zabawa Odgadnij stwora!

[Arkane Whisper]

Beholder - z wyglądu jest to latająca głowa z wielkim okiem na środku i paszczą pełną ostrych jak brzytwa zębów wewnątrz, otoczona pięcioma lub większą ilością pomniejszych oczu, wystających na szypułkach, głównie powyżej głównego oka. Istota ta unosi się w powietrzu, kpiąc sobie z grawitacji, zaś sposób w jaki tego dokonuje pozostaje tajemnicą do dnia dzisiejszego; najprawdopodobniejsza hipoteza uznaje, iż posiadają one pasywną zdolność lewitacji. Żyją głównie pod ziemią, w głębokich pieczarach; które same wytwarzają za pomocą magicznych, wrodzonych zdolności; gdzie żywią się pomniejszymi istotami i zbłąkanymi podróżnikami, na tyle nieostrożnymi, by zapuścić się w głębie Podświata. Rzadko kiedy opuszczają swe pieczary, a to jedynie w celu odszukania pożywienia, lub zdobycia innych obiektów, jakich akurat stwór taki może pożądać; jest to jednakże bardzo sporadyczne działanie, ponieważ niepewnie czują się one na otwartej przestrzeni, a wg legend tracą wtedy orientację w terenie, gdyż niebo nad nimi zdaje się je przerażać.

 

Istoty te; jak było już wspomniane; posiadają magiczne zdolności, do których należy zaliczyć zdolność unoszenia się nad ziemią, a także różnorakie zdolności, których ośrodki zdają się znajdować w jego oczach. Główne oko najczęściej posiada zdolność negowania działania magii, u istot na które spojrzy; a co potężniejsi przedstawiciele tego gatunku, mogą także używać tego oka do wywołania hipnozy, której nic nie może się oprzeć. Po prawdzie to, jakiej zdolności zamierza użyć potwór, zależy od koloru, jaki przybiera oko: zielonkawy to hipnoza, natomiast błękitno-szary to antymagia. Pozostałe oczy posiadają zbyt szeroką gamę zdolności by je wszystkie opisać. Wspomnieć warto jednakże o takich mocach jak materializowanie lodowych kolców, posyłając je w przeciwnika; rażenie piorunami; dezintegracja wszelakich obiektów czy istot; czy przemiana w kamień (lecz tylko czasowa); a jest ich wiele więcej, natomiast wielu nigdy nie poznano.

 

Nie wiadomo jak powstały te istoty; czy są tworami jakiegoś maga, czy też wynaturzeniami stworzonymi przez starożytną i złą potęgę; wiadomo natomiast to, że nie mogą one być istotami powstałymi w sposób naturalny. Stwory te nienawidzą wszystkiego co nie jest beholderem, i albo starają się inne istoty zniewolić, albo pożreć. Co ciekawe same siebie uważają za niezwykle piękne istoty, a wszystkie inne ludy za paskudne. Beholdery są straszliwie egoistyczne i wredne, a największą radość powoduje u nich czysta złośliwość względem zarówno innych istot, jak i pobratymców, którym lepiej się wiedzie. Potwory te odczuwają także irracjonalną zawiść względem innych, którą wywołać może cokolwiek, nawet tak błaha sprawa jak inny kolor jednego z oczu u któregoś z beholderów (o innych mieszkańcach świata nie wspominając), co sprawia, iż natychmiast chcą taką istotę zniszczyć. Nie bardzo wiadomo jak stwory te się rozmnażają, gdyż nikt nie potrafi rozróżnić samca od samicy, choć chodzą słuchy, iż ich nie posiadają, posiadając zdolność partenogenezy.

 

Te z gruntu złe istoty tworzą jednakże społeczności (choć niezwykle rzadko), skupione wokół jednego władcy, który jest najsilniejszym lub najsprytniejszym spośród nich. Takiego władcę często określają mianem "Widzącego", i raczej boją się go, niż szanują, natomiast władzę utrzymuje tak długo, jak długo nikt go nie wyeliminuje; w jakikolwiek sposób. Ich jaskinie, czy może raczej podziemne "pałace", można łatwo rozpoznać po okrągłych, prostych tunelach, wyglądających jakby były naturalne; chodź wyjątkowo dziwaczne; a ciągnące się w dowolnych kierunkach; także pionowych. Tworzą takie systemy przy pomocy wspomnianej zdolności dezintegracji, którą wypalają litą skałę. Każdy kto znajdzie się w takich jaskiniach winien jak najszybciej opuścić podziemia i wrócić na powierzchnię, natomiast wejście do jaskiń powinno się natychmiast zasypać.

[timber]

Oko Saurona, a jak?

A na serio...

Beholder, fikcyjne stworzenie przedstawiane jako wielka, lewitująca głowa z wielkim okiem po środku. Jest ona obdarzona ogromną buzią. Posiada ono (to stworzenie ;P) róźnorakie umiejętności, np. Lewitacja, i wiele innych, których nie przyszło mi poznać ;-;

[Hoffman]

Oczywiście, chodziło o Beholdera, mili państwo. Tym razem nastąpił wysyp stosownych opisów, toteż wybór był trudny, jednakże w końcu wyłoniłem trójkę najlepszych opisów, które już znalazły się w księdze.

 

Z trzema punktami, na pierwszym miejscu przy tym stworze mamy THEKOSZMARA77, zaś miejsce drugie, za które na konto wędrują dwa punkty, zajął Arcane Whisper! Oba te opisy były bardzo monstrualne w stosunku do pozostałych i zdradzały najwięcej informacji. Gratulujemy!

Pozostałe propozycje były utrzymane w "klasycznej" konwekcji, opisu w pigułce. Znów, trzeba było wybrać jeden na to trzecie miejsce, za które z kolei przyznajemy jeden punkt. Tym oto sposobem, o jeden punkt wzbogaciło się konto GoForGold!

 

Jak na razie wciąż prowadzi Gandzia, jednakże przed Wami jeszcze wiele stworów, zanim przejdziemy do przyznawania odznaczeń za pierwszą serię. Czas na jedenastego stwora...

