Cahan

http://mlppolska.pl/watek/7880-samopomoc-rysunkowo-artystyczna/ W tym temacie, na tej stronie była dyskusja na ten temat. Tabletu nie kupiłam, bo kasa poszła na ważniejsze cele, ale te rozmowy się komuś przydadzą.

N: Wolałam Van Dorta, Kiepski brzmi głupio. A: Dr House, taki sobie. Nie podoba mi się, a i fanką serialu nie jestem. S: Ten sam pan. Ludzie, co wy w tym widzicie? U: Całkiem spoko, dawno nie spotykałam się z nim w żadnym temacie.

Szara pegaz z biebieską grzywą z różowymi pasemkami.

Ładny, naprawdę ładny rozdział. Arcyciekawy, fabuła wciąga coraz bardziej, a ja mam ochotę na więcej i więcej. W powietrzu coś wisi, a ja nie wiem co, a bardzo mnie to ciekawi. Cóż więcej miałabym napisać, skoro mam przed sobą dzieło niemal doskonałe?

UWAGA SPOILERY Co to ma być? Jakiś PDF, a w nim 10 rozdziałów. Tego się czytać nie da! Szczególnie, kiedy jedyną możliwością przewijania jest touchpad, a on jest zawodny przy dużej objętości tekstu. Po drugie - nie mogłam zostawiać komentarzy, jak w docsach, a miejscami się prosiło. Złe końcówki, np. "Armor'em", zła odmiana przez przypadki. Takie typowe błędy, które każdy robi. Jednak niemożność zrobienia czegoś z nimi doprowadzała mnie do istnej furii. Wstydź się. Cały fanfik oceniam jak najbardziej pozytywnie. Dobrze przedstawione postacie, które czytelnik naprawdę dobrze poznaje i jest w stanie je polubić. One żyją, mają swoje lęki i historie. Sam świat również jest ciekawy i jego kreacja przemawia do czytelnika. Fabuła? Czytało się to naprawdę miło, zwłaszcza początek i końcówkę, ale było parę zgrzytów: - Rzeczy, o których z zadu się dowiadujemy, np. zniszczone mieszkanie Tomka - Ten wypad wojskowy... W jakim to było celu? I jak to się stało, że błyskawicznie udzielono mu pomocy medycznej? - Dlaczego Tomek nie był zdziwiony tym SMSem? Był za głupi i nie skapnął się, że to propozycja typu FOL albo wpierdol? Akcja z Dymitrem... Na początku wydawało mi się to bardzo naciągane, ale końcówka pozytywnie mnie zaskoczyła i kupuję historię. Całość napisana jest lekkim stylem i czyta się to bardzo przyjemnie. Polecam i głos na Epic.

Wczoraj w nocy szukałam sobie jakiegoś krótkiego i lekkiego fanfika, by sobie ułatwić zaśnięcie. I traf padł na Pamiętniki Kota Mazzera. Wchodząc spodziewałam się wysokiej jakości. Nie rozczarowałam się. Na uwagę zasługuje już sama forma pamiętnika, którą się spotyka stosunkowo rzadko. Wyszło to zgrabnie i naprawdę przyjemnie, aczkolwiek chętniej widziałabym to sporo dłuższe i rozwinięte. Kuce, ZSRR i PRL? Czemu nie? A do tego SOL kontra NLR. Koty, sowy i kucoperze z Księżyca. Pomysł zasługuje naprawdę na pochwałę. Dostaliśmy coś innego, nie ma się uczucia wtórności, jak to często bywa przy fanfikach. Tekst czyta się naprawdę lekko i przyjemnie. Wchodzi jak bułki z pasztetem i kiełbasa z jagodami. Dziwaczna fabuła naprawdę człowieka zaciekawia, a wiele scen wywołuje uśmiech na twarzy. Zdecydowanie będę to czytać dalej. Pinkie Pie, Futtershy, Angel - no po prostu piękne. A rozmowa z bibliotekarzem to mistrzostwo. Generalnie, klimat jest niesamowity. Nawet ja, która PRL wyobraża sobie jedynie na podstawie historii rodziców i dziadków, go poczułam. Czy są jakieś wady? Moim zdaniem przydałoby się więcej opisów odczuć wewnętrznych i przeżyć bohatera. Chętnie dowiedziałabym się czegoś więcej o Kocie Mazzerze. Również sam świat przedstawiony utworu mógłby zostać przedstawiony nieco lepiej, aczkolwiek wiadomo, że forma pamiętnika sprawia, iż nie będzie to wyglądało jak w typowym opowiadaniu, jednak czasami odnoszę wrażenie białych plam i bohatera zawieszonego w pustce. Dobra, zgrabna i ciekawa komedia. Może bez szału, ale zdecydowanie polecam. Wyróżnia się oryginalnością, lekkim stylem i całkiem niezłym humorem.

N: Rozpoznawalny i krótki. Dobre słowo na nick i ładnie brzmiące. A: Chińska bajka, Cahan nie lubić. S: Całkiem ładna, choć nie lubię statków. U: Była ze mną w Brohoofie i jest naprawdę spoko dziewczyną.

Ołówek daje większe możliwości, ale raz na jakiś czas potrzebuję urozmaicenia. A dziś niekucowo. Jedna praca będąca połączeniem kredek i ołówka, i jedna ołówkowa. Niestety przy smoczusiu aparat zwariował zupełnie i nie chciał za cholerę złapać ostrości, więc na razie wygląda to tak sobie. Spróbuję jutro zrobić lepsze zdjęcie.

Toteż aTOM oczekuje na premierę angielskich wersji. Stoimy na 36, więc jest to jak najbardziej realne. W końcu końcówka tego rozdziału bardzo namieszała, prawda?

XL to rzymskie 40.

TAK! W końcu otrzymałam obiekt moich westchnień. IMHO najlepszy rozdział. Dobrze przetłumaczony, nie doszukałam się błędów, ale też ich nie szukałam. Wspaniały humor, wspaniały. Powrót niemal wszystkich postaci oraz zakończenie? Epickość. To po prostu było przepiękne. Dziękuję Ci za wspaniałe tłumaczenie, które sprawia, że jestem szczęśliwą Cahan. I choć historia wyraźnie zmierza ku końcowi, to ja z niecierpliwością czekam na kolejne rozdziały.

A oto i nowy rozdział. A w nim wszystkie dotychczasowe POVy + jeden nowy. https://docs.google.com/document/d/1ciqBQ6FBw3HcdKZH_SYRFRNUiaKb0m75i_HcGyX4G1k/edit?usp=sharing

Ktoś kiedyś policzył świeczki na torcie RD i było ich bodajże 21. A z filmikiem się nie zgadzam zupełnie i krzty sensu w nim nie widzę.

Foley, Foley... My potrzebujemy odskoczni od Oskarów, które powodują spadek naszej wydajności i zdolności twórczych. A w konkursie macie mój miecz, moją magię oraz me wewnętrzne zło.

Matko! Ta naciągana interpretacja ma sens. Na lekturę z tym! To powinna być obowiązkowa pozycja dla każdego broniego. Głupio tak komentować komentarz, ale ten na to zasłużył.