[Fantasy] Nowa Generacja - Dołącz do Istot Paranormalnych

[Ternos23]

-Ja spać nie idę...Nie teraz przynajmniej...-Green wstał i popatrzył na wszystkich po kolei po czym spojrzał się na świetliki.

-Niedługo wrócę...-Powiedział jakby zniechęcony i ruszył w stronę lasu.Gdy już był wystarczająco daleko w lesie,usiadł sobie na pniu a w ręku pojawiło się białe światło.Dziwne myśli nie dawały mu spokoju.

[Arcybiskup z Canterbury]

Zmora bezszelestnie usiadła obok Jacoba. Czarne, niematerialne kosmyki włosów wiły się niczym macki. Znudziło jej się czekanie na świt pod drzewem. Cóż mogła robić tej nocy, jeśli nie żywić się?

[delet this]

Loca siedzi na drzewie. Na jej polecenie przybiegła do niej wiewióreczka. Zaczęła się z nią bawić. Na koniec nabazgrała coś na kartce i powiedziała jakieś słowa do wiewiórki. Pobiegła.

- Chyba zaraz pójdę spać...

Spojrzała na Jacoba.

-Albo nie....

[L'estaca]

Spojrzałam na Jacoba i usiadłam koło niego

-Nie odpowiedziałeś na moje pytanie

[delet this]

(Oh Jacob jaki jest młody głos xDDD)
Przewraca się na plecy i ziewa.

Eeeeeh. Chyba za chwilę się kimnę....

[delet this]

(Ale ja nie wiem jaki to młodzieńczy głos mimo iż mam 160... pfff także 16 lat xDD)

[Ternos23]

Green wstał,popukał w jedno z drzew i oparł się o nie.

-Dobra,jest źle...nawet bardzo...-Powiedział do siebie i dalej myślał.

[Violet Star]

Nagle Wioletta  obudzila sie i zeskoczyla z drzewa ladujac na zroszonej trawie. 

-Wydaje mi sie ze zasnelam wyjatkowo szybko. Nigdy tak szybko nie zasypialam. Powoli zblizyla sie do Jacoba i innych. 

-Zaraz swit... 

( sorry za brak polskich znakow pisalam z telefonu xD) 

[delet this]

-Ach. Już ranek. Czas na coś zapolować.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Co mnie tu sprowadza? Zaraz ci odpowiem, istoto stworzona przez umysły zarówno żywych, jak i umierających. Jestem tu w celach nieznanych nawet mnie. Coś mnie tu uwiodło... Może koszmary kreatur mroku będą bardziej pożywne niż te zwykłych, biednych śmiertelników? Może to właśnie to... - wyszeptała. Jej głos był jakby "rozdwojony". Przez chwilę na cienistym ciele zabłysnął szkielet.

- Jak widzisz, ostatnie lata nie były dla mnie urodzajne... - powiedziała smutno.

[Arcybiskup z Canterbury]

*Nocturne

 

- Nie jesteś organicznym bytem. Czuję to. Skoro jesteś bratem Śmierci, powstałeś z umysłów. - Nocturne zmieniła postać i wyglądała teraz jak klon Jacoba. Wyszczerzyła się szeroko. - Ile setek lat masz nosisz ten sam wiek?

[L'estaca]

//jeśli pozwolicie będę pisać w pierwszej osobie

Nie chcąc przeszkadzać w rozmowie nucąc odeszłam do mojego konia. Można było zauważyć uśmiech, który pojawiał się bardzo rzadko na moje twarzy. Wychodziło słońce, zaczęła ze mnie lecieć para, więc przyprowadziłam koni w cień. Ona zaczął mnie pacać po plecach, wiedziałam o co mu chodziło

-Ballado, już jest słońce, nie mogę. Chyba, że chcesz, żebym zapadła na półroczny sen.

 Koń spuścił głowę, jakby się zawstydził i usiadł koło mnie, skubiąc jabłka, które ode mnie otrzymał

[delet this]

Podeszła do pozostałych.

-Ależ mi się wspaniałe spało.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Uwięzienie w jednym ciele... To musi być takie okropne i niesamowicie nudne - powiedziała, przyierając postać mary. - Świt - syknęła, po czym przesunęła się w cień drzewa. Teraz widać było tylko jej oczy.

[delet this]

Spojrzała się w stronę drzewa i po chwili spuściła wzrok.

- To ją już pójdę...

[Violet Star]

Wioletta stała z boku przyglądając się Jacobowi i Nocturne.

-Ślicznie razem wyglądacie -rzekła podchodząc bliżej. Jej włosy były lekko potargane a ubranie mokre od wczorajszego deszczu. Jeszcze raz zmierzyła wzrokiem zmorę i kosiarza i uśmiechnęła się słodko.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Dziękuję bardzo. Wielu mówiło mi różne rzeczy, ale raczej nie były to pozytywy i zawsze odnosiły się obraźliwie co do mojej aparycji - powiedziała zmora spod drzewa. Wąska strużka światła przebiła się przez gałęzie, a zmora zasyczała gniewnie. Promienie widocznie nie były jej miłe. Spojrzała jeszcze na Locę.

