W poszukiwaniu harmonii - [zabawa] sesja RPG (Drużyna idąca po jedzenie)

[Rebon Alchemist]

Już dobre pare godzin poszukuję w lesie Everfree czarnego szczawiu. Nagle usłyszałem jakieś wrzaski i dziwny odgłos. "Mantykora..." - pomyślałem - "chyba kogoś zaatakowała. Pobiegnę to sprawdzić a przy okazji to może odrąbie jej kolec jadowy. Przyda mi się do badań." Szybko skierowałem się w stronę dochodzących dźwięków szykując ostrze. Dotarłem na miejsce i nie myliłem się. To była dorosła mantykora która zaatakowała kogoś.

- trzymaj się! Zaraz ją zabiję! - powiedziałem i spokojnie ruszyłem na mantykore która mnie prawdopodobnie nie zauważyła.

[Spirlny byt Atlantis]

Ledwo stojąc Atlantis pomyślał zaprzestaniu rzucania czaru kiedy usłyszał że zbliża się ktoś kto mu pomoże.

Wiedział że:

Grim pobiegł po Animal.

Niestety tamto zaklęcie mogło by go wyczerpać.

Zatem użył zaklęcia magicznych pnączy na mantykorze żeby ułatwić walkę temu nieznajomemu.

Ten czar nie wyczerpię ostatnich rezerw magii.

[Rebon Alchemist]

Gdy Rebon podszedł dostatecznie blisko zaatakował mantykorę ostrzem, chcąc zrobić pionowe cięcie po jej ciele. Mantykora zauważyła go i odrzuciła go ogonem. Wyrzucony w powietrze Rebon wykonał znak Alchemiczny "kula energii" - zaklęcie zabrało mu 5pkt. jego mocy - i wycelował w potwora. Mantykora trafiona kulą upadła na ziemię.

- Tak to się robi! - powiedział dumnie i wylądował na ziemi. Myślał, że Mantykora nie żyje. Mylił się...

[kapi]

Tarcza wytrzymała napór mantykory, jednak w chwili jej zniesienia Atlantis był na tyle wyczerpany, że nie zdołał utrzymać bestii w pnączach, które sekundę wcześniej wystrzeliły z ziemi.

Tymczasem Rebonowi udało się z zaskoczenia ciąć bestię po plecach. Niestety nawet jego ostrze w stalowej protezie nie przebiło skóry mantykory. Jednak potwór poczuł uderzenie i sam zaatakował alchemika. Cios potężnymi pazurami bez najmniejszych trudności przeciął klatkę piersiową kuca pozostawiając trzy krwawiące długie rany. Sam Rebon odleciał na 2 metry.

Animal i Grim byli w drodze, słysząc odgłosy walki przyśpieszyli kroku. (dotrą za 3 tury walki)

[Rebon Alchemist]

- Czy tylko mi się wydaje, że mamy przesrane? - spytał Rebon towarzysza, podnosząc się po upadku. Czuł, że nieźle oberwał ale nie okazywał bólu. Nigdy tego nie robił. Rana krwawiła mu dość mocno.

- jeśli możesz to go zatrzymaj na chwilę, ja się trochę podregeneruję. Użył zaklęcia "Leczenie" które zabrało mu 30pkt. mocy.

(Jak by co to ja jako alchemik mam coś w rodzaju many tylko nazywa się to moc. Mam jej dokładnie 100 punktów a regeneruje się w tempie 10pkt/h. Zapomniałem zapisać to w głoszeniu - derp...)

[Spirlny byt Atlantis]

Atlantis mimo bardzo dużego zmęczenia postanowił użyć zaklęcia zaćmienia umysłu na mantykorze.

Z każdym następnym zaklęciem coraz trudniej było mu ustać.

[Rebon Alchemist]

Po lekkiej regeneracji Rebon spróbował zaatakować ponownie. Rana dalej mu krwawiła ale nie wahał się uderzyć i wyprowadził cios ostrzem po grzbiecie Mantykory.

- Będę ją atakować dotąd, aż nie padnę. Może zdołasz trochę odpocząć - Powiedział do towarzysza który jak widział był wykończony

[Wilcza]

Kiedy tylko Animal usłyszała odgłosy walki od razu przyspieszyła kroku.

- Och nie, och nie, och nie, nie, nie...

Klacz wolała nie mówić na głos tego, że nie podoba jej się to, że trwa walka z Mantykorą. Miała już zaplanowane jak mogłaby przekonać zwierzę to zaprzestania ataku. Szczerzę to Animal martwiła się o nią i o młodą.

