zabawa [Zabawa] [Opis] Opisz zaklęcie!

[Ohmowe Ciastko]

To zaklęcie pozwala zmienić się magowi w "bezpostaciową" formę mgły. Jest ona całkowicie kontrolowana przez maga, może być odłączona od głównej chmury i sterowana oddzielnie. Dzięki temu można widzieć więcej i słyszeć więcej, bo z kilku miejsc jednocześnie. Można dostać się także do przeróżnych zamkniętych pomieszczeń, tylko żeby była jakaś szczelina pomiędzy drzwiami a podłogą. Wadą jest to, że nikt nie jest przyzwyczajony do mgły o postaci kucyka, a pod tą postacią nie można mówić ani czarować. Mag może myślą powrócić do swojej poprzedniej formy, lecz jeśli jest pod postacią mgły za długo to może stracić wolę na powrót. Dzieje się to przez powolną utratę świadomości, której jako mgła nie można odzyskać. Nie istnieje żadna miara czasu, jaki można być w zmienionej postaci, lecz uznaje się, że należy wracać do swojej formy w momencie poczucia bólu z tyłu głowy(niezależna ankieta u jednorożców wskazuje na bezpieczny okres 5 minut). Po upływie kilkunastu minut, do godziny, powinno się polepszyć.

UWAGA: Powracać do formy tylko po zebraniu całej mgły w jednym miejscu. Zaobserwowano wypadki śmiertelne i trwałego kalectwa po złamaniu tej uwagi.

[Waleczny Browar]

Vultus Nebula (postać mgły) - jest to czar zaliczany do czarów kamuflujących. polega on na zmienieniu swojego ciała w postać zbliżoną do postaci ducha. Różnica polega na tym że w przeciwieństwie do ducha osoba będąca pod wpływem czaru nie może przenikać przez ściany albowiem potrzebuje jakiego kolwiek otworu żeby się przecisnąć, jest to jednak bardzo trudne a im mniejszy otwór tym trudniej jest się przez niego przecisnąć. zaklęcie to zaliczane jest do czarów 3 stopnie. nazywane jest ono postacią mgły ponieważ podczas przemiany woda w promieniu ok 2 m. od maga wyparowuje i powstaje w okuł użytkownika mgła do tego mag staje się pół przeźroczysty i może zmienić swój kształt.

(a oto zrobiona na szybko grafika dająca jaki takie pojęcie)

[derpy1782]

Corpus Caligo (ciało-mgła)- Zaklęcie pochodzi najprawdopodobniej z ery chaosu, za czasów panowania Discorda. Żadne ze starych ksiąg nie podają kto dokładnie wymyślił to zaklęcie, ale według niektórych powstało ono całkiem przypadkowo. Otóż pewnego dnia pewien młody jednorożec przechadzając się po lesie Everfree (który był wtedy o wiele wiele większy niż las który znamy dziś) napotkał na watahę drzewnych wilków. Elior (bo tak nazywał się jednorożec) nigdy wcześniej nie spotkał ani nie słyszał o takich stworzeniach, więc nie wiedząc co mu grozi postanowił nawiązać kontakt ze zwierzętami. Niestety już po chwili okazało się, że wilki nie są chętne do rozmowy, na domiar złego postanowiły zapolować na kucyka. Po paru godzinach jednorożec był już tak zmęczony, że stworzenia zdołały go zapędzić w pułapkę. Gdy Elior myślał że już wszystko stracone przypomniał sobie zaklęcie, które pokonuje wilki- niestety nigdy wcześniej go nie używał, jednak postanowił zaryzykować. Po rzuceniu czaru kucyka oślepił jasny błysk. Gdy odzyskał przytomność okazało się, że zamienił się w mgłę i spogląda teraz na las Everfree z lotu ptaka. Jego dalsze losy nie są znane, niektórzy uważają, że już nigdy nie powrócił do swojej kucykowej formy, inni zaś że po powrocie do domu jego mentor pomógł mu z jego problemem.

Treść zaklęcia zna bardzo mało jednorożców, jeszcze mniej potrafi z niego korzystać. Jednak jeden kucyk nauczył się profesjonalnie korzystać z zaklęcia. Tym kimś była Nightmare Moon. Mało tego, że umiała przybrać postać granatowej, połyskującej mgły, to jeszcze potrafiła zmaterializować się z powrotem w postaci rzeczy martwej np. kolca (czego możemy doświadczyć w drugim odcinku pierwszego sezonu). Mogła też w pewnym sensie wpływać na otoczenie np. tworząc realistyczne iluzje.

Na dziś nie jest znany żaden kucyk, który potrafiłby tak dobrze posługiwać się tym zaklęciem, lecz dla bezpieczeństwa czar został wpisany do "Księgi Zaklęć Zakazanych"

[Twilight_Sparkle]

Witaj Twilight

moim zdaniem tego zaklęcia prawdopodobnie używał król Sombra.

Aby zacząć trzeba wymówić te słowa: "mugułus kucykus".

Wtedy weż przed siebie duże lusterko i zobacz co się dzieje.

Jeśli będziesz mieć nad głową czarną chmurkę to znaczy,

że nie udało się wykonać dobrze zaklęcia. Żeby ta chmurka zniknęła

trzeba wymówić to zaklęcie: "znikus czarus humanus".

No, ale jak ci się uda to wokół zaczną latać kropelki i będzie

się robić chłodno. Po minutce ciało zacznie znikać, a wokoło

będzie pojawiać się mgła i widoczna będzie tylko głowa.

Gdy nabierzesz doświadczenia będziesz mogła w myśli

wypowiedzieć zaklęcie i już wszystko powinno być w porządku.

Jeżeli nie będzie to musisz znowu wymówić zaklęcie: "znikus czarus kucykus"

i spróbować jeszcze raz.

[matrix8973]

Zaklęcie pozwala na zamianę dowolnego ciała stałego mniejszego

niż osoba rzucająca czar w mgłę. Ale nie taką zwyczajną mgłę.

Wydziela ona zapach przedmiotu na który został rzucony czar,

a jeżeli przedmiot nie miał zapachu, mgła będzie pachnieć

jak perfumy których używa Chuck Norris (to znaczy perfumy

które używają Chucka). Mgłę można kontrolować.

Żeby zamienić mgłę z powrotem w ciało stałe wystarczy ją powąchać.

