Cahan

Też do TCB nie byłam przekonana, ale... "Ostatnia Rzecz Jaką Zrobi". To uniwersum ma jednak w sobie coś. Z tymi ręcami ciężko byłoby mi się rozstać. Ale kucyki jakoś sobie radzą, więc pewnie dalej mogłabym expić, pisać i rysować. No i eliksir odmładza oraz leczy ze wszystkich chorób, więc piłabym . Zawsze jest też jakaś taka ciekawość - jak to byłoby żyć w innym ciele. Dla nauki!

U mnie też problem występuje.

Biura Adaptacyjne. Aby wystąpiło to zjawisko musi w świecie przedstawionym utworu występować tzw. eliksir ponyfikacyjny, który robi z ludzi kuce. Najczęściej jest przy tym koniunkcja światów z Equestrią, a FOL leje się z POZem, ale nie są to warunki konieczne. Uniwersum jest ciekawe. No i kto z nas nie chciałby choćby na chwilę zostać tęczowym taboretem w krainie fantazji .

Skoro można robić autoreklamę to polecę swoje opowiadanie "Czarny Polak z Ponyville". I jeszcze jedno - jako że wzięliście moje Rosiczki... Osobiście radziłabym brać wersje z Google docsów i tyczy się to wszystkich moich dzieł. Na MLP Fiction często wiszą wersje bez korekty, etc.

Wiesz co jest najgorsze? Pierdyliard pomysłów, za mało czasu i sił. I ta myśl "Piórwa! Jeszcze 40 rozdziałów tego syfu do napisania. A jeszcze przydałoby się przeczytać fanfik X, a nienawidzę fików tego typu!". Pomysł jest. Wena jest. Umiejętności uciekają w popłochu...

Przesądy to zacofanie i Ciemnogród. Tyle w temacie.

Jako członkini loży szyderców czuję się wywołana do tablicy Cóż... Sesja, zimowa depresja i przerwa między sezonami kucyków. Fanfików jest dużo i produkuje ich się coraz więcej. Wzrasta też ich jakość. Na pewno zniknął bum na kucyki jako coś nowego, ale... Utworzyło się fanfikowe zaplecze - istnieją pisarze, korektorzy, prereaderzy i krytycy z wyrobioną marką. Wszyscy się uczą i robią się coraz lepsi. Czy sytuacja się zmieni? Poczekajcie na 5 sezon i na nowe Equestria Girls. Do tego dochodzi niechęć do komciania. Nawet mi się ostatnio bardzo nie chce, głównie przez sprawy związane z życiem prywatnym. Bo śmiem twierdzić, że czytających wcale bardzo nie ubyło.

Wiesz Burning... Szkic mogę załatwić, ale i tak pewnie będę to kolorować, bo nie lubię zostawiać niedokończonych rzeczy. I nie wiem też jak z kolorowaniem by Ci to wyszło, bo ja to robię kredkami i tuszem. A zdjęcia robione tosterem.

Dayan - powiem tak. Ja to wprowadziłam, bo nie mam czasu za bardzo rysiać nawet dla siebie. Kiedyś trzaskałam requesty na lekcjach, a teraz uczę się, piszę bądź mam ćwiczenia. MLK? Raczej mnie na nim nie będzie. W wakacje trwa sezon larpowy . No i liczę się z tym, że będę miała poprawki. Dziś postanowiłam dokończyć parę szkiców i tyle - a mam ich jeszcze sporo, czas wypełniać. Może kiedyś Ci Dayana Daya narysuję. Jak będzie mi się akurat chciało, będę miała czas i siły. Rysowanie bez weny nie ma sensu. A ja wzięłam nieco za dużo na siebie.

Molestia

Przeczytane. Dobry fik, ale... Za spokojny, za nudny, za bardzo slice of life. Brakuje mi w nim jakiejś grozy. Jest tajemniczość, jest jakieś napięcie, ale... To nie jest to co Kaszanki lubią najbardziej. Momentami tekst się dłużył aż za bardzo. No, nie jestem targetem. Pojawiało się trochę błędów i powtórzeń. Pochwalam wstawki humorystyczne. Uśmiałam się. Doskonała kreacja postaci, świetne opisy i dialogi. Mistrzu, ucz mnie!

Moja przyszłość rysuje się szaro. W każdym wypadku. 1. Ukończę Mordor i zostanę stomatologiem, zarabiając kokosy i umierając z nudów, bo dział człowiek zawsze był dla mnie nudny. Będę przy tym ustawiona i będę mogła do woli trwonić pieniądze na swoje zachcianki. 2. Wyleją mnie z Mordoru, pójdę na weterynarię i będę pracować na kasie w Biedronce, bo w tym kraju nie ma pracy. Nie wiem gdzie zamieszkam, bo rodzice raczej wywalą mnie z domu. Jeśli dostanę pracę w tym zawodzie, to powinnam mieć przynajmniej z niej jakąś satysfakcję, bo temat mnie ciekawi. W obu wypadkach zamierzam napisać książkę, a że pisanie idzie mi całkiem nieźle, to może uda mi się zostać drugim Sapkowskim . Jeśli finanse pozwolą - zabawa w walkę na kopie i dom z dużymi parapetami i nasłonecznionym ogrodem, w którym walnęłabym sobie torfowisko.

