Lightning Energy

Sajback Pinkie zachichotała na słowa Jango. Pocałowała go w policzek, przytuliła się do niego i zasnęła.

Popatrzyłem na klacz swoim smutnym spojrzeniem. -Ja nie byłem zły, tylko opętany. Dziękuję, że mi pomogłaś i wyrzuciłaś ze mnie to zło. To wiele dla mnie znaczy.- po chwili usiadłem trochę dalej ze spuszczoną głową. Czułem się potwornie przybity.

Sajback -Dziękuje, jesteś bardzo miły.- powiedział Pinkie z uśmiechem. Po chwili położyła się na łóżku i patrzyła na Jango.

[46] Nagle zauważyłem Screwball, która ogrzewała się w promieniach słońca. Podszedłem powoli do niej. Wyglądała naprawdę uroczo. -Em, przepraszam, Screwball, tak?

Sajback Pinkie stała się całkowicie czerwona i zaczęła chichotać nerwowo. -He he, dziękuję. Może już lepiej chodźmy na górę. Frodo Twilight pisnęła, gdy Rose dotknęła jej skrzydeł. Były bardzo wrażliwe. -Alicorny i pegazy są bardzo lekkie, mają kości pneumatyczne, więc dużo nie ważą. Ale ich skrzydła są strasznie wrażliwe, więc proszę, nie rób tak więcej.

Siedziałem dalej na łóżku wtulony w młodszą siostrę. Do pokoju weszła nagle moja mama i zapytała: -Austin? Wszystko w porządku? -Tak, jest dobrze, mamo.- skłamałem, bo wcale nie było. -Przecież dobrze widzę, że coś ci jest.- mama patrzyła na mnie z troską i smutkiem zarazem. Weszła na łóżko.- Proszę, powiedz mi, co ci leży na sercu? -Ja... po prostu nie wiem. Coś mnie męczy, jakaś dziwna samotność. Czegoś mi brakuje. Mama patrzyła na mnie ze zrozumieniem. -Może po prostu potrzebujesz miłości drugiej klaczy, dlaczego byś nie znalazł sobie klaczy? -Myślisz, że to łatwe? Dla mnie to martwy punkt. Nie znam się na zdobywaniu serca klaczy. Przewietrzę się chyba.- po tych słowach wyszedłem z budynku smutny. Szedłem do lasu Everfree, może będę miał spokój dla siebie i umysł mi się odświeży.

Pinkie powiedziała zarumieniona: -Nie, wcale mi to nie przeszkadza. Właściwie to nawet chciałabym tego.- po tych słowach zarumieniła się jeszcze bardziej.

Sajback Pinkie się lekko zarumieniła co trudno było zobaczyć przez jej kolor. -No cóż, możesz spać ze mną w jednym łóżku. Jest wystarczająco duże dla nas obojga.

Sajback Impreza rozwinęła się do wysokiego poziomu. Kucyki świetnie się bawiły. Po jakiś kilku godzinach zabawa się skończyła i wszyscy się rozeszli. -Ale było fajnie. Nieźle tańczysz. Naprawdę musisz mnie kiedyś nauczyć.- powiedziała Pinkie. Nawet ona była zmęczona po tak dzikim balowaniu.- Może lepiej już pójdźmy spać, zmęczona jestem, a ty?

Kot był tylko trochę poobijany i przestraszony. Nic oprócz tego mu się nie stało.

Ferejli Wilk zaczął węszyć. Z daleka nadbiegły trzy postacie w czarnych opończach. -Nikogo nie ma.- powiedziała jedna. -Wiedziałem, że nikogo tu nie będzie.- powiedziała druga. -Prędzej czy później znajdziemy jednego z nich.- powiedziała trzecia. -Tak, odkąd Sun Blaze żądzi Gildią, dba o każdego jej członka. Wystarczy złapać jednego, a na pewno ruszą za nim, by go odbić. -Mam taką nadzieję, Zergo. Gildia Nocnych Braci już zbyt długo naprzykrzała się naszemu zakonowi. -Zgadzam się, Drimolt. Pozbędziemy się ich raz na zawsze. -Tak Fenro, zgładzimy ich, a następnie pozbędziemy się księżniczek. Postacie odbiegły razem z wilkiem w nieznanym kierunku.

Kot zamiauczał tylko nerwowo i wskoczył klaczy na grzbiet. Z daleka nadchodził spory patykowilk.