[Księżyc]

Zamiana Ciała w Mgłę

 

Jest to zaklęcie szkoły piromancji, klasy piątej, dziewiątego stopnia. Jest wiele przypuszczeń co do pochodzenia tego zaklęcia: od przypadkowych eksperymentów po wkład samego władcy chaosu Discorda, do dzisiaj na wszystkich uniwersytetach najwięcej uczonych jest za tezą na temat iż zaklęcie to stworzył największy dotychczasowy mag ognia w znanej historii Equestrii "Mephisto".

 

Jest to jedno z najbardziej niszczycielskich i budzących respekt zaklęć tej szkoły, zaklęcie to wymaga niemałego kunsztu ze strony rzucającego, gdyż musi on w sposób niezwykle ostrożny i precyzyjny zgromadzić olbrzymie rezerwy energii by utworzyć (np.) kulę czystej plazmy i utrzymać ją w ryzach do momentu wyrzutu nie pozwalając jej przy tym zniszczyć niczego innego niż obrany/obrane cel/cele.

 

Zaklęcie to jest bardzo spektakularne, obiekty takie jak zabudowa miejska czy nawet fortyfikacje, bez oporu dosłownie się rozpadają w oczach, natomiast cele żywe po celnym trafieniu zostają w momencie bezpośredniego zderzenia z plazmą lub w jej sąsiedztwie w odległości ok. 60m (w zależności od natężenia plazmy) zmieniają się w tytułową mgłę, zwyczajnie wyparowują bez śladu z głośnym hukiem.

 

Zaklęcie to budziło taki popłoch, że wystarczyło jedno celne trafienie w szeregi by cała armia rozpierzchła się we wszystkie strony w przerażeniu. Wśród samych magów ognia, zaklęcie to zyskało złą sławę, ze względu na katastrofalne skutki użycia go przez niedoświadczonych adeptów, gdy wskutek nieumiejętnego nagromadzenia energii plazma, zaczynała wydostawać się z pod kontroli adepta bądź maga niestabilna kula eksplodując, nieważne z czyjej ręki stworzona mogła osiągnąć nawet 10-krotnie większą siłę zmiatając budynek w którym przebywał nieszczęsny czarodziej lub nawet całe miasto.

 

Nie podlega więc dyskusji to że zaklęcie to dostało się do księgi zaklęć zakazanych a inkantacja jest pilnie strzeżona w sekretnym miejscu w Equestrii...

[derpy1782]

Ponieważ temat stoi proponowałbym podanie nowego zaklęcia.   
Co wy na to? 

[Gość]

Dobrze, tak oto po pewnym czasie wybrany został najlepszy opis. Autorem jego jest użytkownik Waleczny Browar. Księga Zaklęć zostanie zaktualizowana w miarę możliwości.

 

Następne zaklęcie, które przyjdzie Wam opisywać, nosi nazwę.. Exspectata. Tak więc, chwycie za narzędzia pisarskie/klawiaturę, czy coś tam innego, co macie pod ręką w zależności od czasu miejsca i akcji

 

Czekamy na nowe opisy.

 

 

[kosiara120]

Exspectata-Zaklęcie niewymagające zbyt dużej mocy magicznej. Możliwość wykonania czaru jest tylko na wiosnę. Zaklęcie powoduje natychmiastowy wzrost roślin i rozkwit kwiatów.Czar utrzymuje się do połowy jesieni wyjątkiem są trawniki w Canterlocie. Skutki uboczne przy zbyt małej koncentracji:

-Mutacja roślin i kwiatów.

-Możliwość zazielenienia grzywy i ogona.

UWAGA! Zaklęcie nieodpowiednie dla źrebaków poniżej 3 roku życia! 

[Lorak]

EXSPECTATA

 

Grupa zaklęć: zaklęcia czasowe

 

Poziom nauczania: zarzucono naukę tego czaru, wcześniej 4 poziom wyższej szkoły magii (era precelstiańska) lub 5 poziom szkoły wojskowej (era preklasyczna)

 

Minimalna wymagana moc magiczna*: 4 S  lub 16 C

 

Sposób działania i informacje ogólne:

Jednorożec posługujący się tym zaklęciem ma możliwość wglądu w możliwe scenariusze najbliższej przyszłości. Czar wymaga przedmiotu lub czegoś związanego z osobą, której przyszłość lub przyszłość z nią związaną pragnie się zobaczyć. Im krótsza odległość czasowa tym bardziej dokładna i pewna przepowiednia. Najczęściej pojedyncza linia czasowa trwa co najwyżej godzinę, a podczas jednej użycia czar ukazywał maksymalnie dobę kilku linii czasowych i to nie koniecznie wszystkich. Zaklęcie pokazuje tylko ważniejsze chwile. Długość trwania zaklęcia zależy od siły magicznej jednorożca. Średni czas trwania to 5 minut dla jednej godziny i 15 minut na całe zaklęcie. Zaklęcie można zakończyć w każdej chwili, lecz najczęściej kończono je, gdy zaczynała się druga lub rzadziej trzecia linia czasowa.

 

Historia:

Zostało ono stworzone jako jedno z pierwszych zaklęć czasowych. Jego twórcą jest Star Swirl Brodaty. Uważał on jednak swoje dzieło za niedokończone z powodu wielu alternatywnych wizji pojawiających się jednocześnie. Po pracy nad kolejnymi zaklęciami czasowymi zorientował się, że czar nie może działać lepiej z powodu ograniczeń czasoprzestrzennych. Po publikacji zaklęcie zaczęto używać w celach militarnych, co nie podobało się twórcy. Po pierwszych porażkach strategów wykorzystujących głównie czar, zaprzestano opierać się tylko na nim, a używano jako pomoc przy opracowywaniu taktyk wojskowych na bieżąco. Podczas obejmowania stanowiska wykładowcy na uniwersytecie Star Swirl jako jedyny nauczał swojego zaklęcia i nieustannie je badał. Niejednokrotnie próbował je ulepszyć. Jednak nie jest znana ulepszona wersja zaklęcia i sądzi się, że nie istnieje. Po jego śmierci kilkoro uczniów, którzy pozostali na uczelni, uczyło zaklęcia dla ćwiczeń. Było uważane często za nie potrzebne i z biegiem czasu porzucane. Ostatecznie zostało usunięte z programu nauczania przez Księżniczkę Celestie. 

 

Proces rzucania czaru:

1.Zalecenia: Spokój i cisza.

2.Sposób: 

Maksymalne skupienie na przedmiocie i/lub osobie. 

