[Gra] Star Wars: Powrót

[Serox Vonxatian]

Arf podniósł płótno i podał je Flawii

- Proszę, możesz się tym w nocy okryć jak będzie ci zimno. Fajna sztuczka? W dzisiejszych czasach tylko jeden Sith oprócz mnie i mistrzyni potrafił bawić się alchemią.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Rozumiem - odpowiedziała, wpatrując się w płótno. Zrobiło to na niej niewątpliwie duże wrażenie.

Chociaż zapewne nautolanka nie zdawała sobie z tego sprawy, Arf wyczuwał od niej wahania Mocy. Odczuwalne były lekkie, słabe fale Ciemnej Strony.

[Serox Vonxatian]

Arf nie musiał wyczuwać tych fal, by wiedzieć, że mała zbacza ze ścieżki Jasności. Sam oto dbał i widział to w niej od początku. Energiczna, nieustępliwa, buntownicza, zdeterminowana i odważna. Tak miała wiele cech nadających się dla Sitha i Sith wiedział jak ją kusić.

- Choć spać. Jutro czeka nas kolejny dzień, w którym może nauczę cię czegoś.

Chwycił małą pod pachy i razem z nią wskoczył na któreś z wyższych grzybów, by byli daleko od niebezpieczeństwa.

[Arcybiskup z Canterbury]

Flawia podchodziła do krawędzi grzyba kilka razy, żeby zobaczyć jak daleko od ziemi. W końcu usadowiła się na krawędzi i ostatnimi resztkami energii wgapiała się w dół w poszukiwaniu czegoś i interesującego

[Serox Vonxatian]

Arf podszedł do niej i spojrzał w dół, następnie owinął ją tym płótnem i powiedział ciepło:

- Chodź już spać, naprawdę przyda ci się odpoczynek po dzisiejszym dniu.

Następnie ułożył się na grzybie pod trzonem.

[Arcybiskup z Canterbury]

Nie trzeba było długo czekać na Flawię, która pięć minut później znalazła się obok Arfa.

Dała mu skrawek płótna i sama ułożyła się do snu.

[Serox Vonxatian]

Arf przykrył się tym płótnem i przytulił Flawię przed snem, a następnie sam zasnął.

[Arcybiskup z Canterbury]

W nocy nic oprócz kilku płaszczek nie przeszkadzało w odpoczynku. Tyle tylko, że wcześnie nad ranem zaczął padać deszcz i miejsce które nie miało żadnego okrycia stało się miejscem nieprzyjemnym.

[Serox Vonxatian]

Arf wstał bardzo szybko, wziął owiniętą w kocyk Flawię na ręce i starał się spokojnie zejść niżej, by kapelusz grzyba osłaniał ich od deszczu.

[Arcybiskup z Canterbury]

Rano po burzy i deszczu nie pozostał najmniejszy ślad, oprócz wszechobecnej wilgoci i kałuż.

Flawia obudziła się wcześniej niż Arf i zaczęła powoli i cicho eksplorować najbliższy teren.

[Serox Vonxatian]

Gdy Arf wstał (Znowu) i Mocą sprawił, że ubranie było suche, podszedł do Flawii i powiedział:

- Jak się spało? Gotowa na kolejny dzień?

[Arcybiskup z Canterbury]

- Tak, jestem gotowa - odparła Flawia, wyrzucając jakiegoś jaskrawofioletowego robaka o zbyt dużej liczbie odnóż, którego akurat maltretowała w krzaki. Wstała z przykucu i wyskoczyła z zarośli, podchodząc bliżej do Arfa. Twarz miała upapraną ziemią i jakimś niebieskim pyłem, a nogawki spodni mokre od resztek deszczu i rosy.

[Serox Vonxatian]

- Idź się umyj i ususz. Dziś może poćwiczymy trochę moc. A potem upolujemy coś do jedzenia i spróbujemy coś zrobić z tą teleportacją.

[Arcybiskup z Canterbury]

Flawii nie trzeba było powtarzać dwa razy, że ma iść się umyć. Słowo "kąpiel" zawierało aż za dużo wody. Wparowała do jeziora i zanurkowała, wcześniej pozbywszy się większości ubioru.

Starała się jak najdłużej siedzieć pod wodą, w każdym razie dopóki Arf nie każe jej wyjść.

[Serox Vonxatian]

Arf sam się rozebrał do spodni uprzednio sprawdzając, czy w okolicy nie ma niczego co mogłoby zobaczyć jego skórę i wskoczył do jeziora. Gdy się obmył, wyszedł i Mocą się dosuszył. Schował strój strażnika i koc lniany do torby i znów założył maskę. Stanął nad brzegiem jeziora i ruchem głowy nakazał Flawii wyjście.

