Tablica liderów

Fik przyjemny, poczytny i jeszcze jakieś pozytywne słowa na "p". Stylu pisania Cahan raczej reklamować nie trzeba, ponieważ jakość broni się sama. Na papierze fabuła jest prosta, ale diabeł tkwi w szczegółach, dzięki którym tekst wciąga szybko i głęboko. Siłą opowiadania jest śledzenie zdarzeń wraz z bohaterką oraz poznawanie jej reakcji oraz przemyśleń wynikających z charakteru klaczy/autorki, który, delikatnie mówiąc, ściera się co chwila z ogólnie przyjętym podejściem do życia kolorowych taboretów; (prawie) brak tu niespodziewanych zwrotów akcji, zdrad, wybuchów, juchy, laserów, mieczy w pyskach i gołych klaczy. Postacie są stworzone nienagannie, zarówno "Mój Mały Insert", który nie cierpi na klasyczne bolączki związane z zastosowanym podejściem, ale stworzony jest rzetelnie i bez gloryfikowania - nie jest wybrańcem, nie otacza się natychmiastowo milionem psiapsiółek/haremem i nie przyzwyczaja się do życia wśród pastelaków pierwszego dnia - jak i pozostałe jednostki przewijające się w tekście, które są zróżnicowane, mają naszkicowane charaktery i podejścia i nie są jak wycięte z tektury. Przynajmniej te, które nie robią głównie za tło lub źródło gagu i nie zachowują się, jakby miały watę cukrową zamiast mózgu, chociaż nawet takie są zrobione wiarygodnie. Equestria przedstawiona jest w fiku... dość przyziemnie, choć logicznie i sensownie. Oczywiście, to wciąż świat magii i pucyków, ale to jednocześnie "normalne" państwo i społeczeństwo, z całym dobrodziejstwem inwentarza. W świat przedstawiony da się uwierzyć, z jednej strony dzięki jego "realizmowi" i wewnętrznej logice, a z drugiej dzięki plastycznym, świetnie napisanym opisom. Podsumowując, naprawdę warto zabrać się za "Smak Arbuza". Czekam z niecierpliwością na kolejne rozdziały.

Mordeczki moje, ja wiem, że zawaliłam, ale chcę się poprawić. Jak będzie ruch to obiecuję, że będę regularniej odpowiadać

Czy to pytanie o preferencje seksualne? Krowa...chyba Twitch czy YouTube?

Zależy, co nazywasz zbędną pierdołą. Lubisz grać w szachy?

Przyznam, że oczekuję na film z niecierpliwością, biorąc pod uwagę ilość czasu, pracy i środków weń włożonych. Widać, że zależy Ci na precyzji wykonania a to i dobrze, choć ten fandom w czasie trwania produkcji zdążył się już nieco zmienić... Chciałbym pomóc, ale nie wiem konkretnie w czym, więc jeśli coś jeszcze pozostało do zrobienia, to wal śmiało

Czytam „Smak Arbuza”, odkąd pojawił się jego prolog i pierwsze słowo, które przychodzi mi na myśl, gdy pragnę go opisać, to „cahanowy”. Nawet nie wiedząc, kto jest autorką opowiadania, szybko bym się tego domyśliła. Zebra Cahan jest moim zdaniem bardzo dobrze zrobionym self-insertem – potrafię uwierzyć, że tak w danych sytuacjach faktycznie zachowałaby się prawdziwa Cahan (którą znam osobiście). Ze stron opowiadania przebija nie tylko charakterystyczne podejście do życia i humor autorki, ale i jej hobby oraz zainteresowania, co bardzo mi się podoba. Pozostałe postaci są zróżnicowane i również mają własne historie, o których czytam z zainteresowaniem. Jeśli chodzi o cahanową Equestrię i różnicę między nią a krainą serialową, to widać, że autorka włożyła sporo pracy w przemyślenie różnych jej aspektów. Nie jest to do końca kraj znany nam z serialu i przyjemnie odkrywa się kolejne różnice. Ciekawym pomysłem było uczynienie głównej bohaterki/narratorki zebrą. W ten sposób musi zmagać się ona nie tylko z losem konwertytki, ale również przedstawicielki niestandardowego gatunku. Z niektórymi rzeczami radzi sobie lepiej, z niektórymi gorzej, a o jej kolejnych perypetiach czyta się z przyjemnością. Całość napisana jest przyjemnym, momentami dość złośliwym stylem, opowiadanie pochłania się szybko i pragnie więcej. Zdecydowanie polecam!

GORUNC

Na potęgę Posępnego Czerepu! Ja się poddaję...