Lucjan

Za chwilę będzie odpis

Zero najpierw zaśmiał się na słowa psychola a potem zamarł patrząc na to co zrobił żołnierzowi. - Teraz nie wiem czy atakować czy zapytać czy do nas dołączy bo taki psychol by się przydał. - powiedział dławiąc śmiech.

Koneko spojrzała na niego groźnie. - Czy uważasz mnie za kurtyzanę? - zapytała wściekła.

No tego się nie spodziewał. Rany na twarzy to był pikuś. Lecz płomienie zaczęły go potężnie ranić. Z jego gardła wydobył się ryk bólu. Złapał się za twarz i próbował zgasić pożar na twarzy. Przed wystrzałem Mephisto mógł zauważyć, że skóra na Lucjanie pęka. Jednak promienie poleciały w stronę mężczyzny i zakryły widok. Gdy już dym opadł Lucjan stał dalej, lecz coś się zmieniło. Skóra była czarna a jej płaty zaczęły opadać ukazując coś a właściwie kogoś nowego. Gdy już cała skóra opadła na miejscu stał dalej Lucjan ale inny. Miał długie, białe włosy, na lewym oku miał opaskę a prawe z czerwoną tęczówką patrzyło na Mephista. Miał na sobie czarny garnitur, na nogach lakierki a na dłoniach białe rękawiczki z pentagramami. - Żeby uwolnić moją prawdziwą formę musiałeś się bardzo postarać. - powiedział podnosząc prawą rękę w której zmaterializowała się czarna, większa od samego Lucjana kosa. - Pokonamy Cię. Ale przed tym pocierpisz. - powiedział i wycelował w niego palcem. Dokładnie na jego czubku zaczęła się materializować czarna kula. Po chwili wystrzelił ogromnym promieniem. W górę wybił się dym i popiół. - Ferrum Comprime. - powiedział i zamachnął się kasą. W stronę Mephista poleciało sześć mrocznych promieni w kształcie pół księżyca. Były one ustawione w sposób łączony jakby gwiazda i aby zadać większe obrażenia zaczęły się kręcić. Gdy dotarły do Mephista opadły na niego jak płaciła. - Amaterasu. - wyszeptał Lucjan i płomienie zaczęły pochłaniać obronę przyjaciela a następnie sam on zaczął płynąć. Po chwili płomienie zgasło. Spod opaski Lucjana popłynęła krew. Przyjął pozycję obronną czyli postawił przed sobą kosę i zaczął czekać na ruch Mephista.

Chciałeś coś powiedzieć prędzej? - zapytała idąc z przodu. Jej ogon kuszącą się poruszał. Jak nie tylko ogon. Widok pod ogonem też przyciągał wzrok.

Chodźmy. - powiedziała wstając. Złapała Vlana za rękę i ruszyła przodem. - Uroczo wyglądasz jak się wstydzisz. - poinformowała mężczyznę z uśmiechem.

Po jakich 15 minutach Koneko wstała i się przyciągnęła. - Dziękuję, że mnie przypilnowałeś. A tu masz nagrodę. - powiedziała i pocałowała go w policzek. Po chwili się odsunęła i uśmiechnęła się do niego uroczo.

Mo ok. Tym razem ci wierzę. - powiedziała kładąc się z powrotem i zamykając oczy. Nadal trzymała Vlana za rękę.

Jakoś średnio mi się chce w to wierzyć. - powiedziała lekko rozbawiona. Podniosła głowę do góry i dokładnie mu się przyjrzała. Tak samo teraz on mógł się przyjrzeć jej dekoltowi i to dokładnie bo jej koszula lekko zsunęła się z prawego ramienia i odkrywała coraz to więcej przed oczami Vlana.

Nic sobie nie przypominam. Ja tylko spałam. - powiedziała i uroczo przychyliła główkę. - A coś mówiłam? - zapytała patrząc mu w oczy.

