Jump to content

Demony, diabły i inne pomioty.


Dead Radio Man
 Share

Recommended Posts

Troszeczkę :rainderp: o temacie.

Demon (stgr. δαίμων daimon – dosłownie ten, który coś rozdziela lub ten, który coś przydziela, także: nadprzyrodzona potęga, dola; łac. daemon) – istoty występujące w wielu wierzeniach ludowych, mitologiach i religiach, które zajmują pozycję pośrednią między bogami a ludźmi, między sferą ziemsko-ludzką, materialną, a sferą boską, czysto duchową; istoty o cechach na wpół ludzkich, na wpół boskich; najczęściej są to nieprzyjazne człowiekowi duchy, związane pierwotnie z pojęciem nieczystości sakralnej. W religii greckiej demon to początkowo nieosobowa moc nadprzyrodzona, którą z czasem zaczęto wyobrażać sobie w postaci różnych duchów podrzędnych bogom. Pierwotnie pojęcie to miało charakter ambiwalentny, stanowiło zarówno pozytywne jak i negatywne określenie nadludzkiej istoty – demony bywały groźne, ale i dobrotliwe (jako takie pełniły na przykład funkcję duchów opiekuńczych – w takim rozumieniu pisali o demonach m.in. Platon, Sokrates, Heraklit). Od czasów Ksenokratesa, wraz z rozwojem koncepcji dualizmu, demony zaczęto utożsamiać przede wszystkim ze złem, bowiem wszelkie uwikłanie w materię uważano za złe (więc i istoty powiązane z materią choćby częściowo). W historii religii można zaobserwować, że często demonami stawały się zdegradowane bóstwa politeistyczne wyparte w toku rozwoju wierzeń z panteonu głównych bóstw. Często też podporządkowywano obcych bogów własnemu Bogu (w religiach monoteistycznych), degradując ich do poziomu demonów (dobrym przykładem takiego zjawiska jest „zdemonizowanie” Baala w Starym Testamencie). Na kształtowanie się demonologii w judaizmie (a za judaizmem w chrześcijaństwie i islamie) wielki wpływ miały irańskie wierzenia: manicheizm, mazdaizm i zaratusztrianizm. Demony w tych religiach także zajmują pośrednią pozycję między ludźmi a Bogiem. Od czasów św. Augustyna uznano je za istoty jednoznacznie złe i zidentyfikowano z diabłami. W wierzeniach słowiańskich najczęściej występujące typy demonów to: rusałki, południce, północnice, strzygi, topielice, latawce, płanetnicy, ubożęta i skrzaty oraz tzw. bobo. Sposoby przedstawiania demonów odzwierciedlały lęki oraz niebezpieczeństwa grożące człowiekowi, ale także nadzieje i sposoby obrony przed zagrożeniami (w przypadku demonów dobrotliwych). Jedno z najczęstszych wyobrażeń to demon o postaci drapieżnego zwierzęcia (otwarta paszcza z wielkimi zębami, ogromne oczy, ostre pazury), pojawiający się w nocy w miejscach budzących grozę. Napada jak dzikie zwierzę, przynosząc śmierć, zagrożenie, niszcząc materialne podstawy bytu. Czasem demony w takiej postaci utożsamiane są z groźnymi zjawiskami przyrody oraz niebezpiecznymi impulsami wypływającymi z wewnętrznej natury człowieka (głównie z agresją i popędem seksualnym, wykraczającymi poza normy kulturowe; przykładem może być kozioł-diabeł jako symbol nieokiełznanej seksualności). Demony często pełnią także funkcję strażników, chroniących określone terytorium w imieniu jego „pana”. Takie demony najczęściej przedstawiano w postaci pół ludzkiej, pół zwierzęcej. Tak właśnie pierwotnie wyobrażano sobie cherubiny, strażników raju. Ponadto wiele wyobrażeń demonicznych odwołuje się do postaci, które na ogół są człowiekowi życzliwe, a szkodzą mu jedynie w słusznym gniewie; demony często też wiąże się z postaciami zmarłych, niebezpiecznymi duchami przodków. Przed demonami mają chronić m.in. amulety, specjalne zaklęcia, ofiary błagalne. Według założeń spirytyzmu demon to określenie ducha trzeciego rzędu.

