[Gra] [Zapisy] Szkoła jak najbardziej specjalna

[Lucjan]

O tamte. - pokazała okno na drugim piętrze. - Podam Ci linę. - poinformowała chłopaka Sabina. - Ale obiecane, że się pojawiać? - zapytała niepewnie.

 

 

W tym samym czasie.

Za sceną została Guri i Dante. 

- Rozumiesz już? - zapytał ją Dante. Guri przytaknęła i mocniej chłopaka przytuliła. - Kocham Cię senpai. A zrozumienie czym jest miłość zawdzięczam Elizę. - powiedziała do niego dziewczyna. Dante się schylił i ją pocałował. - Musisz jej podziękować. - powiedział biorąc ją na barana. - Ruszamy do mojego pokoju! - zarządziła Guri ze śmiechem. Gdy dotarli pod drzwi, Guri je otworzyła, popchnęła Dantego na łóżko, położyła się obok i w takiej pozycji zaczęli czekać na powrót Elizy z kolacji.

 

(jest tam godzina 18.15)

Edytowano Październik 13, 2017 przez Lucjan

[Dead Radio Man]

- Lina nie będzie potrzebna. - Wystawił rękę i nad nią zmaterializował się kawałek metalu. - Poradzę sobie jakoś. - Metal zniknął, Daniel pocałował Sabinę w czoło i wstał. - Idziemy coś zjeść? - Zapytał. 

[Lucjan]

Ok! - stwierdziła, złapała Daniela za rękę i ruszyła w stronę jadalni. Jak zwykle szła z przodu. Tym razem żeby chłopak nie widział jak bardzo jest czerwona.

[Dead Radio Man]

Daniel szedł za swoją nową dziewczyną, cóż jeśli to prawda że pech mija to właśnie był ten dzień. 

- Hej Sabina, długo tu już się uczysz? 

[Lucjan]

Od roku. Zawsze mogę Ci pomóc w lekcjach. - stwierdziła z uśmiechem. Gdy weszli do sali, Sabina od razu zajęła dwa wolne miejsca i zaczęła jeść. Pokazała Danielem żeby usiadł obok.

[Dead Radio Man]

Daniel usiadł obok, powoli zaczął jeść. Nabrał trochę na widelec i zjadł.

- Mm całkiem dobre. Chcesz trochę ? - Zapytał. 

[Lucjan]

A cio to? - zapytała i zjadła kawałek który miał na widelcu. - Dobre. - stwierdziła z uśmiechem. 

[Dead Radio Man]

- Kurczak w serze, właściwie nigdy czegoś takiego sam nie jadłem ale całkiem smaczne. - Nabrał więcej na widelec i zjadł. 

[Mephisto The Undying]

((Co tu się odjaniepawla bo nie miałem czasu patrzeć?)) 

 

Richard tylko na chwilę wyjął telefon żeby szybko coś sprawdzić a już wszystko go ominęło. Zerknął na Bufeta pytająco. 

- EJ cholera co się stało? Bo wszystko mnie chyba ominęło. - Zapytał lekko niepewnie. 

[Mattia Magna L]

- Nie mam pomysłu. Załatwi się coś później - mentalnie wzruszył ramionami, nie przejmując się na razie sprawą.

Chłopak wszedł do auli. Nie był on nigdy fanem koncertów, ale z grzeczności próbował słuchać i klaskał na koniec.

Chociaż normalnie byłby zadowolony z braku przemowy, w tej chwili Gaillard wolałby, żeby się odbyła. Chciał wiedzieć o sytuacji więcej, ale Albus Xavier Mao po prostu sobie wyszedł. Nawet imienia nie podał.

- Co mu się tak spieszy?

Cóż, ale przynajmniej jedzenie dają. Chłopak nałożył sobie jakiegoś pieroga.

- W którym momencie przestałeś nadawać? - odpowiedział za Bufeta Gaillard - Nieważne, w każdym razie trafiliśmy do szkoły, nie wiemy do końca, jak się zakwaterować, mieliśmy jakiś koncert, dyrektor Mao powiedział kilka zdań, uciekł, Szkot poszedł że gdzieś w krzaki z jakąś różową babką i teraz jemy. Tak w skrócie - zsumował szybko.

Blondyn skończył pierwszego pieroga. Zawsze jadł dużo, choć na to nie wyglądał. Sięgnął po sałatkę.

- Tak w ogóle, to co ty robisz? Jakieś fajne zdolności czy gadanie z rybami? - uśmiechnął się, mając nadzieję, że chłopak rzeczywiście nie gada z rybami. Przełknął ślinę.

Edytowano Październik 13, 2017 przez Matil

[Mephisto The Undying]

Cholera, tak dużo rzeczy? A przecież tylko sprawdził co tam nowego na kilku stronach... 

No ale miał teraz pojęcie gdzie jest. Schował na szybko telefon do kieszeni i odchrząknął. 

- Nie gadam z rybami, ale... Hmm jak to powiedzieć. Mam Standa. Takiego ducha który może przyjebać, kontrolować elektronikę i nawet pozwalać mi widzieć używając ducha. Znaczy, to nie duch. Bardziej taki... Chuj wie co w sumie. Widzą go tylko inni posiadacze takowych i tylko inne standy go ranią. No, to coś takiego - wyjaśnił. 