Zamknąć oczy. Wyobrazić sobie nieskończenie długą linę. 

Powoli zacząć ją do siebie przyciągać. 

Po dotknięciu liny rogiem zaczynają pojawiać się obrazy z przyszłości.

W tym czasie lina powoli będzie nawijać się na róg. 

Gdy dojdzie się do końca przyszłej doby lina samoistnie zsunie się od rogu.

Po tym, a także gdy chce się zakończyć w dowolnym momencie, zaleca się powolne odsuwanie liny.

3.Skutki uboczne: 

Podczas poprawnego rzucania czaru możliwe wyładowania elektryczne. Zbyt częste używanie lub nagłe przerwanie może skutkować bólem głowy i nudnościami. Przy nagłym odsunięciu "liny" rzadko zanotowano nagły odrzut maga.

 

*S- skala Swirla (w skrócie Swirl [-e]); C- nowa skala celestiańska (Cestia [-e]) 

Edytowano Czerwiec 1, 2013 przez Lorak

[asjaspa]

Expectata

Zaklęcie używane rzadko w obecnych czasach, częściej w średniowieczu. Czyni kucyka ekspertem w danej dziedzinie. 

Zastosowanie w średniowieczu:

-Np. Kucyk z cechu garncarzy. Dany kucyk wytwarza głównie wazony. Zaklęcie pozwala mu wytwarzać wazony o niespotykanych kształtach i wzorach.

Zastosowanie w czasach obecnych:

-Zaklęcie nie znalazło zastosowania w czasach obecnych.

Trwałość zaklęcia:

-Zależy od umiejętności jednorożca rzucającego zaklęcie. Od 1 miesiąca do 1 roku.

Efekty uboczne:

-Ciągłe natchnienie, nieustająca potrzeba pracy nad dziełem.

Ofiar śmiertelnych zanotowanych do 28.6.2013:

-2

Powody śmierci:

-Niedbałość o potrzeby życiowe min. głód, pragnienie.

Edytowano Czerwiec 28, 2013 przez asjaspa

[Hoffman]

Po rozważeniu wszystkich za i przeciw i przemyśleniu tego i owego stwierdzam, że opis Loraka jest najobszerniejszy i zasługuje na to by znaleźć się w księdze zaklęć. A kiedy jej aktualizacja? Cóż, aktualizacja księgi będzie. Serio. Raczej później niż prędzej, ale będzie.

 

W międzyczasie przedstawiam kolejne zaklęcie, które potrzebuje stosownego opisu. A jest nim… Zamieć!

 

Nazwa tego zaklęcia wydaje się być banalna, aczkolwiek ono samo z całą pewnością znaczy więcej i potrafi więcej. Przecież taka inkantacja (której nie potrafię wymówić) na pewno nie sprowadza byle jakiej zamieci, prawda?

 

Czekamy na Wasze propozycje.

[Ohmowe Ciastko]

No prawda, nie sprowadza byle jakiej zamieci.

I prawdą jest także to, iż niezliczona rzesza magów nauczyła się tego zaklęcia z pewnej bardzo starej księgi, którą i ty musisz mieć w dłoniach, skoro tak o tym czarze piszesz.

 

Lecz ja znam prawdę! Bo gdy inni rozkładali się na akcencie przy y'yyiil ( co zresztą ty też pewnie zrobiłeś ) to ja, dzięki wieloletniemu doświadczeniu z bełkotem, umiałem to wypowiedzieć.

Czar Zamieć, jak sama nazwa wskazuje, należy do czarów przejęcia umysłu, jednego ze słabszych zresztą. A działa ono tak, jak hipnoza - sprawia, że w umyśle celu tworzy się potrzeba zamiecenia okolicznej przestrzeni.

I tyle. Z pewnością tylko przez rodowód znalazło się w takiej księdze, wraz z swym potężnym rodzeństwem. A i uznaje się, że sam autor chciał czegoś innego, co sugeruje podobieństwo inkantacji z czarem "Duża Burza Śnieżna", tego samego autora i opracowanego ledwie tydzień później.

[Hoffman]

Miło mi donieść, że wraz z dzisiejszym dzisiejszym dniem, Wielka Księga Zaklęć Nowoczesnych nareszcie przeszła kompletną renowację! Została oni w pełni zaktualizowana, wszystkie zaklęcia znajdują się w porządku alfabetycznym, dokonano kilku korekt oraz dodano okładkę. W powyższym linku znajdziecie odnośnik zarówno do wersji pierwszej, jak i tej zrimejkowanej! Dziękujemy za cierpliwość i żywimy nadzieję, że zabawa odrodzi się, niczym Feniks z popiołów.

 

Oczywiście, aktualizacja objęła czar Zamieci, którego dosyć zaskakujący opis przedstawił nam PiekielneCiastko! Serdecznie dziękujemy i jednocześnie, serwujemy kolejne zaklęcie wymagające opisu, a jest nim czar... Kręgu Iluzji!

[Riddle]

Krąg Iluzji, inaczej circulo illusionem, jest to czar zaliczany przez wiele kolegiów magicznych do magii szarej, ze względu na jego strukturę, sposób rzucania (zaklęcie całkowicie niewerbalne), oraz działanie. Nauczanie zaleca się na późniejsze lata nauki, ze względu na koncentrację i moc magiczną, potrzebną do rzucenia zaklęcia. Nie jest to czar typowo ofensywny, jak dla przykładu kula ognista, jednak niepoprawnie rzucony może prowadzić do poważnych zaburzeń zmysłów u rzucającego, a czasem i nawet osób, które znajdowały się blisko niego. Dodatkowo, do poznania tegoż czaru może być przydatne, a w niektórych przypadkach nawet niezbędne, poznanie zaklęć iluzji niższego poziomu, jak chociażby niewidzialność. Zaklęcie wysoce przydatne do wszelakich akcji polegających na działaniu w ukryciu, dodatkowo, jest ono uznawane za bardziej rozwiniętą wersję zwykłej iluzji. Umożliwia ono użytkownikowi stworzenie obszaru w kształcie okręgu o dowolnej średnicy. Narządy zmysłów osób znajdujących się w obszarze działania zaklęcia zaczynają wtedy odbierać fałszywe sygnały, wcześniej przygotowane przez rzucającego. Ze względu na to, jakie mogą być te sygnały, sortuje się je według zmysłów, czyli:

wzrokowe,

słuchowe,

dotykowe,

węchowe,

smakowe;