Diabeł (gr. διάβολος diábolos – oskarżyciel, oszczerca) – w judaizmie i chrześcijaństwie ogólna nazwa złych, upadłych aniołów; inne określenia: szatan, demon.[1] Początkowo w folklorze polskim diabły były to legendarne, rogate postacie, wywodzące się od złych lub złośliwych demonów – tzw. czartów lub biesów – pochodzących z mitologii słowiańskiej. Dopiero po chrystianizacji słowo diabeł stało się synonimem słowa szatan. W demonologii judaizmu i chrześcijaństwa oraz satanologii średniowiecznej diabły (szatany) tworzą hierarchię i są upostaciowione. Diabeł jako pojęcie pojawia się w tych religiach i wierzeniach, których panteon jest bipolarny, spolaryzowany na przeciwstawne sobie, walczące ze sobą dominia i w których dokonało się przejście od religii mitologicznej do soteriologicznej (kiedy pojawia się pojęcie zła moralnego). Według niektórych naukowców pojęcie diabła pojawiło się w chrześcijaństwie i islamie poprzez judaizm z wierzeń starożytnego Iranu (manicheizm, mazdaizm i zaratusztrianizm). Według Biblii diabeł to upadłe stworzenie duchowe, które sprzeciwiło się Bogu. Nie jest jednak równy Bogu, gdyż został przez niego stworzony. Nie należy go więc traktować jako "złego boga". W manicheizmie, zwłaszcza w doktrynie katarskiej, uważa się zaś, iż świat jest domeną diabła i jest on władcą materii; z tego powodu jest ona zła, świat duchowy i sam Bóg znajdują się poza materią, są więc wolne od wpływu diabła, zatem dobre. Belzebub, Belzebubiak Boruta Czart Dusiołek Kozyra Licho Hrabia Manteufel Rokita Smętek Inne tytuły diabła 666 – Liczba Bestii Książę ciemności Antychryst Iblis, diabeł w islamie Lucyfer Szatan Szejtan, arabska nazwa szatana Voland (od vôlant – duch,szatan) z języka średniowysokoniemieckiego Urian – diabeł w jednym z dialektów niemieckich Mefistofeles (od hebr. Mephistoph – burzyciel dobra) Możemy sobie troche porozmawiać o tym temacie :fluttershy5: . Chyba :ming: .

Link to comment
Share on other sites

Rozmawiać możemy - o ile nie planujesz rzucać sformułowaniami czysto religijnymi. Znam się trochę na tych zjawiskach, mogę udzielić kilku ciekawych odpowiedzi, trzeba tylko wiedzieć jakie pytania zadawać. Zarówno diabeł jak i demon to jedno i to samo, to na początek. Wszak jeden i drugi to byty składające się z dużej ilości Energi. I tak jak aniołom i stróżom przypisuje się iż energia jest dodatnia lub jak kto woli "dobra" tak ekipa spod ciemnej gwiazdy skupia się bardziej jako energia negatywna. Lecz to dziwne że istoty które potrafią kłamać mimo wszystko trzymają się raz danego słowa do końca, choćby ich miało poskręcać. Czego nie można powiedzieć o tych z drugiej strony barykady... No i zasadnicza różnica między nimi - każdy diabeł to demon, ale nie każdy demon to diabeł, proste? Owszem, oboje składają się z tej samej energii, ale to ile jej posiadają i jak ją gromadzą jest diametralnie różne. Jeśli komuś zechce się poruszyć ten temat dalej, zapraszam. Z chęcią wymienię poglądy.

