Różne oblicza śmierci [Zapisy] [Gra] [Apokalipsa] [Survival] [Reaktywacja]

[Dan Balan]

- Moi terroryści w żadnym wypadku nie wysadzali się dla "większego dobra", tylko dla Allaha. Niech prorokowi będą dzięki, że zesłał na świat modernistyczny Islam i mam to za sobą! - zaśmiała się - Hayat Gilani, studentka biochemii, hobbystycznie psycholog i genetyk. Fanka zombie, tych z popkultury rzecz jasna. Specjalistka od brania losowych substancji i robienia z nich "bum".  Robienie "bum" chyba dalej mam w genach.- dziewczyna uścisnęła rękę Rexa. - Słowianin?

Edytowano Październik 20, 2017 przez Dan Balan

[Hetman WK]

- Robienia ,,bum"? Świetnie. Przynajmniej nie będę narzekał na brak ładunków wybuchowych. I tak. Słowianin. Konkretniej z tych środkowych. A pani, Azjatka, prawda? - odwzajemnił delikatnie uścisk i opuścił dłoń.

[Lucjan]

Dziewczyna dzięki swojemu szczęściu trafiła dokładnie w krtań. I to Jedynce. Gdy zobaczyli to jego towarzysze, od razu wzięli nogi za pas. Zero stał zdumiony. - Zaimponowałaś mi Jedynka powiedział do dziewczyny z uśmiechem. Podszedł do niej wolnym krokiem. - Zawsze chciałem to zrobić. - I pocałował delikatnie dziewczynę. - Nie jesteś zła? - zapytał niepewnie. 

[Hetman WK]

(Tak że zapytam, to gdzie mniej więcej jest to miasto-państwo i jak duże jest?)

[Dan Balan]

- Azjatka. Konkretniej z Iranu. Chociaż zawsze wolałam nazwę Persja. - Hayat również opuściła rękę. - Przed tym wszystkim byłam raz w słowiańskim kraju jak byłam mała. Boshna? Bochnia? Jakoś tak w każdym razie. Zawsze miałam problem z waszymi językami. Za dużo "szyszyszy" jak dla mnie. Ale mój znajomy to chyba wasz sąsiad - wskazała ręką na Franza - Nasz lekarz jest z Niemiec.

[Hetman WK]

- Niemiec, tak? - podkreślił i zwrócił się do doktora w kitlu - No proszę. Jaki świat jest mały. Myślałem że germańcy zostali wybici? No cóż. Miło pana poznać - podniósł rękę z ironicznym uśmiechem

 

[Lucjan]

((W Norwegii, zajmuje 1/4 powierzchni kraju))

[Dead Radio Man]

- Jedynka jak to przyjemnie brzmi. - Uśmiechnęła się gdy ją Zero pocałował. Była prawie najlepsza, został tylko Zero. Puki co nie musiała o tym myśleć ponieważ grali w 1 drużynie. Oddała pocałunek tyle że z języczkiem. 

- To co może jeszcze po jednym. - Wskazała whisky. 

[Lucjan]

(Mephisto graj)

 

Zero spojrzał na dziewczynę. -Kobietom się nie odmawia. - stwierdził z uśmiechem i nadał sobie i jej trunku do szklanek. - Za co Pijemy? - zapytał zdezorientowany pocałunkiem z niespodzianką.

[Dead Radio Man]

- Może za jedynkę, tego byłego. - Wskazała na trupa. - Był jednym z nas i też czasami grał w tej samej drużynie. Smutne że czasami musimy się zabijać - Niby mówiła coś smutnego ale była uśmiechnięta. Zdawała jednak sobie sprawę że kiedyś gdy już spocznie na laurach to zostanie zabita jak ten tu.

- W ogóle pamiętasz jego imię? To prawdziwe. - Zapytała i się napiła whisky.

 

[Lucjan]

Zero wzruszył ramionami. - Nie. Nigdy nie przepadaliśmy za sobą. - powiedział i wypił szklankę whisky daszkiem.

[kameleon317]

- Franz-Ferdinand Mannelig, lekarz - przedstawił się i wstał. - Nie zostaliśmy wybici. Wręcz przeciwnie. Wydaje mi się, że to my jesteśmy specjalistami w "wybijaniu" - Szczególnie wschodnich sąsiadów. - Zna Pan może jakieś bliźnięta - spytał z uśmiechem doktor. 

[Lucjan]

Po wypiciu alkoholu Zero i Czwórka wrócili do pokoju. - Dobra. Wszyscy są. Plany się zmieniły i spadam stąd dziś o północy. Więc macie jeszcze 6 godzin wypoczynku. - poinformował grupę i usiadł na swoim łóżku.

