Nightmare

- Dostałaś jeden punkt za zbudowanie. Teraz ja biorę kartę, a ty włączasz stoper - podała ci urządzenie.

(wooow... Najdłuższy twój post ) Wieczorem mieliście rozłożyć obóz. Jednak coś was zatrzymało... Na waszej drodze spotkaliście mały biwak. Przypominało to wycieczkę szkolną Podmieńców. Łatwo byłoby ich ominąć, gdyby nie to, że dwóch maluchów nie spało i łaziło po krzakach dookoła grupy. W każdej chwili mogliście na którego nadepnąć przez ich czarne kolorki.

Już miałaś rozwalić budowlę, gdy ze stopera zaczął się wydobywać brzęczący dźwięk. - Koniec czasu - powiedziała Ferno.

Byliście dopiero na granicy Changei, więc droga mogła wam zająć nawet dwa dni. Do tego musieliście jakoś ominąć miasteczka... Powoli zmierzaliście w stronę stolicy, jednak ślimaczym tempem. Ten świat w ogóle nie przypominał krainy terroryzowanej przez kogoś takiego jak Chrysalis.

- Dobrze, ale mam już plan jak w miarę dobrze się zamaskować - powiedziała. - Nie będziemy wtedy ścigane.

- Bo jedynka to pół minuty - powiedziała. Nakręciła stoper. - Trzy... Dwa... - podsunęła ci pudełko z klockami. - Jeden... Start!

Po chwili poczułaś mrowienie i już mogłaś poruszać kopytem. Jednocześnie zauważyłeś, że na twoim ciele pojawiła się wygodna, turkusowa kiecka z falbanami, a twoja grzywa również zmieniła fryzurę na falistą. Do pokoju weszła uśmiechnięta szczerze Navis i usiadła obok ciebie. Co jeszcze dziwniejsze, na stole nie stało żadne mięso, a przynajmniej nic nie przypominało mięsa. Poke usiadła po twojej drugiej stronie. Obie były uśmiechnięte. Jednak czarna klacz zauważyła twoje zmieszanie. - Co to, już nie można kucyka na obiad zaprosić? - powiedziała.

- Czyli masz minutę na zbudowanie takiej budowli z dowolnych klocków. Kolory przy szarych budowlach dobierasz sama - powiedziała, biorąc w kopytko stoper.

Ulice były pełne Podmieńców. Małe źrebaki szły do szkoły, klacze rozmawiały przy straganach, a ogiery biegały do pracy. Normalne państwo, ale w czerni i zieleni.

- Nie - powiedziała. Dopiero teraz zauważyłaś, że ma włosy ułożone w delikatne fale. W pomieszczeniu stał długi stół z rzeźbionymi nogami z rozstawionymi potrawami. - Siadaj - powiedziała z uśmiechem pegazica.

- Wysłałam Batty'ego po ciebie. I nie musisz mi w niczym pomagać - powiedziała Poke z uśmiechem, kierując się w stronę drzwi na lewo.

Spędziłeś tam czas aż do południa, byłeś piekielnie głodny, śpiący i obolały przez szturchnięcia kucy przechodzących obok.

Zauważyłaś kwadratowy, szary domek, a pod nim cyferkę 2.

- Wchodź - powiedziała Poke. - Co tak długo na was trzeba było czekać? - powiedziała, otwierając drzwi szerzej. Kątem oka zauwazyłaś bogato zdobione wnętrze z drewnianymi ścianami, żyrandolami... Ogólnie, burżuazja!

OOOOOOOO! Ten art jest idealny na najbliższe święto! ^^

Hem... Hemmm... Hemmmmmmm... Możliwe, że dam ci ten zaszczyt i dać ci moją KP... Możliwe... Więc módl się do Nightmare Moon i Wielkiego Ciastka, aby to szczęście cie spotkało. :3

No to papatki. Nudno się robi. Szybko wzniosłam się w powietrze i z uśmiechem wypuściłam meteory. Może i się powtarzam... Ale jak ja kocham tą postać! Przemiana w Nightmare Moon i zmiana w błękitną mgłę. Jako takie coś, mogłam razić, gdy ktoś mnie dotknie. Więc zaczęłam lecieć na Rainbowa i krzyknęłam. Może i na trybunach nie powinni tego słyszeć, ale słyszeli to w umysłach. jakie to było słowo? Otóż takie... - PRZYTUL!

List gotowy, prowiant spakowany, teraz wystarczyło tylko wyruszyć i po cichu dostać się do pałacu Chrysalis.

Usłyszałaś delikatny dźwięk dzwoneczka. Po chwili drzwi otworzyła Pokemona. - No ile można czekać, Batty! - powiedziała na nietoperza.

Ferno rozwinęła talię kart. - Bierz kartę i sprawdź numerek pod obrazkiem - powiedziała.

Klacz spała, najwyraźniej wyczerpana pracą przy kwiatach i siodle.

Batty zaczął skakać pod dzwonkiem, pokazując na niego. Tak, jakby pokazywał ci, że masz zadzwonić.

Pegazica wyciągnęła kartonowe pudełko z szafki i postawiła je na stole. W środku była talia kart z obrazkami, klocki w różnych kolorach tęczy i czarny stoper.

Maluch zaczął gorliwiej ciągnąć twoje kopytko między budynki. Tym razem nie do domu Pokemony. Dalej, w głąb, gdzie stały starsze budynki. Tam zaprowadził cię z cichym piskiem do bardzo dużego domu, wyglądającego na mieszkanie zamożnej rodziny. Obok drzwi był srebrny dzwonek, a same wejście wyglądało na wykonane z jakiegoś drogiego drewna, takiego, jak na przykład mahoń. Mimo tych bogactw, jednocześnie wyglądały na więcej niż stuletnie.