Głupek. Jeśli próbujesz mnie w ten sposób przeprosić to ci nie idzie zbyt dobrze. - stwierdziła i podniosła się do siadu. - Dziękuję, że mnie tu przyniosłeś. - powiedziała i przytuliła wampira. - Miły jesteś. - stwierdziła i znowu się położyła. - Zostań tu ze mną. - poprosiła i przytuliła się do jego ręki.

Eliza tak? Bardzo mi miło cię poznać. - powiedziała nauczycielka. -Dobrze moi drodzy. Jak już nie macie pytań to zapraszam do sali na poczęstunek. - powiedziała z uśmiechem i ruszyła przodem. Dante wstał iw tym samym momencie na jego plecy wskoczyła Guri. - Po jedzenie mój jednorożcu! - zawołała ze śmiechem.

Dante nie zauważony wyszedł z sali w czasie zamieszania. Trochę mu przeszkodził jakiś facet z walizką ale to on był teraz podejrzanym a nie Ban więc mężczyźnie to wisiało. Po drodze uśmiechnął się. Łowy udane. Przycisnął przycisk i doczekał na windę. Gdy ta dotarła, wszedł do środka i zjechał na parter. Podszedł do jednego mundurowego. - Wszyscy na górę. Zastępca zaatakowany. Trzeba wszystkich przeszukać. Ja idę zadzwonić po pogotowie medyczne. Pomoc jest teraz naprawdę potrzebna. - powiedział doświadczonym głosem i wyszedł przed budynek, wyciągnął telefon i zadzwonił po pogotowie. Wiedział, że nie zdążą go uratować ale póki ochrona była na parterze, musiał zachować pozory ochrony. Odpalił przy okazji papierosa. Zadanie wykonane 10/10.

Dziewczyna nie miała temperatury. Była nieprzytomna. Po chwili otworzyła oczy i spojrzała na Vlana. - Co ja tu robię? - zapytała niepewnie.

Koneko przytuliła jego dłoń do swojej twarzy i uśmiechnęła się przez sen.

Dziewczyna przez sen złapała mężczyznę za rękę. - Nie zostawiaj mnie. - wyszeptała. Gdy jej się przyjrzał okazało się, że Koneko śpi. Dziwnie trochę.

Koneko się nie odezwała. Oddychała ale z koordynacją chwilowo było do niczego. Jedyne co zrobiła to oparła głowę o tors Vlana. Mężczyzna chyba powinien zanieść ją do jakiegoś łóżka czy coś.

Koneko uderzyła potylicą w ścianę gdy została odepchnięta poprzez falę dźwiękową i straciła przytomność. No cóż. Przypadki chodzą po kotach czy jakoś tak.

Dante Gdy cel podniósł rękę Dante udał, że włącza słuchawkę wsuniętą do ucha w tym samym momencie na nadgarstku otworzyła się mała dziurka która wystawiła igłę z trucizną. Stanął obok jakiegoś mężczyzny w czarnym płaszczu. Miał nadzieję, że ochrona skupi uwagę właśnie na nim. Dante wycelował dokładnie mechanicznym okiem, przesłał dane do nadgarstka. Igła ustawiła się dokładnie jak chciał mężczyzna i poleciała w krtań. W tym samym momencie sam Ban odwrócił się tak by nie zwrócić niczyich podejrzeń. Miał nadzieję, że trafił. Niby miał przygotowaną jeszcze jedną ale po co tracić czas na kolejne ustawienie i kolejny cichy strzał. Jeśli ta igła trafiła to za mniej więcej minutę cel powinien być martwy. I to nie przez same wbicie ale przez truciznę. Używał jej tylko przy specjalnej okazji. Kiedyś otrzymał ją od znajomego i wiedział, że nie da się nikogo odratować po zaaplikowaniu. Oby tak samo było teraz. Wciągnął powietrze nosem i wypuścił ustami. Spokojnie. Zawsze jest druga szansa. A jak nie to może po prostu strzelić z pistoletu i pobiegać po piętrach. No cóż. Najwyżej zginie. Ale opłacalnie co nie?

