Dolar84

Dolar kontent. Tak bardzo kontent. Jaram się jak Kartagina w oczekiwaniu na kolejne rozdziały. A te cztery które już są - Bezwzględnie polecam!

Komentarz Madeline zadziałał niesamowicie motywacyjnie. Życzę takich każdemu twórcy. Przed Wami Rozdział 4 - "Sombra ante portas!". Jak zwykle kieruję podziękowania do Gandzi za błyskawiczną korektę.

Przeczytane. Krótkie, przyjemne lekturze i mHroczne w stylu do którego przyzwyczaił nas autor. No i jak zwykle wysokiej jakości. Jednak porównując z innymi opowiadaniami, Delirium uważam za nieco (choć niewiele) słabsze. Nie jest w żadnym wypadku źle, jednak nie jest to również przebłysk geniuszu (jak dla przykłady "Pielgrzym i Pani"). O ile opis podróży, wspaniale ilustrowany przez obrazek był dobry, to jednak najmocniejszym punktem opowiadania jest zakończenie, które wspaniale otwiera furtkę do zapowiedzianej przez autora kontynuacji. Nie mogę się doczekać. Jedna uwaga - na diabła te myślniki na początku każdego akapitu? Przecież on tego nie mówi...

A ja sobię pozwolę na mały offtop - bardzo ciekawy przepis na przystawkę, musze wypróbować

Napisane jasno i przejrzyście, widać, że ktoś tu się solidnie przyłożył. Z pewnością przyda się wielu autorom podczas ich bojów z przecinkami.

Pozwolę sobie jeszcze na zdradzenie, iż już myślę o dziejącym się kilkadziesiąt lat wcześniej spin-offie/prequelu, który ma mocno rozwinąć wątki, które zostaną przedstawione w rozdziale czwartym. Rzeczony projekt ma już być bardziej... typowy, czyli z rozbudowaną kreacją bohaterów etc. Jednak na razie jest to jedynie możliwość, gdyż nie chcę nawet go zaczynać nie ukończywszy pierwej (nie mogłem się powstrzymać ) solidnego fundamentu jakim ma w założeniu stać się "Aleo he Polis!".

Dziękuję za szybką odpowiedź, całkowicie mnie (jako potencjalnego uczestnika) satysfakcjonuje. Wypada więc jedynie życzyć Wam jak najmniej kłopotów organizacyjnych, żeby na konwencie wszystko grało jak z nut .

Również z tą wypowiedzią mogę się zgodzić, ale to akurat wynika z przyjętych założeń. Dokładnie takich, iż na samym początku ustaliłem sobie ilość rozdziałów i to, że ma to być opowiadania wojenne. Powiedziałbym, że dążę do stworzenia swego rodzaju ordere de bataille rozszerzonego na całą kampanię. Jeżeli chciałbym dorzucić do tego głębokie, solidnie wykreowane charaktery bohaterów, to ilość rozdziałów mogłaby się podwoić, a to godziłoby w podstawy realizowanego planu. Dlatego właśnie tutaj bohaterów można tak naprawdę traktować jako tło lub epizody - taka ich rola, którą ten zły, niewdzięczny autor im przeznaczył.

