Multisesja: Altar of Sacrifice

[Ohmowe Ciastko]

-A kto go tam wie. Ja się znam na leczeniu, a nie jakiś cholernych statkach - odpowiedział Jone. - Jak czuły masz słuch? - zapytał się nagle.

[Jake]

Jacob po chwili westchnął

- Dobra...chyba domyślam się skąd.

Po czym mężczyzna odwrócił się na pięcie i zaczął iść w stronę dwojga lecz szybciej przy czym ominął ich od razu nie patrząc się na nich. Kiedy był już przed nimi (daleko) powiedział do siebie

- Ranni i ranni...martwią się tylko o jakiś martwych i rannych. Nie lepiej stąd po prostu wyjść i przeczesać powierzchnię?! Eh...

Jacob szedł przed siebie nie zwracając na nic uwagi gdyż nasłuchiwał.

[kameleon317]

- Czyli nikt nic nie chce? Ok - powiedziałem zrezygnowany po czym ruszyłem w stronę zapasów. Po drodze mrugnąłem do 505 i z uśmiechem wszedłem do magazynu.

[Dżuma]

- Mam trochę lepszy słuch niż ludzie, podobny do psiego. - odpowiedziała, po tym jak chwilę się zastanawiała - Mogę się jednak mylić, wystarczająco urazów miałam aby mi się pogorszyła słuch. - dodała odprowadzając wzrokiem Conrad'a.

[Pawlex]

Zachary wchodząc do stacji medycznej dokładnie się po niej rozejrzał. Przez wypadek dużo narzędzi medycznych walało się po podłodze. Przypominając sobie o rannym położył go na stole operacyjnym.

- Stary wyglądasz jak....gówno - Powiedział patrząc na w pół żywego człowieka. Obok stołu leżała całkiem imponująca piła do kości. Zachary podniósł ją po czym zaczął jej się przyglądać.

- Wiesz co? Kiedyś interesowałem się chirurgią, ale moi "opiekunowie" nawet nie pozwalali mi się zbliżać do rannych...tym bardziej z jakimś ostrym przedmiotem jak ta ślicznotka - Rzekł spokojnie do rannego coraz bardziej się uśmiechając.

- Może czas najwyższy nadrobić zaległości hmm? 

[Jake]

Jacob szedł przez pokoje, korytarze itd. i nagle się zatrzymał przed drzwiami i powiedział

- Spierdalaj!

Po czym wykopał drzwi i znalazł się w siłowni. Wszędzie walały się sztangi i tym podobne rzeczy. Jacob warknął

- Słabo!

Po czym wyciągnął skądś worek i zaczął ćwiczyć

[kameleon317]

- Lucky Strike, Lucky Strike, Lucky St... - sięgnąłem po 2 paczki - są. Teraz trzeba iść do kapitan. Może już się namyśliła - po drodze znowu obejrzałem się za niewolnicą. To na prawdę wymaga terapii i to długiej. 

- To co? Jakieś rozkazy - spytałem wyciągając zippo z pentagramem na obudowie. Zapaliłem papierosa czekając na odpowiedź Victorii.

Edytowano Sierpień 19, 2013 przez kameleon317

[Arcybiskup z Canterbury]

Statek jest wielkości większego samolotu pasażerskiego (Mniej więcej), tyle że ma wdolny, górny i środkowy pokład. A załogi było 12 luda.

__________________________________________________

 

- Rozkazy? Musimy wyjść na zewnątrz. I chyba kogoś zostawić tu, na wszelki wypadek. Sądzę też, że... - wypowiedź przerwał trzask gdzieś pod podłogą. Trzask mogący świadczyć o czymś bardzo dużym, co postanowiło się zepsuć. Podłoga się zatrzęsła, po czym wszystko ucichło tak szybko, jak się zaczęło. Victoria spojrzała na medyka okrągłymi jak spodki oczami.

- Albo i nie zostawiać tu nikogo i szybko się ewakuować, jeśli nie dojdziemy do tego, co się dzieje.

[Jake]

Jacob od razu wstał (gdyż siedział i nudził się) i polazł do reszty. Kiedy doszedł

- Ok...wychodzimy stąd?

PO czym rozejrzał się

[Pawlex]

Trzęsienie lekko zaburzyło równowagę Zacharego przez co piła mocno przejechała rannemu po szyi.