 

 

 

 

Pamiętacie wzmiankę o odznaczeniach? Ostatnio ustaliliśmy, że co dwadzieścia stworów będziemy przyznawać odznaczenia, po czym zerować punktację i lecieć z kolejną serią dwudziestu kreatur. Tym samym, tempo zabawy zostaje zwiększone, więc nie ociągajcie się z Waszą wiedzą, bo może się okazać, że zanim się obejrzycie przyjdzie czas na kolejną zagadkę!

 

 

Tak, wspominam o odznaczeniach dopiero teraz, bo takie jest moje "wspaniałe" sprzężenie zwrotne" ;P

[Ohmowe Ciastko]

Czyżby to był:

licz? Nekromanta który tak się napalił na nieumarlstwo, że sam zapragnął być jednym z takich. Przesyła swą duszę do filakterium, którego to unicestwienia wymaga pokonanie licza. Zgadłem?

[Gandzia]

Licz albo lisz - cel życia niemal każdego nekromanty, poszukującego sposobu na osiągnięcie wiecznego życia. Już sama przemiana w licza jest przerażająca - mag, który jej dokonuje, umiera w jej trakcie, by - jeśli jego moc była wystarczająco wysoka, a on sam dobrze przygotował się do rytuału - ożyć jako nieumarły, zaś jego dusza zostaje zamknięta w specjalnym artefakcie, zwanym filakterium. Przemiana niesie ze sobą wiele korzyści - wzrasta moc magiczna i siła fizyczna nekromanty, a poza tym mag przestaje się chorować i starzeć, zyskuje też nieśmiertelność. Jak każdy nieumarły, licz staje się podatny na magię światła i życia, jednak wciąż jest trudnym przeciwnikiem. Jedynym sposobem na zakończenie jego żywota jest zniszczenie filakterium, stąd licze zwykli dobrze je ukrywać.

Licze zwykle przybierają postać szkietetów odzianych w bogate szaty. Są przez to łatwi do wykrycia, stąd zwykle stronią od ludzi - ukrywają się w starych wieżach, zamczyskach i podziemiach, by w spokoju gromadzić skarby lub, znacznie częściej, prowadzić niekończące się badania, chronieni przez magiczne pułapki i ożywianych przez siebie nieumarłych śługusów. Niekiedy jednak żądza bogactwa, wiedzy lub władzy, bądź też inne, niezrozumiałe dla śmiertelnych kwestie sprawiają, że licze opuszczają swoje kryjówki i wszczynają wojny z żywymi.

Nic nie wiadomo o tym, by istniała gildia zrzeszająca tych, którzy osiągnęli status licza - na przeszkodzie staje im fakt, że licze są z natury samotnikami. Niekiedy jednak można spotkać licza w szeregach gildii nekromantów, gdzie cieszą się dużym szacunkiem. Zdarza się też, że pojedyncze licze lub całe ich grupy służą innym władcom, czy to jako nadworni magowie i doradcy, czy też jako generałowie umarłych armii.

[Arkane Whisper]

Licz - nie-martwy mag. Jako istota zaliczana do nieumarłych, nie jest odrębnym stworem, ponieważ może występować pod postacią dowolnej istoty, która dokonała zamiany własnego życia, na ten stan nie-śmierci. Są to jedni z nielicznych umarłych-którzy-żyją, co zachowują po śmierci własne zdolności, osobowość i rozum. Dzieje się tak dlatego, że powstają oni w wyniku dobrowolnego rytuału magicznego. Licz zawsze jest potężnym magiem, ponieważ tylko praktykujący sztuki tajemne za życia, mogą dokonać przemiany swej istoty. Najczęściej na krok ten decydują się nekromanci, lub ci, którzy pragną nieśmiertelności, nie zważając na koszty.

 

Do rytuału wymagane jest posiadanie specjalnego relikwiarza, tzw. filakterium, czyli; najczęściej bogato zdobione; naczynie lub pewnego rodzaju biżuteria, w którym przechowywana jest energia życiowa, podtrzymująca istnienie licza (po prawdzie przedmiot może być dowolnego kształtu i typu). W trakcie procesu, mag zabija samego siebie (czy to odpowiednio zaklętym sztyletem rytualnym, czy też przy pomocy specjalnej trucizny), poprzedzając ten akt zaklęciami wiążącymi jego ducha ze wspomnianym relikwiarzem. Po jakimś czasie od zgonu, powstanie jako licz; pod warunkiem, iż rytuał miał prawidłowy przebieg. Wypada zaznaczyć, iż z wielu, którzy próbują przemienić się w licza, udaje się to zaledwie garstce. Przyczyny tego stanu są różne, ale nie wszystkie wiążą się z błędami w przeprowadzeniu zaklęcia. Niektóre przypadki to czysty egoizm pomocników niedoszłych liczów, którzy w momencie śmierci swego mistrza, upewniają się, iż ten nie powstanie z martwych i zawłaszczają ich majątek. Jednakże, jeśli rytuał się powiedzie i młody licz powstanie z martwych, będzie "żył" tak długo, jak długo będzie istnieć jego filakterium.

 

Relikwiarz, najbardziej strzeżony przez licza przedmiot. Wiąże się to z faktem, iż jest to źródło jego nieśmiertelności, jak i narzędzie jego zniszczenia. Aby unicestwić nie-martwego maga należy rozbić jego filakterium, aby uwolnić jego ducha z pęt, jakie sam na siebie nałożył. Oczywiście, sprawa zniszczenia takiego przedmiotu do najprostszych nie należy. Można tego dokonać jedynie wykorzystując potężną magię; lub zaklęte przedmioty; lub też zdać się na moc bóstw. Dopóki istnieje relikwiarz, to nawet po całkowitym zniszczeniu ciała, licz odrodzi się po kilku dniach, w pełni swych sił.