oraz ich wszelkie kombinacje. Proces używania zaklęcia prezentuje się następująco: osoba rzucająca zaklęcie musi zaznaczyć granice okręgu za pomocą swojej energii magicznej, następnie za pomocą magii "kształtuje" sygnały, jakie mają oddziaływać na osoby w pomieszczeniu, poprzez wyobrażanie ich sobie i przesłanie w formie magicznego sygnału. Każdy nowy sygnał wymaga many. Najpierw jest potrzebna, aby sygnał w ogóle powstał i został przekazany do kręgu, a następnie do podtrzymania sygnału. Podtrzymywanie sygnału wysysa powoli manę tak długo, aż magowi się ona nie skończy, albo aż rzucający przestanie używać czaru. Najbardziej realistyczne iluzje, składające się ze wszystkich pięciu zmysłów, wymagają przez to bardzo dużo energii magicznej. Dodatkowo, ilość osób także ma wpływ na ilość energii magicznej, jaką czar wykorzysta. Największa ilość osób, na którą czar ten kiedykolwiek oddziaływał wynosi 112, była to iluzja wzrokowo-słuchowa.

[Skrivarr]

Krąg Iluzji

W trakcie badań ruin położonych w głębi pustyń Arabii Siodłowej, doszło do zaskakującego odkrycia, dokonanego przez grupę rabusiów, którzy próbowali zrabować jeden ze starożytnych grobowców.

Otóż, podczas próby włamania, odkryli na wejściu do katakumb gliniany dysk, przytrzymywany przez konopne sznury, pieczętujący wejście. Zgodnie z relacją, dwójka włamywaczy, która zerwała pieczęć umarła, gdy tarcza pękła. Jeden z nich zaczął krzyczeć że się pali i biegać dookoła, natomiast drugi zachowywał się jakby tonął.

Po przybyciu na miejsce ekipy badawczej, poinformowanej właśnie przez rabusiów, grobowiec był otwarty, zaś sam dysk zaginął.

Z pierwszej grupy, która weszła do wnętrza, zdołała wydostać się jedynie dwójka robotników. Zgodnie z relacją, natrafili na okrągłą salę w której, po wejściu do środka, zalśnił na podłodze krąg symboli, przez które grupa, która znajdowała się wewnątrz, zaczęła zachowywać się "jakby oszaleli".

Jeden z naukowców zastygł jak słup soli; dwójka kolejnych zaczęła się nawzajem atakować; jeden ze strażników zaczął uderzać głową w ścianę dopóki nie pękła mu czaszka; jeden robotnik zaczął krwawić z nosa i się ślinić, aż do momentu gdy padł na ziemię; drugi rzucał się się na wszystkie strony, krzycząc aby coś z niego ściągnięto; zaś dowódca grupy zaczął się dusić. Dwójka ocalałych wspominała również o silnym bólu w potylicy i uczuciu przerażenia.

 

Po zbadaniu zdezaktywowanego kręgu, okazało się, że grupa miała nieszczęście natrafić na potężne zaklęcie iluzji oddziałujące na wszystkie zmysły, wypełniając przepływ informacji "fałszywkami" czyli np. uczuciu topienia się.

Zaklęcie szybko zostało uznane za zakazane i zabroniono wykorzystywania go przeciwko wszelkim żywym istotom.

 

Zgodnie z uzyskanymi dotychczas informacjami, po wyrysowaniu kręgu, bądź symbolu, twórca jest w stanie kontrolować przepływ informacji w mózgu ofiary.

Po aktywacji kręgu, magia trafia wgłąb ciała celu i "zagnieżdża się" w systemie nerwowym zaburzając jego pracę, pozwalając na wytworzenie odczuć nierzeczywistych.

W trakcie jedynego testu, rzucający był w stanie wytworzyć w umyśle celu odczucia: euforii; zakopania żywcem; palenia się; depresji i ponownie euforii.

 

Samo wykorzystanie kręgu nie wymaga dużych ilości energii magicznej ze względu na użycie katalizatora.

Iluzja oddziałuje na wszystkie pięć zmysłów. Nie ma dowodów, czy zaklęcie może oddziaływać na każdy zmysł pojedynczo.

 

Zaklęcie zostało zabronione ze względu na zagrożenie: zespołem stresu pourazowego; schizofrenie; upośledzenie umysłowe; omamy i zaburzenia osobowości tak dla celu jak i rzucającego.

[Hoffman]

Mimo jedynie dwóch opisów, wybór był szalenie trudny. Opis KubyGR8 doskonale charakteryzował działanie zaklęcia i pokazywał wachlarz jego możliwości, wspominając także o wymaganiach, bez których rzucenie tego zaklęcia nie byłoby możliwe. Opis Skivarra z kolei, bardziej skoncentrował się na wyjaśnieniu pochodzenia tego czaru, jak również pokazaniu jego skutków, opisując przebieg jego działania nieco skrótowo.

 

Ostatecznie, tym razem, do księgi trafia opis kubyGR8, ponieważ był bardziej skoncentrowany właśnie na samym zaklęciu i wyjaśnił jego naturę nieco obszerniej. Niemniej, dziękujemy za obie sugestie i wierzymy, że jeszcze nie raz zostaniemy uraczeni tak długimi opisami, czyniąc wybór tego "naj" znacznie trudniejszym!

 

Nadszedł czas na kolejny czar. Co tym razem? Zaklęcie o dość obiecującej nazwie - Godzina Bogów. Jak sądzicie, co czego może służyć ta sztuczka?

Edytowano Marzec 23, 2014 przez Hoffman

[Arkane Whisper]

"Godzina Bogów"

 

Zaklęcie magii polimorficznej, pozwalające na okres nie dłuższy niż godzina przyjąć postać alikorna. Przeistoczenie wymaga wielkiej koncentracji i siły woli, gdyż jest ono oszałamiające dla użytkownika zaklęcia, jednakże efekty są warte wysiłku. Po dokonaniu przemiany podmiot zaklęcia zyskuje wszystkie cechy związane z nowo przyjętą postacią, a ponadto zdaje się być wręcz osobnikiem idealnym. Przewyższa siłą ziemskie kucyki, szybkością i zwinnością pegazy oraz posiada magię potężniejszą niż jakikolwiek jednorożec. Jednakże należy pamiętać, iż jakiekolwiek zakłócenia podczas transformacji, a także umiejętności samego czarodzieja mają wpływ na to jak potężną formę zdoła osiągnąć.