Link to comment
Share on other sites

Ciekawe, temat o demonologii na forum o MLP... Niespodziewane. Poglądy powyżej, aczkolwiek słuszne oraz rozpisane, nie zahaczają o pewną ważną kwestię: hierarchii demonów. Posługując się opisem Piekła z "Boskiej Komedii" Dantego, samo królestwo króla zła zostało tam podzielone na dziewięć kręgów, z którego każdy jest przypisany innemu rodzajowi grzeszników i kar za ich przewinienia. Zmierzam do tego, że skoro samo miejsce jest tak podzielone, to logiczne jest że demony mają własną hierarchię, czyli wiedzą jaka siła stoi nad nimi. W końcu demon demonowi nierówny, i nawet w Piekle jakiś porządek rzeczy musi być. Szefem jest oczywiście Lucyfer/Szatan/Diabeł, a pod nim to już tylko ci, co zgodzili się z nim wejść w jakiś układ, albo swoimi grzechami zasłużyli sobie na bycie skazany na niewolniczą pracę w Piekle. W panteonie demonów pozycja jest bardziej niestabilna niż w polskim parlamencie w czasie wyborów i tylko szef jest raczej wyłączony z tych zmian. W każdej chwili dany demon może stać na szczycie łańcucha, a w następnym będzie dyndał z samego jako najsłabsze ogniwo. Warto też wspomnieć, że demonami są także arabskie dżiny, chociaż to są raczej złośliwe duchy pustyni, które nabijano w butelkę, ale niech kogoś ręka nie zaświerzbi, żeby takiego uwolnić dla życzeń. Dżin zrobi wszystko, aby być wolnym, a efekty nieprzemyślanego życzenia mogą być bardzo opłakane, ponieważ dżin może je spełnić w sposób niespodziewany, albo nawet odwrotny od zamierzonego.

Link to comment
Share on other sites

Demony na forum o kucykach? Jedni mówią : WIEDZIAŁEM! * znak krzyża* Inni: 3>: D Ja mówię: I don't care lol. Ale pogadać mogę. Nie chcę wzbudzić kłótni religijnej ale dla mnie określenie "upadły anioł" jest dosyć mylne i...zabawne, bowiem upadły to taki który sprzeciwił się Bogu czymkolwiek on nie jest, a jako, że anioły mają "wolną wolę" to niby mogą się mu sprzeciwiać, za co paradoksalnie zostają wygnane. Poza tym wg. Bibli (chyba. nie wiem. gdzieś to słyszałem) to nie nazwałbym aniołów "dobrymi" bowiem i one odczuwają zazdrość i złość. Przykładem jest jak Bóg rzekomo polecił Lucyferowi stworzyć cośtam (nie pamiętam co, srry) a po tym jak dobrze odwalił swą robotę to inne anioły w zazdrości zniszczyły/splugawiły/przerobiły efekty jego pracy za co Bóg myśląc, że to robota Lucyfera, wygnał go. Ale dość o tym, bo nie chcę wzbudzić religijnego shitstormu. Tak swoją drogą, to czy na pewno Lucjan jest antychrystem czy może jego (czy tam jakiego innego demona) syn nim jest? :rainderp: [nie hejcić mnie za to pytanie, swego czasu trochę się tym interesowałem, ale sporo zdążyłem przez ten czas zapomnieć]

Link to comment
Share on other sites

Demony na forum o kucykach?

Jedni mówią : WIEDZIAŁEM! * znak krzyża*

Inni: 3>: D

Ja mówię: I don't care lol.

Ale pogadać mogę. Nie chcę wzbudzić kłótni religijnej ale dla mnie określenie "upadły anioł" jest dosyć mylne i...zabawne, bowiem upadły to taki który sprzeciwił się Bogu czymkolwiek on nie jest, a jako, że anioły mają "wolną wolę" to niby mogą się mu sprzeciwiać, za co paradoksalnie zostają wygnane.

Poza tym wg. Bibli (chyba. nie wiem. gdzieś to słyszałem) to nie nazwałbym aniołów "dobrymi" bowiem i one odczuwają zazdrość i złość. Przykładem jest jak Bóg rzekomo polecił Lucyferowi stworzyć cośtam (nie pamiętam co, srry) a po tym jak dobrze odwalił swą robotę to inne anioły w zazdrości zniszczyły/splugawiły/przerobiły efekty jego pracy za co Bóg myśląc, że to robota Lucyfera, wygnał go.

Ale dość o tym, bo nie chcę wzbudzić religijnego shitstormu.

