Hoffman

Moi drodzy, nadeszła pora na zakończenie pojedynku! Pozostało nam jeszcze wyłonienie zwycięzcy! Moi drodzy, kto okazał się lepszy? Kogo zobaczymy w kolejnej rundzie? Czy będzie to Nimfadora Enigma, czy też Hoffner? Wybór należy do Was! Zapraszamy do głosowania i komentowania!

W porządku. Nadeszła pora na oficjalne zakończenie pojedynku. Ponieważ Monti uprzednio poddała walkę, do kolejnej rundy przechodzi nie kto inny jak Spacetime Dancer! Gratulujemy i czekamy na rozpoczęcie kolejnego rozdania, w którym to Dancer zaprezentuje w pełni swe zdolności!

Nadszedł czas na zakończenie pojedynku! Drodzy Państwo, kto wykazał się większą potęgą? Kto zasłużył sobie na awans do kolejnej rundy? Kto popisał się ciekawszymi zaklęciami? Czy był to Serox Vonxatian, czy też może Magnus? Zapraszamy do głosowania i komentowania!

Cóż... Nie pozostaje mi nic innego jak zakończyć pojedynek. Powołam się na pewien kluczowy punkt w nowym regulaminie: Ponieważ minimalna ilość postów nie została osiągnięta, zaś swe ostatnie słowo miał w tym pojedynku Zegarmistrz, to właśnie on zostaje zwycięzcą pojedynku! Jak ma to miejsce zazwyczaj, gratulujemy zwycięstwa, nieustępliwości i liczymy na więcej, przy okazji kolejnej rundy!

Najwyższy czas na nowy magiczny pojedynek. Ta arena różniła się od innych tym, że usiłowała pogodzić magię z alchemią, technikę z naturą. Wydrążona w skale, zachowywała kształt zadany przez architektów, lecz nie przeszkadzała porostom i kryształom porastać swych ścian. Nie wadziła również podziemnemu potokowi. Magia zabezpieczała strop i utrzymywała cały obiekt w należytym stanie, zaś tradycyjna alchemia naginała nieco przepływające tu i ówdzie strumienie energii, by nie zakłócić inkantacji uczestników. Dzięki wspomnianym strumieniom, jarzącym się w różnorakich barwach, jest tutaj całkiem jasno. Kolory przechodzą całkiem płynnie, toteż na pewno nie będzie Was to kłuć w oczy. Warto dodać, że poszczególne barwy bardzo ładnie odbijają się w wodzie, nadając arenie nutki tajemniczości, połączoną z delikatnym mrokiem. Mamy nadzieję, że zadziała to na Was inspirująco. Ten pojedynek będzie ograniczony tylko i wyłącznie wolą uczestników! Zakończy się dopiero w wtedy, kiedy ustalą, że ma się zakończyć. Tak więc, w trakcie niniejszego starcia, może się zdarzyć absolutnie wszystko. Jesteście gotowi? Niech rozpocznie się pojedynek!

Czy jesteście gotowi na kolejne starcie? Tym razem znajdujemy się na arenie w kształcie ośmiokąta foremnego. Sklepienie podtrzymywane jest przez zdobione złotem filary, przychodzących na myśl styl koryncki. Patrząc z perspektywy głównego korytarza, gęste ułożenie masywnych filarów przypominało klatkę. W sumie… Wszystkie te „eteryczne malowidła”, przemykające przez centrum obiektu, który to był niczym więcej jak zastygłym w czasie berłem legendarnego maga (zapomniałem imienia, wybaczcie). Ale na razie będą musiały się uspokoić i powrócić do wnętrza ziemi. Przekraczacie próg areny, a magiczne istoty, utrwalone na wieczność w formach „żywych” rysunków, zmieniają się w pył. Jeszcze przez jakiś czas dryfują w powietrzu, po czym wracają do swych więzień. Zamocowany na szczycie berła kryształ pokrywa się oślepiająca łuną, rozpalając filary. Już czas… Zgodnie z umową uczestników, ograniczeniem pojedynku będzie limit dziewięciu postów na głowę. Wszystko jasne? Na co zatem czekamy? Czas rozpocząć pojedynek!

