Equestria: Życie w biegu

[Arcybiskup z Canterbury]

Nie zatrzymali się. Wciąż biegli, a ich rogi połyskiwały. Byli gotowi do rzucenia czarów, zgodnie ze swoimi zamiarami.

[inka2001]

Odwróciłam się. Biegłam w miejscu.

[Arcybiskup z Canterbury]

Po chwili jednak klaczy udało się ruszyć. Znalazła się między drzewami. Wciąż słyszała za sobą pogoń i widziała światła wyczarowane przez wrogów.

[inka2001]

Biegłam dysząc ciężko. Znalazłam jakiś ogromny głaz. Schowałam się za nim.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Tam! - krzyknął jeden z nich. Zbliżył się do głazu, powoli i ostrożnie. Podkradał się niczym drapieżnik. Zatrzymał się, a potem wyskoczył na klacz, chcąc ją pojmać.

[inka2001]

Odepchnęłam się od niego i ruszyłam na oślep. Dobiłam w drzewo.

[Arcybiskup z Canterbury]

W głowie zakręciło jej się, mimo to ominęła przeszkodę i spróbowała uciec. Nerwowe krzyki i przekleństwa kucy brzmiały w jej głowie.

[inka2001]

Biegłam z bólem głowy. Teraz miałam przyśpieszone tempo. Wskoczyłam w jakieś krzaki.

[Arcybiskup z Canterbury]

Pościg nie rezygnował. Jeden z jednorożców strzelił wstęgą magii, boleśnie parząc tylne kopyto Ruffian. Usłyszała szum wody.

[inka2001]

- Ała! - Krzyknęłam. Upadłam. Próbowałam się czołgać,ale wychodziło mi to powoli.

[Arcybiskup z Canterbury]

Jednorożec znów skoczył i tym razem złapał Ruffian. Nie mogła już uciec. I w momencie, w którym miał rzucić na nią czar, coś odrzuciło go do tyłu.

[inka2001]

Spojrzałam do tyłu. Chciałam i musiałam mu podziękować.

[Arcybiskup z Canterbury]

Nagle pojawiła się mgła, niosąca za sobą wilgoć i chłód. Wezwał ją drugi jednorożec, próbujący ocucić nieprzytomnego towarzysza. Wpatrywał się w skupieniu w mgłę, próbując coś w niej dostrzec.

[inka2001]

Popatrzyłam na to wydarzenie. Nie mogłam nic zobaczyć.

[Arcybiskup z Canterbury]

Coś czarnego przesunęło się we mgle. Jednorożec też to dostrzegł i wypowiedział zaklęcie, znane tylko sobie. Tuż za nim zmaterializowały się dwa kuce w czarnych kapturach, zakrywających twarze. Wymienili między sobą kilka słów, po czym spojrzeli na klacz leżącą na ziemi. Powoli zaczęli się zbliżać.

- Nic ci nie zrobimy. Wyleczymy twoją nogę... Nic ci się nie stanie. Tylko współpracuj! - wypowiedział jeden z nich.

[inka2001]

- Kim jesteście? - Spytałam słabo. Nie wiedziałam o co chodziło. Czy oni chcieli mi coś zrobić?

[Arcybiskup z Canterbury]

- Strażnikami. Walczymy o bezpieczeństwo w Equestrii. Nieoficjalnie. Zwalczamy zagrożenia. Choć z nami. Nic ci się nie stanie, wrócisz bezpiecznie do domu. - Powiedzieli. Podeszli bliżej. Ostrożnie, z wahaniem.

[inka2001]

Upadłam głową. Nie wiedziałam czy mogę im wierzyć. Ze zrezygnowaniem poddałam się.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Dobry wybór. - Powiedział jeden z kucy. Zawiązał jej na szyi magiczną wiązkę. - To dla bezpieczeństwa. - Wyjaśnił. Pozostali pozbierali nieprzytomnego towarzysza.

[inka2001]

Leżałam cich. Zacisnęłam mocno oczy.

[Arcybiskup z Canterbury]

Nagle powietrze zaczęło wibrować. Wokół skupiała się duża ilość energii.

- Nie tym razem... - zabrzmiał szept. Strażnicy rozejrzeli się w przerażeniu.

[inka2001]

Lekko je ponowne otworzyłam. Widziałam zamazany obraz.

[Arcybiskup z Canterbury]

Jednorożec usłyszał głos i obroża na szyi Ruffian zniknęła. Odsunął się od klaczy i rozejrzał dokoła siebie. Po chwili z przerażeniem spojrzał za Ruffian. Zebrała się tam czarna mgła, która powoli zaczęła nabierać kształtów. Migały w niej czerwone, świetliste żyłki, zanikające po kilku sekundach. Wszyscy oponenci zbili się w ciasną grupkę, przygotowani do ewentualnej obrony.

[inka2001]

Teraz zerwałam się na równe nogi. Nie wiedziałam co robić.

- Co robić?! - Krzyknęłam.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie ruszaj się... - Dotarło do jej uszu. Czarny kształ ostatecznie zmaterializował się w czarnego ogiera ze skrzydłami, jednak wciąż nie było widać jego konturów, tylko czerwone, jarzące się oczy i ostro zakończone zęby w szerokim, drapieżnym uśmiechu.