą jak matka. Spokojnie, ja nie mam, nie powiem nikomu. Jednak nadal uważam iż tej ruch był nie fair.

[Bosman]

Chłopak popatrzył na nią. Już miał pytać skąd wie o Geasie, ale skoro ona już powiedziała mu skąd wie to nie musiał. Postawił za to koło niej kubek z herbatą. 

- Oni uważają, że to była strzykawka z jakąś nową substancją, stworzoną przez Wojsko. A zrobiłem to, żeby im pokazać, że ze mną nie ma żartów - Dodał spokojnie i popatrzył na nią. - Cóż chciałem się dowiedzieć co chcieli zrobić i dla kogo pracowali. Bo znając życie ani wy mi nie ufacie, ani ja wam. Tak więc proszę nie dziw mi się, że tak zrobiłem - Wyjaśnił i spojrzał na nią, na jej ogon i uszy. - Co teraz planujecie? Bo w sumie to jesteście pod moimi rozkazami, ale tak jak mówiłem... czuję, że nie będzie chcieli tak chętnie dla ze mną pracować. 

[PrinceKeith]

Wzruszyła ramionami.

- Czekamy na rozwój sprawy. Powiedzmy, że całą resztę udało ci się przestraszyć. Szczególnie jak wparowałeś do mieszkania a potem trzasnąłeś drzwiami - stwierdziła śmiejąc się. Napiła się herbaty.

[Bosman]

Chłopak westchnął i popatrzył na nią. Napił się swojej herbaty. 

- Cóż grunt, że zadziałało - Powiedział po czym popatrzył na nią. - Tak czy inaczej liczę, że jednak uda nam się jakoś dogadać i będzie nam się dobrze pracowało - Dodał spokojnie. - Bo mimo wszystko potrzebuję waszej pomocy. Chcę jak najszybciej skończyć tą wojnę z Rosją i wrócić do ciszy i spokoju dnia codziennego - Westchnął i popatrzył w swój kubek. Był ciekawy czy coś Kuro powie o tym. 

[PrinceKeith]

Kuro wzruszyła ramionami.

- Cóż według naszej czwórki to raczej nie wrócimy z tej wojny cali. Znaczy raczej nie jesteśmy odpowiednio wyszkoleni, żeby to przeżyć - stwierdziła, po chwili machnęła ogonem.

[Bosman]

Chłopak napił się herbaty i popatrzył na nią z lekkim uśmiechem. 

- Cóż, jeśli chcecie, to mogę was trochę podszkolić. W końcu sam przechodziłem przez podobny trening. A i wydaje mi się, że taki trening mógłby pokazać, że zarówno ja jak i wy możemy sobie na wzajem zaufać - Zaproponował David i popatrzył w sufit. Pomyślał o Naho. 

Chyba o to ci chodziło prawda? Zapytał ją w myślach, po czym spojrzał znowu na Kuro. - Zapytaj się ich, czy im to pasuje. Ja chcę chwilę pomyśleć w ciszy i spokoju - Dodał i postawił kubek w połowie pełny na blat i udał się do swojego pokoju. Zamknął drzwi, tym razem spokojnie i usiadł na łóżku. Wyjął chusteczkę z kieszeni i spojrzał na nią. Na jego twarzy gościł lekki uśmiech. 

[PrinceKeith]

Nie była pewna co mu jest. Jednak skinęła głową. Odprowadziła go wzrokiem. Weszła do pomieszczenia gdzie siedziała reszta. Przez ścianę mogłeś słyszeć rozmowę, jednak nic z niej nie zrozumiałeś. Napis na kartce zmienił się " Dokładnie, pamiętaj najważniejsza jest radość innych.".

[Bosman]

David przeczytał napis na kartce i westchnął. 

- Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić - Powiedział do siebie po czym schował chustkę do kieszeni, położył się na łóżku i zamknął oczy. Musiał chwilę odpocząć. Chciał też przemyśleć co ma teraz robić. Z jednej strony próbował zaufać ludziom, których w sumie uwolnił z więzienia i zaproponował współpracę. Z drugiej strony nie był pewny, czy dobrze zrobił. W końcu oni na razie nie przejawiali chęci do współpracy z nim. Liczył jednak na to, że jakoś uda im się dogadać. I tak chłopak leżał i rozmyślał nad tym co może teraz zrobić. 

[PrinceKeith]

W mieszkaniu dalej panował spokój. To było bardzo dziwne przy czwórce siedzącej razem w salonie. Zapewne nie mieli nic ciekawego do powiedzenia sobie nawzajem. Wtedy usłyszałeś telefon, Shiro dzwoniła.

[Bosman]

Chłopak leżał i myślał co dalej robić. Rozmyślał nad słowami, które powiedziała mu Kuro oraz tym, co przeczytał na chusteczce. Jednak wtedy poczuł wibracje telefonu. Spojrzał na niego i zdziwił się, widząc, że Shiro dzwoni. 

- Co jest Shiro? Coś się stało? - Zapytał przez słuchawkę. Nie spodziewał się telefonu od niej, więc był ciekawy o co chodzi. 

[PrinceKeith]

Usłyszałeś ciche westchnięcie.

- Mógłbyś wyleźć z pokoju? Przyszłam oderwać cię od pilnowania tej czwórcy. Spokojnie, my sobie odpoczniemy a Topaz ich przypilnuje. To jak, wyjdziesz? - zapytała. Widocznie Kuro powiedziała by nie wchodzić do pokoju. Może toprzynajmniej isię dobrze. Świadczyło to o tym, że go szanuje.

[Bosman]

Chłopak uśmiechnął się lekko. 

- Dobra już idę - Powiedział po czym podniósł się z łóżka i wyszedł. Przeszedł przez mieszkanie, minął czwórkę i wyszedł z mieszkania. Rozejrzał się za Shiro a na jego twarzy gościł lekki uśmiech. Popatrzył w niebo, jakby spodziewał się, że tam zobaczy twarz Naho. 

[PrinceKeith]

Stała przed mieszkaniem z Topazem uśmiechając się.

- Pewnie nieźle dają ci w kość co? Spokojnie, Topaz da sobie z nimi radę. No idź - powiedziała dosłownie wpychając go do mieszkania i zamykając drzwi. - Możemy się przejść gdzie chcesz. O! Na przykład do kawiarni - zaproponowała.

[Bosman]

David uśmiechnął się do Shiro i Topaza. 

- Nie jest tak źle. Co prawda trzymają ich się żarty, ale wydają się być niegroźni - Odpowiedział. Chciał jakoś pocieszyć Chłopaka. Słysząc o pójściu do Kawiarni skinął głową. 

- Dobrze Shiro. Zatem prowadź - Dodał i zaczął powoli iść za dziewczyną. Po chwili zrównał się z nią - Chciałaś o czymś porozmawiać czy po prostu zebrało ci się na wspólne wyjście? Bo przyznam, że nie spodziewałem się, że zaprosisz mnie na na coś takiego - uśmiechnął się do niej lekko. 

Edytowano Luty 3, 2017 przez Bosman

[PrinceKeith]

Zastanowiła się chwilę. Potem otworzyła notatnik kartkując strony, jakgdyby szukała odpowiedzi na to pytanie.

- Myślałam, że będziesz zmęczony pilnowaniem ich... Więc stwierdziłam, że cię wyciągnę z tego bagna - stwierdziła zamykając notatnik i biorąc go pod pachę.

[Bosman]

David wzruszył ramionami. 

