Sajback Gray

Teraz po tym odcinku pewnie stanie się naprawdę popularna, ponieważ wiadomo już że jest prawdziwa. Już widzę ten napływ artów.

Kilka pytanek: 1. Jaka jest twoja ulubiona zła postać? 2. Lubisz Octavię? 3. Jaki jest twój stosunek do tańca? 4. Lubisz Discorda? 5. Jakie są twoje kucykowe personalia? 6. Lubisz muzykę klasyczną? 7. Jaką lubisz muzykę? 8. HUG? 9. Skąd pomysł na nick? BTW: Ja też uwielbiam Pinkie.

Adventure! Fantasy! Zajadwabiście! Tagi są naprawdę świetne, wreszcie napiszę coś z przygody. Możecie liczyć na dopracowaną historię ze zwrotami akcji i zjawiskiem paradoksu.

Z gorączką złota

Tak, spodobało się. Patrząc na awatar, daję ci to:

Co do fanficków, to ta sytuacja świetnie pasuje do mojego fica Angel of Darkness. Hasbro myśli podobnie co ja.

Ponieważ czas na święta! I za dużo mikołajów.

N: Kojarzy mi się z pradawnym aniołem który zstąpił na ziemię a następnie kontrolował wszelkie ingerencję cieni. Dziwny mam umysł. A: Świąteczna wersja Celestii. Słodka, nawet bardzo słodka. S: Jeszcze bardziej słodka od awatara. U: Od niedawna dostała podwójny awans, co czyni ją bardzo interesującą, kreatywną i zaangażowaną userką.

Człowiek przemienił się w anioła muzyki, a następnie począł czekać na odzew jego przeciwnika. Stwierdził, że to właśnie anioły pierwsze uległy chaosowi. Znałem starą legendę o tym, że pradawny demon przekabacił niektóre anioły na stronę chaosu, lecz te czasy dawno minęły i z pewnością nie dam się zastraszyć tej kreaturze. Następnie wróg powiedział, że nie pozwoli mi walczyć na moich zasadach, lecz tylko i wyłącznie na jego. Uśmiechnąłem się lekko na to stwierdzenie mając świadomość mojego asa w rękawie, którego jeszcze nie odkryłem. Potem kreatura przyzwała jakiegoś obrzydliwego dwugłowego robaka, który zjadł go, a następnie drugą stroną wypluł jakieś rogate stworzenie. W ten na arenie rozległ się potężny głos brzmiący "zajmij się, nim przez chwilę". Stworzenie zaraz po tych słowach rzuciło się na mnie. Otworzyłem oczy i okazało się, że znajduje się w jakimś dziwnym wymiarze. Z pewnością nie była to arena. Prawdopodobnie był to wymiar snów, bardzo częsta sztuczka demonów. Związany czymś na kształt łańcuchów usłyszałem dziwną odgłosy, a następnie zobaczyłem małego sługusa przeciwnika. Począł zadawać mi cierpienia, których nie sposób opisać. Ja jednak nie krzyczałem ani nie narzekałem. Stałem zakuty w łańcuch nucąc pieśń anielskich przodków, która cały czas podtrzymywała mnie na duchu. W końcu zostałem wyrzucony z powrotem na arenę. Począłem powoli się podnosić, wciąż czując ból na całym ciele, który po pewnym czasie całkowicie zaniknął. Przeciwnik wciąż znajdował się pod ziemią. Nagle wyciągnąłem naszyjnik, który przez cały czas ukrywałem pod koszulką. Była, nim niebieska fiolka, zakończona niewielkim otworem. Podniosłem fiolkę do góry, po czym granatowy pył zaczął zmieniać kolor na jasny błękit. Pył zaczął wirować i kierować się w moją stronę. W ten utworzył lej, który począł kierować się w kierunku fiolki. cały pył trafił do mojego naszyjnika, po czym zmienił się w niebieską ciecz. Zawiesiłem naszyjnik z powrotem na szyję i wzniosłem się w powietrze. - Naprawdę myślałeś, że ten twój pachołek jest w stanie zrobić mi jakąkolwiek krzywdę? Jak już mówiłem nie zlęknę się najciemniejszej nocy i najstraszliwszego cierpienia. A teraz wychodź! - Krzyknąłem unosząc się nad areną. W mojej dłoni nagle zabłysło jasne niebieskie światło, które zamieniło się w skrzypce. Wziąłem je w ręce, po czym zacząłem energicznie grać melodię bojową. Nuty utworzyły kilkanaście ostrzy które były wycelowane prosto w arenę, by w razie wyjścia przeciwnika porazić go deszczem bólu.

