Cahan

Dobra, czytałam, więc wypadałoby skomciać. O formie się nie wypowiem, ponieważ znam tylko wersję przed korektą, ale ufam Rarity, że wszystko zostało naprawione. 13. Wolność, Równość, Trixie Spoko komedyjka jak na fanfik konkursowy. Należy raczej do tych spokojniejszych i serialowych opowiadań, ale wciąż bawi. Nie ma w niej nic szczególnego i zapewne, podobnie jak Gandzia, szybko o niej zapomnę. Spodobała mi się kreacja Trixie, która wyszła tu na całkiem sprytną i pomysłową klacz. Ogółem nie ma się tu do czego przyczepić, ale nie ma też czego kochać. 14. Kevin sam w ulu O! I tu jest lepiej. Genialny tekst z wybitnym humorem, sporą dozą kreatywności, szaleństwa i ślunskiej godki. O tym będzie trudno zapomnieć. Absurd goni absurd, żart goni żart i to działa. Że tak to ujmę - ghatorryzmy w najlepszym wydaniu. O takie komedyjki nic nie robiłam. Ale raczej nie chcę więcej. Więcej się może przejeść, a tak jest idealnie.

Widzę, że nie skomentowałam Szach Mata i Rach Uby... No nic, nie nadrobię tego, bo mi się nie chce, a pamiętam, że tamten fik był po prostu nudny - i go patroszyłam. Takie okej, ale szału nie ma. I podobnie jest z Ali-Ghatorrem. Jest jakaś historia, która pasuje do konwencji baśni, ale tak jak baśnie lubię, tak przygody węglowego muła, 3 braci od znanego producenta przeciekających bukłaków i kotki autora w ogóle mi nie podeszły. Zastanawiałam się dlaczego i co poszło nie tak, i nawet już wiem. 1. Tekst jest za długi. Baśnie mają to do siebie, że są raczej krótką formą, przez co są treściwsze. Ali-Ghatorr zawiera fragmenty zupełnie zbędne dla historii - młodość rodzeństwa, fragment o tym jak Loviatar oślepła. Czy nawet sam fragment o tym, że Lovi jest uzdrowicielką i kucyki się jej boją i przezywają Panią Bólu - to brzmi raczej jak materiał na drugą baśń, ale zupełnie rozwadnia tę konkretną. 2. Użyty język. Po prostu nie pasuje do baśni. Dobór słów, stylistyka, konstrukcja zdań i akapitów. To odbiera opowieści magię i klimat. 3. Ogólny klimat. Mamy Ali-Ghatorra (brzmi arabsko) i fińskie trio. I to dość dziwne połączenie. Wydaje mi się, że lepszym rozwiązaniem byłoby postawienie na jedną kartę - baśń w stylu Baśni Tysiąca i Jednej Nocy lub baśń w stylu jakichś opowieści skandynawskich. Tymczasem dostajemy coś, co pasuje raczej do historii francuskich czy niemieckich. Z tego powodu fanfik nie powala. Przeczytać można, główna oś fabularna jest bardzo baśniowa (choć dodałabym tu jakiś element fantastyczny, nie wiem, że maczuga Ali-Ghatorra była magiczna i czyniła go niepokonanym), ale wiele tu brakuje. Wiem dlaczego powstało i podtrzymuję opinię, którą dałam Dolczemu na PW - ten tekst wyszedłby lepiej gdyby był komedią. Mimo wszystko nie będę odwodzić od pisania baśni. Ale polecam najpierw zrobić risercz ze stylizacji i konstrukcji tego typu opowieści, bo to głównie one sprawiają, że ludzie lubią tak proste historyjki.

To może Chelicera? Nie będzie owadzio, ale za to stawonogowo.

Pozostaje życzyć powodzenia. Genetyka jest super. Jedna z moich ulubionych gałęzi biologii. Obok biologii ewolucyjnej, botaniki i ichtiologii Z ciekawości, jakie fiki czytasz? I tego, jeśli czytasz, to nie bój się komentować. Większość pisarzy cieszy się jak pięciolatki w Wigilię, kiedy znajdą pod choinką PS5, gdy dostaną komcia, szczególnie od kogoś nowego.