 

Z wyglądu licz jest wyjątkowo wychudzonym i wysuszonym przedstawicielem własnego gatunku. Skóra przypomina papier i jest cała pomarszczona i popękana, przyjmując kolory szarości. W pustych oczodołach jarzą się zimne, bezduszne ognie, spoglądające na żywych z pomieszaniem pogardy i rozbawienia, a gdy jego martwe wargi wykrzywi uśmiech, można być pewnym jednego; jego myśli na pewno nie wydadzą się zabawne żadnej żywej istocie. Istotą trwania licza w jego stanie jest chęć ciągłego zwiększania własnej mocy i wiedzy. Łącząc tę cechę z, najczęściej nikczemnym charakterem, uzyskać można obraz okrutnej istoty, która nie cofnie się przed niczym, by zdobyć to czego chce. Ciało licza jest najczęściej przeraźliwie zimne, tak że jego dotyk paraliżuje wszelkie żywe istoty. Aura rozkładu i grozy, jaka roztacza się wokół niego plugawi wszelkie ziemie i sprawia, że rośliny więdną, a żywe stworzenia uciekają w przerażeniu. Pierwsze, co czuje się przy spotkaniu z liczem, jest strach... a potem jest już tylko gorzej.

 

Nie-martwy mag rzadko kiedy walczy samodzielnie, ponieważ nie musi. Najczęściej otacza się dziesiątkami martwych sług, z rzadka jedynie polegając na żywych najemnikach. Jednakże, jeśli musi już stoczyć bój samemu, ucieka się do wszelkiej przewagi jaką daje mu jego znajomość magii. Jako istota, która studiowała ową przez wiele żywotów, licz uchodzi za niezwykle zabójczego wroga, przy którym nawet ochrona przed magią może nie pomóc; choć bez niej samobójstwem byłoby mierzyć się z nim. Należy jednakże pamiętać, iż największą bronią licza jest jego intelekt, spryt oraz nieskończona cierpliwość. Potrafi on czekać całe dziesięciolecia, nim zdecyduje się na bezpośrednie działanie, gromadząc wiedzę, i wykorzystując coraz to pogłębiające się z czasem słabości swego wroga (chyba, że przeciwnik także jest nieśmiertelny, wtedy licz może poczynić bardziej zdecydowane kroki).

 

Warto jednakże pamiętać, iż licze charakteryzują się całkowitą obojętnością względem świata śmiertelników. Wybierają życie samotników, gdzie mogą spokojnie zgłębiać tajemnice magii, i wzrastać w moc. Mają także tendencje do niezwracania uwagi na kwestie dobra i zła, uważając je za małostkowe i nieistotne; jak i mają taką opinię o żywych stworzeniach. Z tej racji rzadko którykolwiek z nich w jakiś aktywny sposób czyni zło w świecie, choć nie mają oporów, przed robieniem tego, jeśli ma to przynieść im korzyści. Licze najczęściej nie pamiętają już własnych imion, uważając, iż są one istotne jedynie z punktu widzenia śmiertelności, a oni, jako istoty wieczne, przedstawiają się różnorodnymi mianami, lub przyjmują to, które nadaje im przerażona ich obecnością ludność miejscowa. Warto jednakże wspomnieć, iż choć wyjątkowo rzadko, to zdarza się spotkać także licza o szlachetnej naturze; a przynajmniej, w pewien sposób szanującego życie.

Edytowano Czerwiec 12, 2014 przez Arkane Whisper

[Riddle]

Stwór ten jest nazywany

liszem, rzadziej natomiast liczem. Lisze to potężne magiczne istoty, które można uznać za nieumarłych. Każdy lisz był niegdyś potężnym czarnoksiężnikiem, który zaklął swoją duszę w specjalnym naczyniu, nazywanym filakterium. Czynność ta zapewniła mu znaczną moc, oraz nieśmiertelność. Jeśli ciało lisza zostanie zniszczone, to po pewnym czasie odrodzi się on w pobliżu miejsca, w którym znajduje się jego filakterium, dlatego też jedynym sposobem na pozbycie się lisza na wieczność jest zniszczenie jego naczynia duszy, ci nie jest prostą czynnością. Lisz niemal zawsze będzie ukrywał swoje filakterium w trudno dostępnym dla innych miejscu, które może być dodatkowo pilnowane przez jego sługi. Lisze posługują się najczęściej magią mroku.

[Nyxgrim]

 

Lisz

 

Nazwa:

 

Lisz, nazywany również Liczem.

 

Wygląd i fizjonomia:

 

Stworzenie to jest nieumarłym i jak każdy z nich, ma postać gnijących zwłok, lub szkieletu stworzenia z którego powstało. Lisz jest jednak wyjątkowym nieumarłym, ponieważ powstaje on tylko z ludzi i innych humanoidów, którzy umieli posługiwać się magią, oraz jednorożców. Najczęściej lisze są odziane w postrzępione i stare szaty - pozostałości po swoim dawnym życiu. Oprócz tego, jako nieumarli magowie, lisze noszą magiczne artefakty np. pierścienie, amulety, bransolety i inne tym podobne przedmioty, pomagające im rzucać zaklęcia, tak samo jak żywemu czarodziejowi. Zazwyczaj Lisze dzierżą też w swoich kościstych dłoniach, albo kopytach różdżki, kostury, lub magiczne laski.

 

Występowanie:

 

Lisze można spotkać wszędzie, gdzie występuje magia, a tym samym czarodzieje. Jako, że nekromancja spotyka się z brakiem akceptacji, a w niektórych królestwach jest ona wręcz zakazana, większość magów chcących badać tę gałąź magii( a co za tym idzie potencjalnych kandydatów na zostanie liszem), jest zmuszona osiedlać się z dala od cywilizacji. Zasadniczo liszów próżno więc szukać w miastach i innych zasiedlonych miejscach. Zdarzają się jednak wyjątkowe przypadki, kiedy nieumarły mag pojawia się tam w opuszczonych i nieużywanych miejscach np. stare krypty cmentarzy, ruiny budynków, lub lochy, kanały i katakumby - wszędzie tam, gdzie mag mógł prowadzić swój niecny proceder w spokoju, nienarażony na zdemaskowanie. Najczęściej jednak lisze spotyka się na niezamieszkanych terenach - w opustoszałych zamkach, wieżach, starych podziemiach, jaskiniach i innych zamkniętych lokacjach. Nieumarli magowie nie lubią wychodzić na zewnątrz i opuszczać ciasnych korytarzy swoich siedlisk , dlatego raczej nie należy się ich spodziewać w lesie, lub na pustkowiu.