- Cóż powiedzmy, że też się spodziewałem, że będę zmęczony. Ale wbrew pozorom nie są tacy straszni. Co prawda Kuro wysłała mnie na spacer do dowództwa w ramach głupiego żartu, ale wydają się być dość mocno zżyci z sobą oraz liczę, że uda mi się jakoś z nimi dogadać, aby pomogli nam - Powiedział spokojnie i trzymał dziewczynę za rękę. Popatrzył na nią i uśmiechnął się lekko - Zatem można uznać, że udajemy się na randkę tak? - Zapytał chichocząc. Nie myślał tak na prawdę, ale skoro już szli razem do kawiarni, to chociaż uśmiechnie się trochę. 

[PrinceKeith]

Dziewczyna zachichotała cicho.

- Jeżeli chcesz to tak nazwać, mi obojętne jak to nazwiesz - powiedziała. Chwilę szliście w milczeniu, było południe, Shiro patrzyła na niebo uśmiechnięta. I w tej właśnie chwili zadzwonił jej telefon. - Przepraszam na chwilę. Cześć. Kiedy będę wolna? Za jakieś trzy godziny. Tak, spokojnie, niw musisz się martwić. Pa - powiedziała rozłączając się i chowając telefon do kieszeni.

[Bosman]

David uśmiechnął się do niej i szedł z nią w milczeniu. W tym czasie rozmyślał o kilku sprawach. o Naho i tym, jakim cudem napis na chusteczce się zmienia. W końcu dziewczyna nie żyła. Po drugie myślał czy dobrze zrobił, że wziął pod swoją opiekę Kuro i resztę ludzi. Wydawali się być bardzo zżyci ze sobą, oraz miał nadzieję, że uda mu się z nimi dogadywać. Od myśli oderwał go dźwięk telefonu. Popatrzył na Shiro i poczekał aż ona skończy rozmowę. 

- Kto dzwonił? Z kim się jeszcze umówiłaś? - Zaśmiał się chłopak i teraz to on prowadził ją w stronę najbliższej kawiarni. Cóż jak zwykle chłopak był bardzo ciekawski i chciał wszystko wiedzieć. 

[PrinceKeith]

Spojrzała na niego uśmiechając się szeroko. W takim stanie ciężko ją było zobaczyć na codzień. Zwykle chodziła zamyślona albo z poważną miną.

- Z Zero, ale potem. Jak spędzę z tobą trochę czasu a następnie oddam papiery księżniczce - powiedziała.

[Bosman]

David skinął głową. 

- Rozumiem. Cóż cieszę się, że w takim razie możemy trochę spędzić czasu razem - Uśmiechnął się. - Bo nie często się uśmiechasz. A szkoda. Bo masz bardzo uroczy uśmiech - Dodał i zaśmiał się, przechodząc ulicami do najbliższej kawiarni. Jednak po chwili spoważniał. - Kuro wie. Mówiła, że ktoś z jej rodziny też miał Geass - Wyjaśnił patrząc na nią. Nie podobało mu się to, że dziewczyna znała jego sekret. To mogło mu sprawić sporo problemów - Co o tym myślisz? - Zapytał. 

[PrinceKeith]

- Pozwolę sobie o tym nie myśleć. To irytujące - powiedziała cicho. Wkrótce dotarliście do kawiarni. Shiro szybko znalazła wolny stolik. Wyjęła portwel z torby.

- To co zamawiasz? - zapyta.

[Bosman]

David uśmiechnął się do niej lekko, kiedy sięgnęła po portfel. Wyjął trochę drobnych z kieszeni i położył na stole. 

- Spokojnie zapłacę za siebie - Uśmiechnął się po czym popatrzył na menu. - Chyba wezmę po prostu herbatę czarną. Jakoś nie mam chęci na nic więcej - Powiedział do niej i zaśmiał się - Zastanawia mnie jedna rzecz. Co się będzie teraz działo. Zbliża się wojna, I trzeba będzie się na to przygotować - Dodał wzdychając cicho i obserwując otoczenie wokół niego. Nie wiedzieć czemu, ale spodziewał się, jakby miał zaraz zobaczyć kogoś lub coś.