Ależ tu gorąco… Co z klimatyzacją? Na całe szczęście, w tej krainie nie brakuje nieczynnych wulkanów, które można przerobić na arenę. Trochę magii i już mamy stworzone pozory, iż lawa żywo bulgocze, zaś piekielny żar co jakiś czas sam z siebie wyrzuca ku górze masy popiołu i siarki. O zaciemniającym obraz, gryzącym nozdrza dynie nie trzeba wspominać. Tym razem, arena składa się z jednolitej, grubej płyty skalnej, pływającej z mozołem w lawie. Nic nie poradziliśmy na inne skały, toteż od czasu do czasu odbija się ona o nie, ale spokojna głowa. Dla tak wytrawnych wojowników jak Wy, wstrząsy będą ledwie odczuwalne. Dzięki magii iluzji stworzyliśmy z czarnych kłębowisk smoczych strażników, którzy w razie czego będą Was ubezpieczać, ale tylko przed lawą i gorącem, nie przed Waszymi zaklęciami! Inaczej, pojedynek byłby pozbawiony sensu. Co oczywiście nie znaczy, że macie się zabijać. Po prostu, spróbujcie swa mocą przeważyć szalę zwycięstwa na swoją stronę. A zatem, uczestnicy umówili się na limit postów, lecz niestandardowy, a wynoszący piętnaście postów! Z całą pewnością są silni, zwarci, gotowi. Na co zatem czekamy? Niech rozpocznie się pojedynek!

To powinno być interesujące… Niewielki kasztel, zdobiony licznymi posągami gargulców i golemów (głównie podtrzymujących szczyt budynku), lewitował ponad chmurami, wciąż stojąc na oderwanym od ziemi kawałku. Gdyby nie zaklęte, grube łańcuchy, być może odpłynąłby ku kosmicznej pustce. W każdym razie, wewnątrz wszystko wyglądało inaczej. Na każdym kroku przepych, gustowne wykończenia, znakomite dzieła sztuki, a nawet zapomniane przez czas i napisane w nieznanym dziś języku księgi. Nie brakowało ogromnej jadalni, Sali audytoryjnej, zbrojowni oraz laboratorium. Ale to na szczycie kasztelu znajdowała się interesująca nas arena. Za sprawą grubej pierzyny z chmur, ziemia nie była stąd widoczna. W ogóle, trudno było określić na jakiej wysokości się znajdowaliśmy. Choć w teorii łańcuch miał utrzymywać kasztel w jednym miejscu, porywiste wichry i kaprysy pogody często nim kołysały, zupełnie, jakby natura samodzielnie chciała go stąd „wyrwać”. Tak czy inaczej, arenę ograniczała skalna balustrada, w czterech miejscach przerwana przez niewielką wieżyczkę. Podłoże wyłożone było pięciokątnymi płytami. Spirala ulatujących ku górze gargulców (co to za problem na chwilę ożywić posąg?) to znak, że pojedynek właśnie się rozpoczął. Moi drodzy, powitajmy na arenie Lucjana i Zegarmistrza! Właśnie teraz rozpoczął się pojedynek, którym to jedynym ograniczeniem jest nie limit postów, nie limit czasowy, lecz wola uczestników! Wszystko może się zdarzyć! Gotowi? Zatem, do dzieła!