[Arcybiskup z Canterbury]

Nautolanka spóźniła się piętnaście minut. Wyszła z wody trzymając pod ręką porosłą grzybami, starą czaszkę czegoś bardzo zębatego, o długim, klinowatym pysku. Czaszka była długości przedramienia Arfa.

- Patrz, co znalazłam. - Po ubraniu się i wyschnięciu pokazała znalezisko Sithowi.

[Serox Vonxatian]

- Ciekawe znalezisko - pochwalił, przyglądając się czaszce uważnie. - Ale raczej nie kojarzę tego zwierzęcia. Nie studiowałem faun planet. Czy chciałabyś się czegoś dziś konkretnego nauczyć o Mocy, droga Flawio? - Dopowiedział spoglądając na nią.

[Arcybiskup z Canterbury]

Pytanie zostało dokładnie przetrawione i przemyślane.

- Chciałabym wiedzieć, jak się robi tak, żeby popękała skóra na twarzy. To zabawnie wygląda i można straszyć innych.

[Serox Vonxatian]

- Nigdy nie widziałem, by komuś tak skóra pękała, ale da się to zrobić koszmarami i iluzjami. Musisz się skupić i wejść w lekką medytację, ale bez klęczenia. Mocą wtedy wchodzisz do czyjegoś umysłu i wtedy formujesz mu w umyśle obraz, który chcesz by widział i zastąpić nim obraz rzeczywisty - wytłumaczył. - Umiesz medytować? - Zapytał.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Umiem medytować - odpowiedziała z dumą, skupiała się jednak dalej na czaszce którą znalazła. Przybliżyła do niej nos.

- Strasznie śmierdzi - stwierdziła i niewiadomo dlaczego, padła na ziemię i zaczęła się śmiać.

[Serox Vonxatian]

Arf wziął czaszkę i spojrzał na nią, nie zamierzał sprawdzać właściwości tego grzyba. Stanął nad Flawią i trzymając się za maskę odpowiedział:

- Uspokoisz się, czy trzeba ciebie przestraszyć?

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie przestraszysz mnie - odpowiedziała, próbując zapanować nad śmiechem. Śmiech nie był wywołany żadną substancją chemiczną. Po prostu coś ją rozbawiło.

[Serox Vonxatian]

- To ci pokażę czego chcę ciebie nauczyć - powiedział i zdjął maskę, a pod spodem Flawia mogła zobaczyć jak jego twarz pęka, z ran cieknie krew i ropa, a następnie kawałki ciała odpadają, ukazując gołą czaszkę. Wtedy założył maskę i zdjął ponownie, tym razem ze swoją zwykła twarzą. - Tego chcesz się nauczyć, to spróbuj wejść mi do głowy. Gdy poczuję twój napór wpuszczę cię, a ty spróbuj coś mi pokazać. Skup się na tym, by w trakcie medytacji wejść mi Mocą do głowy. Być jak fala wlewająca się do mojego umysłu i gdy poczujesz, że nie ma już oporu spróbuj wyobrazić mi coś ciekawego.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie bałam się - stwierdziła buntowniczo.

Zaraz potem usiadła naprzeciwko Arfa i zaczęła próbować wywrzeć jakikolwiek wpływ na jego umysł. Czuł, jak wiązka jej Mocy zakrada się pod czaszkę, szukając jakiejkolwiek drogi do środka. Wiązka lekka i przerywająca się, ale i tak silna jak na wiek padawanki.

Jedyne czego brakowało w to jedna jedyna iskra która mogła tę Moc nakierować na właściwy trop. Iskra z Ciemnej Mocy. Coś, czego Flawia nie potrafiła i nie mogła samodzielnie z siebie wykrzesać, jeszcze nie.

[Serox Vonxatian]

- Czuję jak próbujesz. Szukasz i drążysz, ale brak ci odpowiedniej motywacji. Musisz być zdeterminowana, nie uczysz się zabawy tylko broni przeciwko innym. Myśl o mnie w tej chwili jak o wrogu, kimś kto właśnie zabił ci na twoich oczach Syda w bardzo paskudny sposób, a teraz chcę zabić tak ciebie. Niech twój strach, chęć zemsty i nienawiść wyostrzy twój umysł na tę chwilę. To zbliży cię odrobinę do Ciemnej Strony, ale potem nauczę cię jak to kontrolować. Spróbuj jeszcze raz - Powiedział, trzymając ją za ramię. Chciał ją w jakiś sposób zmusić, do zrobienia tego i przekroczenia bariery.