Hej, witaj na forum! Pochwalam za genetykę. Jeśli to nie tajemnica, to ile masz lat i w jakim kierunku się kształcisz/pracujesz? Czytasz fanfiki? A może piszesz? A nawet jeśli nie, to jeśli lubisz pisarstwo, to polecam Klub Konesera Polskiego Fanfika - jest otwarty również na pisarstwo niekucowe. Sama rysowałaś avka?

Okej, to jest chyba ten komentarz z maratonu, do którego najbardziej chciałam się odnieść. Z żadnym innym jednocześnie tak bardzo się zgadzam i nie zgadzam. Bo sama mam z "Początkiem" pewien problem. A nawet problemy. Bo sama nie jestem zadowolona z tego tekstu, choć jednocześnie nie żałuję, że je napisałam i sądzę, że zawarłam to, co chciałam zawrzeć. Zrób to. Mój ulubiony fanfik. Aktualny styl Zodiaka może i jest pod pewnymi względami podobny do tego, którym włada Sapek, ale zdecydowanie lepszy. Pan Andrzej stosuje zdecydowanie za dużo powtórzeń i to takich brzydkich. Moim celem na pewno nie było odtwarzanie tego stylu 1:1, bo... to nie ma sensu. Czy byłabym w stanie to zrobić? Możliwe. Na pewno chciałam by brzmiało wiedźmińsko. Moim celem było zachowanie wierności oryginałowi - "Wiedźmie", a nie "Wiedźminowi". A to mnie dziwi. Bo na pewno nie chciałam uzyskać takiego efektu, tylko raczej zachować pewną mroczną swojskość. I trochę oddać klimat znany z opowiadania o strzydze. W sumie... To pewnie dlatego skojarzyło Ci się z początkiem "Wiedźmy" - bo on wali pierwszym z wiedźmińskich opowiadań na kilometr. Nope. Jedyne co chciałam, to oddać hołd oryginałowi i napisać fika na konkurs. I żeby historia była fajna. Na konkurs nie zdążyłam, bo... Tak naprawdę nie miałam pomysłu, natchnienia, ani czegokolwiek, co by mnie niosło. I dość czasu. Bardzo podoba mi się ta rozkmina. Lubię jak czytelnik się zastanawia. Ale na te pytania sama nie odpowiem. Uważam, że lepiej by niektóre rzeczy pozostały niewyjaśnione. Obu ? A co do tego fragmentu... Pisanie go było dla mnie katorgą. Pisanie czegokolwiek o ekwipunku wiedźm było dla mnie jednym wielkim koszmarkiem. Chciałam by "Początek" był tak wierny "Wiedźmie", by mógł spokojnie wydarzyć się w jej realiach, nie chciałam zgrzytów. Dlatego unikałam opisywania niektórych rzeczy i to była jedna z nich. Berenika raczej czuje pewien żal, że coś ją omija. Nie angstuje, nie ma żadnej tragicznej historii. Tylko tyle i aż tyle. Nie czuje się dobrze z tym, że zdecydowano za nią. I w odróżnieniu od Lamberta (uwaga, spoiler dotyczący historii postaci): A czemu w fiku tego nie ma? Bo po co kucoperka miałaby to mówić? Zdaję sobie sprawę, że jeśli coś istnieje tylko poza fikiem, to nie powinno obchodzić czytelnika. Bo schemat się powtarza. Schemat tego skąd się biorą małe wiedźmy. Założyłam, że raczej nie z prawa niespodzianki (nawet w "Wiedźminie" jedynym Dzieckiem Niespodzianką była Ciri, a mit tego prawa był raczej tylko mitem albo jednostkowymi przypadkami - gry pomijam, są niekanoniczne). Szkoła Mantykory to dla Bereniki rodzina. Seaweed nie ma już swojej rodziny, jaki los by ją czekał w Kravenstadt? Seaweed już przeżyła Wilgę, choć nie powinna Bo Chromia nie jest tą główniejszą. Ogółem miało (albo i ma) powstać więcej opowiadań o Berenice. I w żadnym nie dostanie swojego POV. Wybrałam taki sposób opisywania tej postaci, bo Berenika jest... czy może raczej będzie bardzo niejednoznaczna. Dość powiedzieć, że przejdzie do historii jako A wracając do Chromii - owszem, nie robi nic wielkiego, jej rolą w historii jest przełamać strach, zyskać trochę pewności siebie i wiary w świat. Nie bez powodu przez większość czasu wydaje się bierna, wycofana i bez wyrazu - bo taka właśnie miała być. Ale kiedy została sama i kazała