[Grimdark][Mature] "To tylko sen" KreeoLe

[Wizio]

- Nic mi nie będzie. Mówiłem ci już, że ty jesteś ważniejsza, więc muszę zostawić te medykamenty na ciebie - powiedział po czym wstał. Podszedł do ciebie, a następnie pomógł ci wstać i zaczął ciebie podtrzymywać. Ostrożnie przełożył sobie twoją chorą nogę przez szyję, a następnie powoli zaczął z tobą iść ku wyjścia z łazienki.

[KreeoLe]

Kuśtykałam na moich pozostałych kopytkach obok Darkness'a. Znów poczułam to przyjemne ciepło bijące od jego ciała. A co do nogi... było już o wiele lepiej. Myślę, że już niedługo dam radę samodzielnie chodzić, a jak już wyćwiczę nogę, to pewnie biegać. Albo uciekać. Co mam nadzieję, że nie będę musiała prędko tego robić.

[Wizio]

Razem z Darkness'em poszliście w głąb korytarza, a następnie weszliście do jakiegoś pokoju, który był sypialnią. Położył cię on na łóżku, a następnie sam na nim usiadł po czym wyjął z juków kartkę. Szybko prześledził ją wzrokiem, a następnie popatrzył na ciebie.

- Mamy pierwszą zagadkę - powiedział podając ci kartkę, a następnie wyjął z juków jedną ze strzykawek i wbił sobie w bok obok rany.

[KreeoLe]

- Zagadkę, hmm... - Odebrałam od niego kartkę i powoli wertowałam ją wzrokiem. Przeczytałam tekst kilka razy, aby dokładnie zrozumieć. Cóż, musiałam przyznać, że zagadki nie były moją mocną stroną. Miałam tylko nadzieję, że ta tutaj nie doprowadzi nas do następnego niebezpieczeństwa. Chociaż pewnie tak będzie, o czym nawet nie chciałam myśleć.

[Wizio]

Ubrania kucykom potrzebne nie są, chyba, że gdzieś wybierają się. Aby wtedy się ładnie wystroić to idą do...

Darkness tylko patrzył na ciebie pytająco. On chyba wiedział jaka jest odpowiedź, lecz czy Ty to wiedziałaś.

[KreeoLe]

- Butik Karuzela...? - Spytałam niepewnie. Mówiłam już, że nie bywam często w Ponyville, więc trochę gorzej znałam okolicę. Ale do pracowni Rarity chodziłam dość często. Lubiłam ją. Spojrzałam na Darkness'a.

[Wizio]

- Dokładnie - odpowiedział bez większego zaskoczenia. - Udamy się tam, ale zaraz. Twoja kończyna musi się usztywnić. Teraz więc puki jesteś na łóżku to odpocznij. Tobie się to przyda, gdyż nie wiadomo co nas jeszcze może spotkać w tym zadupiu, które podobno jest Ponyville - Odpowiedział po czym położył się obok ciebie. - Mam nadzieję, iż nie będę ci przeszkadzać jeśli będę tutaj leżeć - zapytał po chwili, gdy tylko zwrócił na ciebie swoją uwagę.

[KreeoLe]

- Nie, skąd. - uśmiechnęłam się nieśmiało. Rozłożyłam swoje ciało wygodniej na łóżku i bez celu patrzyłam chwilę w sufit. Nastała dość krępująca cisza, a ja nawet nie wiedziałam czy coś mówić, czy lepiej zamknąć gębę na kłódkę i tak ciągle leżeć. Gdy robiłam gwałtowne ruchy kopytkiem to bolało, jednak nie nadwyrężając go było w porządku. Zerknęłam w stronę Darkness'a.

[Wizio]

Darkness cały czas wpatrywał się w ciebie i obserwował twoje ruchy. Po chwili jednak przysunął się bliżej i przytulił się. Następnie jednak pocałował cię w usta i zaczął delikatnie głaskać po grzywie.

[KreeoLe]

Przyjemna fala ciepła zalała moje ciało, odwzajemniłam pocałunek. Drugi, a może trzeci raz w tym dniu wtuliłam się w niego, pozwalając się głaskać po grzywie. Potajemnie uśmiechnęłam się i zdrowym kopytkiem delikatnie miziałam jego klatkę piersiową, co chwila przytulając się.

[Wizio]

Darkness również się do ciebie uśmiechnął, a następnie przeturlał się z tobą tak, abyś to ty leżała na nim. Ponownie wtedy przytulił ciebie do siebie i znowu cię pocałował. Jednakże nie był to bowiem pocałunek zwykły, lecz był on namiętny i prosto z serca.

[KreeoLe]

Przysunęłam jego pyszczek jeszcze mocniej do siebie i pogłębiłam pocałunek, a potem znów się do niego przytuliłam. Położyłam kopytko na jego pyszczku i małymi całusami obdarowywałam jego usta.

[Wizio]

Darkness przez pierwsze kilka chwil dawał się tak całować, lecz po jakiejś chwili ponownie i znowu namiętnie cię pocałował w usta. Pocałunek trwał dość długo, lecz nie przerwał go tylko postanowił zrobić coś więcej. Nie przerywając pocałunku wsunął swój język do twojej budzi i przytulił ciebie jeszcze mocniej.

