[Gra] Star Wars: Powrót

[Serox Vonxatian]

- Mamy trzy opcje. Lecieć na Mandalor, do dwóch edi, któzy próbują tam zrekrutować sobie mandalorian. Na Felucję do Mistrzyni Jedi, która chce uratować użytkowników Mocy z tej planety, choć to dla mnie najmniej priorytetowa podróż, oraz na Nal Hutta, gdzie przesiaduje Mroczna Jedi i gdzie jest pełno opisów mojej osoby nad cenami. Mam w razie czego strój na przebranie.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nal Hutta to rozwiązanie, jeśli będziemy chcieli kogoś zirytować. Po co chcesz tam lecieć, oprócz spotkania z twoją towarzyszką? - zapytała, nie odrywając wzroku od stron książki.

[Serox Vonxatian]

- Można rozesłać fałszywe informację o miejscu pobytu Jedi i moim wyglądzie bez maski. Mam miecz jednej z mistrzyń Jedi jako dowód - odpowiedział pokazując jej ostrze.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Udawalibyśmy łowców nagród... - podniosła głowę i spojrzała z przymrużonymi oczami na sklepienie.

- To może być dobre. Jako łowcy nagród możemy pojawiać się wszędzie i działać wszędzie - stwierdziła. - A zatem lecimy na Nal Hutta. Świetnie, świetnie.

Poklepała Arfa po plecach.

[Serox Vonxatian]

- Spotkamy się w hangarze, muszę zabrać jeszcze parę rzeczy - odpowiedział, po czym skłonił się i udał najpierw uzupełnić swoje zapasy wody i jedzenia, a następnie poszukał jakiś dwóch blasterów lub karabinów dla przykrywki, poszukał jakiś medykamentów, przebrał się w strój i udał do hangarów, by znaleźć z mistrzynią odpowiedni pojazd.

[Arcybiskup z Canterbury]

Mistrzyni w małym frachtowcu firmy Mon Calamari. Dobry wybór, jeśli chodzi o udawanie łowców nagród.

Nada zapakowała już potrzebne rzeczy w postaci produktów spożywczych i potrzebnych ubrań do środka, oprócz tego wzięła ze sobą kilka ksiąg. Drzwi do kokpitu były otwarte, widocznie próbowała rozpracowywać mechanizmy statku.

- Z tego co widzę, trochę się pozmieniało jeśli chodzi o technologię - stwierdziła z niezadowoleniem.

[Serox Vonxatian]

Arf zapakował się do środka i schował swoje rzeczy, następnie przeszedł do kokpitu i próbował pomóc mistrzyni w rozpracowaniu maszynerii i ruszył pojazd.

[Arcybiskup z Canterbury]

Wylecieli z hangaru. Nada zatrzymała jednak statek zaraz po starcie, osadziła go na jednym z lądowisk i wyszła z kokpitu. Spojrzała z góry na Akademię i uniosła dłonie w górę.

Piach wokół doliny zaczął się podnosić i wirować, wydając przy tym ogłuszający ryk. Całe tony latały teraz wokół kanionu  którym osadzona była akademia, przesłaniając widok.

Kiedy piasek opadł, na horyzoncie była już tylko pustynia.

[Serox Vonxatian]

Arf zapamiętał dokładnie tę lokalizację, pewnie tu jeszcze kiedyś wróci. Zaczekał, aż mistrzyni skończy i odleciał w stronę Nal hutta.

[Arcybiskup z Canterbury]

Planeta miała ohydny, żółtozielony kolor. Wyglądała, jakby gniła i trudno stwierdzić, czy aby na pewno nie był to jej faktyczny stan. Niewolnictwo, łowcy nagród, przemyty, bezprawie, no Huttowie w camym centrum przestępczego świata.

Zanim jednak statek wszedł w atmosferę planety, musiał pokonać stację graniczną, jedną z wielu krążących po orbicie Nal Hutta. Niedaleko ciemnobrązowej bryły stacji nawiązała się łączność radiowa.

- MC-18, hangar czwarty, śluza druga - rozkazał głos. Przed frachtowcem otwarły się wrota do jednego z pomieszczeń ułożonych tuż obok siebie w rzędzie.

[Serox Vonxatian]

Zanim Arf znalazł się na punkcie granicznym poinformował o tym Asai przez Moc, chciał by wiedziała, że w razie czego jest tutaj. Następnie poleciał do odpowiedniego hangaru.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Dokumenty - powiedział znużony trandoshanin, wystawiony tam w postaci kontrolera. Nie wyglądał na zbyt zaangażowanego w swoją pracę.

- Pokazaliśmy, wszystko się zgadza - powiedziała mistrzyni. Trandoshanin kiwnął głową.

- Wszystko się zgadza - mruknął. Otworzyła się brama, przez którą mogli ruszyć dalej na Nal Hutta.

[Serox Vonxatian]

(Ja to chciałem zrobić )

Arf odprowadził strażnika wzrokiem i uruchomił silniki. Wyleciał z hangaru i ruszył w stronę powierzchni planety-ścieku, by odnaleźć Asai i zmylić pościg.

Edytowano Maj 23, 2015 przez Serox Vonxatian

[Arcybiskup z Canterbury]

Spodziewałam się raczej, że to ja będę musiała fatygować się do ciebie. To dobrze, to nawet lepiej. Przyjdę, ale teraz jestem jeszcze w trakcie załatwiania spraw. Wynajmijcie jakąś kwaterę - odpowiedziała.