-...Ożesz kurwa! - Powiedział zły, patrząc na konającego członka załogi. Szybkim krokiem wyszedł ze stacji medycznej, kierując się do ocalałych.

- Co to do cholery było Burton?! - Krzyknął ciskając zakrwawioną piłą o ziemie. 

[Ohmowe Ciastko]

Jone zwrócił uwagę hybrydy lekką trącając ją w ramię.

-Słuchaj, czy ktoś odpowie - Odchrząknął i zwrócił się w stronę korytarza. - Jest tu ktoś ranny! - krzyknął najgłośniej, jak umiał.

[kameleon317]

Spojrzałem na Zacharego:

- Na chuj ci ta piła - spytałem podnosząc głos. - Co z pacjentem? Jeśli coś mu się stało to... - zgasiłem papierosa. - To zabiję cię. Dla "dobra" załogi - uśmiechnąłem się ponuro po czym wolnym krokiem ruszyłem w stronę stacji medycznej.

[Dżuma]

Kiwnęła porozumiewawczo, od razu nasłuchując jakichkolwiek odpowiedzi od rannych. Jedyne co wyczuła to lekkie trzęsienie oraz usłyszała kilka trzasków. Lekko się tym zaniepokoiła, ale zaraz po tym wróciła do wcześniejszego nasłuchiwania. 

[Pawlex]

Zachary zerknął na Conrada który szedł w stronę stacji medycznej. Nie czekając wyciągnął rewolwer po czym strzelił w panel kontrolny, na stałe zamykając drzwi do stacji.

- Ojć moja wina - Rzucił lekko chichocząc.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie mam pojęcia co to było! Zabierzcie rannego i wynosimy się ze statku! Niech każdy weźmie jakąś broń! - zarządziła, po czym ruszyła wypełnić swój rozkaz. Tymczasem odpowiedzi od rannych nie było, a nawet gdyby były, trzaski które znów się pojawiły wszystko zagłuszały. Pokład zaczął lekko drgać.

[kameleon317]

- Pracuję w tej stacji od kilkunastu lat - podszedłem do panelu po czym otworzyłem go na dole. Wyciągnąłem kombinerki i zacząłem kombinować przy panelu.

- Wiem, że nie żyje. Ale wypadało by go spalić czy pochować. 

[Pawlex]

- Z tym że... - Kolejne trzaski były trochę głośniejsze niż poprzednie, natomiast trzęsienia bardziej odczuwalne. - Z tym że nie ma czasu na pierdoły! - Zachary szybko podbiegł do Conrada po czym złapał go za ramię.

- Nie widzisz co tu się dzieje? Musimy się stąd wydostać!

[Jake]

Jacob warknął

- Nie pierdol się z tym panelem!

Po czyt walnął ostrzem głęboko w panel i otworzył drzwi. Powiedział zwracając się do Zacharego

- A ty wypierdziel se wreszcie z tego łba że to nie wojna, ani miasto. To jebana opustoszała planeta z której sam kurwa nie uciekniesz!

Po czym wyjął ostrze z panelu i warknął do tamtego drugiego

- I bez zabijania bo kurwa sam was zaraz zajebie.

Jacob schował ostrze do kabury i się odsunął

[kameleon317]

- Przynajmniej umrę z czystym sumieniem. Czy możesz powiedzieć to samo - spytałem spokojnie. - I zabierz tą brudną łapę. Boje się, że wsadzisz mi nią coś między żebra - spojrzałem na Jacoba, który zniszczył panel.

- Rozjebanie tego statku nie jest najlepszym pomysłem. Później wszystko może się przydać - wszedłem do stacji i przerzuciłem trupa przez ramię po czym pobiegłem w stronę wyjścia.

[Ohmowe Ciastko]

Jone widział nijaki wyraz na twarzy hybrydy, więc niczego nie powiedział, tylko zaczął schodzić. Walić to. Potrzebuję zapasów, a nie prawie-trupów. 

Zszedł na środkowy pokład akurat, by usłyszeć o szybkiej ewakuacji. A takiego! Mam coś innego do zrobienia.