Z powrotem na Wężowej Arenie. Niezliczone, drobniusieńkie szlachetne kamienie i minerały pokrywały całą powierzchnię gigantycznego posągu, okalającego całą, pokaźnych rozmiarów arenę. Gad zwinął się trzy razy, tworząc kilkumetrową ścianę. W połowie trzeciego okrążenia uniósł głowę i wyciągnął ją na sam środek, szeroko otwierając paszczę. Wewnątrz niej znajdowała się służąca za magiczny lampion kula. Bijąca od niej iluminacja pięknie odbijała się na powierzchni posągu, nadając połysk także pokrywającym podłoże runom. Powiem szczerze, że nie do dzisiaj nie wiem za jaką sprawą odbierały światło. Pewno jakiś specjalny składnik, albo magia. Widzicie wypełniającą przerwy między minerałami czerwień? Już za chwilę utworzy ona „siatkę” magicznego światła, która ostatecznie rozpali oczy skalnego gada. To będzie znak rozpoczęcia magicznego starcia. W tym pojedynku zmierzą się Emily Vans oraz S3lUn4! Jak zostało to ustalone, pojedynek potrwa dwa tygodnie! Powiedzmy, do 7.05., do godziny 0:00 Jesteście gotowe? Zatem, niech rozpocznie się pojedynek!

W związku z przedłużającym się brakiem aktywności, jestem zmuszony zakończyć pojedynek. Jednakże, postów mamy całkiem sporo, toteż nic nie stoi na przeszkodzie, by zwrócić się ku publice. Moi drodzy, kto popisał się większą mocą? Kto okazał się silniejszy? Czy był to SolarIsEpic? A może Jaenr Linnre? Zapraszamy do głosowania i komentowania!

Cóż... W związku z przedłużającym się brakiem aktywności w niniejszym pojedynku, jestem zmuszony go zakończyć i odesłać do archiwum. Niemniej, wypadałoby wspomnieć kto wyszedł z niego zwycięsko. Postów brakuje, toteż wygrywa ten, do kogo należało ostatnie słowo. Nie ma zatem żadnych wątpliwości, iż starcie wygrywa Masturbian! OK, skoro mamy za sobą formalności, przejdźmy do mozolnego zamykania zakurzonej bramy...

W związku z przedłużającym się zastojem w pojedynku, ogólnym brakiem aktywności, jestem zmuszony go (wreszcie) zakończyć. Ponieważ ostatnie słowo należało do Cameda, to on zostaje zwycięzcą. Niebawem pojedynek wyląduje w archiwum.

W porządku. W związku z powyższym, zwycięzcą zostaje Sajback Gray! Mamy nadzieję jednak, że nie było to jego ostatnie starcie pośród tych sal i już niedługo powróci, by rzucić wyzwanie innemu magowi! Powodzenia!

W porządku. Ogółem, szkoda, że obyło się bez ciągu dalszego, należytego zwieńczenia i prawdziwej wrzawy podczas wyłaniania zwycięzcy, jednakże nie mogę się kłócić z wolą uczestnika. Ponieważ Ohmowe Ciastko poddał pojedynek, nie pozostaje mi nic innego jak ogłosić, iż to Sakitta ostatecznie tryumfuje, w tym jakże obszernym, długim, epokowym wręcz pojedynku! Gratulujemy! Żywimy jednocześnie nadzieję, że nie był to ostatni pojedynek i już niebawem znów pojawisz się pośród sal magicznych zmagań, jako postrach dla szukających przygód śmiałków...

