Wilcza wataha: Dołącz i wędruj z nami!

[L'estaca]

Odprowadziłąm dziewczynkę do ,,białego kwadratu'' i wróciłam. Wracając zauważyłam dziurę, tą samą co wtedy.

-Idziemy?

[kameleon317]

- Spocznij - powiedziałem salutując - teraz jesteś szeregowym oddziałów specjalnych. Może po wojnie cię przywrócą do kapitana. Choć wątpię. No nie ważne - uśmiechnąłem się - czas ruszać w drogę. Podczas naszego biegu spróbuję was poznać. Biegniemy nad morze. Tym razem nie z powodu śledzi, ale dlatego, że znam tamte tereny, muszę zobaczyć kto dowodzi moją watahą i przy okazji jest tam trochę daleko. Patrząc na was zajmie to nam 3 dni i 2 noce, ale jakoś sobie poradzimy. Także, za mną - zacząłem biec jak najtrudniejszą trasą w kierunku morza.

[Exemundis]

Mougrim i Sjena ruszyli za nim dotrzymując mu kroku. Przypomniały im się wszystkie chwile spędzone razem na misjach w oddziale 7 Kuroi Tsuki na Ichizoku (Klanie czarnego Księżyca). Wracała sprawność i energia. Mougrim znów czuł że bierze udział w czymś ważnym.

[L'estaca]

-Nie - powiedziałam obojętnie lekko się uśmiechając.

-Panowie przodem

[delet this]

Loca

Wygląd: Fioletowy magiczny wilk z zielonymi: skrzydłami, spiralnymi  znaczeniami na ciele, wijącymi  się pnączami z liśćmi na łapach i ogonie, bystrą parą oczu pod którymi widnieją regularne kropki.

[delet this]

Mogę dołączyć  Od dawna nie byłam w żadnym stadzie.

[L'estaca]

Nie wiedziałam czy mam się śmiać czy płakać. Wstałam otrzepałam się z kurzu.

- Prowadź przewodniku...

[L'estaca]

-Lewo, ale jak znam życie to wybiorę żle.

[L'estaca]

-Nie mam najmniejszego zamiaru... szłam sypiąc proszek

[L'estaca]

-Jesteś większy silniejszy i grubszy. Jeśli ci się nie uda ich pokonać to tobą się najedzą, a mnie uznają za kościstego trupa i wyrzucą z jaskini, ale się nie martw będziesz miał piękny pogrzeb - powiedziałam wrednie i się uśmiechnęłam 

[Dżuma]

Ruszyłam za grupą, będąc na końcu. Miałam równe tempo, dlatego po prostu rozmyślałam nad wszystkim, co akurat się nawinęło. Nie wiem sama czemu z czasem, przyspieszyłam, do pełnego biegu, dalej rozmyślając nad sensem życia.

[kameleon317]

- Nad czym tak rozmyślasz - spytałem się Naszy cofając się na koniec grupy - opowiesz mi coś o sobie? Jako dowódca lubię znać swoich podkomendnych. Ewentualnie możesz mi nic nie mówić bo się wstydzisz czy coś tam. Miałem i takich. To co, pogadamy czy nie - uśmiechnąłem się zawadiacko.

 

[L'estaca]

-Coś ci te teksty nie wychodzą... Dziękuję za komplement. Od kiedy potwory nosza płaszcze? Mniejsza. 

Zauważyłam rzeczkę i podeszłam się napić, a przy okazji ochlapałam się błotem 

-Super. No przynajmniej brudnego płaszcza sie nie opłaca robić...

[Dżuma]

- Co ? Ja? - powiedziałam wyrwana brutalnie z moich rozmyślań - ... tak pewnie, możemy porozmawiać - powiedziałam lekko zakłopotana - Coś o sobie? Należałam kiedyś do wschodniej watahy, ale jakoś mój charakter, który nie potrafi być uległy do tego stopnia aby dać sobą pomiatać, zdecydował za mnie... - zaśmiałam się - Żyłam tak jakby na gorszych terenach, gdzie Omegi w stadzie były traktowane zabawki do treningów i służących. Ja miałam o tyle lepiej, że byłam Alphą, co nie zmienia faktu, że jakoś nie czułam się wyższa. Po prostu pewnego dnia wdałam się w dość dużą bójkę/ walkę i nie dość, ze straciłam ogon to została zdegradowana do rangi Omegi. - powiedziałam, przerywając aby zebrać resztę myśli - Później bunty, bójki itp, aż po prostu odeszłam, a dokładnie uciekłam z watahy. Tak później tułałam się bez celu, aż natrafiłam na tą watahę. Przyjęli mnie, pomogli i dzięki twojemu ojcu, można by tak powiedzieć, znów nauczyłam się żyć w stadzie... - zakończyłam moją jakże ciekawą historię, wskakują i zeskakując ze skały - To teraz twoja kolej...  - odparłam uśmiechając się.