Tak swoją drogą, to czy na pewno Lucjan jest antychrystem czy może jego (czy tam jakiego innego demona) syn nim jest? :rainderp: [nie hejcić mnie za to pytanie, swego czasu trochę się tym interesowałem, ale sporo zdążyłem przez ten czas zapomnieć]

O rly? :rariderp:

Kontynuujcie, ja się poprzyglądam :3

Link to comment
Share on other sites

Połączenie człowieka i demona to demigog - istota która nie jest ani demonem ani człowiekiem, lecz posiada niektóre cechy i tych i tych. Połączenie człowieka i anioła daje bezskrzydłego - istotę kora nie posiada żadnych mocy anielskich, ale czasami wokół niej zdarzają się "cuda". Połączenie demona i anioła jest rzadkością - krew jednych i drugich zwyczajnie nie może się mieszać - negują się jakbyś zmieszał kwas i zasadę(o szczegóły odsyłam do Chemika xD). O ile mi wiadomo - spotkałem się tylko raz z określeniem takiej istoty i to w jakiejś starej książce. Nie wiem jak to brzmi w przekładzie, miałem tylko fragment tłumaczenia nieznanego autora, ale szło to: alcalmis. Cokolwiek by to nie znaczyło.

Link to comment
Share on other sites

O... Temat którym się zainteresuję :fluttershy4:

Jak na początek to mam do was dwa pytania:

1. Jaka jest fachowa nazwa pół demona, pół człowieka?

2. Jaka jest fachowa nazwa pół demona, pół anioła?

Na pytanie 1, nie znam odpowiedzi, ale pół człowiek pół anioł to Nephilim lub Nefilim. Dużo o nich jest w filmach "Armia Boga".

Link to comment
Share on other sites

@Zegarmistrz- chyba jednak może :P Ale jak wiemy, od każdej zasady istnieje wyjątek. Co do tego Alcamisa, to nawet wujcio Google nie zna tego pojęcia (NIE ALCADA DURNA WYSZUKIWARKO! ALCAMIS !!!) Jednak też zetknąłem się kiedyś z takim połączeniem...nazwy nie pamiętam, wiem, że znalazłem coś takiego kiedyś w internetach jednak miałem wtedy ok. 10 lat (jestem dziwnym dzieckiem ;___ ;) i obecnie nic z tego nie zapamiętałem :P

Link to comment
Share on other sites

Na pytanie 1' date=' nie znam odpowiedzi, ale pół człowiek pół anioł to Nephilim lub Nefilim. Dużo o nich jest w filmach "Armia Boga". [/quote']

Co do Nefilimów - słyszałem/czytałem że to tałatajstwo to nieudane dzieci Lilith jako takiej. Z jej krwi demony, lecz nie wiadomo kto był ojcem tego związku. Istoty które nadawały się tylko do zabijania, czy to kogoś czy siebie nawzajem...

Link to comment
Share on other sites

Ta, Nefilimy to potomstwo śmiertelnych kobiet i aniołów (chyba tak specyficznie to Grigori, aniołów, którzy upadli, bo nauczyli ludzi zuych rzeczy jak wytwarzanie broni i malowanie się).

A co do Lilith i jej bachorków to mówi się, że była matką demonów. Ponoć była pierwszą żonką Adama, ale nie chciało jej się być posłuszną, więc spinkoliła z Edenu. Bóg ukarał ją tak, że nie mogła mieć dzieci. Próbowała i próbowała, ale wszystkie bachorki rodziły się martwe. Jednak mogła tworzyć demony poprzez kropienie swoją krwią miejsca zwanego Edom. Ale nie wiem, czy to wiarygodne.

Link to comment
Share on other sites

Nie nazwałbym tego "stać się" ale wg. mitologii i Biblii (chyba) takie przypadki rzekomo istniały jednak jako, że widocznie uznano je za ZUE to prawdopodobnie ktoś wziął przykład z inkwizycji (albo inkwizycja z tego ktosia) i możliwe, że pobawiono się w krucjatę anty-hybrydzią. Tak przynajmniej mnie się wydaje...

Link to comment
Share on other sites

Nie nazwałbym tego "stać się" ale wg. mitologii i Biblii (chyba) takie przypadki rzekomo istniały jednak jako, że widocznie uznano je za ZUE to prawdopodobnie ktoś wziął przykład z inkwizycji (albo inkwizycja z tego ktosia) i możliwe, że pobawiono się w krucjatę anty-hybrydzią. Tak przynajmniej mnie się wydaje...

Niom, ponoć biblijny Potop miał zatopić Nefilimy ^^ A motyw z krucjatą anty-hybrydzią chyba też był, nie wiem, kto się zajmował tą brudną robotą, ale w "Nefilim" Thomasa Sniegoskiego to były Potęgi.

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
 Share

×
×
  • Create New...