Multisesja: Pakt

[Arcybiskup z Canterbury]

- Jon, ja widziałam. Wyglądało jak ty - powiedziała. - Mówiłeś złe rzeczy. Że od dawna czekałeś, żeby mnie zabić w możliwie najbardziej nieprzyjemny sposób - kontynuował duch, który teraz jakby jeszcze bardziej skulił się w sobie.

 

Syd uwolnił Jess z niemym wyrzutem w oczach. Nic nie powiedział.

[Mały Hehesz]

Jessy zobaczyla spojrzenie Syda. Bala sie mu spojrzeć w oczy, wiedziala ze jest zły. Jednocześnie tak cieszyła sie na jego widok, ze chciało jej sie płakać ze szczescia. Postanowila nic nie mowic. Dalej nie rozumiała ci dokladnie stalo sie z Elizabeth. Jon ją zabil?! To nie mozliwe...

[Mephisto The Undying]

Jonathan spojrzał tylko na ducha, położył ciało na ziemi. - Co mam zrobić żebyś uwierzyła że to nie ja? - zapytał. 

[Krulig]

Lacie również usłyszała głosy. - Co tam się dzieje? - spytała Alois. - Chodźmy tam. - oznajmiła. - Czy może wolisz trzymać się od nich z dala? - ponownie spytała.

[Arcybiskup z Canterbury]

Widmo skrzywiło się, widząc zwłoki.

- To ja? - spytała. - Nie będę już żyć?

 

Syd wdepnął w kałużę krwi na podłodze i skrzywił się. Spojrzał na Jess.

- No? - zapytał.

[Gość Nie sądzę]

- Nie żeby coś, ale pomyśl: Jak bardzo może się spieszyć demonowi do anioła? Odpowiedź: nie może. A że ja tam nie idę ty też nie - oznajmiła - Poza tym nic nadzwyczajnego, tylko to co słychać, a słychać dobrze.

[Mephisto The Undying]

- Nie nadszedł twój czas. Będziesz. - stwierdził. Przejechał tępą stroną kosy po ranie. - Ave Maria, gracia plena, Dominus tectum. Benedicta tu in mulieribus et benedictus, fructus ventris tui Jesus. Santa Maria Mater Dei, ora pro nobis peccatoribus, nunc et in hora mortis nostrae. Amen. - wyrecytował na co rana zaczęła się zabliźniać, po jakimś czasie została tylko wąska, i niezbyt widoczna blizna. Podszedł do duszy i dotknął jej kosą a ta zmieniła formę, na błyszczącą sferę którą chwycił lekko i włożył do ciała.

 

((Mogę ją już wskrzesić? Czy może poczekać?)) 

[Krulig]

- Skoro tak, to mogę iść spać? - spytała siadając na podłodze. - Jestem już śpiąca... - oznajmiła. - … Lacie chce lulu. - zaśmiała się robiąc urocze oczka.

[Mały Hehesz]

-Przepraszam-powiedziala ze opuszczona głową a z policzka poleciala jej łza. Czula sie okropnie.

[Gość Nie sądzę]

Pomarzyć możesz - rzekła i z uśmiechem zaczęła ciągnąć Lacie po podłodze - Lacie nie będzie spać dopóki siostrzyczka lub kto inny nie wbije obecnemu tu zabójcy noża w gardło, by ten dławił się własną krwią i ręcznie nie wyrwie mu serca - powiedziała niewinnym głosem.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Dobra robota - rzekł złośliwy głos. - A co, jeśli zrobię... o, tak? - zapytał.

Dusza została wyrzucona z ciała, ale znajdowała się bardzo blisko niego. 'Zwłoki' otwarły oczy i powoli wstały. Rozejrzały się po pomieszczeniu, po czym odążyły chiejnym krokiem do otworu w ścianie, a potem ruszyły wolno w kierunku salonu gości.

- Co się dzieje? Czemu nie panuję nad tym? - zapytało widmo. Syd ze zdziwieniem przyglądał się ożywionemu trupowi, a potem zwrócił wzrok ku Jess.

- Przyjmuję, głuptaku. Nie płacz, to ja tu powinienem płakać - otarł z policzka dziewczyny łzę.

Korytarzem szedł właśnie młody John Craven. Bral udział w poszukiwaniu zaginionej i oto właśnie widział, że ktoś zbliża się korytarzem. Było ciemno, ale przecież miał przy sobie lampę naftową.

- Panienka Elizabeth? - zapytał. Postać szła wolno, jakby była ranna. To na pewno ona. - Pomogę panience, zaraz wszystko będzie w porządku - powiedział. Ach, znalazł ją. Wszyscy będą z niego dumni. Podszedł bliżej i spojrzał na jej twarz i plamy z krwi, potem zaś na jej dziwne, puste teraz oczy.

- Panienko? Dobrze się panienka czuje?