uciekać swojej towarzyszce, coś się zmieniło. Bo przecież sama mogła z łatwością uciec. I tu się zdecydowanie nie zgodzę. Rzecz w tym, że gdyby nie Brightlight, to w Kravenstadt prawdopodobnie nic złego by się nie wydarzyło. W laboratorium nie doszłoby do wybuchu, Zatapiacz by nie uciekł, a kuroliszki nie ucztowałyby na kucykach. I to wszystko dlatego, że chciała skompromitować rywala. Cóż, Sparkpaw przypłacił życiem próbę naprawy błędu, Chromia i Berenika jako tako rozwiązały problem, winna nie została ukarana. Co gorsza - klacze odkryły kto za wszystkim stoi, przez co czuły się jeszcze podlej. O to chodziło w tym ficzku. O bezsilność młodych wiedźm, które wykorzystano do brudnej roboty, oszukano na zapłacie, a winowajczynię pewnie jeszcze nagrodzono. O to jak bezsensowne są śmierć i cierpienie. I że działania może zmienią los jednostek, ale poza tym? Tak naprawdę nic się nie zmieniło - świat jak był zgniły i brudny, tak i jest. I tu się w 100% zgadzam. Taki jest ten fik - rzemieślniczy i bezpieczny do bólu. Pisanie fików do fików mi nie leży, bo staram się zachować zgodność z oryginałem, co zamyka mi wiele ścieżek, które eksplorowałabym przy czymś autorskim. A wtedy robię coś, co opanowałam raczej dobrze - rzemiosło. I... czegoś mi brakuje. W przypadku "Początku", będą to szczegóły oraz lore. Szerszy obraz, jakieś dziwne rzeczy wsadzone do świata, etc. Nawet go teraz przeczytałam i tak jak było okej, podobał mi się styl i żarty (wiem, cóż za skromność^^), tak wciąż brakowało mi tego samego co wtedy - fajerwerków. To znaczy... Kiedy piszę coś, co bardzo chcę pisać (nawet jeśli idzie jak krew z nosa), to czuję takie natchnienie i pewność fabuły. Zaczynam od tego, że mam pomysł na świat/fabułę/bohaterów - w przypadku "Początku", pomysł miałam na Berenikę, ale to za mało by uciągnąć takie opowiadanie. Tak jak tekstu o strzydze nie ciągnął Geralt z Rivii. Cóż, Chromia jest za to wystraszona i wycofana - tylko dobrze się maskuje, również przed sobą. A kuroliszki, nie były trudnymi przeciwnikami, owszem. I w sumie nie miały być. Dla wiedźm były groźne tylko przez przewagę liczebną. I tego - Geralt większość zleceń też załatwiał bez szwanku czy większych problemów. Jakby było inaczej, to przeżywalność w tym fachu byłaby strasznie niska. To mój częsty problem z docsami. Zmieniam tekst na czarny, wracam po czasie, piszę na automatycznym (który jest ciemnoszary), a że jestem ślepa, to tego nie widzę. + jako że nie posiadam klawiatury numerycznej, to kopiuję półpauzy z innych docsów, to też może mieć wpływ. A o grze to przy pisaniu tego w ogóle nie myślałam. Ogółem gry wyrzucam z głowy, jeśli chodzi o "Wiedźmę" i rzeczy z nią związane. I samego "Wiedźmina". Lubię je, mam do nich ogromny sentyment, ale... Są fanficzkiem od Redów i to bardzo nierównym. Czasem genialnym, czasem idiotycznym i zaprzeczającym temu co Pan Andrzej pisał (a to jest święte!). No i zbrzydły mi nieco przez fanów i kult "Wiedźmina 3", przyznaję. No i... Ostatnio gadałam sobie o grach z kolegą z grupy i odkryłam, że nie pamiętam prawie niczego z "Wiedźmina 3". Wątek główny, DLC, parę śmieszków... A jak próbowałam sobie tę produkcję przypomnieć, to za każdym razem się od niej odbijałam. Bo nagle przypominałam sobie zadania i nie było już prawie niczego, co by mnie do tego tytułu ciągnęło. Czas nie ma znaczenia. Piszę po kolei, nie skaczę po scenach. Geralta i Ciri? Nope. Prędzej Geralt-Vesemir. I właśnie, to o czym wspominałam wcześniej. Nie czuję się na siłach. Nie umiem pisać fików do fików. Brakuje mi tu pewnej wolności i swobody. Serdecznie dziękuję za komentarz i wnikliwą analizę^^