 

Odżywianie:

 

Lisz jest typem nieumarłego, który nie potrzebuje pożywienia, aby funkcjonować. Jedyne czego potrzebuje to magia – to ona napędza jego martwe ciało. Lisz nie musi jednak uzyskiwać tej energii z innych istot, wystarczą mu bowiem jego własne zasoby magicznej siły.

 

Rozmnażanie:

 

Tak samo jak inni nieumarli, lisze powstają poprzez nekromancje. Aby narodził się lisz, potrzeba istoty umiejącej władać magią - czarodzieja, lub jednorożca. Nekromantyczne przekształcenie, można przeprowadzić na żywym organizmie( rytuał kończy się jego śmiercią), albo na zwłokach. Lisze mogą być kontrolowani przez swojego stwórcę, tak samo jak każdy inny nieumarły, lub zachować wolną wolę. W tym drugim przypadku, najczęściej mowa o liszach, które powstały, gdy czarodziej dobrowolnie stał się nieumarłym. Lisza może stworzyć każdy, kto opanował Nekromancje w zaawansowanym stopniu, w tym również inny lisz.

 

Umiejętności i słabości:

 

Lisz posiada wiele zdolności typowych dla nieumartych – odporność na starzenie, spora wytrzymałość, oraz niewrażliwość na ciosy zadane zwykłą bronią. Oprócz tego lisz posiada te same umiejętności, jakie posiadał mag, który został w niego przemieniony. Bardzo często nieumarli czarodzieje korzystają z nekromancji, tworząc niekiedy całe armie swoich trupich sług.

Słabością lisza, tak jak każdego nieumartego jest podatność na czary magii światła, oraz wrażliwość na srebrną, magiczną i błogosławioną broń. Jako, że lisz jest napędzany magią, wyssanie jej z niego za pomocą odpowiednich zaklęć, powoduje jego całkowite obezwładnienie.

 

Pochodzenie:

 

Wielu badaczy twierdzi, że lisze są związane z Tartarem. Według nich, gdy Hades najechał wschodnie krainy, pozamieniał żyjących tam magów w służące mu monstra. Miały one służyć mu jako straż przyboczna, oraz jako generałowie jego upiornych armii.

Oprócz tego, oczywistym faktem jest, że niektórzy magowie po śmierci stają się liszami – na skutek klątwy, lub zaklęć, którymi ożywiono ich ciała. Najbardziej przerażające jest jednak to, że wielu czarodziei staje się nieumarłymi dobrowolnie, na skutek przeprowadzonego na sobie nekromantycznego rytuału. Dzięki odrzuceniu życia, mogą oni egzystować przez wieczność, odporni na działanie czasu. Większość takich magów, jest sługami Hadesa i wykonuje wszystkie jego rozkazy, szerząc grozę i śmierć, gdziekolwiek się pojawią.

 

Edytowano Czerwiec 11, 2014 przez THEKOSZMAR77

[Hoffman]

I po raz kolejny zgadliście, iż chodziło o lisza, czyli maga, który pragnie zyskać nieśmiertelność, ale tylko przy wzroście mocy i nie ryzykując utraty świadomości, skąd prosta droga do jakiegoś bezmyślnego zombie. Po raz kolejny, do spółki z krótkimi, ale jakże trafnymi opisami, zaserwowano dwa znacznie dłuższe, poruszające drobniejsze kwestie, zdradzające więcej szczegółów na temat tych stworzeń. Bardzo dobrze...

 

Jednakże umówmy się - stawiamy na to, by opisy jednak nie były zbyt długie, a przede wszystkim zwięzłe i na temat, ok? Bardzo mnie cieszy to, że są wśród nas osoby, które wiedzą tak dużo na temat różnych stworów i serwują nam mini-referaty, ale trzymając się zasad namawiałbym do... Nazwę to "kompresji" opisów, stawiając na najważniejsze informacje i zwięzłość. Podejmiecie wyzwanie?

 

Zanim przejdę do kolejnej zagadki - 3 punkty otrzymuje THEKOSZMAR77; 2 punkty Wrcane Whisper; zaś 1 punkt ląduje na koncie Gandzi. Przesądziły tutaj rozmiary opisów, jednakże w tym momencie powracamy do poprzedniej formuły i stawiamy na to, co najważniejsze na temat danej kreatury.

 

Oto kolejny stwór... Co tym razem?

 

 

[JimJoy]

Welp, do tego wielkiego księżyca z tyłu pasuje chyba tylko wilkołak

[Gandzia]

Wilkołak, czyli człowiek dotknięty klątwą likantropii. Co jakiś czas - zazwyczaj podczas pełni księżyca - zmienia się w wilka lub krzyżówkę człowieka z wilkiem. Taki wilkołak ma wilczą głowę i pokryty jest sierścią. Jego łapy zakończone są ostrymi szponami, pojawiają się też kły.

Wilkołaki są szybkie, silne i dysponują świetnym węchem, co w połączeniu z ich agresywną naturą i zamiłowaniem do świeżego mięsa czyni z nich groźne drapieżniki. Ponadto jeśli ugryziony przezeń człowiek przeżyje spotkanie z wilkołakiem, sam staje się jednym z nich.

Zabić wilkołaka można, strzelając mu srebrną kulą w serce; pomaga też jemioła i tojad. Zdjęcie klątwy nie zawsze jest możliwe, chociaż zdarzają się przypadki odczarowania wilkołaka.

[Hoxton]

Wilkołak-Przeklęty człowiek który w czasie pełni księżyca zamienia się w pół wilka, pół człowieka.  