[Mały Hehesz]

-Czy slyszlam głos John'a? Co sie stanie jak zobaczy... ciało Elizabeth? Jeśli mozna to tak nazwać-odparła Jessy po czym wstala. Chętnie by sprawdziła co sie tam dzieje, ale wolała nie oddalać sie wiecej od Syda

[Mephisto The Undying]

- Żywy trup, aplauz. - zaczął klaskać. Podszedł do Cravena nie dając mu dostępu do Elizabeth. - Odejdź... to nie jest miejsce dla śmiertelnika... - powiedział i odepchnął go lekko. - Odejdź stąd dzieciaku... - powiedział dobitnie. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Jak zobaczy, nic się nie stanie. Gorzej jak ciało zobaczy jego - stwierdził Syd, patrząc z daleka na nadchodzące wydarzenia.

 

Istotnie, ożywieniec zauważył Johna i już miał do niego podchodzić, gdy zauważył Jonathana. Podszedł i wgryzł mu się w rękę.

- Jon, przepraszam! Nie chciałam, ja nad tym nie panuję! - pisnął duch.

[Mephisto The Undying]

Obok duszy Elizabeth lewitowała dusza Natashy. - Spokojnie, młoda. Jonny jest odporny na ból, takie dziabu dziab nic mu nie zrobi. - zaśmiała się. Jonathan z kolei nie zareagował. Patrzał na Cravena chłodno. - No, wynocha! - krzyknął na niego. - Jesteśmy zajęci! - dodał. Odtrącił ciało Elizabeth i przygwoździł je do ziemi kosą. - dobra, ty któryś to zrobił... Chcesz powalczyć? - zaśmiał się Jonathan.

 

((Natasha w swojej formie duszy wygląda jak Jinx z League of Legends)) 

[Arcybiskup z Canterbury]

John Craven przełknął ślinę widzac zakrwawioną od ugryzienia twarz Elizabeth i powoli się wycofał.

- Walka nie jest ciekawa. Ciekawa jest natomiast zabawa, w której pionkami jesteście - odrzekł głos. Żywy trup miotał się pod kosą, próbując dosięgnąć Jonathana. Widmo stojące obok trzęsło się, widząc swoje ciało w tym stanie.

[Mephisto The Undying]

- Jeśli chcesz się ze mną pobawić musisz znać zasady. - powiedział i zaśmiał się. - Kim jesteś chociaż powiedz... Ciekawi mnie z kim gram... 

[Krulig]

Lacie z grymasem na twarzy dawała się ciągnąc przez demonicę. Cały czas patrzyła w ciemne zakątki korytarza. - A gdzie ty mnie tak w ogóle ciągniesz? - spytała nagle. - Nawet nie wiemy, czy on wciąż tu jest. - dodała po krótkim namyśle.

[Gość Nie sądzę]

Alois usłyszała krzyki - A jednak pójdziemy tam, no cóż. Najwyżej jak aniołek się na mnie rzuci lub nawet zabije masz mnie pomścić albo sama umrzeć - powiedziała ciągnąc Lacie w drugą strone i nie odpowiadając na wcześniejsze pytanie. Po chwili zobaczyły widowisko.

[Arcybiskup z Canterbury]

- W swoim czasie - odrzekł przeciwnik i zniknął. Syd podszedł bliżej i spojrzał z ukosa na ożywieńca.

- Wiesz może jak to dezaktywować?

[Mephisto The Undying]

- Tak... wiem. Kilka razy już spotykałem żywe trupy. Ale to trochę zajmie... Nie martw się Elizabeth. - spojrzał na jej duszę. - Załatwię to szybko... - powiedział spokojnie. 

[Arcybiskup z Canterbury]

Duch pokiwał głową bez przekonania, podczas gdy ciało szamotało się i probowało przegryźć kosę z towarzyszącym temu gniewnym warkotem.

- To dość ciekawe - powiedział Syd.

[Mephisto The Undying]

Jonathan westchnął patrząc na szamotającego się żywego trupa. - Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, miserere nobis. Agnus Dei, qui tollis peccata mundi. Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, miserere nobis. Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, dona nobis... Blood of the Saints... - wyrecytował. Ciało zaczęło się miotać, ale po chwili padło. - Eh... - dotknął kosą duszy Elizabeth na co ta ponownie stała się małą błyszczącą sferą, i ponownie włożył ją do ciała. - Mam nadzieje że teraz już przestanie... - powiedział oczekując reakcji. 

[Arcybiskup z Canterbury]

Przestała się szamotać. Cało kilka razy przeszyły drgawki, po czym Elizabeth otworzyła oczy i spojrzała na ostrze kosy znajdujące się kilka centymetrów od jej twarzy, potem znów na swojego kontrahenta. Zamrugała, jakby próbując odzyskać ostrość wzroku.

[Mephisto The Undying]

Jonathan zabrał kosę, Natasha wciąż w formie ducha podleciała bliżej. - Jak myślisz... Będzie tańczyć? - zapytała go półszeptem. - Skąd ty masz taki pomysł? - zapytał zdziwiony Jonathan. - Nie wiem... - powiedziała i zniknęła. - Dobrze się czujesz Elizabeth? - zapytał Jonathan, klękając przy niej.