Nie pamiętam ile, ale to był jeden z tych szybkich tekstów, jeśli chodzi o samo pisanie. Wieczór? Popołudnie? Coś takiego. Ale masz rację, wykonałam pewien risercz. Natchnienie natchnieniem, forma sama się nie zrobi. Wygrzebałam z półki "Baśnie Andersena" i zaczęłam je czytać, skupiając się na tym jak autor i tłumacz operują słowami, jakich środków stylistycznych używają, etc. I to zajęło parę minut. Spory wpływ miały też "Bursztynowe baśnie", które czytałam za młodu. Cała seria miała być o syrenach - ich genezie, życiu i upadku. Ale nie pamiętam, co w niej chciałam zawrzeć. Miałam parę luźnych pomysłów. Przez te wszystkie lata zawsze myślałam o powrocie do tej serii. Bądźmy realistami - pewnie do tego nie dojdzie, ale nie wykluczam. Odpowiedni wiatr będzie musiał zaśpiewać swoją pieśń.

To miejscowa wersja anioła Mateusza (który chyba w którejś wersji tego opowiadania nazywał się Michał), głównego bohatera fanfika "Anioł z Ponyville". A w hirkach VI archanioł Michał był głównym złym.

O, widzę, że nie wrzuciłam na forum 2 kolejnych części, mimo że jedna pojawiła się w samym konkursie. Cóż... Ci co mieli je przeczytać, przeczytali. Jedna z nich jest tragiczna, druga na podobnym poziomie co jedynka i dwójka (ale ma obrzydliwe żarty z clopperów), ale... Minęły lata i nie ma co grzebać w starych ranach, nawet jeśli się nigdy nie zabliźniły. Co prawda niczego nie żałuję i jakiś czas temu sama do tego wróciłam i nawet się pośmiałam, ale... Minęło 5 lat i drugi raz bym tego nie napisała. Albo nie opublikowała poza konferencją Equestria Times. Nie tylko dlatego, że jest przesiąknięte jadzikiem (na który większość sobie zasłużyła), ale przede wszystkim za to, co ująłeś w swoim komentarzu. To opowiadanie już w 2015 roku było jednym wielkim, hermetycznym żartem. I małą złośliwością, bo wysłałam je na konkurs, w którym sędziował Spidi. Szczerze odradzałabym je ludziom, którzy nie orientują się w historii fanfików (lata 2014-2015) oraz relacjach między poszczególnymi ludźmi z fandomu. Skojarzenie z KO miałeś dobre. Zanim doszło do jego krytyki na forum, opowiadanie przecież istniało. Do tego sytuacja z "Antologią" (i innymi rzeczami, o których wolę nie wspominać na forum), wewnętrzne heheszki redakcji ET (Breslau uber alles!). Ogółem, nie ma co tego ukrywać, to były czasy, w którym niepoważny "konflikt" południe-północ był żywy. To są akurat... Niesmaczne, hermetyczne żarciki z wiadomej konfy. Przyznaję, że kiedy to radośnie i bezmyślnie klepałam, to nawet nie myślałam o tym w kontekście historii II wojny światowej i zbrodni wojennych, tylko redakcyjnych żarcików naszego ulubionego komucha Solara. Czy taki humor jest okropny, niepoprawny i niekoniecznie na widok publiczny? Ano jest. I go uwielbiam.

