Equestria: Życie w biegu

[Arcybiskup z Canterbury]

- Żyję sobie już jakiś czas i wiem kilka rzeczy... Dobra, koniec gadania. Właź do domu - rozkazał i otworzył drzwi przepuszczając klacz.

[inka2001]

Weszłam i natychmiast opadłam na łóżko, nie tylko z bólu, jak i ze zmęczenia. Byłam przemęczona. Przypomniałam sobie, że miałam jednego ogiera w domu. Nie potrafiłam wstać. Starałam się jak mogłam, ale ból był okropny.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie ruszaj się, albo będę musiał postąpić wbrew twojej woli i sam cię unieruchomię - rzucił alicorn. Chwilę później wszedł do pokoju z apteczką w zębach i wyciągnął z niej bandaże. Niewiadomo skąd wyczarował buteleczkę brązowego płynu , którym ostrożnie przetarł rany, powodując pieczenie. Chwilę później owinął możliwe złamania klaczy bandażem i z satysfakcją spojrzał na swoje dzieło.

[inka2001]

- Już? - Spytałam słabo. Nie potrafiłam znieść bólu, ale zaciskałam oczy nie pozwalając wypłynąć łzą na policzki. Byłam blada.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Już. Kto by pomyślał, że będę takim genialnym chirurgiem - wyszczerzył się. Chyba miał to w nawyku. - Dobra, koniec tego. Idę, a ty masz spać. Gdybyś do czegoś mnie potrzebowała, to... - zamyślił się, po czym przez okno wleciał wielki kruk - Wyślij jego. Będzie wiedział.

[inka2001]

- Dobrze. - Powiedziałam i położyłam głowę na miękkiej poduszce. Zamknęłam oczy. 

[Arcybiskup z Canterbury]

Kruk zaskrzeczał i siadł na niewielkiej szafeczce nocnej wbijając paciorkowate oczy w Ruffian. Daerth tymczasem zamknął za sobą drzwi i opuścił dom. Chyba. Klacz zasnęła, a sen przyniósł ukojenie.

[inka2001]

Zasnęłam. Po jakiejś godzinie zaczęłam się wiercić. Miałam straszny sen. Wierciłam się okropnie i wtedy bolała mnie noga. Dalej nie potrafiłam zasnąć.

[Arcybiskup z Canterbury]

Kruk machnął skrzydłami i wylądował centralnie na nodze klaczy. Jego pazury musnęły skórę i ptak przez chwilę wiercił się, po czym usiadł na nodze. Wraz z dotkięciem piór ból zaczął mijać.

[inka2001]

Znowu ból ustał, ale nie potrafiłam zasnąć. Nie chciało mi się spać.

[Arcybiskup z Canterbury]

Kruk tymczasem sfrunął na podłogę i wyczyścił sobie piórka, po czym odwrócił głowę w stronę Ruffian.

- Masz może w jakąś gałkę oczną? - zaskrzeczał.

[inka2001]

- Eee... - Odparłam tylko. Nie wiedziałam co odpowiedzieć.

- Nie. - Powiedziałam cicho.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie wiehrzę. Taka rhobota za tak bahdzo mahną płacę. Na co ja się zgadzałem? Zawsze źle wychodzę na takiego hodzaju intehesach. To smutne - poskarżył się ptak i nastroszył piórka, po czym ze zrezygnowaniem odwrócił się w stronę okna.

[inka2001]

- Mam trochę mięsa w lodówce. - Powiedziałam i wskazałam na kuchnię.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Mięsa? Może być - stwierdził kruk, po czym niezdarnie poczłapał w poszukiwaniu kuchni i przekąski. Po chwili rozległ się huk, a następnie zadowolone ptaszysko wkroczyło do pokoju z kawałkiem mięsa w dziobie.

[inka2001]

- Przynajmniej masz coś do jedzenia. - Powiedziałam i uśmiechnęłam się do kruka.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Tak, tak. Dziękuję. Jak się czujesz? Hę? - zapytał, po czym skonsumował mięso w sposób wyjątkowo nieelegancki.

[inka2001]

- Dobrze. - Odparłam tylko i wpatrzyłam się w sufit.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Khhra. Chodź na spaceh. Chodźmy, chodźmy! No, już! - Krzyknął ptak, po czym wleciał na łóżko i wszelkimi siłami postarał się wytargać klacz z łóżka. Jednakże aparycja ptaka nie dawała zbytniego pola do popisu, wobec czego ograniczył się po chwili do prób targania kołdry.

[inka2001]

- Dobrze idę, idę. - Odparłam i pokuśtykałam do wyjścia. Noga jeszcze bolała ale brnęłam przez siebie.

[Arcybiskup z Canterbury]

Kruk usatysfakcjonowany oparł się o drzwi wyjściowe i otworzył je, po całej interakcji upadając na ziemię. Jego dziób wyrażał bezgraniczne zdziwienie. Wstał jednak szybko, oczyścił piórka i otrząsnął się.

- Gdzie pójdziemy?

[inka2001]

- Nie wiem.Ty mnie wyrwałeś z łóżka.  - Odpowiedziałam i wyszłam z domu.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Żebyś się phrzewietrzyła - ptak usiadł na grzbiecie Ruffian. - Gdzie zwykle chodzisz? Mnie możesz powiedzieć. Chyba, że to coś osobistego.

[inka2001]

- Zwykle na rynek. Czasami na tor. - Powiedziałam i pokuśtykałam dalej.

[Arcybiskup z Canterbury]

Na rynku - może z powodu pory - nie kręciło się wiele kucyków. Jak zwykle był czysty, zwłaszcza że tragarze już się wynieśli. Idąc przez rynek Ruffian poczuła się obserwowana.

- O. Dawno cię nie było. Poprzednią kontuzję jeszcze rozumiem, ale to było czym? Na chodniku się potknęłaś?