 

Przygotowania do zaklęcia nie należą do najprostszych. Należy zdobyć oczywiście pióro pegaza oraz pukiel włosów ziemskiego kucyka (nie jest wymagany żaden komponent związany z jednorożcami, gdyż to one jedynie posługują się tym zaklęciem, więc same z siebie stają się elementem czaru). Komponenty owe należy umieścić w narożnikach trójkąta wpisanego do okręgu; mag musi znajdować się na jednym jego krańcu; w misach wykonanych z księżycowego kamienia (niekiedy zwanego także gwiezdnym). Sam okrąg, wraz z trójkątem może zostać narysowany za pomocą zwykłej kredy; choć zalecane jest wykorzystanie do tego procesu tzw. Łzy Pustyni, to jest kredy powstałej w pustynnej Saddle Arabii; a następnie posypanie całości Skrzącym Pyłem. Ważne by upewnić się, aby całość była spójna i dokładna. Wewnątrz okręgu należy umieścić runy oznaczające przemianę oraz alikorna, lecz na nie pyłu się już nie używa; jest to istotna sprawa, której nie należy zaniedbać; ponieważ w przeciwnym wypadku cały proces pójdzie na marne w trakcie rzucania zaklęcia. Po tym procesie można przejść do samego zaklinania.

 

Jednorożec powinien silnym, jednostajnym głosem wypowiadać formułę zaklęcia, koncentrując się na wizji własnej osoby w postaci alikorna. Podczas inkantacji krąg zacznie lśnić błękitno-zielonkawym blaskiem, wypalając ślady kredy; jest to właściwość pyłu, dlatego też nie powinno go być na runach; natomiast kamienne misy będą; wraz z czarodziejem; lśnić głębszą barwą fioletu lub ciemnego granatu. Cały czas należy być czujnym i wypatrywać trzech znaków, po których należy wkroczyć w środek kręgu. Pierwszy znak już był wspomniany powyżej [to jest blask kręgu i komponentów], następnie z mis wzniesie się biały płomień, unosząc pióro i kosmyk włosów, lecz nie trawiąc ich. Wtedy to runy powinny zapłonąć niczym gwiazdy, zaś czarodziej musi wkroczyć w środek kręgu, gdzie dokona się jego przemiana. Sam proces tejże, odbędzie się bez świadomości podmiotu zaklęcia. Ku środkowi kręgu pomkną pozostałe komponenty zaklęcia i znikną w oślepiającym blasku, w którym na ułamek sekund można będzie dostrzec jak jednorożec zmienia formę (niektórzy twierdzą, iż widok taki jest fascynujący, inni zaś mają go za przerażający). Po kilku chwilach po kręgu nie pozostanie już śladu, zaś zamiast jednorożca stać będzie wspaniały okaz alikorna.

 

Zaklęcie to zostało opracowane w czasach, gdy kucyki były jeszcze podzielone na poszczególne plemiona i do końca nikt nie wie w jaki sposób jego twórca (czy choćby kim on był; wg legendy był to czarnoksiężnik, który nigdy nie udał się do Equestrii, lecz zamarzł podczas przybyłych mrozów; inni jednakże twierdzą, że duch jego wciąż przemierza świat, gdyż odkrył sposób jak odrzucić własną cielesność) zdobywał komponenty potrzebne do zaklęcia, lecz na przestrzeni lat używane było jedynie sporadycznie. Powody takiego stanu rzeczy są dwa. Pierwszy dotyczy umiejętności jakimi musi szczycić się czarodziej wykorzystujący to zaklęcie, skutecznie eliminujące zdecydowaną większość nawet najlepszych spośród magów Equestrii. Drugim natomiast powodem są niebezpieczeństwa związane z jego wykorzystywaniem. Otóż, podczas przemiany podmiot nie zmienia się jedynie fizycznie, ale także mentalnie. Natychmiastowo zdobywa zdolności latania i inne, których nie posiadał tak, jakby znał je od zawsze. Kiedy zaklęcie dobiega końca natomiast, wszystkie te cechy zostają na powrót wyrwane z umysłu maga z różnym skutkiem; często niszczycielsko proces ten wpływa na umysły jednorożców. Znany jest przypadek czarodziejki imieniem Magi Star, która popadła w obłęd już po pierwszej przemianie; stąd też szerzej znana jest jako Szalona Magi. A takich osób z pewnością było wiele; zwłaszcza, że dla słabo zaznajomionych ze sztuką proces ten w najlepszym razie się po prostu nie powiedzie. Z tego też powodu (oraz z racji niejasności dotyczących powstania zaklęcia), z nakazu księżniczki Celestii zaklęcie to nauczane jest jedynie wśród najzdolniejszych i najwierniejszych magów Equestrii, a nawet wtedy mogą z niego korzystać jedynie gdy nie ma innego wyjścia.

Edytowano Kwiecień 7, 2014 przez Arkane Whisper

[Nyxgrim]

"Godzina Bogów"

 

Klasyfikacja:

 

    Zaklęcie to zaliczane jest do najpotężniejszych czarów z magii żywiołów. Podobnie jak inne zaklęcia z tej szkoły czerpie ono swoją moc od esencji poszczególnych elementów przyrody: światła( dnia), ciemności( nocy), ognia, wody, ziemi i powietrza. 

 

Działanie: 

 

    Zaklęcie "Godzina Bogów" pozwala użytkownikowi przekształcić dany obszar za pomocą magii danego żywiołu. Jest to możliwe dzięki otwarciu wrót do wymiaru danego elementu, w którym rządzi bóg będący uosobieniem i władcą żywiołu. Przekształcając dany obszar, transformacji ulega również sam rzucający zaklęcie - jego ciało przemienia się w czystą magiczną energie żywiołu, którego użył np. jeśli mag użył energii nocy, zamieni się w istotę zbudowana z cienia, jeżeli ognia w istotę z płomieni. Zapewnia to praktycznie nieograniczony dostęp do energii danego elementu, przez co mag może rzucać opierające się na nim zaklęcia nie męcząc się i nie tracąc sił. Na przekształconym obszarze używanie przez innych czarodziei magii o naturze przeciwstawnej do żywiołu zaklęcia jest znacznie utrudnione np. rzucanie wodnych zaklęć nie jest zbyt efektywne, na terenie przekształconym przez żywioł ognia w wulkaniczne pustkowie. Promień  "Godziny Bogów" działania zależy poniekąd od umiejętności maga, choć najczęściej waha się on w granicach od 600m do 800m. Co do jednego wszyscy badacze są zgodni - zaklęcie działa przez 60 min. Po upływie tego czasu wszystkie efekty czaru znikają i zarówno przetransformowany teren, jak i mag który użył zaklęcia powracają do swojej rzeczywistej formy.  