O Bogini, "Szept Mgły" to właśnie jedno z tych opowiadań, o których wolałabym zapomnieć. Sześć lat temu nie miałam zielonego pojęcia o poezji. Wiedziałam czym są rymy i wiersz biały. I tyle. Rytm? To stukanie w stół przy piosenkach (tego to już w ogóle nie czuję)? To nie żart. Naprawdę tak to wyglądało. Ale napisanie i opublikowanie tego tekstu naprawdę wiele mi dało. Choćby krytyczny komentarz Made, z którego sporo wyciągnęłam. I choć już nigdy nie wróciłam do pisania ballad romantycznych (i raczej nie wrócę, bo mi się nie chce oraz nigdy szczególnie nie przepadałam za poezją), to nauczyłam się pisać Zecorę, co przydaje mi się w prowadzeniu jej działu na forum. Nie usunęłam tego koszmarku tylko dlatego, że wierzę, iż czytelnicy mają prawo widzieć moje pisarskie wpadki i porażki . Poza tym to zawsze jakaś część mojej historii na tym forum i na pisarskiej drodze. Może nawet ktoś przeczyta tego ficzka, zobaczy komentarze i nie popełni moich błędów. Albo przeczyta i zrozumie, że ci weterani, którzy teraz wydają się nie wiadomo kim, to tacy sami ludzie, którzy też zaczynali pisać i... schrzanili sporo. Btw. kiedyś zaczęłam pisać normalną wersję (prozą) "Szeptu Mgły", ale... Po co coś dublować, skoro jest tyle innych, niewykorzystanych pomysłów. Ale dziękuję za wnikliwy komentarz i analizę.

I za ten komentarz również dziękuję O "Rozkwitały jabłonie i grusze", to ja akurat wolałabym zapomnieć. Było głupie, prostackie, a i forma miejscami niedomagała. Z fikami konkursowymi jest taki problem, że część z nich pisałam na siłę lub tylko po to by zrobić komuś na złość . Na to nie ma szans. Kiedyś miałam pomysł na wielorozdziałowca, ale zdechł śmiercią naturalną. Uważam, że słusznie - nie można ciągnąć za ogon zbyt wielu srok. Dlatego polski fandom nie otrzymał takich cudów jak zawody czołgistek w miniówach, "W służbie Bogini" (pogańskie kuce, tekst o młodej Isleen), fanfika do "Derpy and Carrot Top's Epic", parodii Human in Equestria, "Czasu Szamponu i Topora" (to ma prolog i kawałek rozdziału pierwszego, romans Cygnusa-wikinga i Rarity) oraz ciągu dalszego eventu Samhain 2018 (co można podciągnąć pod crossover z "Bloodborne"). Ale no... Śmieszki śmieszkami i niech pozostaną lepiej jedną, króciutką komedyjką, która zaginie w otchłani działu opowiadań, dopóki ktoś jej przez przypadek nie wykopie. Nie sądzę, by w świecie "Girls und Panzer" było cokolwiek wystarczająco dobrego i głębokiego by poświęcić mu więcej czasu niż na kilka żartów. Szczególnie, że papier, nawet ten elektroniczny, nie odda wielu rzeczy, które sprawiają, że to anime jest dobre - muzyka, animacje, dynamiczne walki.

Dziękuję serdecznie za komentarz (i wszystkie pozostałe też). A co do postawy Fluttershy - została sprowadzona do roli Sebixa. Po prostu. I plot twist jest taki, że to nie Rainbow jest tu ooc (w sumie serialowa RD imo spokojnie mogłaby mieć takie sekrety). Ogółem sam fik to od początku do końca troll.