[Rebon Alchemist]

Po długiej walce Rebon zauważył, że nie jest w stanie nic poważnego zrobić mantykorze a on sam jest wykończony

- Cholera... Twarda jest... Nie wiedziałem, że aż tak. - powiedział ledwo dysząc - to ne ma sensu muszę zyskać na czasie licząc, że ktoś mi pomoże.

Zaczął galopować wokół mantykory aby ją zmęczyć. Myślał, że plan się powiedzie

[Po prostu Tomek]

- Mówiłem, że mantykora zginie. - rzucił ozięble za Animal - Zresztą uspokój się, nie ma co ochać, bo tak nic nie zdziałasz.

Grim Cognizance starał się być gotów na nadchodzące starcie, dlatego nie przemęczał się. Szedł spokojnie, rozważnie stawiając kopyta, choć nieco szybciej niż wcześniej.

[Wilcza]

Po policzkach Animal spłynęły powoli łzy. Ukryła swoją twarz przed Grimem, nie chciała jakiś awantur, że przejmuje się losem bestii, która chce cię zabić.

Jednak na prawdę zaczęła cierpieć. Nie znosiła momentów kiedy jakiekolwiek stworzenie musiało umrzeć. Martwiła się, że jeśli dorosła Mantykora zginie, młoda sobie nie poradzi. A jeśli młoda zginie to dorosła będzie pogrążona w szale mordu.

Angel usiadł jej na głowie i z lekkim trudem wytarł łzy z twarzy klaczy. Coś powiedział do niej i wrócił na jej grzbiet patrząc chłodno na ogiera.

[Po prostu Tomek]

Kuc odwzajemnił spojrzenie. Gdyby mogło, zmroziłoby królika. Ruszył dalej przez las, nie wdając się w żadne dyskusje. Dla pewności, że wszystko w porządku zamachał kilka razy mieczem, ścinając jakieś gałązki.

[Wilcza]

Angel już wiedział, żeby nie darzyć sympatią tego kucyka.

Owszem, królik bywał nieznośny dla swojej pani, jednak zawsze ją wspierał. Animal gdyż bardzo polubił ją również wspierał. Wiedział, że klacz będzie potrzebować jego towarzystwa i pomocy. A on zrobi wszystko aby jej pomóc.

Przejął się smutkiem Animal, rozumiał, że cierpi z powodu jakiegoś zwierzęcia. Na pewno to zwierzę było niebezpieczne. Jednak między Animal a jakimś stworzeniem zawsze tworzyła się więź. Jeśli nawet to zwierzę było negatywnie nastawione, klacz była gotowa pomóc mu. Właśnie taką Animal kochał Angel. Chociaż wiedziała, że to niebezpieczne starała się oddać drugiej istocie swoje współczucie.

[kapi]

Najpierw ogłoszenie. Jako, że Rebon złamał zasadę dotyczącą jednego postu na turę w walce i przejął częściową władzę nad Mantykorą, w stwierdzeniu, że z nią dalej walczył, co wskazywać ma na nieodniesienie przez Niego dalszych obrażeń, jestem zmuszony uznać tylko następujące części jego postów, których teraz będziemy się trzymać w dalszej rozgrywce: Rebon zadeklarował leczenie, odezwał się, po czym rzucił się na Mantykore.

Atlantisowi wyszło zaklęcie mające na celu zaćmić umysł Mantykory. Zwierze stało teraz i nic nie robiło. Rebon częściowo się zregenerował, jednak jego atak nie dosięgnął celu. Alchemik myślał, że zwierz wykona zamaszysty cios łapą (który Mantykora zamierzała wykonać, tylko została zaćmiona) i tam ukierunkował swój atak, co okazało się błędnym założeniem.

Tymczasem Grim i Animal byli coraz bliżej, choć w dalszym ciągu nie pojawili się na polanie (2 tury do przybycia). Mantykora powoli zaczęła przejawiać powolny powrót świadomości.

[Spirlny byt Atlantis]

Atlantis zdecydował się stawić wszystko na jedną kartę,zebrał całe siły które skupił na mantykorze by przenieść ją za pomocą zaklęcia teleportacji do miejsca w pobliżu którego przeniósł młodą mantykorę,nawet jeżeli miało go kosztować to omdleniem.

Jedną z plusów tego pomysłu było to że Mantykora nie mogła się bronić przeciw zaklęciu dlatego iż miało wciąż zaćmiony umysł.