 

Przygotowanie:

 

    "Godzina bogów" zaliczana jest do czarów legendarnych, przez co wymaga ono od maga potężnych umiejętności, do których należą min. znajomość run, opanowanie danego żywiołu na poziomie mistrza. Czar rzuca się za pomocą run - magicznych, czarodziejskich symboli.

    Na początku należy uformować w powietrzu za pomocą magii kręgi( można je też zapisać na ścianie, lub podłodze za pomocą kredy, jednak trwa to dłużej), w które później będą wpisywane znaki( krąg to pusty pierścień z brzegami w postaci linii z magicznej energii). "Godzina" jest zaklęciem runicznym piątego poziomu, dlatego należy uformować pięć kręgów. Każdy z nich powinien mieć szerokość ok. 5 cm, a największy pierścień mieć średnicę ok. 1 m. Każdy z kręgów powinien być w środku większego, a odległość pomiędzy pierścieniami powinna wynosić nie mniej niż 1 cm - ma to na celu zapobiec mieszaniu się ze sobą poszczególnych warstw zaklęcia. W samym środku, wewnątrz najmniejszego kręgu musi się znajdować okrąg utworzony w ten sam sposób co pierścienie - jest to najważniejsza część czaru.

   Gdy rama jest już gotowa można zacząć wpisywać runy. W największy krąg należy wpisać za pomocą run słowa: "Prośba","Pokłon","Pomoc","Zaufanie". Słowa należy wpisywać od lewej do prawej strony. Do czwartego od środka pierścienia, należy wpisać: "Lojalność","Pokora", "Szacunek". Do trzeciego, środkowego: "Wojownik","Przedstawiciel","Archont". Do drugiego:"Moc","Władza","Magia".

    Do pierwszego, najmniejszego kręgu należy wpisać imię boga, który ma użyczyć rzucającemu zaklęcie swojej mocy. Wymaga to od czarodzieja dobrych kontaktów z bóstwem( najczęściej bóstwa pomagają magom, gdy ci przyrzekną im wierność i zostaną ich lojalnymi sługami). Bóstwa rządzące żywiołami to:

- Ignis władca ognia

- Aquara władczyni wody

- Ventusion władca wiatru

- Terronia władczyni ziemi

- Matutina władczyni dnia( światła)

- Diluculum władca nocy( ciemności)

 

Imię bóstwa również należy wpisać za pomocą run. W kole w centrum czaru należy narysować symbol bóstwa i żywiołu, którego mag chcę użyć:

- ogień - płomień

- woda - fala

- wiatr - błyskawica

- ziemia - drzewo

- światło - słońce

- ciemność - półksiężyc

 

Gdy zaklęcie jest już gotowe należy skupić na inkarnacji swoją magiczną moc, skumulować energie żywiołu. Czar zazwyczaj zaczyna działać natychmiastowo. 

 

Skutki uboczne i słabości:

 

- Podczas działania zaklęcia, rzucający je mag nie może używać magii innych żywiołów.

- Na maga, który rzucił "Godzinę bogów" efekty zaklęcia działają tylko w obrębie przekształconego terenu.

- Gdy zaklęcie przestaje działać, używający go mag zazwyczaj jest osłabiony, często traci przytomność. Zaklęcie powoduje całkowite wyczerpanie magicznej mocy, przez co mag jest niezdolny do używania magii na czas jej zregenerowania.

 

Ciekawostka: Podobno to za sprawą tego zaklęcia, z użyciem energii nocy powstał las Everfree. Nie wiadomo jednak dlaczego przekształcony obszar nie wrócił do poprzedniego stanu.  

 

               

   

   

Edytowano Kwiecień 15, 2014 przez THEKOSZMAR77

[Hoffman]

Aż do tej pory, nie miałem tak wielkiego dylematu o to, czyj opis wybrać i umieścić w księdze. Naprawdę, wszystkie trzy są bardzo bogate nie tylko w opis samego zaklęcia, ale także jego historię, sposób przygotowania i rzucenia, wspominając także o możliwych efektach ubocznych. Mało tego, każdy opis inaczej opisuje istotę oraz przeznaczenie zaklęcia, co jeszcze bardziej utrudnia wybór.

 

Mamy zatem wyczerpujący i barwny opis czaru pozwalającego na kontakt z bóstwami, rozwiniętą definicję zaklęcia przemieniającego maga w alicorna, a także tekst będący jak karta żywcem wyrwana z encyklopedii, traktujący o Godzinie Bogów jak o inkantacji pozwalającej się „połączyć” z siłami żywiołów. Co by tu wybrać?

 

Zasady stanowią, że do księgi może trafić tylko jeden opis. Wybór był szalenie trudny, ale po głębokim namyśle stwierdzam, że tę wyrównaną i zażartą batalię wygrywa opis autorstwa THEKOSZMARA77! Koncept oparty na żywiołach, sposób działania zaklęcia, oraz jego możliwości i ograniczenia zostały tutaj zaprezentowane najobszerniej (podane zostały nawet dane liczbowe), a poza tym, smaczek z Lasem Everfree dodał do całości klimatu, co przesądziło o znalezieniu się tego opisu w księdze zaklęć! Gratulujemy!

 

Mam nadzieję, że autorzy pozostałych opisów nie potraktują mnie kulami ognia, bądź też serią wyładowań atmosferycznych za ten wybór i uraczą nas niemniej barwnymi i pomysłowymi opisami. A okazja do tego nadarza się… Teraz!

 

Panie i panowie, przed Wami kolejne zaklęcie czekające na swój opis! Tym razem zowie się „Łut Szczęścia”. Czekamy na stosowne opisy i definicje! Co Waszym zdaniem potrafi zdziałać ten czar?