[Szeregowa WW]

Występ był bardzo ładny i w sumie to jedyne co dziewczyna mogła stwierdzić bo za bardzo się temu nie przyglądała. Bardziej zastanawiała się czy do kogoś nie podbić i nie zagadać. Ostatecznie jednak nic nie zrobiła. Guri i Dante zniknęli za sceną na jakiś czas. Cóż, Eliza miała dobre przeczucie, że wszystko jest w porządku a nawet lepiej.

Na kolacji nic nie zjadła, w ogóle nie była głodna ale humor jakoś tak sam z siebie jej się pogorszył. Dopiero w momencie gdy przyszła do pokoju i zobaczyła Dantego i Guri promiennie się uśmiechnęła. Miło było na nich patrzeć kiedy są razem.

- No no, nie ma mnie pięć minut a wy już w łóżku. - zaśmiała się. - Mam wyjść i wam nie przeszkadzać?

[Po prostu Tomek]

Skoro Francuz pospieszył się i  odpowiedział za niego, to tylko kiwnął potwierdzająco głową, zdecydowanie bardziej interesując się jedzeniem na talerzu. Powód był bardzo prosty. Niby łatwo jest przywołać jedzenie, ale trzeba wiedzieć co. A żeby wiedzieć, trzeba poznać. Tutaj było tyle różnych pyszności, których Be nie widział na oczy, że brał zasadniczo wszystkiego nowego po trochu, zżerał to szybciej niż menel napadający na sklep w czasie huraganu, chłonąc informacje - smak, zapach, samo uczucie jak to się tam w gębie i brzuchu układa. A nuż kiedyś postanowi sobie przywołać krewetki w maśle, pstrąga z ziołami i czosnkiem oraz cytryną, jesiotra w cieście, ziemniaczki country, czy Chicago pizzę.

- Znaczy - powiedział w przewie między śledziem po cygańsku a tradycyjną bawarską kartoffelsalat - że co, że ja na przykład takiego czegoś ani nie zobaczę, ani nie oklepię? Mam nadzieję, że będziemy po tej samej stronie.

[Lucjan]

Arigato Eliza! Dzięki tobie jesteśmy razem! - krzyknęła z radością i rzuciła jej się na szyję z radością. 

 

Widzimy się u mnie. - powiedziała do Daniela z uśmiechem. 

[Dead Radio Man]

- Okej. - Powiedział do odchodzącej Sabiny. Miał chwilę czasu więc postanowił się przejść. 

[Szeregowa WW]

- Hahah, cieszę się razem z wami. - zaśmiała się przytulając Guri. - Cholera, mnie też by się chłopak przydał... Może któryś z tych co z nimi przyjechałam. Hmm.. - myślała nagłos ciągle się śmiejąc.

[Lucjan]

Tak! Weź tego co ciągle na fonie siedzi. Może będzie pewniejszy siebie. - zaproponowała Guri.

[Dead Radio Man]

Daniel szedł ścieżką obok ławki na której wcześniej siedział z Sabiną. Podszedł do miejsca w którym powinno być jej okno. Sprawdził godzinę na starym zegarku. Była 19, stworzył w ręce metalowy pręt i umieścił go na ziemi i zaczął go wydłużać tym samym wyskakując w górę. Gdy był już koło okna lekko postukał w okno.

[Lucjan]

Sabina otworzyła okno w samych spodniach. - Przyszedłeś! - zawołała szczęśliwa, przytuliła Daniela i wciągnęła do pokoju.

[Dead Radio Man]

- W końcu obiecałem. - Metalowy pręt zniknął i gdy Daniel wszedł raz jeszcze przytulił Sabinę. - Nie złamał bym obietnicy. - Uśmiechnął się do niej. 

[Szeregowa WW]

-  Tak zrobię. W sumie jest całkiem ładny. - zaśmiała się. - Tylko nie wiesz może gdzie jest? - zapytała przekręcając głowę na bok.

[Lucjan]

Zakładamy, że coś wcina na sali. - stwierdziła Guri z uśmiechem. Potem skoczyła na Dantego ze śmiechem ten tylko pokręcił głową ale widać było, że są szczęśliwi. 

 

 

Jesteś uroczy. - stwierdziła Sabina i go pocałowała.

 

 

Tymczasem u dyrektora. 

Tak. Wszystko przygotowane. Jutro w południe zaczynamy akcję. - powiedział do telefonu. Po chwili go odłożył i na ustach Mao pojawił się złowrogi uśmiech. 

[Dead Radio Man]

- Wolał bym stwierdzenie zaradczy ale to też może być. Co chciałaś robić? - Zapytał i spojrzał na nią z ciekawością w oczach. 

[Lucjan]

Może ty coś zaproponuj. - stwierdziła Sabina z uśmiechem.

[Dead Radio Man]

Daniel został zbity z tropu na chwilę. Cóż musiał improwizować. Podszedł do niej i położył ręce na ramionach. Przybliżył twarz i pocałował w usta. 

- I jak?