Edytowano Czerwiec 14, 2014 przez arent7

[Arkane Whisper]

Wilkołak - stwór powstały w wyniku obłożenia klątwą likantropii, która to sprawia, iż pod wpływem światła księżyca w pełni, przemienia się w bestię. Wilkołak z wyglądu przypomina pół-wilka, pół-człowieka (względnie innej istoty przeklętej), lecz może także przybierać bardziej wilczą formę, podczas której przypomina potężnego przedstawiciela wilczego rodu, o przebiegłym, absolutnie nie zwierzęcym spojrzeniu. Stwór ten powstaje w wyniku obłożenia klątwą wilka, lecz sam przeklęty może roznosić ten urok na innych, poprzez ugryzienie, dlatego też likantropie traktuje się czasem jako chorobę. Powszechnie wiadomo także, iż niektórzy magowie mogą przybierać formę wilkołaka, poprzez tzw. "nałożenie skóry wilka", lecz jest to dobrowolna przemiana, niezwiązana z klątwą. Wilkołaki można zabić jedynie magią, lub srebrną bronią; wszelkie inne formy ataku, choć spowolnią lub zranią, to nie powstrzymają bestii. Osoba obłożona klątwą może w ogóle nie zdawać sobie z tego faktu sprawy, dlatego też, gdy w okolicy grasuje wilkołak, każdy jest w kręgu podejrzanych, a zwłaszcza nowo przybyli...

[Sowenia]

Wilkołak - są dwa rodzaje wilkołaków. Jednym z nich są wilki, które nigdy nie przybierają ludzkiej postaci, a ich ugryzienie może zakazić likantropią. Drugim rodzajem są właśnie likantropowie - czyli np. ludzie, którzy zostali ugryzieni przez wilkołak. Od czasu ugryzienia przechodzą wewnętrzną przemianę. Mogą zyskać kilka psich cech jak np. wyczulony węch, ale istotą choroby jest przemiana w wilkołaka o każdej pełni. Przemianie towarzyszy ogromny ból i brak panowania nad sobą. Z moich informacji wynika, że w dniu pełni osoba cierpiąca na likantropię czuje się bardzo źle.

Edytowano Czerwiec 14, 2014 przez Uszatka

[Nyxgrim]

Wybacz Hoffman. Nie sprostałem wyzwaniu

 

Wilkołak

 

Nazwa:

 

Wilkołak, przez badaczy nazywany Llikantropem Wilczym.

 

Wygląd i fizjonomia:

 

Stworzenie to wieloma zewnętrznymi cechami przypomina wilka - elementami charakterystycznymi są ostre pazury, futro pokrywające całe ciało, ogon, oraz głowa do złudzenia przypominająca wilczą, tak samo jak uszy, zęby i oczy. Wygląd wilkołaka zależy jednak w znacznym stopniu od tego, kim jest likantrop. Jeśli jest to człowiek, wilkołak będzie go z grubsza przypominał np. poprzez dwunożną postawę i dłonie. Jeśli wilkołakiem jest kucyk, wtedy będzie się on poruszał wyłącznie na czterech łapach - takie likantropy do złudzenia przypominają ogromne wilki.

 

Nawet w „normalnej” formie wilkołaka, można zauważyć cechy zdradzające jego naturę – jaskrawe oczy, ostre zęby, ciało pokryte szorstkimi włosami( u ludzi), lub zmierzwione, będące w nieładzie futro( u kucyków)

 

Występowanie:

 

Wilkołaki można spotkać w miejscach odpowiednio oddalonych od cywilizacji np. w  głębi lasów, na rzadko uczęszczanych traktatach. Często zdarza się jednak, że wilkołaki podchodzą blisko wiosek i domów i atakują nieostrożnych mieszkańców. Czasami wilkołaki potrafią nawet żyć w ukryciu, pośród nich. Choć na swoje legowiska wybierają najczęściej ciemne miejsca, gdzie mogą przeczekać dzień np. jaskinie, preferują otwarte przestrzenie.

W krajach, gdzie dominuje Kościół Słońca, przeprowadzanie rytuałów z wykorzystaniem magii nocy, jest zakazane, co zmusza magów chcących tworzyć likantropy do ukrywania się. W Equestrii tylko Nocna Gwardia, podporządkowana księżniczce Lunie, może przeprowadzać tego typu rytuały.

  

Odżywianie:

 

Wilkołaki to stworzenia drapieżne, więc żywią się wszelkiego rodzaju mięsem. Polują w nocy, najczęściej samotnie, jednak znane są przypadki, kiedy wilkołaki zbierały się w stada i mordowały niekiedy całe wioski, a nawet małe miasta. Zastanawiające jest to, że upodobanie żywieniowe zależy od tego kim jest likantrop – jeśli jest to człowiek, bardziej gustuje on w ludzkim mięsie, jeśli kucyk – w mięsie kucyków.  

 

Rozmnażanie:

 

Wilkołaki rozmnażają się płciowo. Jednak wilkołakiem, można się stać tak jak każdym innym likantropem. Przez wielu likantropia traktowana jest jako choroba i panuje powszechne przekonanie, że osoba ugryziona przez wilkołaka, sam się staje likantropem. Nie jest to do końca prawdą. Wilkołactwo, tak samo jak wampiryzm, jest zaliczane do efektów działania magii nocy. Aby stać się wilkołakiem, należy odpowiednio zmodyfikować swoją krew za pomocą tej właśnie magii. Efektem tego przekształcenia jest bezpowrotna przemiana dziennej istoty w wilkołaka. Rytuał jednak nie zawsze daje oczekiwany rezultat, przez co wilkołaki dzielą się na trzy typy:

 

- Pogardzeni - wilkołaki, którym nie udało się zapanować nad swoim "darem". Ich ciała zostały zbytnio przekształcone, przez nocną magię, poza tym stracili oni również panowanie nad własnymi umysłami - tracą rozsądek, ich inteligencja spada do poziomu zwierzęcia, a ich jedynym celem staje się zabijanie. Wilkołaki te nie mogą powrócić do swojej "normalnej" postaci. Są one traktowane przez innych członków swojej rasy z pogardą, stąd ich nazwa.