Prace nad tą areną trwały długo. Inżynierowie musieli pokonać ograniczenia i nagiąć właściwości szkła, diamentu i magii, aby stworzyć tę monumentalną konstrukcję, cieszącą oczy tak widzów, jak i pojedynkowiczów. Właśnie zagrzmiały trąby obwieszczające rozpoczęcie kolejnego starcia. Przeciwnicy zaczęli wychodzić z poczekalni na arenę. Długi korytarz, oświetlony niebieskimi runami, dającymi przyjemne światło, prowadził każdego z nich na miejsce starcia. Przed samym wejściem na arenę napotykało się ogromne wrota. Całe zrobione z przezroczystego materiału, który jednak tak zaginał światło, że zasłaniało ono drugą stronę drzwi. Skrzydła wrót były rzeźbione w duże łabędzie, zrywające się do lotu. Na ich piórach grała tęcza rozszczepionego światła. Pod nimi wyryto napis „Powodzenia magu, niech twe czary będą potężne, spokój niezmącony, przyjemność jak największa, a uciecha widzów przeogromna.” Każda litera była oddzielnym dziełem sztuki, gdyż ozdobiona została płaskorzeźbami łabędzi, które wpisywały się w jej kształt. Wysokie i strzeliste, zakończone ostrymi łukami wrota zaczęły się powoli otwierać. Oczom magów ukazywała się ogromna arena. Z jej dołu wyrastało, aż pod niebo, pięć ogromnych wież. Cztery, o wysokości 400m, zostały usytuowane na rogach kwadratu o boku tej samej długości, a piąta, największa, licząca ok 600m wysokości, w środku. Każda budziła podziw. Ściany wzniesiono z czystego, przezroczystego szkła. Oczy magów widziały, przez mury wież, środkową, diamentową kolumnę nośną i kręte schody, z tego samego materiału, wokół niej, prowadzące na sam szczyt. Z wierzchu wystawały z walca budowli szklane skrzydła łabędzi, otaczając cienkie szczeliny okienne. W każdej z nich został wstawiony witraż, przedstawiający kolejno wszystkie rodzaje magii, czasami runy, a nawet wielkie postacie, bądź ich cytaty. Dominował styl gotykucowy, choć bogactwo ozdobnych ptaków nadawała swoisty, barokokucowy charakter. Każda wieża kończyła się strzelistym, stożkowym dachem, na którego szczycie rozpościerał skrzydła łabędź. Cztery na bocznych budowlach, patrzyły na największego, zrywającego się do lotu na centralnej baszcie. Ten spoglądał w górę, a jego skrzydła miały rozpiętość około 100m. Każdy ptak został wyrzeźbiony w diamencie, przez co światło wchodziło i odbijało się od jego ścian, załamując się. Pomiędzy wieżami przewieszone były wiszące mosty. Niektóre ze szkła inne z twardszych, przezroczystych materiałów. Ich szerokość nie przekraczała 3 m, a środkiem podłogi ciągnęła się falująca, niebieska linia, dodająca lekkości konstrukcji. Co więcej poza licznymi pomostami przestrzeń pomiędzy pięcioma wieżami wypełniały latające szklane łabędzie. Każdy ptak zachowywał się jak normalne zwierzę i krążył po synchronicznej orbicie wokół centrum areny. Dawało to przepiękny efekt świetlny, a także wizualny. Sama dolna powierzchnia areny była pokryta przez stojącą taflę wody, tak krystalicznie czystej, że zadawała się być lustrem. Co chwila jednak w różnych miejscach woda zapadała się na chwilę w lejek, z którego tryskał płomień. Ogień ustawiał się w sylwetkę łabędzia, którego szczyty rozgrzanych skrzydeł sięgały 50m wysokości. Widzowie nie zostali zaniedbani. Aby arena cieszyła ich oczy, umieszczono ich na szerokich trybunach, ustawionych na wielkiej diamentowej podstawie. Miała ona wygląd obciętej u dołu bryły obrotowej, w kształcie litery V, tak, że w jej środku znajdowała się arena. Same szczyty trybun wznosiły się na 500m, a oddalone były od środka areny na 700m. Dzięki powszechnej przezroczystości każdy ruch był doskonale widoczny i żadna forma architektoniczna nie uchodziła uwagi bystrym oczom widzów. Na takiej arenie przyszło się dzisiaj zmierzyć Monti i Spacetime Dancerowi. Właśnie zagrzmiała trzecia trąba, obwieszczająca rozpoczęcie starcia. Na ten sygnał publika skandująca imiona magów umilkła i prawie na bezdechu przyglądała się swym faworytom. Dwie postacie potężnych czarodziei stały na przeciwległych rogach wielkiego kwadratu, patrząc na arenę z balkonu startowego na czwartym piętrze ich wierzy. Życzymy powodzenia, udanego pojedynku, walki fair, świetnych pomysłów i genialnych odpisów. ~ By Kapi

