Życie w środku lasu, czyli dołącz do wielkiej rodziny [Human] [Fantasty]

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie wiem nic o wampirze, droga pani. Pod wodą niewiele widać, a ja sama... Cóż. Nigdy nie widziałam prawdziwego wampira, więc trudno mi powiedzieć czy gdybym była na powierzchni... Nie, raczej bym nie rozpoznała waszego poszukiwanego.
- o tej - powiedziała do pierwszej rozmówczyni - która stoi przede mną. Odpowiedziałam jej, tak więc i ona powinna mi odpowiedzieć - uśmiechnęła się lekko.

[Elizabeth Eden]

Kobieta siedziała w kuchni radując się błogim napojem. Po chwili zdecydowała się przejść nad jedyne bezpieczne miejsce w lesie które znała. Jezioro.

 

 

 

(Imprezo nadchodzę!)

[Gość]

(Właśnie ciebie nam brakowało!! )

 

 

- A tak wogólę Jestem  Alic Saltic wampir

Edytowano Sierpień 24, 2013 przez maisha737

[Arcybiskup z Canterbury]

Liza zaczęła się zastanawiać, czy aby na pewno towarzystwo jest tym towarzystwem, którego chciała. Ze zdziwieniem jednak stwierdziła, że chwilowo zapomniała o wszelkich smutkach. Nie miała nawet ochoty na dalsze użalanie się, tym lepiej. W pewnym momencie dopadło ją dziwne uczucie niepokoju. uczucie, którego nigdy wcześniej nie doznała.

[Gość]

-Coś się stało ? - Spytała Lizę widząć jej wyraz twarzy.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Och, nic, nic. Nie przejmuj się. O czym to my...? Ach. A więc jesteś wampirem. Nigdy nie przypuszczałabym, że tak wyglądają wampiry. Czy gdyby pojawiło się słońce... Spłonęłabyś? Nie widziałam u ciebie ostrych zębów. Czyją krew pijesz? opowiedz mi o tym, proszę! - powiedziała, po czym stwierdziła że chyba trochę się zagalopowała.

- Och, jeśli możesz... Ja dość długo z nikim nie rozmawiałam...

[Gość]

-Nic się nie stalo.Nie spłonełabym.Piję krew zwierzęcą więc nic się nie bój.Ale nie mam pewności co do niej .Też jest wampirem.Czuje to.

Edytowano Styczeń 14, 2014 przez maisha737

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie boję się. Moja krew raczej by ci nie smakowała. Poza tym, tutaj niewiele mi grozi - mruknęła. Przez chwilę wpatrywała się w oczy rozmówczyni, nie przestając się szczerzyć.

[Gość]

-Ty wiesz że nie muśisz się tak uśmiechać?-Spytała. Uśmiechneła się ukazując dołeczki w policzkach.

Zaóważyła że dróga wampirzyca od dłuższego czasu nic nie mówi.

-Dlaczego nic nie mówisz??-Spytała jej.

Edytowano Sierpień 24, 2013 przez maisha737

[Arcybiskup z Canterbury]

- Oczywiście że wiem. Uśmiech jednak powoduje że wszystko staje się piękniejsze, nie sądzisz? - zapytała. Była nieco rozczarowana wyglądem dzisiejszych wampirów. Liza przekonana była, że za jej czasów wyglądały lepiej i zachowywały się, jak na morderczych krwiopijców przystało. No i wzbudzały lęk. Na pewno wzbudzały lęk. Ileż to nasłuchała się o monstrach czyhających w murach zamkowych...

[Gość]

-Uśmiechanie się jest wspaniale.Ale nie przywykłam do uśmiechu w ''nadmiarze''.Uśmiechneła się.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Na wszystko kiedyś znajdzie się pora - odparła. - Powiedz mi, jesteś wampirzycą od urodzenia?

[Gość]

-Nie mam pewności ale chyba tak.A co??

[Elizabeth Eden]

Stojąc na wejściu Aurora zrezygnowała. Jest panią domu. Nie może sobie tak po prostu wyjść. Przemaszerowała do swojego pokoju i padła na łóżko.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Za moich czasów wampiry były inne. Nie wierzyłam że istnieją. Ale wiesz? Teraz jestem w stanie uwierzyć we wszystko.