 

- Wilkołaki zwykłe – najliczniejszy typ wilczego likantropa. Wilkołaki takie zachowują swoją świadomość i rozum, przez co potrafią być niezwykle przebiegłe i sprytne. Siłą fizyczną nie różnią się jednak zbytnio od Pogardzonych. Potrafią zmieniać swoją formę.

 

- Przywódcy Watach – najpotężniejsze wilkołaki, Czarni Lordowie( tak nazywa się najpotężniejsze nocne stworzenia) likantropów. Są oni najczęściej przywódcami słabszych wilkołaków, którzy darzą ich ogromnym respektem i szacunkiem. Oprócz ponadprzeciętnej siły i umiejętności bojowych, arcywilkołaki posiadają również osławioną zdolność do przemieniania dziennej istoty w wilkołaka poprzez ugryzienie. Przywódcą Watachy może zostać likantrop, który poprzez wieloletnią praktykę doprowadzi swe umiejętności do perfekcji.

 

Wilkołakami mogą zostać tylko humanoidy nie potrafiące władać magią, oraz ziemskie kucyki. Dzieje się tak dlatego, że wilkołactwo jest umiejętnością sprzężoną z krwią, przez co magia obecna w krwi np. u jednorożców i pegazów nie pozwalają rozwinąć się w ich organizmach likatropi. W przypadku ziemskich kucyków następuje odwrotna reakcja – ich wrodzona magia powiązana z naturą działa jak coś na wzór wzmacniacza dla likantropi, a co za tym idzie wilkołactwa.

 

Umiejętności i słabości:

 

Wilkołaki, tak jak wilki posiadają wyostrzone zmysły, co pozwala im min. widzieć w całkowitych ciemnościach, wywęszyć ofiarę z odległości kilku kilometrów, oraz usłyszeć najmniejszy szmer z dużej odległości. Cechuje je też ogromna siła fizyczna, zwinność i wytrzymałość, co w połączeniu z ich ostrymi pazurami i zębami czyni ich perfekcyjnymi łowcami i przerażającymi przeciwnikami.

 

Wilkołaki( za wyjątkiem Pogardzonych) posiadają dwie formy – normalną, oraz wilczą. Ci, którzy nauczyli się panować nad likantropią, mogą dobrowolnie zmieniać swoja postać ze zwykłej w wilczą, i na odwrót. Słabością wilkołaków jest jednak pełnia księżyca – podczas niej wszystkie wilkołaki, wystawione na światło księżyca, mimowolnie zmieniają formę na wilczą, co więcej, na czas trwania pełni, lub dopóki są pod działaniem światła, nie mogą zamienić się z powrotem, oraz tracą panowanie nad sobą, ogarnia ich żądza krwi, atakują wtedy wszystko, co napotkają, nawet przyjaciół i inne wilkołaki. Jak dotąd nieznany jest jeszcze przypadek, aby jakiś wilkołak zdołał zapanować nad likantropią podczas pełni.

 

Wilkołak, jak większość magicznych istot jest całkowicie odporny na ataki zwykłą bronią. Jest jednak podatny na broń srebrną, magiczną i pobłogosławioną. Wilkołaki to nocne istoty, więc cechuje je też wrażliwość na magie światła.

      

Pochodzenie:

 

Podania o atakach wilkołaków są równie stare, co pierwsze wioski założone w niepamiętnych czasach w okolicy lasu. Wielu badaczy sądzi, że likantropia to dzieło druidów. Ci jednak czczą boginie Ziemi – Terronie, a wilkołaki to bez wątpienia nocne istoty, a co za tym idzie są związane z bogiem Ciemności – Diluculumem. Wielu badaczy twierdzi, że wilkołaki powstały za sprawą służących mu magów, lub druidów renegatów.

Geneza wilkołaków nie jest pewna, jednak pewne jest, że są oni najstarszą rasą z czarnej trójcy – tak nazywa się trójkę najpotężniejszych nocnych stworzeń, którymi są wampiry, mroczne kucyki, oraz oczywiście wilkołaki.

 

PS: Wybaczcie, że musieliście to przeczytać. Przegiąłem pałkę, wiem. Przyrzekam, że to już ostatni raz, kiedy was dręczę w ten sposób.

PSS: Hoffman serio musiałeś wybrać coś tak świetnego jak wilkołak? Spokojnie, to już mój ostatni post tutaj o takiej długości. Następne będą dwa razy dłuższe,

 

Edytowano Czerwiec 23, 2014 przez THEKOSZMAR77

[Hoffman]

Miało być szybciej, a wyszło jak wyszło

 

Cóż, nie ma co powiększać przepaści czasowej, zatem od razu przejdę do rozwiązania. Jak nietrudno się domyślić, mieliście rację także i tym razem, gdyż faktycznie chodziło o Wilkołaka. Komu zostaną przyznane punkty i w jakich ilościach?

 

Na pierwszym miejscu ląduje Arkane Whisper, który z tego tytułu otrzymuje trzy punkty. Znajdującemu się na miejscu drugim Gandzi, stan konta poprawia się o punkty dwa, zaś Uszatce, która zajęła miejsce trzecie, konto wzbogaca się o jeden punkcik. Osiągnięty został balans między zwięzłością i prostotą, a najważniejszymi właściwościami stwora. Tylko tak dalej!

 

Jednocześnie, muszę powiedzieć, że jestem bardzo zadowolony, że THEKOSZMAR77 jednak nie sprostał wyzwaniu, oczywiście w pozytywnym sensie Choć w myśl powrotu do zasad opis ten nie mógł zająć miejsca, to jednak dostarczył nam niemało informacji o tym jakże rozpoznawalnym stworzeniu. Trzeba będzie pomyśleć o jakiejś edycji rozszerzonej, czy cuś. Trzymam Cię za słowo, że przyszłe posty będą dwa razy dłuższe ;P

 

A teraz czas na nową zagadkę. Oto ona.