Uwaga, ślisko! Arena, na której już za moment stoczycie pojedynek, jest w prawie trzech czwartych wykonana z lodu. Gruba warstwa wiecznej zmarzliny okrywa skalną płytę, natomiast ściany i podtrzymujące sklepienie filary pokrywały lodowe żyły, wewnątrz których wciąż płynęła woda. A brała się ona z bogatego w minerały stawu, umieszonego tuż nad Wami. Z zewnątrz, arenę okalały kryształowe stalagmity, pięknie mieniące się w świetle słońca. Z kryształu wykonana została również kopuła, wieńcząca całą budowlę i osłaniająca staw. Zastanawiacie się skąd staw w takim miejscu? Cóż, przez długi czas to pokryte śniegiem i skute lodem pustkowie uważane było za „ziemię niczyją”. Panujące tu warunki nie są sprzyjające, lecz w jakiś sposób wspomniany staw nie zamarzał, zaś śnieg jakby nie chciał go tknąć. Nawet śnieżyce go omijały. Mniej więcej wtedy, kiedy zdecydowano się na sprawdzenie tego obiektu, jakby spod ziemi wyrósł mag, który był odpowiedzialny za powstanie tego dziwnego stawu. Powiedział, że był to swego rodzaju eksperyment, w ramach zaliczenia przedmiotu, kiedy jeszcze był studentem. Ponieważ bronił swego dzieła wszystkimi kończynami, doszliśmy do porozumienia, iż staw pozostanie częścią areny. No i mamy to, co mamy. A tak w ogóle, ów mag okazał się diukiem tych ziem, a znany był z tego, że bardzo lubił o nich zapominać. Dzięki właściwemu zaklęciu, na arenie panuje komfort cieplny, choć jeżeli sobie tego zażyczycie, możecie wpuścić do środka nieco chłodu, z zewnątrz. Pamiętajcie o właściwościach kryształu! Niech nie zdziwi Was zdolność do przetwarzania i odbijania promieni! Czas na kolejny pojedynek! Tym razem, naprzeciw siebie stanęli Magnus oraz Serox Vonxatian! Nie wiem jak Wy, ale ja już nie mogę się doczekać! Nie ma co przedłużać! Czas na rozpoczęcie pojedynku!