(możecie pisać w sesji z Dorwać Ruska xxD)

(potem reszta odpisze) Cała drużyna ruszyła do miasta. Co dziwne nic ich nie spotkało na dzień dobry. Zero rozejrzał się uliczkach. Nic w nich nie było. Westchnął cicho i w tym samym momencie usłyszał serię z karabinu maszynowego. Grupa pobiegła w tamtą stronę i zobaczyła dwóch bojówkarzy strzelających nie w zombie tylko w jakiegoś dziwnego stwora w masce gazowej z siekierą w ręce. Pokazał reszcie by się nie ruszali i czekali na rozwój wypadków. (teraz czekamy na odpis Mephista)

(( Dead pracuje więc możecie poczekać prawda? ))

Lucjan spokojnie pij wodę. Niby nic specjalnego ale po chwili zobaczył, że w jego stronę leci seria ataków. Ze zdziwienia wypluł cała wodę i w tej samej chwili wszystkie ataki w niego trafiły. Kij tam z cholernym bólem który poczuł w związku z trafieniami ataków Mephista. Bardziej chciało mu się śmiać bo latał między wybuchami jak szmata. Gdy już zmasowane bombardowanie ustało białowłosy był wbity w ścianę. - No nie źle. Na prawdę dobre to było. - powiedział. Nagle zbladł. Wyszedł ze ściany i pobiegł za filar. Po chwili można było usłyszeć jak żołądek mężczyzny opróżnia się górą. Po chwili stanął już normalnie na arenie ale nadal był blady. - Właśnie się dowiedziałem co jadłem na śniadanie. - powiedział ze słabym uśmiechem. - エンハンスメント- wyszeptał. Po chwili Mephisto mógł wyczuć jak siła Lucjana wzrasta. Po chwili była już w normie. - A teraz się zabawimy. - powiedział w stronę przyjaciela i wskazał palcem pod jego stopy. - Katsu. - powiedział udając, że strzela w jego stronę. Sekunda i podłoga pod Mephistem po prostu wybuchła. Wybuch był potężny bo ładunków w podłożu było od cholery. Połowa areny była była zakryta dymem. Lucjan machnął ręką a za nim pojawiła się ściana z mieczy i innych ostrzy. Po chwili wszystko poleciało w stronę chmury pyłu. Jedyna rzecz jaką ustawił w locie tych ostrzy, że wyczuwały jeśli Mephisto był pół metra od niego i miały go ranić. Żadnego wbijania. Łamać reguł nie miał zamiaru. Gdy ostrza już poleciały za nimi puścił coś podobnego do ptaków. Takie jakby trzy gołębie. Gdy znalazły się w dymie Lucjan tylko się uśmiechnął. - Katsu. - powiedział i kolejny wybuch i kolejny i kolejny. Po trzecim wybuchu nastąpiła cisza. Lucjan ustawił się w pozycji obronnej i zaczął czekać na ruch przyjaciela.

Koneko spojrzała na Spikea. - Nie wpierniczaj się. - warknęła i skoczyła w stronę człowieka - psa. Wzięła rozpęd i kopnęła go w brzuch z partyzanta. Następnie zrobiła piruet uderzając go z obrotu w pysk. Po chwili stanęła w pozycji obronnej.

Dante Mężczyzna rozejrzał się jeszcze raz po sali. Ok. Najlepiej będzie to zrobić jak najszybciej. pomyślał zapamiętując rozmieszczenie wszystkiego w sali. Następnie zaczął się przechadzać po sali. Coś mu nie dawało spokoju. Przechodząc obok jednego mężczyzny usłyszał kilka razy powtórzone i jakby podkreślone słowa ,,pewnego,, . Spojrzał na osobę i poznał mężczyznę z parteru. Czyżby ktoś tu miał podobne zamysły? zapytał się w myślach. Zamyślony na chwilę wyszedł zapalić. Gdy już wypalił papierosa wrócił do sali i sprawdził jak tam jego cel. Chciał już zacząć. Adrenalina już go biła w potylicę. Pragnął ucieczki, strzałów, zabójstwa. Uśmiechnął się i stwierdził, że zacznie akcję gdy pojawi się większa ilość gości. Im większy tłum tym lepiej.