"W poszukiwaniu prawdy" Anniverse

[Gość]

I teraz jej to wszystko powiedzieć, żeby było to krótkie, zwięzłe i na temat - westchnąwszy, zabrałam się do tłumaczenia wszystkiego.

- W czasach mojej młodości, gdy jeszcze tu mieszkałam, znalazłam przypadkiem dziwne korytarze pod miasteczkiem. Zawsze tam szłam, kiedy potrzebowałam odrobiny spokoju. Wiesz, dla mnie czasami tutaj jest odrobinę za głośno. - odparłam wymijająco, i spojrzałam w oczy klaczce.

- I akurat w tym momencie sobie przypomniałam, że zostawiłam tam ważną dla mnie rzecz. - gdy skończyłam mówić, przybliżyłam się do drzwi i poczułam delikatne drżenie naszyjnika. Oby mi tylko uwierzyła - pomyślałam.

[Omega]

- Jeśli tunele biegłyby pod całym miastem jak zamierzasz znaleźć to co zgubiłaś? - zapytała się Sophie blokując ci drogę. Jest bardziej wścibska niż ci się zdawało.

[Gość]

Wiedziałam, po prostu wiedziałam, że do czegoś się przyczepi..

- Bo mam niesamowity zmysł orientacji w terenie, Sophie. - powiedziałam pewna siebie. Co jak co, ale nie potrzebowałam żadnych map do niektórych map, wystarczyło przejść się parę razy, i już. - Więc? Mogę już iść? - naprawdę bardzo mi się spieszyło, a młoda klacz zaczynałą mnie powoli denerwować.

[Omega]

- A mogę pójść z tobą? - zapytała robiąc błagalną minę.

[Gość]

Westchnęłam.

- Ciekawe co zrobi jeśli powiem ''nie''? Pewnie pobiegnie obudzić rodziców. Hmm... A gdyby zostawić ją w jednym z korytarzy? W końcu pełno jest tam rozwidleń.. Może. Ale o tym pomyślimy później. - prowadziłam rozmowę z samą sobą przez chwilę, ale błagalne oczy Sophie nie można było zignorować. 

- Okej, ale możesz zachować tajemnicę o korytarzach dla siebie? Nie chcę, żeby ktoś inny się o nich dowiedział. - I nie chcę, żebym tam kogoś spotkała - dokończyłam w myślach. - Lepiej weź jakieś źródło światła, jest tam dosyć ciemno. Naprawdę. 

[Omega]

- Jasne - powiedziała ucieszona. Wróciła zaraz z lampą w pyszczku. Postawiła ją na chwilę na ziemi - ok jestem gotowa.

Ruszyłyście w dół w stronę piwnicy. Gdy dotarłyście na sam dół rozejrzałaś się. Zwykła piwnica, kilka półek ze słoikami, pralka, i kilka pudeł z gratami.

[Gość]

Tylko gdzie to może być? - rozejrzałam się gorączkowo po małym pomieszczeniu. Zlustrowałam całą piwnicę - nic tam nie było, żadnych kamieni, nic, oprócz tych rzeczy. Podeszłam do pralki i zaczęłam ją powoli przesuwać. Może tam będzie to, o czym myślę.

[Omega]

- I jak, znalazłaś coś? - zapytała Sophie nagle się o coś potykając. Nie wiedziałaś o co, ale słyszałaś jak upada. Nagle słyszysz dźwięk przesuwającego się kamienia. W ścianie obok otworzyło się tajne przejście.

[Gość]

- Właściwie to sama znalazłaś - uśmiechnęłam się lekko i pomogłam jej wstać. - Mówiłam? Dziwię się, że nikt jeszcze tego nie odkrył przede mną. - pewna siebie poszłam w głąb dopiero co ukazanego miejsca. Byłam tu tyle razy, że z zamkniętymi oczami mogłam rozpoznać, dokąd idę. - Idziesz za mną? - odwróciłam się w stronę światła.

[Omega]

- Jasne - powiedziała Sophie lekko podenerwowana. Ruszyłyście w głąb ciemnego tunelu za światło mając tylko małą lampę.

[Gość]

Z lekkim uśmiechem kierowałam się po korytarzach. W lewo, w prawo, znowu w prawo.. Ile razy ja już tu byłam? Sto razy? A może i więcej?