Nigdy nie przypuszczałem, że przyjdzie mi stąpać po arenie odkrytej… W ten sposób. Pozwólcie, że co nieco objaśnię. Kiedy słyszy się o wykopaliskach, pierwszym co nasuwa się na myśl, przynajmniej mnie, są skamieliny, pojedyncze kości, pozostałości po dawnych cywilizacjach, ruiny. No i przede wszystkim – mnóstwo kopania, odkrywania, sprawdzania. Spodziewałem się, że ekipa archeologów i badaczy wróci z niczym, albo z kilkoma kamyczkami. Nigdy by mi do głowy nie przyszło, że odkryją pogrzebaną wiele wieków temu arenę. Co więcej, stało się to z czystego przypadku. Ot, jeden z badaczy udał się do rzeki, z zamiarem pozyskania wody. Według jego wersji, „coś” go tknęło i tego dnia, zamiast po prostu napełnić manierki, gapił się w dno, aż dostrzegł rączkę od jakiejś starej, kamiennej płyty. Tunel okazał się łączyć rzekę z podziemnym potokiem, wpadającym do jaskini. Ona z kolei, kończyła się wyjściem na ukrytą dolinę, okrytą od góry gęstymi pnączami, co czyniło ją niewidoczną. Jak się okazało, znana i zaznaczona na mapach od wielu lat przepaść, to było drugie „wejście” do tego miejsca. Bezdenna otchłań jednak posiadała swój koniec. Sama arena została w całości zbudowana z kości jakichś nieznanych nauce zwierząt, gliny, kamieni, była również na wpół pożarta przez naturę. Zdaje się, że ktokolwiek ją wzniósł, starał się stworzyć bryłę przestrzenną, pięciokątną. W trakcie badania areny, odnaleziono sporych rozmiarów płaskorzeźbę, zdobiącą centrum areny. Wyglądała jak jakaś spirala, gdzieniegdzie przeplatana elipsami. Odkryto również znicze, które oświetlały to miejsce. Jak nietrudno się domyślić, nie minęło wiele czasu, zanim dopuszczono prehistoryczną arenę do użytku, zaś z podziemnego spływu uczyniono atrakcję turystyczną. Zbudowana tama umożliwiła dalszy bieg rzeki, jak również sam spływ. Prace renowacyjne i garść specjalnych zaklęć wzmocniły arenę, toteż pojedynek na pewno nie spowoduje większych zniszczeń. Akurat mamy przerwę w wycieczkach, toteż nikt nie będzie w Wam przeszkadzać. Publiczność będzie oglądać pojedynek zza magicznych bramek czasoprzestrzennych, wychodzących na arenę. Drodzy Państwo, czas na kolejne starcie! A kogo w nim zobaczymy? Zegarmistrza i Adviliona! Zapowiada się naprawdę porywające starcie! Który z nich przejdzie dalej? Kto wryje się w Waszą pamięć głębiej? Już czas! Niech rozpocznie się pojedynek!

Drodzy państwo, nadszedł czas na poznanie zwycięzcy pojedynku! Kogo ujrzymy w kolejnej rundzie? Kto będzie walczyć i torować sobie drogę ku półfinałowi? Odpowiedzi na te pytania przyjdzie nam poznać... Teraz. Hoffner - 3 Magus - 1 A zatem, z powodu dosyć niewielkiej, acz godnej odnotowania przewagi, starcie to wygrywa... Hoffner Doskonale! Liczymy na następne imponujące zaklęcia i pokazy determinacji w nadchodzącej rundzie! Bez wątpienia, ten pojedynek był jednym z najdłuższych i najbardziej klimatycznych! Oby w przyszłości dane nam było skosztować tego jeszcze raz, być może w jeszcze większych ilościach!

Moi drodzy, to już czas na wyłonienie zwycięzcy pojedynku i poznanie śmiałka, którego to zobaczymy podczas trzeciej rundy! Jesteście gotowi? Oto wyniki... Dayan - 4 Monti - 7 A zatem, droga publiczności, starcie zwycięża... Monti ...przewagą trzech punktów! Prosimy o owacje na stojąco! Oby drogocennej energii nie zabrakło w trakcie rundy trzeciej i oby kolejne starcia okazały się nie mniej emocjonujące! A czy Monti zdoła dotrzeć jeszcze dalej? Już wkrótce przyjdzie nam poznać odpowiedź na to pytanie...

Zegar tyka, toteż nie pozostało nam nic innego jak ogłoszenie zwycięzcy pojedynku! Któż to będzie? Dowiemy się już za chwilkę... Spacetime Dancer - 3 Sardo Limbion - 2 A zatem, drogą niewielkiej przewagi, do rundy trzeciej przechodzi nikt inny, jak Spacetime Dancer, walczący w imię Cienia! Serdeczne gratulacje! Liczymy, że w trakcie rundy trzeciej nie zabraknie mocy na kolejne czary! Do zobaczenia!

Drodzy Państwo, czas na wyłonienie zwycięzcy pojedynku! Kogo zobaczymy w rundzie trzeciej? Kto popisał się większą mocą? Kto pochwalił się lepszymi czarami? Uwaga, uwaga... Zmara - 2 Serox Vonxatian - 10 Przewagą aż ośmiu głosów, starcie wygrywa... Serox Vonxatian Gratulujemy! Życzymy niespożytej energii, chęci oraz opatrzności ślepego losu, w trakcie kolejnego pojedynku! Czy będzie on łatwy, a może okaże się twardym orzechem do zgryzienia? Przekonamy się już wkrótce...