WilkU - studiuję stomatologię i jestem ostatnim debilem. Można? Można .

1. Jestem. Lubię towarzystwo w rozsądnych dawkach, ale na dłuższą metę bardzo mnie nuży. Pewnie wiele osób na studiach myśli że jestem nieśmiała czy mam deprechę. A mi po prostu wystarczy, że spędzam z nimi czas na zajęciach, a po chcę mieć święty spokój sama ze sobą. Choć i tak nie do końca - Internety, którymi zapewniam sobie przede wszystkim szybką, łatwą rozrywkę. Kiedyś miałam silną fobię społeczną, ale dałam sobie kopa w 4 litery i mi przeszło. Jako dziecko byłam mocno samotna i nie przeszkadzało mi to. Zazwyczaj bawiłam się sama i wolałam to od zabawy z innymi. Teraz też często wolę pracować samodzielnie, choć w grupie też sobie radzę - chyba że to baby. Z nimi za cholerę pracować nie potrafię. 2. I to jak . Dlaczego miałoby mi nie być dobrze z moją naturą? Taka już jestem i tyle. Lubię w samotności godzinami gapić się w nocne niebo, akwarium czy na rośliny. Kocham tworzyć - pisać i rysować, a to też robota, którą robię sama. Granie? Samotna gra lepsza, choć zależy w co. Dobra partyjka w hirołsy jest dobra. Nawet jeśli współgracz lama i trzeba dawać fory. 3. Chyba Twilight. Ją też przyjaciółki na dłuższą metę męczą, co nie znaczy, że nie są istotne i ich nie lubi. Po prostu potrzebuje czasu dla siebie. No i cóż... Ja z wyboru i z natury też jestem samotniczką, a i tak życie wkopało mnie w bogate życie towarzyskie.

UWAGA! AUDYCJA ZAWIERA SPOILERY! Przewodnik Stada to kolejny fanfik, który chciałam przeczytać, ale bardzo mi się nie chciało ruszyć, więc tego nie robiłam. Jednak Fanfikowe Oskary ponownie zmusiły mnie do wzięcia się do roboty, tzn. lektury. Na wstępie powiem, że jak na debiut jest bardzo dobrze, choć ogółem to średniak i plota nie urywa. Po tym standardowym wstępie czas przejść do właściwej części (mojej ulubionej). Do wypruwania flaków . Zacznę może od tego co się najbardziej rzuca w oczy. Formatowanie i literówki. Spidi, zepsułeś! Ściana tekstu, brak półpauz (znaczy są, ale nie wszędzie gdzie powinny), liczne błędy... Wygląda to fatalnie. A to przecież pierwsza rzecz na jaką patrzy czytelnik! I może go mocno zniechęcić. Fabuła w Przewodniku Stada jest. Nie porywa, ale czyta się całkiem przyjemnie. Jeśli chciałeś stworzyć coś co nadawałoby się na odcinek, to udało Ci się. Niestety, nie jestem małą dziewczynką, więc mi to do gustu nie przypadło. Naiwne, brak jakiegokolwiek trzymania w napięciu. I za słabo rozwinięte. Opisy? Zdecydowanie za mało, a niektóre powalały brzmieniem. Moim "ulubionym" jest fragmencik o Anpie, który się kręcił się i rozdawał klapsy na prawo i lewo. To jest walka na śmierć i życia czy gra wstępna, do cholery?! Czym jest męska przyjaźń? I dlaczego niektóre fragmenty brzmią bardziej sugestywnie niż "Chutliwa Equestriańska Pokojówka". Do tego infantylne słownictwo typu "Lokarina łotrzyca". Jakoś nie potrafiłabym się bać tej demonicy. Za mało mroku. Bohaterowie? Kanoniczni wyszli średnio/dobrze i ciężko mi coś więcej na ten temat powiedzieć. Anp jest ok. Choć taki dobry, szlachetny, zakompleksiony... Zgadzam się ze zdaniem tego drugiego szakala. Czarne charaktery to słabizna. To ma być straszne, potężne, przebiegłe i złe do bólu? Dzieci w przedszkolu już się lepiej nadają do tej roli. To wygląda jak postacie komiczne z kreskówki dla dzieci. Tekst w pamięć nie zapada, niestety. Czytało się miło. I w zasadzie to już tyle.