Arcybiskup z Canterbury

Las zagęścił się. Gdyby Ruffian miała wracać, nie odniosłaby sukcesu. Wszędzie wydawało się tak samo mrocznie i nieprzyjemnie. Powoli za tajemniczym ogierem zaczęła przesuwać się czarna mgła. Znaleźli się przy wąskim strumyku, oddzielającym las od polany. Kuc przystanął.

- Ojej... No i co teraz? Ale spójrz na to z innej strony: Pokonasz lęki!

Hammer uśmiechnął się. Wiedział. - Szybciej, kochani! - ponaglił Arrow wysuwając głowę z gęstych krzewów. Pochył zbocza stawał się coraz bardziej stromy.

Do niczego chyba nie mogę się doczepić. Tylko muszę mieć chwilę na ogarnięcie. Napiszę, kiedy już sesja się rozpocznie. I ślę pozdrowienia zwrotne. I wracaj do zdrowia.

W pierwszym chodzi o to, na jakiej podstawie mam prowadzić sesję. Chciałam znać miejsce, okoliczności, sytuację. Przykładem niech będzie Silent Ponyville. Czyli w jakim stylu (ogólnie) to ma być i co ma się dziać.

Hammer prychnął i ruszył za swoimi towarzyszami. Ścieżka była ledwie widoczna i pięła się stromo, aż przechodziła blisko koło szczytu.

Kuc przedzierał się przez krzewy, aż wbiegł do lasu. Było w nim wyjątkowo ciemno, mokro i zimno. Czarny ogier wyszeptał do siebie kilka dziwnych, chrapliwych słów, po czym powoli i ostrożnie ruszył przed siebie. W miejscach, gdzie stawiał kopyta, widniały oszronione ślady.

- Zależy od sytuacji, oczywiście. Pewnie tylko sprawdzimy ewentualne ślady. I wyciągniemy wnioski. I zameldujemy Celestii. - odpowiedziała Pinkie, po czym z hukiem otwarła drzwi i pognała do pokoju.

- Och... Tak. Już to robię - Kuc zaśmiał się szyderczo, po czym wylądował miękko na ziemi. Przez chwilę za czymś się rozglądał. Ruffian zauważyła, że Violet'a nie ma w pokoju. A gdyby tak pobiec za tajemniczym gościem...?

Jeśli Ci się będzie chciało, czekam na ewentualne poprawki.

- Elementy Harmonii. Tak na wszelki wypadek - wyjaśniła Twilight Sparkle. Pinkie niemalże wyfrunęła z domu, wlokąc za sobą Fiury'ego. Pozostałe uczestniczki spotkania pożegnały się i odeszły do swoich domów.

- Dobra, jest - Hammer wyłonił się zza krzaka z kilkoma gałązkami wplątanymi w grzywę i w ogon. - Tędy - rzucił. Arrow podbiegł i zniknął w skłębionej roślinności. Słychać było szelesty. Hammer poczekał na towarzyszkę.

A i jeszcze więcej ich mogła uczynić. Teraz tylko należało uciec wyżej, w przełęcz. Była wąska, co dawało większą możliwość na ucieczkę. Należało także mieć nadzieję, że horda nie otoczyła ich, i że tylko te dwa odkryły obecność dwóch żywych. Wind nie robiąc hałasu pobiegła w górę, omijając co większe krzewy. Co chwilę oglądała się za siebie.

Odwrócił w jej stronę głowę i wbił w Ruffian spojrzenie, które wręcz paraliżowało. Do tego były drobne zęby w kształcie trójkątów, dziwnie zaostrzone. Dziwny przybysz wyskoczył przez okno.

Treści erotyczne... Nie mam pojęcia jak takowe pisać. Naprawdę. Nie żebym miała coś przeciwko nim, ale wydaje mi się że nie jestem dobra w pisaniu opowiadań tego typu. Obawiam się, że nie podołałabym. (A wtedy to już tylko hańba i pieniek katowski). Przepraszam.

- Somado, jakie zostawialiśmy znaki, co? Bo nie do końca pamiętam, gdzie leżała ścieżka... - Hammer grzebał w zaroślach i nic co mogłoby być ukrytą ścieżką dotąd mu się nie objawiło.

- A potem pomyślimy. Masz nas w końcu, co nie? - odezwała się Pinkie Pie. Rainbow Dash pokiwała głową. - Dobrze dziewczyny - powiedziała Twilight. - I... Chłopaki - dodała. - Musimy się zbierać. Elementy wezmę ze sobą.

- Dam radę - rzekł Arrow z uśmiechem. Wstał i z zadziwiającą zręcznością zaczął chodzić po jaskini. - Widzicie? W porządku. Ruszajmy. - zarządził. Po wyruszeniu z groty pozostało kilka metrów stromej, krętej ścieżki. Potem nagle zanikała wśród bujnej roślinności.

- Tak, złociutki. Tu chodzi o Equestrię. Podmieńce wróciły, jak wynika z twojej relacji. A to... - Wróży kłopoty - dokończyła dramatycznym tonem Fluttershy za Rarity.

- To co, o 16 zbieramy się pod moim domem, tak? - zapytała Applejack. - Spakujmy się porządnie. Nie wiem, ile będziemy poza domem. Ach, Rarity. Ty wiesz, o co mi chodzi. - Spojrzała na jednorożca wymownie. Rarity napuszyła się.

- Ja wiem... Może po prostu został tu po przejściu hordy? Pewnie biedaczek nie wyrobił, i... został tutaj. Myślę, że jest pozostałości... - urwała, bo oto zza gęsto rosnących krzewów wyłonił się następny, powoli kuśtykający w ich stronę. Jego skóra złuszczała się i odpadała płatami. Jedno kopyto wlokło się bezwładnie za nim. - Dobra, spadamy - rzuciła klacz, założyła szybko plecak, chwyciła katanę i w niepokoju poczekała na odpowiedź Darkness'a.

Noc minęła spokojnie i bez zagrożeń. Wczesnym rankiem obudził się Hammer i zbudził grupę. Musieli teraz znaleźć tylko dobrze ukrytą ścieżkę, prowadzącą przez przełęcz.

Obudził ją dziwny, nienaturalny dźwięk. Cała dolna część pokoju pochłonięta była przez czarną mgłę, mieniącą się w świetle księżyca. Przed oknem stał kuc z szeroko rozłożonymi, wielkimi skrzydłami. Biała grzywa powiewała na wietrze. Słychać było cichy szelest piór. Oczy świeciły w ciemności na czerwono. Przypatrywał się jednemu punktowi, gdzieś w oddali.

- Tylko nie we mnie. Jak trafisz we mnie, to ci oddam. Choćbym była w innym stanie. - krzyknęła Wind i położyła się na ziemi. Zza drzewa usłyszała cichy warkot. Wstała, wzięła katanę i z bojowym wyrazem twarzy wychyliła głowę. Przed nią leżał szwendacz, który nie był w stanie nawet się czołgać. Kończyny były obgryzione do kości, a i z głowy niewiele zostało. Nie wzbudzał strachu. Wzbudzał litość. Wind przyjrzała się mu dokładnie. - Smutne jest to, co cię spotkało - wyszeptała. Podniosła katanę i spojrzała na nią, po czym jeszcze raz spojrzała na szwendacza i wbiła mu w głowę broń.

- Tak. Zdecydowanie jest to dobry pomysł. Zresztą, i tak nie wiemy ile będziemy musieli iść. - stwierdziła. Zdjęła plecak i odeszła kawałek od ścieżki, żeby usiąść.