[Gość]

-Tak?Czemu?

-Wsumie nieważne .Zaczyna się ściemnać a ja muszę załatwić pewne sprawy.Do zobaczenia!

Alic zniknęła.Rozpłynęła się.Poszła załatwić pewne sprawy.....

[D'yer'ailt]

Dalej spacerował po odległych regionach, czerpiąc radość z każdej chwili. Uwielbiał samotność i właśnie się nią delektował. Kiedy jest się samemu ma się dużo czasu na przemyślenia i rozrywkę. Poszukaniem tej ostatniej akurat postanowił się zająć.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie ważne. Dla nikogo to nie jest ważne... - mówiła do pustki.

- Bo widzisz, kiedy obudzisz się i stwierdzisz że umarłaś, świat zaczyna wyglądać inaczej i trudno jest ci nie uwierzyć w rzeczy wcześniej niemożliwe...

[Jake]

Susan zaczęła niuchać. Warknęła

- Noż kurw. Nadal jest na moim...tfu..,to znaczy na terytorium pani domu. Dam sę dziś z nim spokój

Po czym wyprostowała się i zanknęła kaburę. Powiedziała

- Znam cię droga pani. Utopiła się pani dawno temu. Mam nadzieje że pani mnie nie pamięta, bo byliśmy wrogami. A teraz chciała bym uświadomić pani wampirzycy że to nie jest terytorium żadnej wampirzycy tylko pani domu.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie pamiętam nikogo o takim wyglądzie. Niech mi pani przypomni tamte czasy, proszę. Przyznam że dopiero teraz wszystko sobie przypominam. A i chciałam zwrócić uwagę na to, iż sama się nie utopiłam. Pływać potrafiłam zadowalająco - odrzekła. Nie spodziewała się czegoś takiego. W jej umyśle nie pojawiła się nawet sugestia znajomości tej kobiety.

[A drugi wąpierz jest daleko od domu]

[Jake]

[Ow. Jaka szkoda]

Susan uśmiechnęła się ukazując piękne, ostre oraz seksowne kły. Powiedziała

- Byliśmy wrogami od podstawówki, bo ty zawsze miałaś same 6, a ja 5. Nawet z WF byłaś lepsza o 1 punkt. W gimnazjum nagle się zaprzyjaźniłyśmy. Ta przyjaźń trwała do Balu Maturalnego. Tamtego dnia zabrałaś mi chłopaka. Znienawidziłam cię za to i odeszłam na wiele lat z tej krainy. Wróciłam dzień po twoim zaginięciu i śmierci. Od tamtej pory służę tu jako ochroniarz pod komędą pana Jasona. Tak było w skrócie

Po czym Susan westchnęła

- Eh...jak te lata mijają

[Arcybiskup z Canterbury]

- Pani musiała się pomylić. Ja żyłam na wiele lat przed tymi wydarzeniami... Tak sądzę. Czym jest WF? I o czym pani w ogóle mówi? Nie sądzę żebym aż tyle zapomniała i nie zabrałam pani syna... Ja nie miałam dzieci i dalej jestem zaginiona, z tą różnicą że nikt mnie nie szuka. Podejrzewam że moja dawna rodzina nie żyje... - powiedziała topielica. Nawet jej strój był świadectwem tego, że nie żyła w ostatnich czasach...

[Jake]

Susan syknęła

- Ja nie żyje od 600 lat. Jestem przecież nieśmiertelna. A poza tym nie miałaś dzieci. Chłopak porzucił cię na drugi dzień dla ładniejszej. A twa rodzina to ta która włada tą ziemią. Tylko że to 7 pokolenie droga Lizo. A WF to nowa nazwa ćwiczeń fizycznych.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nic nie wiesz, moja droga. Mogę przedstawić ci cały mój życiorys. Nie było tam szkoły, nie było żadnych chłopców. Był narzeczony. I nie znałam cię, musisz się mylić. Jeśli chcesz abym Ci uwierzyła, przybliżysz mi wszystko, co o mnie wiesz.

[Jake]

Susan nagle wzdrygnęła

- Aaa! To sorra! Pomyliłam cię z pewną dziewczyną sprzed 300 lat. Była taka podobna do ciebie...i pyszna.

Sus oblizała wargi i podała rękę

- A poza tym jestem Susan