 

 

[Gandzia]

Syrena - stwór rozpowszechniony dzięki mitologii greckiej, jednak znany już wcześniej, m.in. w Asyrii. Tu pojawia się problem - w języku angielskim rozróżnia się syreny wodne (

mermaids) i powietrzne (siren). Te pierwsze, takie jak ta na obrazku, to stworzenia wodne, łączące cechy wyjątkowo pięknego człowieka (tułów, głowa, ręce) i ryby (ogon), dorównujące wzrostem człowiekowi. Od syren powietrznych odróżnia je wygląd - powietrzne były bardziej podobne harpiom - a łączy zdolność do pięknego śpiewania. To za pomocą śpiewu wabiły swe ofiary syreny, na które natknął się Odyseusz w czasie powrotu do domu; tamte jednak były syrenami powietrznymi, o czym świadczy zarówno ich wygląd, jak i fakt, że gdy ich śpiew nie przyniósł skutku i nie spowodował śmierci Odysa i jego żeglarzy, popełniły samobójstwo, rzucając się w morze.

Syreny są popularnym symbolem, często występują w heraldyce.

 

Znanymi syrenami wodnymi są Arjel z klasycznych baśni Disneya, syrena warszawska i Arjen, który jest jednym z niewielu znanych z imienia męskich przedstawicieli tego gatunku (jeśli nie jedynym).

[Arkane Whisper]

Syrena - przedstawicielka morskiego ludu, stanowiącego hybrydę człowieka z rybą. Od pasa w górę ma ciało ludzkiej kobiety, zamiast nóg jednakże posiada silny, rybi ogon. Całe jej ciało natomiast jest pokryte niewielkimi łuskami. Żyją podobno we wspaniałych pałacach na wielkich rafach koralowych, czy też w najgłębszych morskich toniach. Syreny są stworami chaotycznymi, nigdy nie można być pewnym jak się zachowają. Znane są przede wszystkim z opowieści marynarzy, wg których za pomocą hipnotyzujących pieśni i urody zwabiały nieostrożnych do wody i topiły w głębinach. W tych samych historiach znajdują się także pogłoski, jakoby pożerały topielców, lecz nie są one potwierdzone. Przeciwne tej ponurej reputacji natomiast są historie o syrenach wskazujących statkom szlak podczas mgieł; aby bezpiecznie przepłynęły po zdradzieckich wodach; czy ratujących nieszczęsnych rozbitków z otchłani morskich. Prawdy zapewne należy upatrywać gdzieś pomiędzy obydwiema wizjami. Syreny są kapryśne i nieprzewidywalne. Potrafią zauroczyć śmiertelników dla własnej zabawy, a gdy się nimi znudzą... cóż podobno niektórzy z tęsknoty próbowali podążyć w morską toń za stworem, by nigdy już nie wypłynąć. Spotykając jedną z tych istot należy zachować szczególną ostrożność i najlepiej słuchać starych bajań wilków morskich, przestrzegających by nie wsłuchiwać się w ich pieśni...

Przy okazji, ja z chęcią zapisuje się do ewentualnej edycji rozszerzonej

Edytowano Lipiec 14, 2014 przez Arkane Whisper

[Nyxgrim]

Syrena

 

Nazwa:

 

Syrena, Morska Kobieta

 

Wygląd i Fizjonomia:

 

Podobnie jak wśród ludzi występuje podział na mężczyzn i kobiety, tak w morzu wodni ludzie dzielą się na trytony i syreny. Jak każde humanoidy syreny przypominają ludzi, a co za tym idzie są piękne i młode,( ten wizerunek jest bardziej znany, bowiem tylko takie syreny wypływają na powierzchnie, aby zwodzić żeglarzy) ale bywają też stare i brzydkie. Ich ciała, są jednak podobne do ludzkich tylko od pasa wzwyż, nie licząc skóry o zielonkawym odcieniu. Zamiast nóg, syreny posiadają bowiem łuskowaty, rybi ogon, zakończony szeroką płetwą.

 

Występowanie:

 

Syreny i wodny lud występuje w morzach i oceanach całego świata, oraz niektórych rzekach i jeziorach. Naczęściej spotyka się je w Lustrzanym Morzu, na wschód od Equestrii, gdzie mieści się ich podwodne królestwo Brynilv. Czasami syreny można również zobaczyć na brzegach i plażach, gdzie zażywają słonecznej kąpieli.

 

Odżywianie:

 

Syreny są wszystkożerne. Żywią się wszystkim co można znaleźć pod powierzchnią wody - od ryb po wodorosty. Opowieści o porywaniu i zjadaniu żeglarzy należy włożyć między bajki.

 

Rozmnażanie:

 

Syreny i Trytony rozmnażają się płciowo.

 

Umiejętności i słabości:

 

Syreny potrafią bardzo szybko i zwinnie pływać, przez co w wodzie stają się bardzo trudnym przeciwnikiem. Wiele z nich potrafi również władać magią, a ich wodne czary są uważane za najpotężniejsze jakie istnieją. Mnóstwo syren jest niezwykle pięknych, co w połączeniu z ich nieziemskimi głosami potrafi stanowić ich największą broń( przynajmniej przeciwko naiwnym żeglarzom).

 

Największym atutem, a zarazem słabością syren jest ich przywiązanie do wody. Na lądzie ich płetwy są bezużyteczne, przez co łatwo je wtedy pokonać. Jak większość  istot wodnych syreny są podatne na magię bazującą na ogniu.

 

Pochodzenie:

 

Tak samo jak wiele innych istot syreny doczekały się mnóstwa różnorakich teorii na temat ich genezy. Zdaniem większości syreny to istoty elementarne - związane z żywiołami. Według badaczy, kiedy w Erze Stworzenia powstał żywioł wody, jego bogini - Aquara stworzyła wiele związanych ze swoją domeną stworzeń, w tym syreny i trytony.

 

Jakby co, to ja również chętnie wezmę udział w edycji rozszerzonej.