[Arkane Whisper]

"Łut Szczęścia"

 

- To był jedynie czysty łut szczęścia - zdanie najczęściej kojarzące się z powyższym zaklęciem, a jednocześnie dość dobrze wyjaśniające genezę jego nazwy. Otóż niesławnych początków tego; jakby nie było; pożytecznego zaklęcia należy wypatrywać nie u mistrzów magii, lecz u dość znanego oszusta gier hazardowych, jednorożca imieniem Lucky Risk, któremu nawet bez pomocy zaklęć fortuna zwykle sprzyjała. Otóż opracował on zaklęcie "Łut Szczęścia", aby nie być całkowicie zdanym na łaskę/niełaskę losu. Przy jego pomocy zbudował własną legendę osoby potrafiącej odgadnąć, np. jakie karty zostaną wylosowane w następnym rozdaniu, lub które cyfry zwyciężą losowanie; krótko mówiąc, trudno było o większego szczęściarza jak Equestria długa i szeroka. W końcu jednakże jego magiczne machinacje wyszły na jaw, lecz skończył dość szczęśliwie, z zakazem grania w jakiekolwiek gry hazardowe do końca swych dni. Co do zaklęcia natomiast, to magowie equestriańscy znaleźli mu dużo lepsze i szlachetniejsze zastosowania, niż jego twórca.

 

Czar powyższy jest w miarę prostą inkantacją z domeny magii wieszczenia, którą można by określić jako ograniczone jasnowidzenie. Umożliwia ono podejrzenie najbliższych kilku minut z możliwych rozwojów wypadków, w zależności od podjętych działań, jeszcze przed ich podjęciem (niekiedy nawet ukazują się obrazy możliwości na które użytkownik zaklęcia nigdy nie wpadł, lecz jest to rzadkie zjawisko). Przykładowo podmiot zaklęcia jest w stanie w ciągu kilku chwil przewidzieć jak potoczy się wybrane zdarzenie (powiedzmy rozmowa), w zależności od tego jakie działania podejmie (w naszym przypadku, jak poprowadzi rozmowę), aby następnie wybrać najkorzystniejszą możliwość. Zaklęcie ponadto jest całkowicie nie do wykrycia, ponieważ zalicza się do uroków, a nie czarów natychmiastowych; tak więc mag jedynie korzysta z jego długotrwałych efektów, a nie rzuca każdorazowo, gdy chce z niego skorzystać. Długość trwania zaklęcia jest zróżnicowana i zależna od rzucającego, który w trakcie inkantacji decyduje o jego czasie trwania, ale nie dłużej jak 24 godziny.

 

Rytuał zaklęcia jest prosty i nie wymaga zbyt wielu składników, co jest niewątpliwą zaletą jeśli wziąć pod uwagę efekty jakie wywołuje. Jednorożec musi wyposażyć się jedynie w katalizator; może nim być w zasadzie cokolwiek, przykładowo twórca zaklęcia wykorzystywał w tym celu swoją "szczęśliwą kartę"; który służy do podtrzymania zaklęcia, nie jest jednakże bezpośrednim podmiotem tegoż. Drugim komponentem są natomiast "nocne kwiaty"; znane także pod nazwą "kwiatów snu"; odpowiednio roztarte w moździerzu, aż do uzyskania konsystencji przypominającej maź. Oczywiście z racji efektów ubocznych kwiatu (wdychanie zbyt dużych ilości jego pyłku powoduje głęboki sen), należy zachować ostrożność podczas przygotowań. Kiedy wszystko znajduje się już w zasięgu maga, może on rozpocząć inkantację, w trakcie której powinien zwrócić szczególną uwagę na jej zakończenie, kiedy to nadaje trwałość zaklęciu; wtedy decyduję o długości jego działania. W trakcie rytuału podmiot zaklęcia (niekoniecznie osoba czar rzucająca) musi być w posiadaniu katalizatora, natomiast kwiaty wetrzeć w powieki niewielką warstwą (należy to wykonać ostrożnie i uważać by maź nie dostała się do oczu, ponieważ podmiot w najlepszym razie zapadnie w drzemkę). Oczy kucyka; któremu poprawnie wtarto substancję; powinny delikatnie zajaśnieć (nawet przez zamknięte powieki) i jest to znak, że wszystko przebiega prawidłowo. Gdy proces rzucania zaklęcia dobiegnie końca, podmiot musi cały czas mieć przy sobie katalizator, a także zalecane jest, aby przez jakiś czas przyzwyczaił się do nowej perspektywy, ponieważ efekty zaklęcia są niekontrolowane i pojawiają się spontanicznie, ciągle ukazując różne warianty najbliższej przyszłości. Nie należy także niepokoić się brakiem jakichkolwiek oznak zewnętrznych działania zaklęcia, gdyż te nie występują (pamiętajmy, że twórcy wcale nie zależało na tym, aby były one widoczne); oczy przestają lśnić, a substancja z kwiatów znika.

 

Zaklęcie owo jest dezorientujące zarówno dla świeżego użytkownika, jak i dla zaznajomionego z nim już maga. Jest to spowodowane oczywistym faktem ciągłej wizji możliwych wydarzeń, z racji czego nieraz zdarzało się, iż jego użytkownicy nie bardzo potrafili odróżnić, co się już wydarzyło, a co nie; co ważniejsze jednakże niekiedy tracili całkowicie poczucie teraźniejszości, ciągle żyjąc przyszłymi wydarzeniami. Z tego też względu ci którzy chcą korzystać z tego uroku zwykle przechodzą odpowiednie szkolenie mające ich przygotować na jego efekty. Mimo wszystko z czarem tym nie wiążą się żadne negatywne konsekwencje użytkowania, ponieważ dezorientacja i wszelkie stany "zagubienia" mijają wraz z końcem zaklęcia.

 

Z zaklęciem powyższym wiążą się także dwie ciekawostki. Otóż, pierwsza z nich dotyczy nazwy, którą podobno wkrótce po odkryciu czaru proponowano przemianować na inną, lecz nikt nie mógł wymyślić nic chwytliwego, a nazwa "Łut Szczęścia", jakkolwiek mająca z fortuną niewiele wspólnego, zdążyła się już przyjąć. Ciekawy jest także fakt, że około 6/10 użytkowników zaklęcia zasypia, z racji nieprawidłowego podania nocnego kwiatu lub w trakcie jego przygotowywania. Do dziś częstym bywa sytuacja, kiedy na zajęciach dla utalentowanych jednorożców zasypia cała klasa, ponieważ któryś z uczniów nieodpowiednio (lub z premedytacją) wykorzystał wspomniany kwiat w trakcie nauki zaklęcia.

 

Powyższy opis ukazuje zatem, że zaklęcie owo; pomimo dość kontrowersyjnych początków; w kopytach sprawnego jednorożca może być wyjątkowo przydatne i posiadać wiele zastosowań, zależnych od użytkownika.