Wszedłem na Waszą stronę i zaciekawiła mnie jedna rzecz. Czy nie jest swego rodzaju nieporozumieniem oferować sprzedaż wejściówek VIP, w której zawiera się "Wieczorny bankiet z gośćmi" bez podania jacy to goście specjalni są na rzeczonym bankiecie przewidywani? Jestem pewny, iż organizatorzy dysponują dokładną listą zaproszonych gości, ale czy nie byłoby sensowniej zamieścić ją w przeznaczonym ku temu dziale, ewentualnie z informacją, że dana osoba już zaproszenie przyjęła, bądź dopiero oczekujecie na odpowiedź w tej kwestii? Załóżmy sytuację (jestem pewny, iż nieprawdopodobną lecz teoretycznie możliwą), iż żaden z gości specjalnych z tych czy innych przyczyn zaproszenia nie przyjmie. Co wtedy mają powiedzieć ludzie, którzy w ciemno kupili dużo droższe bilety a główna ich atrakcja (nie oszukujmy się, to spotkanie właśnie nią jest) z przyczyn obiektywnych nie może dojść do skutku? Czy nie lepiej byoby podać informacje o zaproszonych gościach, uprzedzając jednocześnie, iż rzeczona lista może podlegać modyfikacjom? Kupujący mieliby przynajmniej pogląd na to, z kim ewentualnie przyjdzie im się spotkać. To samo zastrzeżenie można podnieść w kwestii braku planu konwentu - dlaczego ludzie mają kupować bilety w ciemno, nie wiedząc jakich atrakcji mogą się spodziewać? I znowu, czy nie dałoby się wrzucić planu, lub choćby przed jego ustaleniem (jeżeli ludzie się jeszcze zgłaszają) choćby listy przewidywanych prelekcji czy atrakcji? Kupujący na pewno by to docenili, nawet jeżeli nie mieliby podanego od razu dokładnego i kompletnego planu. Proszę nie traktować tego posta jako ataku, po prostu jestem zainteresowany Waszym punktem widzenia na podniesione tutaj kwestie. Pozdrawiam

Cóż mogę powiedzieć... nie spodziewałam się. Dawno nie przeżyłem takiego zaskoczenia jak dzisiaj po zobaczeniu tej "laurki", którą zostawiłaś pod "Aleo he Polis!". Jestem niezmiernie uradowany, że opowiadanie tak się spodobało i od razu pragnę zawiadomić, iż ten komentarz dostarczył mi niesamowitej motywacji. Z rodzaju tych, iż przestałem się zastnawiać co teraz, po opublikowaniu IV rozdziału Background Pony, mam pisać lub tłumaczyć, lecz natychmiast otworzyłem 4 rozdział Aleo i już dopisałem kilka akapitów. Nie mogę obiecać, że następny rozdział dostarczę piorunem (choć się postaram), ani że dorówna pozostałym trzem (jest zdecydowanie mocniej kronikarski), ale pojawi się na pewno. Jednocześnie jednak muszę przyznać, że się zdziwiłem takim odbiorem wykreowanych, a raczej zarysowanych w opowiadaniu bohaterów. Oni są właśnie tym - obrysem postaci, bez dodanej głębi. Ich przeznaczeniem jest nie zaskakiwać czytelnika mocną komplikacją swoich przemyśleń, lub konstrukcją charakterów, a... ginąć, wcześniej dostarczywszy autorowi możliwości wykreowania dzięki nim pewnych dialogów (o co w "czystej" kronice byłoby trudno). Niemniej jednak jestem niezmiernie wdzięczny za tak pozytywny komentarz, który naprawde zadziałał z siłą parowego kopa motywującego. PS: Ja nadal jestem zszokowany tym, że Kerchimpari dostał swoje nominacje

Przyszedł taki czas, gdy jestem w stanie oddać w Wasze ręce kolejną część Background Pony. Przed Wami Rozdział IV. Korzystając z okazji chciałbym raz jeszcze podziękować sztabowi odpowiedzialnemu za korektę i prearading, którzy pilnuja by to co tu zamieszczam było tak wolne od błędów jak to tylko możliwe. Chciałbym także doda... nie pamiętam o czym pisałem....