[Hetman WK]

- Miło poznać - uścisnął mocno rękę doktora - Czytałem co nieco o paru niemacach. Szczególnie lekarzach.

Kiedy Zero wszedł, Rex zwrócił się do niego.

- Echm. Szefie. Bo miałem do ciebie pytanie. W sumie kilka.

[Lucjan]

Zero spojrzał na Rexa. Weteran ma pytania. Ciekawe. - No dawaj. Spróbuję na wszystkie odpowiedzieć. - powiedział i odpalił papierosa.

[Hetman WK]

- Raz, chyba najważniejsze...jak mamy się dostać do byłych stanów? Statkiem, helikopterem, czy może przejdziemy przez Alaskę? Dwa, czy tamtejsze zombiaki są inne niż te nasze i jeszcze będę miał jedno ale to później - powiedział spokojnie.

 

[Lucjan]

Raz. Mamy jeden statek do dyspozycji. A dokładnie jedyny ocalały. Dwa. Z naszych doniesień wynika, że zombie ze Stanów są większe ale łatwiej je zabić. Jedynym ich plusem jest ilość. Z tego co wiem, a wiem już dużo, zombie w Ameryce można uznać za inteligentne. Nie atakują całą chmarą, lecz jedna grupa złożona z dwudziestki zombiaków goni ofiary a reszta wypada z innych uliczek. Gdy już cię otoczą to nie masz szans na przeżycie. - poinformował mężczyznę Zero. Strzepał popiół z papierosa do popielniczki. -  Ok. Spać! Macie tylko 5 godzin i 30 minut wypoczynku. Używajcie póki możecie. - stwierdził Zero i sam się położył. 

 

[time up]

O godzinie 24 Zero wstał i rozejrzał się po pomieszczeniu. Reszta jeszcze spał. Mężczyzna podszedł do każdego i po cichu go obudził upominając szeptem, żeby nie wydawali żadnego dźwięku. Wszystko po cichu i dzioby na kłódkę. Sam zaczął się po cichu ubierać. Po wyjściu z mieszkania wszyscy skierowali się za Zero do wyjścia z Miasta. ( Mieli mieszkanie blisko Muru ) Mężczyzna rozejrzał się po placu i cicho zagwizdał. Od strony bramy też coś zagwizdało. Zero dał ruch ręką i ruszyli. Przy bramie stał mężczyzna wyglądający jak strażnik. Kiwnął głową mężczyźnie i otworzył drzwi. Zero przeszedł pierwszy i od razy wskoczył do pojazdu opancerzonego typu Żubr. Gdy już wszyscy wsiedli, odpalił silnik i ruszyli. Po chwili Zero odetchnął z ulgą. 

 

[Jadą o takim razem z działkiem  ]

[Dan Balan]

Hayat stłumiła ziewanie. Północ zdecydowanie nie była jej godziną wstawania. Oparła głowę o ścianę wozu i westchnęła głęboko, zdając sobie sprawę że ledwo ubrała się w przygotowany na wyprawę strój, a już zatęskniła za zwyczajnymi ubraniami. Wysokie buty, nożoodporna kamizelka, grube spodnie i kurtka może nie były najwygodniejsze, ale spełniały swoją funkcję. A przynajmniej taką miała nadzieję. Cała reszta niezbędnego sprzętu znajdowała się w pojemnym, górskim plecaku, który chwilowo leżał między jej nogami. Hayat zdjęła okulary i zaczęła je powoli czyścić. 

[Hetman WK]

Czyli będzie zabawnie. Świetnie.Choć trochę się zastanawiam, czy damy radę. A zobaczy się. - 5 godz? Cudownie! Wakacje - Zdjął buty i płaszcz mundurowy. Położył się na łóżku, wyciągnął bagnet z pasa, okrył się kocem i zamknął oczy.