- O cóż chodzi? - zapytała.

Edytowano Maj 20, 2013 przez Nocturnal Light

[Dżuma]

wilkołak-kotołak-zmora

 

Imię: Sophie

Wiek: 18

Charakter: ostra, niespokojna, nienawidzi wampirów, nieufna; impulsywna; agresywna; ma huśtawki nastrojów

Wygląd: będąc mieszańcem cały czas ma humanoidalną powłokę; jej sierść jest w kolorze brudnej bieli, mając na niej nieregularne brązowe łaty, na których widnieją jaśniejsze pręgi; posiada również obroże magiczną przez którą wypowiadając odpowiednie zaklęcie może się stać czyimś niewolnikiem (przez to nie pozwala podejść komuś); lewe ucho ma uszczerbek oraz wytatuowaną liczbę 505; czarne włosy lekko związane i z wpiętym piórkiem; przeważnie chodzi w samym podkoszulku; ma oczy w pastelowych odcieniach czerwieni i żółci ; jej ogon jest puszysty we wzorze łat;

Historia: Urodziła się na tzw. fermie niewolników z ojca kotołaka i matki wilkołaka. Takie hybrydy rzadko przeżywały, ale były bardzo pożądane wśród krwiopijców ze względy na wzmacniającą krew. Sama Sophie miała tyle szczęścia, że nauczyła się w ciągu kilku lat bycia pożywką dla wampirów, obronić się przed nimi. Często podróżuje, ale jak i tak z tą samą częstotliwością wpada w łapy łowców. Jej obroża jest nie do ściągnięcia, ale od uroku posłuszeństwa, można się uwolnić, zabijając aktualnego właściciela. Niestety każde takie morderstwo sprawia duży uszczerbek na psychice... (co ja piszę )

 

 

Dziewczyna powoli przedzierała się prze drzewa, szurając żelaznym mieczem po ziemi. Na jej łapach można było zauważyć ślady błękitnej, wampirzej krwi, ale jak i jej własnej. Dyszała ciężko. Wychodząc na polanę wbiła miecz w drzewo. Wszyscy widząc ją mogli zauważyć, że nie miała zbyt dobrych zamiarów.

[Arcybiskup z Canterbury]

Zmora siedząca pod drzewem wyszczerzyła szeroki na całą twarz uśmiech. Włosy nagle poruszyły się.

- Och... Nowa postać, jakże miło mi widzieć nowe źródło pożywienia - wyszeptała. Nie słyszał tego nikt, prócz Sophie.

[L'estaca]

-Masz może ochotę mi użyczyć krwi? Słyszłąm, że wilkołaki nieźle smakują - powiedziałam odstraszająco do Sophie i z prędkością światła zjawiłam się za nią.

[Dżuma]

Sophie nastawiła uszy, słysząc szept jakby znikąd. Przeciągnęła się niepewnie, ale po chwili skuliła się czując ból pochodzący z rany ciętej na brzuchu. Przeszła kilka metrów, po czym wyczuła znajomy jej zapach. W dodatku słysząc rozpoznawalną barwę głosu, skoczyła do góry. Podciągnęła się na gałęzi i po kilku chwilach przeskakując z jednego drzewa na drugie. Wyskoczyła na na środek oświetlonej polany:

- Cholerny wampir, wszędzie was pełno - wy warczała trzymając się za ranę.

[Arcybiskup z Canterbury]

Zmora spojrzała na Sophie.

- Widzisz, wampirzyco... Chętnie bym ci pomogła z narwaną przyjaciółką, ale obawiam się że ta wroga mi gwiazda oświetlająca ziemię odcina mi dojście. Musisz radzić sobie sama. Jestem teraz zbyt słaba na zamianę... Żadnemu z was nie śnił się koszmar. Tej nocy sama będę musiała je wywołać... - rozległo się echo.

[delet this]

Loca poszła na polowanie. Przemkneła koło nowej osoby spoglądając nieswojo.

[L'estaca]

-Nie paplaj tyle

 Powiedziałam obojętnie przygotowałam filżankę i zioła. Nalałam wodę do filiżanki. Zahipnotyzowałam Sophie, by nie mogła się ruszyć. Opłukałam jej ran wodą i przy okazji napełniłam sobie filiżankę krwią dziewczyny, następnie opatrzyłam ranę i zawiązałam lianą zioła lecznicze na jej ranie. Pozwoliłam się wreszcie ruszyć dziewczynie i powiedziałam pijąc zawartość naczynia.

-I co było tak strasznie? Obje skorzystałyśmy

[Dżuma]

Sophie od razu odskoczyła czując jak hipnoza ją puściła. Automatycznie złapała się za obrożę, patrząc z grymasem na wampirzycę pijącą jej krew.

- ... - przemilczała swój komentarz, rozglądając się po polanie. Uśmiechnęła się słabo, podchodząc do jednego z dębów. Z łatwością wdrapała się na jedną z gałęzi. Położyła się ostrożnie, rzucając podejrzliwie okiem na wampirzycę. "Pasożyt" - syknęła pod nosem.