Wylądowali na płaskiej tarczy lądowiska, zapełnionego przez najróżniejsze inne typy statków. W zasadzie stacjonowało tam wszystko, co tylko się zmieściło. Tuż obok zaczynały się niskie zabudowania, a w tle widoczny był jeden z olbrzymich pałaców Huttów, wyglądający jak gniazdo owadów.

[Serox Vonxatian]

- Ty popatrz jak się o ciebie i twoje stopy troszczę. Jest ze mną mistrzyni i mamy plan jak zmylić trochę łowców. Ale dobrze będziemy czekać - odpowiedział asai, a następnie zwrócił się do mistrzyni:

- Poszukajmy noclegu, moja przyjaciółka zjawi się za chwilę - i udał się w poszukiwaniu jakiegoś motelu, czy co innego mają huttowie.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Jesteś pewien, że za chwilę? - zapytała Nada.

Przeszli kilka przecznic dalej. Zadziwiające, jak wielu ludzi było na ulicach. Niewolnicy, łowcy nagród, handlarze narkotyków i ich klienci, turyści i trudno stwierdzić, co było najgorsze.

Mistrzyni weszła w jedną z bocznych ulic i wybrała coś, co wyglądało na hotel. W środku, w holu, siedział starszy człowiek, znudzony tak jak większa część ludności w tym miejscu.

[Serox Vonxatian]

- Powiedziała, że musi jeszcze coś tutaj załatwić, ale na pewno jest na tej planecie. Kazała nam znaleźć lokum - odpowiedział jej, gdy szli przez uliczki pełne cholernych turystów, plagi światów. Podszedł do tego staruszka i poprosił o dwa pokoje.

[Arcybiskup z Canterbury]

Mężczyzna wręczył Arfowi klucze i wybąkał coś o zaliczce, że i owszem, jest niezbędna, ale spokojnie, proszę się nie przejmować bo i tak on ma czas. Mistrzyni weszła do swojego pokoju, a Arf do swojego.

Podłoga w pomieszczeniu była wyłożona szarymi płytkami o nieregularnych kształtach, a ściany były białe. To znaczy kiedyś były białe, bo teraz trudno było stwierdzić jaki konkretnie odcień przybrały. Pod ścianą naprzeciwko okna z wąskim balkonem stało łóżko z przygotowaną pościelą, był też niewielki stolik z niedziałającą lampą, dwa krzesła i otwarta szafa. Światło z lampy na suficie migotało, nieprzyjemnie drażniąc oczy.

Zmierzch zapadł niedługo później. Główne ulice opustoszały w przeciwieństwie do tych mniejszych, które zapełniły się mieszkańcami Nal Hutta i ich ciemnymi sprawkami.

W szybę z balkonu rozległo się stuknięcie.

[Serox Vonxatian]

Arf przez cały ten czas medytował w spokoju i rozmyślał nad ostatnimi sprawami i co się działo z jego towarzyszami. Wtedy rozległo się stukanie. Podszedł ostrożnie z karabinem i mieczem w torbie do okna i upewniwszy się, że nie ma tam zagrożenia, otworzył okno.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Wybacz, że musiałeś długo czekać. Interesy wymagają czasu - stwierdziła Asai, wchodząc do pokoju. Spojrzała na karabin i odsunęła lufę od siebie. Podeszła do łóżka i usiadła na nim.

[Serox Vonxatian]

- Rozumiem. W tym momencie nie wolno się spieszyć, a zwłaszcza tutaj. Widziałem Naira, czy tamtą Jedi też dopadłaś? - Odpowiedział odkładając karabin obok łóżka i siadając na łóżku obok Asai.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Tak, dopadłam. Szkoda tylko, że była już martwa. Nie mam pojęcia, kto mi aż tak zepsuł zabawę, ale nie było to uprzejme z jego strony. Widzę, że przypomniałeś sobie mistrza. Mistrzynię. Właśnie, szóste zlecenie na ciebie. Drugie na Nal Hutta. Zastanawiam się, jak mam towwszystko rozwiązać - odparła.

[Serox Vonxatian]

- Padawanka Jedi miała wizję, którą mistrzyni jej wysłała, by mi pokazała, to była mapa do jej grobowca. Dalej nie pamiętam nic z przeszłości z nią związane, ale dobrze, że wróciła, nie wiem czemu - powiedział patrząc na ścianę pokoju mistrzyni. - Też się zastanawiam jak sprawić, by dali mi spokój, wiem jak wywieść ich w pole, ale nie wiem na jak długo to starczy.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Teoretycznie poderżnięcie ci gardła zapewniłoby ci spokój. W każdym razie zakończyłoby twoje problemy na zawsze. - Asai wyszczerzyła się złośliwie do Arfa.

[Serox Vonxatian]

- Szkoda, że jako osoba, która ciebie wskrzesiła poświęcając część swojego życia mam nad tobą pewną kontrolę i mogę powiedzieć "nie", by sprawić, że wyłączysz miecz - powiedział i dźgnął palcem bok Asai. - Ale nie wykorzystuję tej mocy. Przywróciłem ciebie do życia, abyś mogła mieć swoją zemstę na tych, którzy ciebie zrobili niewolnicą, a nie po to byś była moją. Dla mnie jesteś wolna, ale rytuał tego nie uznaje.