Jak długo nic nie wrzucałam... Trochę się tego uzbierało... Na pierwszy ogień idą 2 arty dla Ghatorra. Pierwszy to prezent urodzinowy - jego OCek jako Sombra. King Coal A drugi to scena z jego fika "Kruchość Obsydianu", którą rysowałam, bo przegrałam z nim zakład. Run, Obsidian, Run! To teraz 3 komisze dla D.E.F.Sa. Z czego ostatni rysowany kredkami Faber Castell Polychromos, które są dla mnie dużym skokiem jakościowym. Obsidia Frezja Sky Love is in the air

Trochę to trwało, ale otrzymaliście swoje awardy

Przeczytane. Powiem tak - przypomniały mi się czasy gdy sama opublikowałam na tym forum prolog mojego pierwszego fanfika. Był 2013 rok, a ja nie miałam warsztatu i doświadczenia. Także lektura tego była dla mnie jak podróż w czasie, zwłaszcza, że tematyka w sumie nawet podobna. I tagi też. Zostawiłam w docsie sporo komentarzy i sugestii. Brakowało przerw pomiędzy akapitami oraz wcięć przy akapitach. W dialogach zamiast półpauz królowały dywizy, po których jeszcze brakowało spacji. Po półpauzie zawsze dajemy spację. Przed też, jeśli nie rozpoczyna ona nowego akapitu. Zapamiętaj też, że spacji nie stawia się przed znakami interpunkcyjnymi, tylko po. Co do tej zmiany czcionek... Uważam tę decyzję za nietrafioną. Czytelnicy raczej nie lubią takich zabiegów. Jeśli nie lubisz Ariala 11, to może użyj Times New Roman 12, czy coś... Sam tekst jest, niestety, usiany błędami. Interpunkcja, składnia, powtórzenia, deklinacja. Sporo tego. Słownictwo określiłabym jako ubogie. To wszystko jest zupełnie normalne, kiedy się zaczyna pisać, ale sugeruję znalezienie sobie korektorów i prereaderów. Jakichkolwiek. Weź pod uwagę, że czytelnik nie siedzi w Twojej głowie i jeśli zapis sugeruje coś innego, czego wcale nie miałeś na myśli, to sugeruje. Po prostu. I nieważne, co autor uważa. Inna sprawa, że czasem chyba sam zapominasz, co piszesz, bo ona tam kilka razy spakowała ten namiot. A co z fabułą i tym jak Prolog sprawdza się jako wstęp do historii? Realia są ciekawe, ale trudno to powiedzieć o samej historii. Na tych stronach zabrakło opisów, zabrakło klimatu i jakichś szerszych informacji, przez co wszystko brzmi dziwnie. Bohaterka jest księżniczką, ale idzie się zaciągnąć do armii jako byle szeregowa. W świecie, w którym klacze nie służą w armii. No i jeszcze sprawa tych 2 innych księżniczek, które zabili. Brakuje mi tu jakiejkolwiek motywacji, jakiegokolwiek wyjaśnienia. Jej tatuś jest szychą, więc jeśli wie i popiera jej decyzję, to ona powinna od razu zostać oficerem, a nie sobie leźć do obozu się rekrutować. Nie mówiąc o obstawie. Jeśli tatuś nie wie, a ona zwiała z domu... To nie powinna się jakoś maskować? Bo tego, raczej nikt nie zechce podpaść jej ojcu. Brakuje mi też jakiejkolwiek motywacji. W efekcie ani nie wiemy nic, ani nie mamy nakreślonego klimatu czy bohaterów. Poza tym że Engra nie lubi być alikornem i chce być żołnierzem. No i ma kompleksy i zajebiście walczy. W sumie to byłoby może i ciekawe, ale brakuje jej czasu antenowego. Wstawki narratorskie i tłumaczenie banałów psuje wrażenia z lektury. Nie musisz wszystkiego wyjaśniać. Niech czytelnik się domyśli z gestów, czynów i słów postaci. Szczególnie, że tu wychodzą braki w opisach. Za to opis walki jest rozwleczony. I pełen tych narratorskich wstawek, które jeszcze bardziej go rozwlekają i nudzą. Kolejny problem to słownictwo. Często zbyt współczesne i potoczne, by pasowało do opowiadania w klimatach... bo ja wiem, średniowiecznych? Myślę, że warto by było postarać się poznać paru określeń na przedmioty użytku codziennego czy bojowego, bardziej stonować i stylizować wypowiedzi bohaterów. Oraz postarać się, by przedstawiciele różnych warstw społecznych różnili się od siebie także i w mowie. Tu powinno być 10 stron, a nie 5. Tekst by na tym skorzystał. Świat i bohaterowie również. Jasne, to prolog, nie musisz pisać wszystkiego. Ale rolą prologu jest zachęcić, pokazać czytelnikowi, czego ma się mniej więcej spodziewać, wprowadzić go. A tutaj to raczej niestety nie wyszło, pomimo paru naprawdę ciekawych pomysłów.