[Rebon Alchemist]

Rebon nie wiedział ile jeszcze mantykora wytrzyma, więc wykonał "błękitne cięcie" - 10pkt energii - i uderzył bestie z całej siły. Czuł, że jego energia się zmniejsza a on stawał się coraz słabszy. Nie zmienił jednak planu co do atakowania.

[kapi]

Rebonowi udało się wykonać zaklęcie. Jego ostrze na żelaznej protezie okryło się niebieską poświatą. Zamachnął się, jednak zanim cios dotarł przeciwnika już nie było. Czar Atlantisa wyszedł i powoli odzyskująca przytomność umysłu mantykora przeniosła się wiele kilometrów dalej. Wszyscy byli bezpieczni. Jednak niebieski jednorożec zużył całe zasoby sił na teleportację bestii. Widząc swój sukces zdążył się uśmiechnąć i z ulgą w sercu opadł na ziemię tracąc przytomność.

Chwilę potem Rebon zauważył osunięcie się towarzysza, a na polanę wbiegli Grim i Animal, gotowi na spotkanie najgorszego i zdziwieni tym spokojem, jaki zastali na miejscu. Jedyną niepokojącą rzeczą była utrata przytomności przez Atlantisa.

Walka jest puki co zakończona, a zatem obowiązują standardowe zasady dotyczące postów, czyli jedna akcja na turę, przy nieograniczonej ilości postów dialogowych, w których Wasza postać mówi wykonując wcześniej zadeklarowaną czynność, oczywiście można reagować na zdania powiedziane przez innych graczy. (to tak na przypomnienie)

[Po prostu Tomek]

- Mówiłem, że nie ma co się spieszyć. - zauważył spokojnie ogier. Rozejrzał się po polance. Cieszył się z dotarcia tutaj i natychmiast rozpoczął układanie wszystkich przedmiotów w jednym miejscu. Jakoś niezbyt przejął się Atlantisem, tym drugim zresztą też nie. Dopiero po chwili pochylił się nad kucykiem.

- Żyjesz, jednorogu? - rzekł lekko szturchając go kopytem w twarz.

[Wilcza]

- Atlantis! - to były pierwsze słowa, które powiedziała Animal po wejściu na polanę. Podbiegła do nieprzytomnego przyjaciela i sprawdziła czy oddycha.

Teraz dopiero dokładniej rozejrzała się po polanie... czegoś tu brakowało...

- Um... a gdzie Mantykora? Oraz... wybacz jeśli jestem niegrzeczna... ale... kim Ty jesteś? - To pytanie skierowała do nieznanego jej kucyka stojącego niedaleko.

W tej chwili wyjęła ze swoich juk Trevisa i postawiła smoka na ziemi aby mógł się zająć Atlantisem.

[kapi]

Na szczęście Atlantis szybko regenerował siły i tuż po szturchnięciu otworzył pomału oczy. Początkowo nie wiedział co się stało, jednak dość szybko pamięć wróciła. Rozejrzał się dookoła po czym spróbował wstać, niestety nogi odmówiły posłuszeństwa. Miał jeszcze zbyt mało sił, jednak z każdą chwilą czół się pewniej.

[Spirlny byt Atlantis]

Trevis podbiegł do niebieskiego kuca ,po dobiegnięciu od razu zaczął pomagać utrzymać się na nogach Atlantisowi.

[Wilcza]

Animal ciągle czekając na odpowiedź nieznajomego kucyka spojrzała dalej w las.

Proszę...nie zróbcie sobie krzywdy. Te myśli skierowała bardziej do dorosłej i młodej Mantykory, chociaż wiedziała, że nie usłyszą jej myśli.

[Spirlny byt Atlantis]

Atlantis raz ,po raz próbował wstać,mimo to nie udawało się mu to ,nawet pomoc Trevisa niewiele pomagała.Nadal miał mętlik w głowie po tej utracie energii.

[Wilcza]

Animal podeszła do Atlantisa i starała się razem z Trevisem pomóc mu wstać. Nawet Angel zeskoczył z jej grzbietu i próbował pomóc ogierowi.

[Po prostu Tomek]

Grim Cognizance, nie mówiąc nic więcej i nie narzucając się rozpoczął dokładne oględziny przedmiotów i pobojowiska. Na nieporadne próby Atlantisa nie zareagował. Tak samo jak na szeroko pojętą pomoc dla niego. "Skoro żyje to nie ma czym się już przejmować." pomyślał. W chwilę później zwrócił się w pustkę.

- Sprzęt sam się nie pozbiera!