PrinceKeith

Mogę pomóc!

Elfka jeszcze raz się skłoniła i wyszła, nie do końca wiedziała w którą stronę udać się do biblioteki. Więc postanowiła iść jakąś drogą, w razie gdyby się zgubiła, zamierzała poprosić kogoś o pomoc.

Madoka uśmiechnęła się do niego. - To była miłość od pierwszego wejrzenia. - powiedziała po czym zachichotała.

Dziewczyna była nieco zaskoczona, spojrzała tylko na niego, ukrywając swoje zaskoczenie, teatr czyni mistrza.

- Nie, tak po prostu. - powiedziała po czym uśmiechnęła się do niego szeroko.

Dziewczyna podała mu rękę i zaczęła go ciągnąć do domu. - No pośpiesz się!

Madoka pokiwała głową. Nieźle udawał, szkoda tylko, że umiała wyczuć kiedy ktoś gra.

Jest śliczna, dzięki

Namalujesz moją ponysonę?

Elan spojrzała na mnicha. - Przepraszam, ale nie jestem osobą która zabiera ze sobą na wyprawę więcej niż niezbędne minimum, myślę również, że mam trochę swoich pieniędzy, więc gdybym bardzo czegoś potrzebowała, mogę zakupić to za swoje własne oszczędności. - powiedziała po czym wstała. - Teraz chętnie zwiedzę klasztor. - rzekła. Po chwili ukłoniła się. - Do widzenia. - powiedziała i już chciała wyjść ale sobie o czymś przypomniała, spojrzała na mnicha. - Mogę wiedzieć co mam zrobić jeśli się zgubię? - zapytała.

Elfka uważnie słuchała choć mogło się wydawać, że tego nie robi. Kiedy doszedł do konkretów lekko skinęła głową. - Rozumiem. Zrobię co w mojej mocy. - powiedziała. Jej wspólny nie był taki zły ale w niektórych momentach kulał.Więc musiała wraz z drużyną obronić artefakt, bardzo odpowiedzialne zadanie. Nie wiedziała czy mu podoła ale... Chciała ocalić swoich braci i nie dopuścić do wojny. Kiedy mnich dał jej mieszek złota skrzywiła się. - Nie mogę tego przyjąć, na prawdę. A rzeczy które są mi potrzebne, mam już ze sobą. - powiedziała po czym lekko się uśmiechnęła.

Hybrid patrzyła na to wszytko w milczeniu. Nie miała planów, tak na prawdę nie miała nic. Trochę zapasów i kilka... marzeń. Drobnych, kruchych marzeń. Marzenie by mieć kogoś, nie pozostać samą... W samotności żyć nie jest łatwo wszak, w samotności człowiek się sypie w pył. To były słowa kogoś dla niej ważnego... Nie do końca wiedziała kogo. Może ojca? Matki? Hybrid nie była tego pewna.

Eflka delikatnym krokiem szła dalej za mnichem. Kiedy miała przekroczyć bramę odwróciła się jeszcze na chwilkę, zostawiała tyle rzeczy. Ale przecież, witały ją nowe... Choć namowy starszego brata były kuszące, nie mogła ich przyjąć. Służba w wojsku... Brat mógł jej to załatwić, był żołnierzem. Kiedyś Elan dużo ćwiczyła z mieczem, lubiła szermierkę. Do puki nie odkryła talentu magicznego. Wtedy przejęła się jedynie tym. Potem doszło łucznictwo, coś co elfka bardzo szybko pokochała. Choć Ronan mówił jej, że szermierki się nie zapomina, nie zgodziła się. Miała inne powołanie, tak myślała. Obróciła się i poszła dalej. Kiedy mnich wskazał, że ma wejść niepewnie to zrobiła. Kiedy była w pomieszczeniu przyjżała się mu, było tu tyle pięknych i starych rzeczy... Po chwili dopiero zauważyła mnicha. Na jego słowa odpowiedziała delikatnym skinieniem głowy.

Elfka delikatnym, ale szybkim krokiem ruszyła za mnichem do klasztoru.

Imię i nazwisko: Elandiel Elvaris Zdrobnienia: Elan Przydomek/Tytuł: Świszcząca Strzała Wiek: 540 Rasa: Elf Wygląd: 185 wzrostu, szczupła budowa ciała, oczy błękitne choć czasami zdają się być szare. Smukła kobieta, o typowych dla swojej płci kształtach,posiada szczupłą i wyrazistą twarz, włosy ma całkowicie białe i krótkie, jedynie kosmyki z przodu są dłuższe. Na policzkach ma namalowane trójkąty a na czole koło, Na głowie nosi ozobę z pomarańczowych kamieni a na szyi wisior z szafirem. Podstawy: Ubiór: Profesja: Mag, łucznik Ewipunek: Łuk, trzy tuziny strzał, prowiant, sakiewka, sztylet, zioła, śpiwór, notatnik, tusz, pióro Wygląd łuku: Dodatkowe: Ma uczulenie na pyłki brzozy, praworęczna, strzela z łuku wręcz mechanicznie.

Dziękuję za odpowiedź, można tworzyć hybrydy klas nie?

Czy można wybrać rangę treser smoków?

Hybrid zaczęła się przygotowywać się do ucieczki. To była życiowa szansa. Poczęła szukać prowiantu.

- Tak, jestem tak wykuta, że na pewno zdam. - powiedziała po czym objęła go.

- Powłóczmy się jeszcze trochę. - poprosiła.

Madoka lekko skinęła głową, cały czas jej umysł był skupiony na Hideakim, jednak cząstka niej planowała kolejne zbrodnie. Dlaczego ją do nich ciągnęło? Czy to było normalne? Chyba nie, ale z jej perspektywy chyba jednak. Musiała się pozbyć konkurencji, Hide był jej. Jej, nikogo więcej.

- Spokojnie, nic mi nie będzie Hide. - powiedziała po czym próbowała go przytulić.

Byłabym za Bydgoszczą czy Toruniem, Toruniem bardziej bo dawno nie było tam Meetów, panie Organizatorze niech pan dopisze do miast Bydgoszcz i Toruń