Zza jednego z drzew wypadł mały, biało szary kot. Wyglądał na bardzo przestraszonego. Był wymizerniały i strasznie zmęczony.

(jak chcesz, to możesz się przejść do lasu Everfree, tam czeka na ciebie przygoda Ferejli) Sajback -Super fajnie cię poznać Jango. Nigdy w życiu nie widziałam człowieka, choć Twilight coś mówiła o nich. Ale super, będziemy od dziś najlepsiejszymi przyjaciółmi. A tak w ogóle lubisz imprezki? Chociaż co to za pytanie, wszyscy je lubią. A ja urządzam imprezki dla wszystkich nowych mieszkańców. Urządzam je też z innych okazji, na przykład święta, urodziny i inne. To jest właśnie mój specjalny talent.- klacz miotała słowami jak najęta, a następnie przytuliła bardzo mocno Jango.

(nosz kurde, zara mnie szlag trafi)

(no dobra, Sajback ma Pinkie Pie, nie będę wymyślał na razie, bo mnie głowa boli ) Frodo Twilight nie wiedziała, co powiedzieć. Wahała się, jaką dać odpowiedź. -No cóż, Księżniczka Celestia już raz wysłała mnie z misją do świata ludzi, więc wasz widok mnie nie dziwi.Jedyne co mnie zastanawia to to, dlaczego kazała mi dać ci zakwaterowanie. Jesteś jakąś ważną osobistością? Sajback Światło nagle się zapaliło i okazało się, że w pomieszczeniu jest wiele kucyków. Pewna różowa klacz ziemna podbiegła do człowieka i zaczęła gadać: -Niespodzianka! Jestem Pinkie Pie i urządziłam ci przyjęcie, bo wiesz, widziałam cię już wcześniej i nie rozpoznałam, a ja znam wszystkich w Ponyville, więc jak cię nie znam, znaczy, że jesteś nowy w mieście i nikogo nie znasz. Znaczy więc, że nie masz żadnych przyjaciół, więc zrobiłam ci przyjęcie i teraz masz całe mnóstwo przyjaciół. A właściwie, to czym jesteś? Nie przypominasz kucyka ani żadnego znanego mi stworzenia.

(no to sami wybieracie sobie swoją postać, bo mnie głowa boli)

(Saj, prowokujesz mnie, bym wyskoczył z NIESPODZIANKA, JESTEM PINKIE PIE I ble ble ble ble ble? )

(Frodo) Na krzyk w bibliotece na dół zeszła fiołkowa jednorożec- Twilight Sparkle. -Witaj, to ty będziesz dzielić ze mną dom, prawda?

(zapisy wciąż otwarte dla zainteresowanych) Wielka, piękna, biała sala ze ścianami na których widniały obrazy różnych kucyków i, o dziwo, ludzi. Na największej ścianie widniał obraz na którym były dwa granatowe kucyki bliźniaki, Night Wind i Star Wing- założyciele gildii. Kilkoro nowych rekrutów świeżo po ukończeniu treningów przyklękło przed Sun Blaze' em, wielkim mistrzem i przywódcą gildii. Sun Blaze uśmiechnął się dobrotliwie i powiedział: -Powstańcie, młodzi rekruci. Muszę wam pogratulować wyników w treningach i egzaminach. Osiągnęliście wysoki poziom zarówno z teorii, jak i praktyki. Na razie nie mam dla was żadnych misji, ale chcę, abyście udali się do Ponyville do podanych wam wcześniej adresów. Tak będą wasze nowe domy. Dzięki temu będę mógł was wezwać w razie potrzeby, a teraz idźcie moi drodzy. Sun Blaze udał się do swojej komnaty na górze budynku. (teraz wy udajecie się do Ponyville)

Wunderbar, za kilka minuten zrobię odpowiedni temat i zaczynamy spiel. Adieu. (ale mnie wzięło na niemiecki)

Pusto jak diabli.

Przeniosłem się do swojego pokoju i usiadłem na łóżku. Nagle podeszła do mnie Neli, uniosła się magią i wtuliła się do mnie. Objąłem ją i lekko zapłakałem. Nie miałem pojęcia dlaczego. Ogarniał mnie jakiś smutek. Coś mnie trawiło od środka, męczyło mój umysł.

Spojrzałem na Jima smutno. -To nie byłem ja. To wszystko jego wina. To on próbował się zemścić na mnie i próbował zabić ciebie oraz wszystkich na których mi zależy.