Przeczytane. Po lekturze "My Little Dashie: Reloaded" i "Atomówki" miałem nadzieję, że w przy lekturze "EqueTrip" będę bawił się równie dobrze. Naturalnie nadzieja, jak to z nadziejami bywa okazała się płonna... Bawiłem się kilkukrotnie lepiej! Psoras wykonał kawał fenomenalnej roboty. Dostarczył czytelnikom opowiadanie słusznych rozmiarów, w którym oba przedstawione światy przenikają się w sposób wspaniały a opis każdego z nich wypada po prostu naturalnie. Ale może tradycyjnie wypunktuję co niektóre rzeczy, które zwróciły moją uwagę: 1. Opisy - coś pięknego. Nieważne czy chodziło o panoramę miasta, opis wyładowanej niepokojącą elektroniką piwnicy, sielski obraz equestriański wsi czy wielkie starcie. Wszystko zrobione było na poziomie wzrostu autora (Kto spotkał Psorasa, ten wie, że do wygodnej, nieokupionej bólem szyi, rozmowy niezbędna jest drabina ). Nie sposób było się nudzić nawet przez chwilę - przynajmniej ja nie znalazłem takiego momentu na tych kilkuste stronach. Nawet opisy różnorakiej maszynerii kolejowo-tramwajowej i smaczki, które dla mikoli są zapewne chlebem powszednim, choc opisane obszernie nie nużyły i były zrozumiałe nawet dla laików. 2. Fabuła - pchła sztuk jeden na gościnnych występach.... a nie, to nie ta bajka. Grupa bronich ląduje w Equestrii - brzmi sztampowo, prawda? Ha! W tym przypadku nic bardziej mylnego - począwszy od samego wprowadzenia do świata, przez toczącą się ze zmiennym tempem akcję, aż po wielki finał wszystko było po prostu spójne i przemyślane. Aż trudno mi uwierzyć w posłowie autora, który niejako przyznaje, iż w pewnych momentach stosował zasadę "Je***ę fika, je****anie intesifies, je***em (autor ujął to po prostu grzeczniej ). Dziur fabularnych nie stwierdzono, wszystko się pięknie zazębia, jest spójne i logiczne. 3. Bohaterowie - zdecydowanie najmocniejsza część opowiadania. Zarówno ludzie jak i kucyki przedstawione są fenomenalnie. Mane 6 odtworzone są nienagannie, nie wypadają ze swoich charakterów, a choć zdarzają im się sceny których niekoniecznie moglibyśmy się po nich spodziewać to wypada to zaskakująco naturalnie. Backgroundy i OC zrobione są równie dobrze, a zróżnicowanie charakterów po prostu powala na kolana. Od paranoików po prawników - pełen przegląd, a każda postać jest... żywa. Żywa i pełnokrwista. Jeżeli chodzi o ludzi to miałem okazję poznać osobiście jedynie Psorasa i to zaledwie przez kilka godzin, ale jeżeli charaktery reszty zostały odwzorowane odpowiednio to widzę, że muszę nadrobić poważne zaległości w znajomościach:D. Tutaj ocena celująca. 4. Interakcje między bohatermi - FE-NO-MEN. Na wszystkich możliwych poziomach. Od sporów ludzkich, przez nieznajomość zwyczajów i wynikające z niej zabawne gagi i pomyłki, po rozmowy mieszkańców Equestrii czy to ze sponifikowaną bandą czy ze sobą nawazajem do naturalnych i niewymuszonych shippingów, które wyszły zaskakująco dobrze, choć zostały przeprowadzone ooodrobinę za szybko. Jakby rozwijały się dłużej, to mogłoby to wyjść jeszcze lepiej - ale to niewielka wada, którą spokojnie można przeskoczyć. Tak zrobione interakcje chciałbym widzieć we wszystkich fanfikach! 5. Humor - Tego się nie da opisać. To po prostu trzeba przeżyć (a nie jest to łatwe). Niesamowita ilości gagów, żartów, przeróbek piosenek, humorystycznej złośliwości, nawiązań zarówno do fandomu jak i ogólniej pojętej kultury, przeróbek piosenek, drobnych żarcików wymierzonych we wzmiankowany fandom, przeróbek piosenek, batalistycznego użycia języka niemieckiego, Pinkie Pie i innych rzeczy sprawia, że mięśnie odpowiedzialne za wyszczerz znajdują się w stanie permanentnego skurczu. Czy wspomniałem o przeróbkach piosenek? A żeby dodać całości smaku i aromatu, jest to tak zręcznie wplecione w tekst, że nie przytłaczają. Po raz kolejny użyję tego określenie - wypada to naturalnie. W sumie to by było na tyle, chociaż o opowiadaniu możnaby pisać, pisać i pisać. Strona techniczna wygląda dobrze, błędów widziałem niewiele (plus autor je na bieżąco koryguje) i żadne nie były z kręgu fundamentalnych. Podsumowując - doskonałe opowiadanie do którego z przyjemnością jeszcze wrócę i to nie raz. Czy głosuję na Epic? Absolutnie, zdecydowanie i bezwarunkowo TAK! Bezwzględnie polecam! PS: Nie pytajcie o Panią Cake! PPS: Psoras - moja przepona jest zniszczona. Całkowicie. Dlatego chcę jasno i wyraźnie oznajmić, stosując zresztą Twój sposób, iż jest to PPPS: Sądzę, iż reszta czytelników zgodzi się ze mną, gdy gromkim, a podniesionym głosem będę domagał się kontynuacji czy to bohaterów EqueTrip, czy samego Uniwersum Szalonych Inżynierów. Tak więc domaganie się proszę uznać za rozpoczęte. Z tą chwilą wdrażam protokoły upierdlistwa i dupotrujstwa.