[delet this]

*Loca przemykała zgrabnie koło drzew. Dostrzegła zajączka. Zaczęła się do niego skradać*

[L'estaca]

-Przynajmniej jestem już czysta. 

Po chwili nadepnęłam na kamień i wbił mi się w łapę jak klocek lego z nogę ;p
Wrzasnęłam tak, że nietoperze się obudziły i zaczęły mnie atakować po chwili mokra i cała obklejona w futrze nietoperzym powiedziałam:

-Zwykle to tobie się zdarzają takie rzeczy... Jak tak dalej pójdzie to będę musiałą sobie przemalować futro na ciemniejsze...

[kameleon317]

- Moja historia - powiedziałem z uśmiechem - historia żołnierza w cieniu ojca. Kilka udanych operacji na granicy z wschodnimi wraz z moim oddziałem. Jedna wspólna z moim ojcem i jedna z bratem. Raczej nic ciekawego. Po prostu nudny żywot żołnierza. Mój ojciec, ten to miał ciekawe życie. No nic, na razie trzeba się skupić na wojnie i... znalezieniu samicy - dopowiedziałem z uśmiechem - dobra, mam nadzieję, że jeszcze pogadamy. Ja mam jeszcze kilka osób do poznania - po czym podbiegłem do Corry i jego "koleżanki" - Teraz wasza kolej.

[Matyas Corra]

*nieco zdziwiło mnie zachowanie garrusa?* nasza kolej? a na co, przepraszam, ale cały czas obserwuję sierre, czy nie ma problemów z nogą

-nie mam, skup się lepiej na bieganiu, bo zaraz w coś wyrżniesz!

-co zrobieeeeeeeeee*po uderzeniu w drzewo na chwilę straciłem przytomność* c...co się stało?

[L'estaca]

Sama się uśmiechnęłam i powiedziałam:

-Uważaj, bo się udusisz.

I poszłam dalej kulejąc

[kameleon317]

- Wstawaj! Nie możesz opóźniać naszego biegu - stałem nad Corrą z wyciągniętą łapą.

[Matyas Corra]

*zawstydziłem się, bo coś takiego jest bardziej podobne do jacoba niż do mnie* T..tak, dzięki *wstałem, i wznowiliśmy bieg* przepraszam za tamto, od wczoraj jestem jakoś rozkojarzony....

[Dżuma]

// a ja wiem czemu... nie na darmo stworzyłeś sobie wilczycę ... //

Zachichotałam widząc całe zdarzenie z Corrą, stanęłam obok Sierry, czekając na rozwój wydarzeń, gdyż sama byłam ciekawa, dokładniejszej historii Corry.

[kameleon317]

Uśmiechnąłem się - ja też za pierwszym razem byłem rozkojarzony, ale w życiu samca przychodzi taki czas - popatrzyłem na Nasze później na Sierre - na długą wyprawę - właśnie miałem się zaczerwienić, ale wojskowa mina "nie mam serca" zadziałała doskonale - a więc Sierra, Corra czekam na waszą historię. Chyba, że to coś co nie jest dla moich uszu to nie mówcie. Macie wybór.