- Już? Późno - szepnął do siebie, kiedy został obudzony. Założył buty, mundur, plecak założył bagnet na swój karabin - Swoją drogą to chyba ten terrorysta nie został całkowicie obnażony amnestią. Zapamiętać - Stał na końcu grupy, z obniżoną głową do karabinu. Kiedy wyszedł za bramę, zatrzymał się na moment i spojrzał na mur. Dorwała go nostalgia, wspomnienia. Chciał coś sprawdzić, ale czas rzecz cenniejsza niż życie. No prawie. Widząc pojazd, podniósł brwi ze zdziwieniem. -  Spodziewałem się zwykłego samochodu. Ale dobrze.Teraz przewidywanie czy popłyniemy frachtowcem, wojskowym czy czymś mniejszym. Kurwa. Dobra. Zajmijmy po prostu miejsce. W pierwszej chwili, miał zamiar usiąść na drugim siedzeniu z przodu. Zgadując że cyfry wolą być bliżej siebie, wykluczył opcję. Widok karabinu maszynowego, wprawił go w dobry humor...który zniknął, kiedy pozycja została zajęta przez Siergieja(Zakładając) - Doskonałe miejsce dla ludzi niezbyt rozgadanych. Wiem z kim mam do czynienia. Zostały ostatnie trzy miejsca. - Usiadł po lewej stronie auta, przy drzwiach. Zdjął wcześniej plecak, broń ułożył na nogach i wyprostował się. Kiedy koła zaczęły się obracać, uświadomił sobie, że coś się dla niego skończyły, ale również zaczęło. Patrząc przez okno, nie widział w sumie nic ciekawego. Tereny Norwegi i Szwecji, znał w miarę dobrze. No, od tego w pewnym sensie jego ksywa. Po niedługim czasie, zdał sobie sprawę że jak zaraz czegoś nie powie, to może być dla niego nieprzyjemnie. Mówienie do siebie odpada, toteż:

- A więc... - szepnął do studentki którą miał po prawej - Zgaduje że dla pani takie pobudki nie są czymś normalnym?

Edytowano Październik 21, 2017 przez Hetman WK

[Arekeen]

Siergiej po obudzeniu kiwnął tylko lekko głową. Nie nastawiał się zbyt pozytywnie na tę wyprawę. Wcześniej uważnie przysłuchiwał się konwersacji między jego "towarzyszami" i doszedł do wniosku, że czasy ciszy i spokoju odjechały w przeciwną stronę, niż oni zamierzają. Po zobaczeniu samochodu, nic nie mówiąc zajął działko przy okazji sprawdzając jego stan i amunicję, a gdy ruszyli zaczął obserwować powierzchownie okolicę. Wolał to od bezsensownej rozmowy, a jeżeli będą chcieli poznać jego zdanie na jakiś temat, zawołają...

[Dan Balan]

- Słuch... o, nie. Znaczy tak. Znaczy nie. W sensie nie są. - odszepnęła dziewczyna zakładając ponownie okulary. - Północ to zdecydowanie bliżej mojej godziny kładzenia się spać, niż wstawania. Ale jeśli to ma pomóc uratować świat, to czemu nie? - dziewczyna ponownie stłumiła ziewnięcie. Po krótkiej chwili spytała się na głos wszystkich w pojeździe. - Jak to wygląda z tymi ludzkimi częściami zombie? W sensie, czy one są w stanie... czuć? No wiecie, głód, pragnienie, pożądanie, strach...?

[Hetman WK]

- Głód to one czują bez przerwy. Jak kogoś złapią, to zaczną go pożerać, jak sfora wilków. Może trochę wolniej. Pić raczej nie potrzebują. Chyba. Albo w mięsie które jedzą jest trochę wody. A może pochłaniają wilgoć. Co do pożądania...jeszcze nie spotkałem gwałcącego truposza. Może w Stanach. Strach to one powodują, niż same czują. I w sumie tylko węch i słuch im porządnie działają. Z wzrokiem gorzej.

[Dead Radio Man]

Jedynka nie miała problemów z wstaniem, była nawet przyzwyczajona do tego. Ale jednak kawa by się przydała, cóż fakt że ktoś chciał ich dopaść był całkiem nie przyjemny. Jednego nie rozumiała, skoro najlepsza osoba która zginęła i miała szanse zabić Zero została zabita to było wyraźnie widać że tego się nie uda zrobić. Gdy już byli w aucie zapytała Zero.

- Podejrzewałeś że ktoś na nas zapoluje? Według mnie absurd, cóż może to i lepiej że szybciej wyruszyliśmy.

[kameleon317]

- Kurwa... - powiedział pod nosem. - To nie jest dobry dzień dla naukowca - westchnął. Siedząc w wozie wyciągnął papierosa. Nie palił nałogowo. Robił to w momentach do tego odpowiednich. Na przykład, kiedy ktoś budzi mnie w środku nocy... Po chuj? Nie można było pojechać po południu? Jeszcze ta cała konspiracja. Zajebię Hayat jak wrócimy. - westchnął znowu tym razem głośno i skierował swój wzrok na dziewczynę. Palił szybko, a wzrokiem wwiercał się w Irankę. Jestem za miły. Po chwili się uspokoił. Wyjrzał za okno i wyrzucił przepalony filtr. To będzie długa podróż...

Edytowano Październik 21, 2017 przez kameleon317

[Hetman WK]

- Miło doktorze że ma pan na uwadze zdrowie reszty - powiedział, kiedy wyczuł zapach dymu - Kto jak kto, ale w kwestii dymienia,czy gazowania to powinieneś być ekspertem.

Edytowano Październik 21, 2017 przez Hetman WK