[KreeoLe]

Ja... chyba nigdy się nie całowałam z ogierem. Byłam chyba zbyt zajęta pracą na mojej małej farmie, że nawet nie myślałam o miłości. Zresztą, nieważne. Mój język zaczął żyć własnym życiem i robił dość szybkie ruchy w jakimś określonym układzie, wokół języka Dark'a. Byłam przytulana, lecz również przytulałam i delikatnie ocierałam moim ciałem o jego.

[Wizio]

Jeszcze jakąś chwilę tkwiliście w namiętnym pocałunku, lecz po chwili Darkness niespodziewanie go przerwał i przez chwilę wpatrywał się prosto w twoje oczy. Na jego twarzy zagościł lekki uśmiech, który został również przerwany przez ponowny pocałunek jaki złożył na twoich ustach. Ty cały czas leżałaś na nim. Przytulona i w objęciach, którym raz po raz towarzyszył całus w różne miejsca twarzy lub namiętny i czuły pocałunek w usta. Jednakże teraz tylko wpatrywaliście się w siebie.

[KreeoLe]

Gdy się tak w siebie wpatrywaliśmy, chciałam wiedzieć co myśli. Kiedyś pewnie nawet bym o tym nie myślała, bo to byłoby coś w stylu naruszania prywatności, ale dziś chciałam wiedzieć co on czuje, o czym myśli. Zamrugałam kilka razy moimi już zeszklonymi od ciągłego patrzenia oczami. Zdrowym kopytkiem delikatnie dotknęłam jego policzka i uśmiechnęłam się.

[Wizio]

- No wiesz... dzięki, że mogę ci pomóc z tym całym... koszmarem - powiedział spokojnie z lekkim uśmiechem na twarzy. - Jakoś nie wyobrażałbym sobie, iż idziesz tu sama - po raz kolejny się uśmiechnął, a następnie pocałował cię w polik, a następnie zaczął cię ponownie głaskać po grzywie, a przy okazji przybliżył swoją buzię na tyle, aby stykać się swoim nosem z twoim.

[KreeoLe]

- To ja dziękuję - uśmiechnęłam się. - Bez ciebie... już dawno coś by mnie zabiło. - Dotknęłam moim nosem jego nosa i znów spojrzałam mu prosto w oczy. Tym razem na miejsce lekkiego, wszedł nieśmiały, niewinny uśmiech. - Kocham cię Dark... - znów się do niego przytuliłam, jakby bojąc się że źle zareaguje. Tak, to naprawdę do niego czułam. Kochałam go.

[Wizio]

Darkness uśmiechnął się, lecz nadal był to taki słaby uśmiech, na jaki go było stać.

- A co byś zrobiła gdybym... powiedział ci, że ja też... i to ciebie? - zapytał się po chwili milczenia, a następnie ponownie zaczął się wpatrywać w twoje oczy. Najwyraźniej musiał to lubić, lub miałaś je po prostu ładne.

[KreeoLe]

Nie odpowiedziałam. Nawet chyba nie zastanawiałam się co bym zrobiła, gdyby powiedział, że mnie nie kocha, albo ma dziewczynę, żonę, rodzinę... nie wiem. Ale usłyszałam to, co chciałam usłyszeć. Trzeba przyznać, że Silent Ponyville to nie jest wymarzone miejsce na wyznawanie miłości, ale byłam szczęśliwa, bardzo szczęśliwa. Zresztą i tak podobał mi się już dawniej, kilka lat temu, gdy poznałam go na biwaku.

[Wizio]

Darkness ponownie się uśmiechnął, a następnie pocałował cię w usta.

- Ja ciebie też kocham - powiedział przerywając pocałunek. Po tych słowach ponownie złożył pocałunek na twoich ustach i nie przerywał go.

[KreeoLe]

Mogłabym z nim tu tak siedzieć wiekami, ale uświadomiłam sobie, że powinniśmy iść. Delikatnie oderwałam moje usta od jego i uśmiechnęłam się przepraszająco.

- Myślę... musimy chyba już iść. Dość długo tu już siedzimy... - Powiedziałam, wstając z łóżka. Potem przez jakiś czas zadawałam sobie pytanie, dlaczego przerwałam tak piękną chwilę. Potem doprowadziłam do porządku wygłaskaną przez Darkness'a grzywę i poczekałam na niego.

>

[Wizio]

- Ah... no... tak - powiedział po czym wstał, a następnie rutynowo się rozciągnął. Po krótkim rozprostowaniu się Darkness podszedł do ciebie od strony zranionego kopytka i delikatnie przełożył je przez swoją szyję. - Wolę raczej abyś była przy mnie i to tak dosłownie. Zawszę mogę ci przynajmniej pomóc i nie będziesz nadwyrężać twojej złamanej nogi.

[KreeoLe]

- Tak, jasne. - Taka pomoc rzeczywiście mi się bardzo przydała, kopytko mogło się zagoić. Dzięki temu już niedługo będę mogła samodzielnie chodzić. Wykuśtykałam za trzech nogach przy boku Darkness'a z pokoju.

[Wizio]

- To teraz udajemy się do Butiku tak? - zapytał Darkness, gdy razem kuśtykaliście przez korytarz, aż w stronę schodów. Wtedy po raz który wziął cię na grzbiet i powoli z tobą schodził. Stawiał powoli kroki na dość stromych schodach, tak aby nie przewrócić się, gdyż mogłoby to mieć złe skutki.