Postanowiłem jednak wstawić zdjęcie. A ja myślałem że decyzja Aglet, to największy szok jaki dzisiaj przeżyłem. A oto ja:

Rzeczywiście muszę przyznać, że rodzaj muzyki w jakim ona się specjalizuje cieszy się większą popularnością od muzyki klasycznej, lecz ja nie wybrałam jej dla sławy. Od małego interesowałam się instrumentami i majestatycznymi dźwiękami wiolonczeli, aż pewnego dnia poszłam na spotkanie szkolnego kółka muzycznego i postanowiłam szlifować swoje umiejętności w tym kierunku. Czasami faktycznie czuję się jakby wszyscy wokół fascynowali się Vinyl, a na mnie nie zwracali uwagi, ale nigdy nie byłam specjalnie zainteresowana popularnością w szkole, muzyka i czerpanie z niej inspiracji jest dla mnie o wiele ważniejsze.

Witam wszystkich, którzy byli tak uprzejmi i zaszczycili nas swoją obecnością. Nazywam się Octavia i jestem członkiem szkolnej orkiestry. Moim instrumentem jest majestatyczna wiolonczela. Przyjaciel zaproponował mi bym odpowiedziała na kilka waszych pytań. Nieprawdaż Sajb... Claus? Zgadza się. Możecie śmiało zadawać pytania Octavii. Dlaczego Claus? Uważam, że Claus to o wiele dostojniejsze imię niż Sajback, więc będę się tak do ciebie zwracała. Dobrze, nie ma powodu byś nie nazywała mnie drugim imieniem. Przejdźmy do sprawy, dla której się tu znaleźliśmy, czyli do pytań.

YEY! Nareszcie konkurs na piosenkę. Czekałem na to już od dłuższego czasu. Zapewne gdybym zaśpiewał to uszy by wan zwiędły, więc raczej ograniczę się do pisania.

Mydło... , dużo mydła. Nie pytajcie dlaczego...

Smutno . A już myślałem że wezmę udział w kolejnym konkursie. Życzę powodzenia innym.

Wy tak na serio? Z kim ja muszę pisać... . To nie jest żaden tajemniczy antagonista, tylko jedynie takie zaskoczenie pod koniec odcinka, że jednak on istnieje. Ta koncepcja była już wielokrotnie wykorzystywana w serialach. Najpewniej on już nigdy się nie pojawi, więc dajcie se siana jeśli myślicie, że ten gość jeszcze się ukarze. To tylko takie oh mu gosh! I nic więcej. Czasem dobijają mnie takie przypuszczenia. Nikt nie każe Ci z kimkolwiek pisać, więc jeśli się nie podoba... Droga wolna. ~Draques

Polecam wziąć udział w konkursie każdemu kto lubi zgrywać fajnego. Nie potrzeba do tego jakiegoś nie wiadomo jakiego stroju, wystarczy wyobraźnia i pomysł na siebie.

Jest to jedno z najlepszych anime jakie kiedykolwiek widziałem. Jeśli chodzi o epickość, to, to zajmuje u mnie pierwsze miejsce. Podobnie jak Turoń, szczególnie darzę sympatią Alexandra Andersona. Polubiłem go już w odcinku tancerz ostrzy, kiedy zaatakował Alucarda. Co do Alucarda. to także bardzo go cenię. Czerwony kapelusz i te okulary zawsze sprawiają, że ciepło mi się robi na sercu. Jednak w szczególności uwielbiam Waltera C. Dorneza, zwanego aniołem śmierci. A dokładniej jego młodą wersję z animacji przedstawiającą operację w Warszawie. Te nici tnące niczym noże, to według mnie naprawdę epicka broń. Wciąż zastanawia mnie jednak niejaki Incognito zwany przez Alucarda prawdziwym wampirem klasy A.

Mi wystarczyłoby gdyby mógł zaistnieć tag dark. Reszta mnie nie interesuje. Jakoś pisanie w tym klimacie sprawia mi największą satysfakcję.