Multisesja: Pakt

[Arcybiskup z Canterbury]

- Wyżej. Już tylko wyżej. Można sprawdzić, czy nie ma jej w pokoju - powiedział i wrócił po schodach na górę. Zamknął drzwi na klucz kiedy Jonathan także stamtąd wyszedł, a pęk schował do kieszeni.

[Mephisto The Undying]

- W takim razie. Chodźmy. - powiedział i ruszył ku pokojom na górze. 

[Arcybiskup z Canterbury]

Syd ruszył za Jonathanem.

- Gdzie indziej mogłaby pójść, jeśli postąpiłaby według własnej woli?

[Mephisto The Undying]

- Wątpię by tak po prostu sobie poszła... Na ogół informuje jeżeli ma zamiar iść... Nigdy nie znika... Ale jeśli jednak, to chyba najprawdopodobniejszy jest nasz pokój... - stwierdził. 

[Arcybiskup z Canterbury]

Po dotarciu do pokoju okazało się, że i on jest pusty. Jeśli nie liczyć obrzydliwego widma siedzącego w obrazie. Za oknem coś mignęło.

[Mephisto The Undying]

- Czyli miałem racje... -  westchnął. - Strych? - zapytał. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Możemy zobaczyć - odrzekł Syd. Za oknem, pomimo ulewy powtórzyło się dziwne mignięcie światła.

[Mephisto The Undying]

- Czy tylko ja mam wrażenie że to mignięcie było jakieś dziwne? To nie była błyskawica... - powiedział podchodząc do okna. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie widziałem - przyznał Syd. - To na pewno nie sprawka tego tutaj? - wskazał na obraz.

[Gość Nie sądzę]

Alois cały czas się uśmiechała, w mając świadomość tego co tu się dzieje podeszła do Lacie, wyjęła z torebki spory nóż i jej podała - to na wszelki wypadek, tylko jakbyś mogła nie dźgnjj w plecy swojej ''siostry''. A teraz idziemy - rzekła ciągnąc ją za rękę - Może dowiemy się czegoś więcej.

[Mały Hehesz]

Jessy siedziala w salonie z pozostalymi. "Nie bede tu siedziec i czekac!"-pomyslala i wyszla z pokoju. Zaczela szukac po domu pozostałych

[Arcybiskup z Canterbury]

Z tego samego punktu co wcześniej pojawiły się kolejne błyski. Uderzenie pioruna na krótką chwilę oświeciło cały ogród, między innymi schody, na których coś się znajdowało.

Jess dobiegła do Syda i Jonathana.

[Mały Hehesz]

-Macie coś?-zapytała

[Mephisto The Undying]

- Czyli miałem racje... coś tam jest... - powiedział - Chodźmy to sprawdzić. - powiedział spokojnie. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nic - odparł Syd. - Idziemy teraz na dół, znowu.

Dwie minuty później cała trójka była już na dole. Syd przekręcił klucz w zamku i otworzył jedno skrzydło drzwi.

Na schodach ktoś leżał.

Ktoś o ciemnobrązowych włosach, mokrych od deszczu. O bladej cerze, sinych ustach i oczach, nieruchomych oczach wpatrzonych w niebo. Z ust dziewczyny ciekła strużka krwi, łącząca się w kałużę która wypłynęła z poderżniętego gardła.

Elizabeth była martwa.

[Mały Hehesz]

Jessy schowała usta w dłoniach.

-Elizabeth...-szepnela

[Mephisto The Undying]

Mina Jonathana zrobiła się dziwaczna. - Jak... Jakim cudem nie poczułem... - powiedział zdziwiony. - Ten kto to zrobił dowie się czym jest gniew śmierci... - powiedział zawistnie. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- To... wygląda bardzo źle... Ktoś tu próbuje zaćmić nam zmysły i nieźle mu to wychodzi - stwierdził Syd.

- Trzeba ją stąd zabrać. A ty - zwrócił się do Jess - nie oddalasz się ode mnie o krok. Jasne?

[Mały Hehesz]

Jessy przewróciła oczami.

-Dobrze mamo-powiedziala

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie wydaje mi się, żebym był twoją matką, a jeśli - za przeproszeniem, Jonathanie - chcesz skończyć w ten sposób - tu wskazał zwłoki Elizabeth, z której woda spłukiwała już krew - to wystarczy słowo.

[Krulig]

Lacie spojrzała na Alois. - Prosze, powiedz mi, co tu się dzieje? - spytała spokojnie ukrywając fakt, że trochę się boi.

[Gość Nie sądzę]

Tak trudno się domyślić? Mamy tu jakiegoś mordercę, przynajmniej jest ciekawie. A jeśli nie chcesz być jego ofiarą lepiej nie odchodź ode mnie na trzy kroki - powiedziała śmiejąc się i idąc spokojnie przed siebie.

[Krulig]

Lacie potem już była cicho. Bała się, ale starała się tego nie okazywać. Szła spokojnie za Alois i patrzyła się na nią.

[Gość Nie sądzę]

Alois idąc rozglądała się z uśmiechem na wszystkie strony chcąc zobaczyć jak najwięcej. Po jakimś czasie spojrzała tez na Lacie - Boisz się? - zapytała zmieniając uśmiech na odrobinę złośliwy.

Edytowano Kwiecień 27, 2014 przez Elfka z Amanu

[Krulig]

- C... co?! Nie, nie boję się. - skłamała Lacie patrząc z oburzeniem na demonicę. Pierwszy raz od pięciu lat nie chciała robić jej kłopotu. - A może to się boisz? - spytała również ze złośliwym uśmieszkiem.