Olewając to, że inni poruszają się w innym kierunku skierował się do siebie. Wywalił z torby kilka drobiazgów takich jak listewki usztywniające, słabe środki przeciwbólowe itp., by zrobić miejsce na bandaże, odkażacze, kilka kieszonkowych filtrów wody i amunicję. Podbiegł do sejfu i wziął z niego swój cholernie drogi nóż taktyczny, mogący podobno wytrzymać wybuch statku, galwanizowany, z tytanu, całkowicie stworzony ręcznie, z piękną linią ostrza i piłki do drewna, o wygodnej rękojeści. Z namaszczeniem założył pasek z nożem w skórzanej pochwie. Wyjął też nie mniej drogi pistolet elektromagnetyczny - broń tak nieprzydatną, aż cholera może wziąć człowieka, ale piękną w swoim wyglądzie jednolitej bryły. Ale miał on tą zaletę, że jeśli już się go wyciągnęło, to strzelał prawie z prędkością karabinu maszynowego, a pocisk miał siłę pocisku z konwencjonalnego karabinu snajperskiego. Niby dwie rzeczy, a wydał na nie tyle, ile zarabiał w ciągu roku, co kosztowało go dwa lata wyrzeczeń, ale gdy je ujrzał od razu ich zapragnął i w ciągu tych lat nie miał nawet chwili zwątpienia.

Opasł się pasem od ładownicy z magazynkami do obu pistoletów i przesunął go na plecy. Spojrzał się jeszcze raz na gabinet, utrzymując równowagę na drgającym pokładzie dzięki oparciu się o ścianę.

Sądził, że ma wszystko. Torbę z najważniejszymi przedmiotami, swoje skarby. Ale nadal coś mu nie pasowało. Spojrzał się w bok. W końcu wiedział co - na wieszaku wisiało ubranie polowe, a obok leżały wysokie buty pamiętające jego służbę w wojsku. Wiedział, że teraz ma nóż na gardle. Ubranie przewiesił przez torbę, a buty, dość ciężkie, jak zauważył, zawiesił na szyi. Tak objuczony wybiegł. Czuł się prawie jak w wojsku - prawie, bo zamiast plecaka miał torbę. 

[Dżuma]

"Czy Ci ludzie nie potrafią niczego załatwić spokojnie?" przewróciła oczami przyglądając się kilku chwilom trwającej sytuacji. W końcu ruszyła się idąc do magazynu, biorąc stamtąd torbę, spakowała do niej większą ilość filtrów do wody oraz prowiantu oraz koc i ubranie. Więcej się nie zmieściło, oprócz broni krótkiej oraz naboi do niej. Wróciłą później szybko do grupy. 

[Pawlex]

Zachary nie martwił się złym stanem statku. Spokojnym spacerkiem udając się do wyjścia ze statku zahaczył o arsenał. Oblizując wargi zabrał z niego tylko naboje do swoich rewolwerów, pare granatów oraz nóż bojowy na wypadek gdyby coś się stało z tomahawkiem. Wychodząc z arsenału zaczął owymi granatami żonglować, co sprawiało mu dużo radości.

[Arcybiskup z Canterbury]

Kapitan statku wbiegła do kokpitu pilota. Rozejrzała się szybko, po czym zanurkowała pod panel z urządzeniami niezbędnymi do kierowania statkiem. Wyjęła stamtąd lniany plecak, wyglądający na wymęczony swoim życiem. Kobieta wstała i spojrzała na trupa leżącego obok. Jak się spodziewała, jego pozycja nie zmieniła się. Obeszła fotel i wyjęła drugą torbę. Potem podeszła do jednej ze ścian i ze schowka wzięła apteczkę, po czym opuściła pomieszczenie przy akopaniamencie trzasków i ciągłych wstrząsów. Gdyby przyjrzała się zwłokom poprzedniego kapitana bliżej, z pewnością zobaczyłaby cztery maleńkie punkciki na jego szyi. Ale się nie przyjrzała...

Victoria stanęła przy drzwiach i czekała na pozostałych.

[Jake]

Jacob podszedł do Kapitan i spytał

- Jak to wszystko się zawali to zajebie wszystkich którzy się spóźnią...

Po czym uśmiechnął się drwiąco i zimno. Mężczyzna oparł się o ścianę i czekał

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie, nie zrobisz tego - odpowiedziała z jak największym spokojem i odwzajemniła uśmiech. Miała gościa dosyć. Przeszkadzał jej prawie tak bardzo jak Zachary i na sam tylko widok Jacoba mogłaby w niego rzucać nożami. Gdyby tylko miała wystarczająco noży, a ten warunek akurat pozostawał niespełniony.