Pewnie że tak - wiele zależy od osoby. Niestety u mnie Twój sposób działa równie dobrze jak robienie z koziego ogona waltorni. No ale jeżeli ktoś będzie miał niemoc twórczą wypróbuje go i zadziała to tylko jego zysk, czyż nie? Czasami odmienność osobnicza jest prawdziwym przekleństwem

Jakiś czas temu miałem nieprzyjemność z takim właśnie zjawiskiem (blok, niemoc, nazwa obojętna). Spróbowałem je przełamać pisaniem. Efekt? Kilkanaście razy napisałem pomiędzy 300 a 1200 słów tej samej sceny. Za każdym razem wychodził mi taki chłam, że znikał z szybkością światła. Co zrobiłem? Przeczekałam zły czas. Zadziałało jak złoto.

Bezwzględnie polecam! Opowiadanie czyta się doskonale, mamy w nim masę akcji, nieco intryg, oraz zdrową, acz nieprzesadną dawkę delikatnego humoru, doskonale ubarwiającego całość wydarzeń. Lekka i przyjemna lektura, w sam raz na wieczór.

Skoro całość nie będzie w klimacie MLP, to przenoszę temat do działu Inne.

Jeszcze jedno ważne pytanie - czy to będzie pisane w klimatach MLP? Czy w "normalnych" realiach?

Brak tagów obowiązkowych. Czas na poprawę - patrz wyżej.

Brak tagów. Czas na poprawę - 2 dni.

Przydałoby się i to bardzo, bo na razie niestety to opowiadanie wykazuje cechy zmarnowania potencjału świetnego pomysłu. Liczę jednak, że autor nas jeszcze pozytywnie zaskoczy, a brak błędów zawsze jest miłym dodatkiem.

Temat przeniesiony do archiwum na prośbę autora.

Plus zapomniałaś o jednym z tagów obowiązkowych (podkreślam to słowo - obowiązkowych). Są wypisane na samej górze listy tagów i każde nowo zamieszczone opowiadanie musi mieć jedn z nich w zależności od tego czy jest oneshotem, czy wielorozdziałowcem skończonym lub niedokończonym. Proszę dodać.

Szczególnie tu na forum Pewnie - niech pisze po angielsku, ale polska wersja też by się przydała. To opowiadanie jest potencjalnym hitem.

Pozwól, że wyjaśnię - na forum obowiązuje określony sposób dodawania tagów - przyjrzyj się tytułom innych opowiadań, przeczytaj regulamin wewnętrzny działu i to co jest o nich napisane w Liście Tagów. To nie zajmie Ci dużo czasu, a dzięki temu będziesz wiedzieć jak poprawnie zedytować post (czyli tagi w tytule tematu w kwadratowych nawiasach - proszę nie zapomnieć o obowiązkowych).

Bardzo dobry rozdział, choć mógłby być dłuższy. O co? Brakowało nieco plastycznego opisu portu, skrzeczących mew, pokrzykiwań żeglarzy, może jednego czy drugiego zwrócenia uwagi na inne cumuhące jednostki no i nieodmiennej charakterystycznej woni takiego miejsca. Dodanie tych szczegółów z pewnością ubarwiłoby całą scenę przybycia. Jednak nic straconego - zawsze możesz nadrobić to później, a poza tym samo opowiadanie trzyma stały, wysoki poziom. Jaram się na kolejne części. TYLKO DLACZEGO NIE PISZESZ GO PO POLSKU????