[Matyas Corra]

//animal, oż ty....//

*no i zacząłem opowieść* Jak mówiłem wcześniej, wychowałem się w watasze berserkerów, sporo zna tą nazwę, ale nie wie, co tam się naprawdę dzieje. Wataha jest podzielona na 3 grupy, starszych, rządzących oraz młodzików. Starsi, to wilki, które już nie mogą walczyć, ale dalej mogą uczyć młodziki walki, rządzący to ci, którzy zasłużyli się w walce, bez względu na wiek, więc mogą to być nawet młode wilki, albo stare, ale dalej zdolne do...mordowania. A młodziki, to wszystkie, który nie miały jeszcze pozwolenia na walkę, aż do czasu. Nazwa tej 2 grupy pochodzi z prostej myśli, to oni decydują o losie całej watahy, nie starszyzna, tak naprawdę, mamy jednego wodza, który przejmuję władze po poprzednim, przez...zabicie go. Całe nasze wychowanie opiera się na prostych założeniach, by jak najlepiej zabijać. Wielu z naszych zostawało najemnikami, więc z tego słynęła wataha, najmowali naszych najlepszych, i słynęliśmy jak wataha najsilniejszych i najdroższych najemników. Aż do pewnej sytuacji. Ale po kolei. Jestem synem ostatniego władcy. Kiedy się narodziłem, mieliśmy już nowego. Kobiety w naszej watasze mają silną pozycje, bo tylko silne kobiety, rodzą silnych berserkerów, więc moja matka nie miała żadnych problemów, czy restrykcji z powodu nowego władcy. Miałem normalne wychowanie......czy raczej normalne dla nas, ćwiczenia, mordobicia podczas treningów, etc. Nowy władca uznał mnie za zagrożenie, bo byłem jednym z lepszych, więc rządzący  dostali jasny rozkaz, zabrać mnie na polowanie, i ma mi się zdarzyć wypadek....teraz jak o tym pomyśle, to trochę śmieszne, że było ich tylko 3...jak widzicie, stoję tutaj, więc domyślacie się, jak to się skończyło. Po powrocie, miałem zostać oczyszczony, ponieważ zostałem oskarżony o zabicie 3 naszych. Nie wiedziałem na czym oczyszczenie polega, więc się zgodziłem...i to był największy błąd. Oczyszczenie polegało na tym.....że miałem wybrać jednego z młodych, który jeszcze nie miał otwartych oczu..i...zabić go przez zagryzienie a następnie....nie ważne. Po tym jak usłyszałem co mam zrobić, uciekłem. Wiedziałem, że nie będę w stanie zrobić czegoś takiego. Ale przed ucieczką, poszedłem do mojego dziadka który jeszcze żył...od niego dowiedziałem co szykuje nowy władca. Chciał dołączyć do jakiejś wojny i wprowadzić zwyczaje naszy przodków, którzy zjadali zabitych wrogów, czyli tak naprawdę, cała moja rodzina też wywodzi się od kanibali. Dlatego też *wskazałem sierre* kiedy ją złapaliśmy, nie chciałem postąpić pochopnie, wierzyłem, że może się zmienić, i chyba się udało *sierra nie zwracała uwagi na to co mówiłem, tylko biegła dalej* Kiedy uciekłem, wysłano za mną pościg, wódz bał się, że robię to tylko by go obalić, tępy idiota.....zaatakowali mnie w 5, stąd ta blizna na łapie, na szczęście, tylko na tym się skńczyło. Przez kilka miesięcy unikałem czegokolwiek, jedzenie wykradałem ludziom. Nie chciałem już nigdy więcej zabijać, gdy tylko myślałem, z jakiej watahy pochodzę, robiło mi się nie dobrze. Kiedyś wpadłem na ludzi, którzy polowali, i niestety, zauważyli mnie, uciekałem, ale zostałem ranny w bok. Podczas ucieczki wpadłem na jakąś polanę, zobaczyłem ich...i resztę historii znamy. A sierra już kilka razy mówiła, nie wiem, czy będzie chciała jeszcze raz, poza tym, może lepiej spytaj się naszy, ona miała lepszy kontakt z sierra niż ja *zarumieniłem się, nie wiedziałem czemu, ale było to miłe uczucie* to tyle *uśmiechnąłem się*

[kameleon317]

- Ten to ma co opowiadać - spojrzałem na Sierre,ale po chwili zrezygnowałem z wspominania o poszukiwaniu samicy. Podbieranie czyjejś samicy to nie najlepszy początek przyjaźni - została nam jeszcze niesforna zakochana para - czyli w tej watasze jest tylko jedna wolna samica. To dobrze. Spojrzałem na Nasze. Teraz trochę się postarać, wypełnić obowiązek samca i spokojnie można umrzeć za ojczy... Za spokojne życie wybranki i jeśli uda mi się przeżyć wrócić. To trudniejsze niż myślałem. Podbiegłem do Mougrima i spytałem się - opowiecie mi o sobie?