Ja tu wpadłam tylko po to by powiedzieć, że tag [PL] zarezerwowany jest dla tłumaczeń. A samego fika może kiedyś przeczytam.

Skończcie dyskusję na ten temat, Panowie. Zamiast tego proponuję zająć się chociażby samym tłumaczeniem. Pomówię z opiekunem działu opowiadań odnośnie kwestii praw autorskich tłumaczeń/lektoratów fików oraz regulaminu i jego ewentualnej zmiany. W przypadku praw autorskich w fandomach, sprawa jest dość pokręcona i niejednoznaczna, więc osobiście uważam, że dobrze by regulamin rozstrzygał ją ostatecznie.

Dalej brak tagów obowiązkowych. Przeczytaj jeszcze raz ten regulamin działu, co? A do tematu zgody jeszcze wrócimy.

Ponieważ tak się przyjęło, że o ile autor jest aktywny (a ten autor jak najbardziej jest), to należy go najpierw poprosić o zgodę. Także proszę to nadrobić.

To że istnieje już tłumaczenie (nieukończone), to nie znaczy, że nie może powstać kolejne. Ponawiam pytanie o zgodę autora oryginału.

1. Brak tagów obowiązkowych. Czas na poprawę wynosi 2 dni. 2. Czy masz zgodę autora na tłumaczenie? 3. Osobiście sugerowałabym włączenie opcji komentowania i sugerowania w docsie. Przejrzałam to tłumaczenie i jest w nim sporo błędów. Chamskie kalki z angielskiego, brakujące przecinki czy chociażby "dash" pisane małą literą. Zaznaczyłabym, ale nie mogę.

Witajcie! Nadszedł dzień sądu, czas topora i wilczej zamieci! Czy wiedzieliście, że to właśnie 30 października 2020 roku wyszedł 41 numer Equestria Times? Nie? No to już wiecie. Zacznijmy od ogłoszeń parafialnych. Nie jesteśmy już czasopismem kucykowym, lecz popkulturowym. Więcej informacji znajdziecie tutaj: https://www.facebook.com/EquestriaTimes2014/posts/3486208114788828 No dobrze, wracamy do bieżącego numeru. A w nim wybuchy, majtki, staniki, egzorcyzmy i nieletnie dziewczynki... . . . szlag. Tak, obejrzeliśmy "Cuties". Było złe, bardzo złe. W numerze znajdziecie recenzję. A z rzeczy miłych i ciekawych, to czekają na Was wywiady z Sosną i RedMadem, recenzje "Ghost of Tsushima" oraz "Hollow Knighta". Chętni mogą przeczytać też prolog świetnego fanfika Verlaxa pt. "Władcy Wiatru". Linki: https://issuu.com/equestriatimes/docs/041 https://drive.google.com/file/d/1jkM8wHFP6_v8cdDPEw69_1WPvHIVSdep/view?fbclid=IwAR3qjAT4KxOPpWhGEYukYKHfIEl7WWrfPlkBwv6I_pr28t-L2VMh5Y_FLV8