Czas na definitywne zakończenie starcia! Drodzy Państwo, kto okazał się lepszy i kogo zobaczymy w nadchodzącej wielkimi krokami rundzie trzeciej? Przekonajmy się! Advilion - 7 Alder - 0 Cóż za przytłaczająca przewaga! Moi mili, nie ulega wątpliwości, iż pojedynek ten wygrywa... Advilion ...co w oczywistej konsekwencji oznacza, iż to właśnie on przechodzi on dalej, do rundy trzeciej! Gratulujemy! Ciekawe na kogo Advilion natrafi w swym kolejnym starciu... Czy wystarczy mu mocy? Czy znów uda mu się odnieść spektakularne zwycięstwo? A może przewaga będzie tylko minimalna? Tylko czas to wie...

Cóż to była za walka! Po jednej stronie zdeterminowana, szczycąca się nadzwyczaj ujmującym stylem i kreatywnością Seluna, po drugiej zaś, zaprawiony w bojach, gotów na wszystko i żądny zwycięstwa bardziej niż kiedykolwiek Zegarmistrz! Istotnie, wybór był trudny, lecz na zasady nie ma rady - zwycięzca może być tylko jeden! Sprawdźmy zatem, jak rozłożyły się głosy... Seluna - 5 Zegarmistrz - 7 A zatem, przewagą dwóch głosów, zwycięzcą pojedynku zostaje... Zegarmistrz Gratulujemy! Niebawem zobaczymy nowe zmagania, w nadchodzącej rundzie trzeciej! Wyrazy uznania należą się również rywalce, za poświęcony czas oraz determinację! Czy w rundzie trzeciej los okaże się dla Zegarmistrza równie łaskawy? Tylko przyszłość zna odpowiedź...

BUM! Powracam z kolejnymi łzami Feniksa i kolejną częścią serii! Jak widać, pierwotny zamiar, by był to tylko i wyłącznie jeden, krótki wybryk, nie przeszkodził w powstaniu części drugiej. Skoro tak, toteż względnie zamknięte (a tak naprawdę otwarte na oścież ;P) zakończenie "dwójki" nie przeszkodziło w powstaniu "trójki", zwłaszcza, że temat konkursu okazał się więcej, niż bardzo ciekawy No a poza tym... Ponieważ potraktowałem owe pozwolenie na serio, wziąłem tego więcej, a zatem cokolwiek, co wydarzyło się w najnowszym opowiadaniu nie odstaje aż tak od absurdów zaserwowanych wcześniej... Poza tym, że część trzecia zdaje się być najbardziej przechylona w stronę polityki i science-fiction. Niemniej, zachęcam do lektury. Tak jak miało to miejsce poprzednim razem, opowiadanie wyszło dużo dłuższe. Zwolennicy fanfikowych behemotów na pewno nie będą zawiedzeni Z tejże okazji, zaktualizowałem nawet okładkę serii, jak również listę nawiązań. Enjoy! (or not... ;P)

No cóż, po raz kolejny Nimfadora Enigma nie napotkała oponenta, choć wszystko zdawało się być dogadane i ustalone. Nie wiem jak to się dzieje. Zdaje się, że olbrzymia energia, która bije z serca tej pani, z miejsca odbiera chęci potencjalnym przeciwnikom... Tak czy inaczej, zostań z nami! W końcu znajdzie się ktoś, kto odważy się stanąć w szranki i nie zawaha się przed rzuceniem kolejnego, przeraźliwie silnego zaklęcia! Wygrywasz tę rundę i przechodzisz dalej! Liczymy na Twą wytrwałość i przeogromne zapasy energii, które musiałaś zachować, z racji absencji Twych oponentów...