[Hoffman]

Cóż, nie pozostaje mi nic innego jak przenieść napisany przez Arcane Whispera opis do księgi i określić nim zaklęcie Łutu Szczęścia. Opis ten jest długi i wyczerpujący, więc zapewne byłby twardym orzechem do zgryzienia dla konkurencji... Gdyby takowa się zjawiła.

 

Mam nadzieję, że tym razem będzie inaczej i ciekawych opisów, spośród których będzie trzeba wybrać ten "naj", będzie więcej. Tym razem na swój opis czeka zaklęcie o nazwie...

 

 

Mur Strachu

 

(taki hiperrealistyczny)

Edytowano Czerwiec 1, 2014 przez Hoffman

[Gość Aspitia]

Mur strachu jest to zaklęcie, które odbija atak i kieruje go spowrotem w stronę przeciwnika. Poza tym rywal jest sparaliżowany ze strachu i nie jest w stanie wykonać żadnego ruchu

[SolarIsEpic]

Nazwa: Mur Strachu

Rodzaj: Ofensywno-Defensywny, Bariera

Rodzaj magii: Czarna

Opis: Mur strachu jest to zaklęcie stworzona przez pewnego jednorożcego szlachcica który lubował się w tworzeniu magicznych pułapek, mur strachu był jego ulubioną pułapką, zaklęcie które wywoływało czarny dym który swoim kształtem przypominał mur była genialnym sposobem by kogoś zastraszyć, wejście w dym ukazywało największe koszmary tego kto się znalazł w dymie, doprowadzając cel do rozpaczy lub szaleństwa.

Ciekawostki: Jeden z władców Kryształowego Imperium ulepszył to zaklęcie sprawiając że mur jest niewidzialny oraz może zostać aktywowany przez odwożenie drzwi czy inną czynność

[Riddle]

Mur strachu, zwany także parietem timore, to kolejne zaklęcie wywodzące swoje korzenie z kolegium magii szarej. Zostało ono wymyślone w mrocznych czasach wieków średnich, gdzie znalazło dużo różnorakich zastosowań, głównie bitewnych. Zaklęcie to jest całkowicie niewerbalne, tak jak niemal każde zaklęcie szarej magii, jednak wymaga zastosowanie odpowiednich gestów. Zaklęcie było projektowane z myślą o obronie, ewentualnie zgubieniu pościgu, więc gest jest prosty. Rzucający musi najpierw skupić energię magiczną, a następnie nakreślić w powietrzu okrąg, którego promień w najwęższym miejscu nie może przekroczyć długości jednego cala. Następnie wymagane jest, aby magus wypełnił krąg i przestrzeń wokół niego energią, aby powstała cienka, niematerialna warstwa magiczna. Energia normalnie skupiłaby się w kulę, gdyby nie nakreślony przez maga okrąg z energii magicznej, który stanowi "ramę" cieńszej warstwie energii. Wielkość jest dowolna, ale większa powierzchnia wymaga więcej many i większego okręgu, gdyż inaczej warstwa energii w miarę rozciągania po prostu zawijałaby się na jej końcach. Po stworzeniu muru magus może ukształtować w nim jakiś obraz, jednak jest to tylko opcjonalne, gdyż znacznie bardziej przydatna jest jego druga możliwość. Polega ona na tym, że czarujący wysyła do stworzonej struktury energię magiczną, potrzebną do stworzenia obrazu, z tą różnicą, że ilość potrzebnej energii jest większa, a z każdą zmianą obrazu pobierane są jej nowe pokłady. Jednakowoż, takie ustawienie sprawia, że każdy, kto popatrzy na ścianę, widzi swój największy strach, to, czego się najbardziej boli. Jest to możliwe dzięki temu, że dodatkowa energia jest używana do wytworzenia pola, znajdującego się naprzeciw muru. Pobiera ono z umysłów przebywających tam postaci ich najgorszy, najskrytszy lęk, po czym przedstawia jego realistyczny obraz. Zasięg pola jest duży, gdyż energia w tym polu jest bardzo rozsiana, bowiem nie potrzeba jej więcej. Cały opis jest trochę przydługi, ale wykwalifikowany szary czarodziej może rzucić to zaklęcie w niecałe pięć sekund. Cała operacja pobiera jednak dużo many w krótkim czasie, dlatego jest przeznaczona dla bardziej zaawansowanych szarych magów, o większych pokładach energii magicznej. Przydatna jest znajomość zaklęć iluzji, ale tylko w mniejszym stopniu, gdyż mag nie musi sam kształtować obrazu, co ułatwia sprawę pod względem znalezienia odpowiedniego obrazu.

 

Przeciwdziałanie temu zaklęciu nie jest rzeczą prostą. Pola ciężko unikać, gdyż jest ono szerokie i niewidoczne dla przeciętnego człowieka, a zaklęcie jest szybkie do rzucenia. Najlepiej radzą sobie z tym magowie z kolegium magii białej, którzy znają odpowiednie zaklęcia, pozwalające rozwiać niemal każdą iluzję. Dodatkowo, każdy czarodziej mający za sobą już trochę nauki, potrafi wyczuć, gdzie znajduje się takie pole, przez co będzie mógł stać poza jego zasięgiem i zaatakować iluzjonistę, czyniąc jego czar bezużytecznym. Osoby niezwiązane z magią muszą mieć szybki refleks. O ile nie znasz się na czarach, a ścigasz szarego maga, to szykuj się między innymi na to zaklęcie, bo masz mało czasu na reakcję. Jeśli nagle odwróci się w twoją stronę i spróbuje zakreślić okręg, musisz natychmiast się oddalić, stracić go z pola widzenia, albo przerwać mu w dowolny sposób (np. poprzez rzucenie w niego pobliskim przedmiotem). Jeśli się ukryłeś, to mag najprawdopodobniej ucieknie. Jeśli mu przerwałeś, zaatakuj go ponownie bronią. W wypadku broni białej natychmiast zmniejsz dystans, póki jest oszołomiony. W ten właśnie sposób wiesz, jak zadziałać przeciw jednej ze sztuczek szarych magów. I pamiętaj; niebezpieczność tego zaklęcia nie jest duża. Oprócz traumy, a nawet uszkodzenia psychiki przez widziane obrazy, nie może wywołać żadnych obrażeń fizycznych czy innych.

Edytowano Czerwiec 2, 2014 przez KubaGR8