Dolar84

Z prawdziwą przyjemnością oznajmiam, iż "Opowieść o Szklanej Kuli" otrzymała tag Epic, co czyni z Albericha jedynego rodzimego autora fanfikcji, które ma dwa tak wyróżnione opowiadania na koncie. Teraz czekam na pozostałe 40 głosów, bym mógł przyznać mu [Legendary].

Tak, Ylthin, możesz tam umieścić swoją zhumanizowaną wersję Złego Lorda. To będzie doskonałe otwarcie w tym dziale

Iron Smoke Cóż, o nim więcej można się dowiedzieć z Progressio, gdzie powoli zaczyna się składać jego plan. Niestety o wiele wolniej niż miałem nadzieję, zaczynając to opowiadanie...

Dobra, pierwszy raz spotkałem się z opinią, że robię "za krótkie opisy". Cóż, muszę to zapamiętać i jeszcze je wydłużyć Cieszę się, iż opowiadanie się podobało - chociaż opisy są dokładnie takie jakie miały być. Opisywanie wszystkiego w najdrobniejszym szczególe nie pozostawia nic wyobraźni czytelnika - dzięki temu, że część rzeczy pozostała niedopowiedziana, każdy może po swojemu dopełnić brakujące miejsce. PS: Jaki Lemon Hearts? Nikogo takiego w moim opowiadaniu nie ma...

W związku z prośbami i propozycjami wielu użytkowników, w opowiadaniach pojawił się nowy dział - "Świat bez kuców". Możecie tam zamieszczać opowiadania, które nie mają nic wspólnego z pastelowymi taboretami. Dział ma okres próbny trzech miesięcy. Jeżeli po upływie tego czasu zainteresowanie będzie zerowe lub znikome, to zostanie on usunięty.

Sporo wody upłynęło, od czasu jakiejkolwiek aktywności w tym temacie. Trudno się dziwić - coś nie mogę się zabrać za kolejne rozdziały, a raczej przytłaczają mnie inne projekty. Jednak przy okazji najnowszego "Mojego Małego Fanfika" zorganizowanego przez Kredke na FGE, uznałem, że muszę wziąć w nim udział, a skoro już to robię, to wykorzystam okazję i przedstawię w drobnym spin-offie kolejnego bohatera, który pojawi się również w głównym opowiadaniu (w swoim czasie naturalnie). Tak oto wykluło się niezbyt długie opowiadanie. Operacja na otwartym sercu Serdecznie zapraszam do lektury (i komentowania )

Ach, czyli odpadam w przedbiegach, będąc jedną z nielicznych osób, które ze skype nie korzystają. Miłej zabawy

Cóż, zgłaszam się na listę lektorat/dubbing. Głos dosyć specyficzny, doświadczenie niewielkie (Miśkiem to nie jestem), ale jakieś tam jest, o czym można przekonać się tu i tu. Sprzęt - nieistniejący, gadam do laptopa, ale jakoś to wychodzi. Czas - mocno ograniczony przez mnogość projektów, ale tak powoli spokojnie mógłbym coś nagrywać.

Drobna zmiana na znanej i lubianej (bądź nie) liście prereaderów i korektorów. Od teraz mogą się tam wpisywać również osoby zainteresowane lektoratem opowiadań. Zmian wprowadzona na sugestię użytkownika Vortex, któremu bardzo dziękuję za tę sugestię.

Przeczytane. Beware the spoilers! Mam mieszane uczucia. Początkowo wszystko było cacy, czytało się wyjątkowo przyjemnie. Nowoczesne technologie, odpowiednio sarkastyczna bohaterka, akcja dziejąca się w przyzwoitym tempie - wszystko świetnie. Problemy zaczęły się później, kiedy doszło do samej akcji w budynku - wszystko zaczęło się troszeczkę za mocno motać. Dawka chaosu, jaka został wrzucona do tekstu, wydawała się nieco zbyt duża. Interesującym wydaje mi się też fakt, że główna bohaterka straciła skrzydło i praktycznie nic sobie z tego nie robiła. Czy to nie powinna być... dosyć poważna rana? Taka, która zaowocowałaby czymś więcej niż tylko syknięciem? W końcu została poważnie okaleczona, na dodatek odebrało jej to możliwość lotu, która, jak wiemy z wcześniejszych opisów, była dla niej radością. Wydaje mi się, że podeszła do tej rany nazbyt... obojętnie. I to nie tylko w trakcie walki, ale również po niej. Dalej było już lepiej, a spotkanie z "Tatkiem" znowu czytało się bardzo przyjemnie. Jednak zalecałbym, by w przyszłości spojrzenie korektora padło na ten tekst. Było sporo literówek, miejscami chwiała się stylistyka, przez użycie nie do końca pasujących, lub dziwacznych słów, no i trafił się przynajmniej jeden, słusznych rozmiarów byk ortograficzny. Podsumowując opowiadanie jest dobre, choć ma słabsze momenty. Na przykład teksty narratora, które czasami bawią a czasami mocno irytuję, to jednak już kwestia gustu - widocznie nie jestem targetem.