Po kilkunastu minutach wreszcie doszłam do mojego celu. Była to małe pomieszczenie, wraz z prymitywnym stołem mojego autorstwa, krzesłem i kilkoma świeczkami. Podeszłam do stołu i zobaczyłam mój dziennik, lekko przykurzony przez nieużywanie go. Naszyjnik wciąż drgał, ale tym razem jakoś mocniej. Może coś tu jest? - zastanawiam się w myślach. Mimo, że dużo razy tu przebywałam, nie przypatrywałam się dokładnie niektórym pomieszczeniom. 

- Już jesteśmy - powiedziałam do Sophie.

[Omega]

Sophie rozejrzała się po pomieszczeniu z szeroko otwartymi oczami.

- Co to za miejsce? - zapytała wciąż oglądając pomieszczenie.

[Gość]

- To jest pokój, nazywany przeze mnie oazą spokoju, ze względu na to, że nie przepuszcza żadnego dźwięku wewnątrz i na zewnątrz. Ponadto trudno tu się dostać - odparłam, zadowolona z siebie.

[Omega]

- Wow - powiedziała Sophie - super miejsce. I co teraz?

[Gość]

- Chcesz może zobaczyć moje zapiski z dawnych lat? - zapytałam. Wciąż byłam zaciekawiona naszyjnikiem, który wciąż drgał. Musiałam to sprawdzić, a nie chciałam, żeby ktoś oprócz mnie dowiedział się o tym. - Mam tam szczegółowo napisane niektóre moje historie, które przeżyłam będąc w twoim wieku, więc..

[Omega]

- Chwileczkę - przerwała ci Sophie sprawdzając kieszeń - gdzie ja posiałam mój medalik?

Spojrzała po ziemi i przeszukała wejście do twojego azylu gorączkowo szukając zguby.

- Pewnie wypadł mi po drodze - stwierdziła po przeszukaniu całego pomieszczenia - zaraz wrócę - powiedziała i ruszyła wgłąb korytarza.

[Gość]

Okej, mam teraz chwilę z samą sobą.. - mruknęłam do siebie. Zaczęłam dokładnie przypatrywać się przedmiotom w pomieszczeniu, zaczynając od stołu. Nie był on dziełem sztuki, ale był solidnie zrobiony i tak łatwo nie dało się go połamać.

[Omega]

Tymczasem zauważyłaś, że twój medalion przestał drgać. Nagle, bez żadnego powodu. To było co najmniej dziwne.

[Gość]

Oniemiałam. Naszyjnik, który przez ostatnie pół godziny pałętania się po podziemiach,  nagle przestał działać ot tak?

Po chwili otrząsnęłam się i postanowiłam przyjrzeć się bliżej medalionowi, może coś się z nim stało oprócz tajemniczych drgań sprzed paru minut.

[Omega]

Okazało się, że naszyjnik lekko się świecił. Światło to znajdowało się wewnątrz, raz było jaśniejsze, raz ciemniejsze. Przypominało to bicie serca.

[Gość]

Z jakiegoś powodu zaciekawiło mnie to. Postanowiłam przyjrzeć się temu bliżej, ale najpierw musiałam znaleźć źródło światła, ponieważ Sophie zabrała za sobą lampę. - Cóż, jeżeli nie mam ognia, muszę zadowolić się dotykiem - pomyślałam, i lekko dotknęłam naszyjnika.

[Omega]

naszyjnik był lekko ciepławy. Ale z każdą chwilą robił się zimniejszy.

[Gość]

- Hmm.. To bardzo ciekawe.. - mruknęłam sama do siebie. - Może nie szukam tam gdzie powinnam? Medalion przestał reagować jak tutaj przyszłam. Pewnie muszę gdzie indziej się skierować. - zastanawiałam się na głos. W końcu spojrzałam smutno na stół i wyszłam z pomieszczenia.

[Omega]

Zastanawiałaś się gdzie też może być Sophie. Wyszłaś niedługo po niej więc powinnaś zobaczyć ją po drodze.

Nie potrzebowałaś światłą by wrócić do piwnicy Alana, zapamiętałaś drogę, ale o dziwo Sophie tam nie było.

[Gość]

Zaniepokojona wróciłam do piwnicy, rozmyślając gdzież może się podziewać ta młoda klaczka. 

Po paru minutach doszłam do wniosku, że mogła znaleźć zagubioną rzecz i wrócić do swojej sypialni, albo zgubić się w czeluściach korytarzy. Bez zastanowienia po raz kolejny udałam się do tajnego zejścia. - W końcu to była tylko jedna droga, a jest ich wiele więcej. - pomyślałam, i znowu weszłam w ciemności.