PS: 69 post  w tym temacie  hue hue

Edytowano Lipiec 15, 2014 przez THEKOSZMAR77

[Sowenia]

Syrena

 

Stworzenie zamieszkujące głębokie wody mórz i oceanów. Najczęściej można je spotkać blisko kamiennych wysepek, na które wspinają się i swoim zwodniczym śpiewem wabią marynarzy, którymi się żywią. Istnieją różne teorie na temat ich wyglądu i samego śpiewu. Jedne teorie rozprawiają o pięknych kobietach śpiewających nieziemsko cudownym głosem zaś inne, że syreny są brzydkie i skrzeczą, a cały ten wabiący śpiew i piękno to jedynie zmyślna iluzja prowadząca zakochanych żeglarzy ku zgubie. Podobnie "domy" syren są opisywane w różny, całkiem odmienny sposób. Jedni twierdzą, że żyją w mniej lub bardziej pięknych pałacach, a inni, że tak jak chociażby rekiny, pływają to tu to tam w poszukiwaniu jedzenia. 

 

Istnieje również teoria, że śpiew syren nie wabi, a wręcz zabija tego, kto go usłyszał.

[Hoffman]

Nadszedł czas na ujawnienie odpowiedzi. Jak widać, rzeczywiście chodziło o syrenę. Morską syrenę warto dodać. Zgadliście bezbłędnie, lecz kto otrzyma ile punktów tym razem?

 

Pierwsze miejsce przypada Arkane Whisperowi, za co otrzymuje on trzy punkty. Na miejscu drugim ląduje Gandzia, co gwarantuje mu zwiększenie konta o dwa punkty. Trzecie miejsce na podium należy natomiast do Uszatki, za co ta otrzymuje jeden punkt.

 

Czas na kolejną zagadkę. Obym tym razem Was zagiął

 

 

 

 

Co to takiego?

[Gandzia]

Paczę, paczę i nie wiem, co to jest, więc powiem, iż jest to

Drzewiec zwany też entem. Są to istoty humanoidalne, opiekunowie drzew i lasów. Są niezwykle wytrzymałe i silne, ale przy tym powolne i podatne na ogień.

[Arkane Whisper]

Cóż, nie jestem do końca przekonany, ale wyłoniłem dwie możliwości; z czego drugą odrzuciłem z powodu jej przekombinowania (miałby to być wg drugiej opcji

Fungus

w wersji fantasy). Najbardziej irytujące jest to, że ja skądś kojarzę powyższy rysunek

Ent - istoty zwane także drzewcami, są leśnym ludem samoświadomych, obdarzonych darem poruszania się drzew. Enty roztaczają opiekę nad wszelkimi prastarymi puszczami pokrywającymi świat. Z tego też względu ich lud nazywany jest często "pasterzami drzew", czy też "strażnikami lasów". Są to istoty mądre, spokojne i powolne. Nawet ich mowa odzwierciedla ich powolny sposób bycia, gdyż każde słowo potrafią wypowiadać nawet wiele minut, czy też godzin, gdy rozmawiają ze sobą w swym prastarym języku. Stworzenia te rzadko pokazują się na oczy istotom spoza lasów, a najczęściej zamierają w miejscu tak, iż nie sposób ich odróżnić od zwykłych drzew. Jedyna sytuacja, która potrafi spowodować ich żywą reakcję to niszczenie lasu, którym się opiekują. Enty, które wpadną w gniew są straszliwymi istotami. Walczą przy pomocy swych potężnych ramion, czasem wykorzystując powalone drzewa w charakterze broni, czy też miotając głazami, a sam las zdaje się stać po ich stronie, gęstniejąc wokół wrogów i zmieniając się na ich oczach. Z tego też względu należy upewnić się, czy lasu nie strzegą enty, zanim postanowi się ściąć drzewo, czy w inny sposób uczynić szkodę puszczy...

Edytowano Sierpień 17, 2014 przez Arkane Whisper

[Hoffman]

Ano fakt, chodziło o Enta. Zgadliście i tym razem Obsadzone zostały tylko dwa miejsca… Czyżby zaklęcie zniekształcające było zbyt silne? A może Enty nie należą do grona popularnych stworów?

 

Cóż, nie pora na te rozważania. Pora na rozdanie punktów. A zatem, na pierwszym miejscu, z trzema punktami znalazł się Arkane Whisper, zaś na drugim Gandzia, który z tego tytułu otrzymuje dwa punkty.

 

 

Czas na kolejną zagadkę. To będzie już piętnasty stwór bodajże… Zbliżamy się do zakończenia pierwszej serii.

 

 

 

 

Gotowi? Co to takiego?

[Tergos11]

Nie jestem pewien ale to najpewniej:

Feniks-mityczny, ognisty ptak z mitów greckich, egipskich i arabskich(choć ma swoje odpowiedniki też w Japonii, Chinach i Indii), uznawany za symbol Słońca oraz zmartwychwstania. Jego egipskich pierwowzorem był Bennu.

Był znany wszystkim pisarzom starożytnym, poczynając już od Herodota, który jednak podawał jego istnienie w wątpliwość. Opisywał jednak związane z nim legendy. Feniks miał mieć wielkość i wygląd orła ze złotoczerwonym upierzeniem(wedle innych wersji dominowała kapłańska purpura i królewskie złoto). Przybywał do Egiptu z Arabii co 500 lat, przynosząc w kuli mirry szczątki swego poprzednika, którego składał na ołtarzu słońca w Heliopolis.

 

Wedle klasycznej wersji legendy w danym czasie żył tylko jeden Feniks(w mitach azjatyckich występowała para Feniksów, których pieśni miały przynosić ukojenie umęczonym), który przeżywał kilka wieków - zwykle od 300 do półtora tysiąca lat - żywiąc się nie zwierzętami czy roślinami, a jedynie żywicą kadzidłowca. Pod koniec życia budował gniazdo z cynamonu, mirry i nardu, a następnie je podpalał, spalając w płomieniu. Po kilku dniach(od 3 do 9) z popiołów powstawało pisklę Feniksa(albo słodko pachnący czerw, który dopiero potem przemieniał się w pisklę Feniksa).

Edytowano Sierpień 23, 2014 przez Tergos11