Zmienić swe życie[NZ][Fantasy][Shipping][Dark][Adventure][Violence][Mature]

[Ares Prime]

Cieszy mnie wasz entuzjazm, kiedy czytam komentarzę i wysłuchuję różnych opinii.

Jako że  luty był dla mnie łaskawy jeśli chodzi o czas, więc jego część i siły mogłem poświęcić na napisanie pierwszego rozdziału aktu III.

 

AKT III - Odkupienie

Rozdział XIX - Kiedy opada bitewny kurz

https://docs.google.com/document/d/1JkycAZQm7zApNd9JDlNxdB7XrkT5Yk-vRcmGeuKGSgU/edit

 

Enjoy!

Oczywiście komentarze i opieprze mile widziane.

[MroznaJanina]

Alleluja, chwalmy Pana!

Zabieram się za czytanko :3

[Gość Czubaka]

Kolejny wciągający rozdział. Kolejny miło spędzony czas z jednym z ciekawszych polskich fików. I kolejny raz, kiedy trzeba będzie z niecierpliwością wyczekiwać kolejnych historii naszej ukochanej pary zebr. Ale wracając do samego rozdziału. Jesteśmy w nim już po walkach, więc skupiamy się tylko na tragicznych konsekwencjach toczonej bitwy. A są one dość przygnębiające. Jednak naszą główną uwagę przyciągają przeżycia głównych bohaterów, poznamy też kilka interesujących, a nawet zadziwiających historii z ich życia. No i powrót pewnej osoby, której osobiście nie spodziewałem się jeszcze spotkać. Dialogi jak zwykle przyjemne i wciągające, a także wiarygodne.

 

Podsumowując, mamy tutaj bardzo dobrą odskocznie od poprzednich rozdziałów, przepełnionych rozlewem krwi, która z pewnością przygotowuje nas na nadchodzące, mroczne wydarzenia. Jednak największym plusem, tak jak już wcześniej wspomniałem, jest wyjaśnienie niektórych zdarzeń oraz otrzymanie odpowiedzi, na nurtujące pytania. Dobra robota i że tak powiem, "niech wena ci zawsze sprzyja!", czy jakoś tak.

[Cahan]

UWAGA! AUDYCJA ZAWIERA SPOILERY I JAD! DUŻO JADU!

 

Zmienić Swe Życie to jeden z bardziej znanych fanfików w tym fandomie. Znany, kochany i długi. I wtedy właśnie spadły Oskary, a Cahan podpaliła stosy... Dość.  Zacznę od tego, że jestem wredną, złośliwą małpą i zwykłam nie przebierać w słowach. Jestem jednak szczera i mam nadzieję, że ten wywód, który za chwilę przeczytasz, da Ci motywację do dalszej pracy i chęć samodoskonalenia się. Komentarze, które zostawiłam w dokumentach to czubek góry lodowej. Większość fanfika przeczytałam bowiem na komórce, a dokładniejsze zgłębienie się i przepatroszenie tego jak należy zajęłoby mi z miesiąc.

 

Sięgając po ten fanfik spodziewałam się wielu rzeczy, ale nie tego. Nie ukrywam, że forma i strona techniczna to niemal tragedia. Brak półpauz, brak odstępów po akapicie. W efekcie mamy zbitą ścianę tekstu. Dialogi też nie zawsze są odpowiednio wyodrębnione. Masa literówek, błędy ortograficzne, stylistyczne, fleksyjne, tworzenie genderyzmu i takie tam to norma. Do tego źle użyte słowa - powiem tak. "Juwenalia" jako określenie na jądra to był cholernie zły pomysł. Krystaliczny to nie kryształowy, a metaliczny to nie metalowy. No i te powtórzenia... Ten tekst pod tym względem wypala oczy. Lepiej napisać mniej, niż używać pierydliard razy tych samych słów w jednym akapicie. Zaś "podmieńce" pisze się z małej litery, bo to nazwa rasy. Mrówki też nie piszesz z dużej. Zaś w języku niemieckim wszystkie rzeczowniki z dużej, a nie tylko wybrane. Potrzebujesz bardzo ogarniętego prereadera i dobrego korektora.

 

Rzeczą, która porządnie mnie ubodła była niepoprawność biologiczna. Kij z rzygającymi kucami! Ale one mają u Ciebie obojczyki, kolana w przednich nogach, parę rdzeni kręgowych, menstruację i inne takie głupoty. Zanim zaczniemy o czymś pisać, to wypadłoby zebrać wywiad.

 

Opisy są złe. Często szczegółowe aż do przesady no i zdania złożone typu "Budynki miały powybijane okna, a przez dziury wiał słony wiatr, a nasi bohaterowie wędrowali sobie zupełnie gdzie indziej." Tak, to zdanie to mój twór i brzmi komicznie, ale powstało na bazie autentyku z tego fanfika. I takich kwiatków jest mnóstwo. Opis nie może być taki z zadu wzięty. I w zdaniu wielokrotnie złożonym nie chodzi o wpakowanie do niego zupełnie przypadkowych informacji, które wzajemnie nie mają ze sobą żadnego powiązania.

 

Kolejną bolączką fanfika jest jego "mhroczna epickość". Fabularnie całość prezentuje się tak, jakbyś chciał stworzyć coś co super by wyglądało na szklanym ekranie - przerysowani bohaterowie, fajna broń, sexowne kobitki, lasery, miecze i Cezar. To wręcz zżynka z dorobku kultury: Wiedźmin, Gwiezdne Wojny, Fallout, starożytny Rzym i Warhammera... Klisze. Nie przemyślałeś, że te cholerstwa kompletnie do siebie nie pasują i choć osobno motyw mógłby wyjść świetny, to razem mamy z tego istną zupę randomową. Nowe rodzaje podmieńców i opisy typu "to był Czyściciel (przerośnięta modliszka), ale wyglądał jak smok, bo to był podrasowany Czyściciel" brzmią słabo. Nie przyszło Ci też do głowy, że w świecie, w którym istnieje technologia Żniwiarzy czy Frontline'a kuce nie powinny latać w zbrojach made in średniowiecze i bić z mieczy? Skoro mają w zasadzie nowoczesną broń? Bardziej skuteczną, bardziej morderczą? Przyznaję, że przez większość czasu oczekiwałam wejścia Jedi, bo idealnie by tej mieszanki  pasowali.

 

Innym problemem fabuły jest to, że jest naiwna i naciągana. Misja zwiadowcza w sytuacji, w której zwiad nie może na bieżąco informować dowództwa nie ma racji bytu. Cała wyprawa radosnej zbieraniny nie ma sensu! Samobójcza? Po co tracić takiego Lightninga czy Web Spell? Albo Blackouta? Wierne, lojalne kuce, które przydałyby się gdzie indziej? I co tam robi nasz gryfi Steel Hooves. Do tego to moralizowanie czytelnika w nachalny sposób sprawa, że całość jest bardzo sztuczna. Ares, albo piszemy bajkę, albo nie. Nie coś pomiędzy.

 

Bohaterowie? Banda debili! Od razu domyśliłam się, że to Krystyna wynajęła Lockdowna. To nie było trudne, serio. A on tak po prostu się zgodził na najbardziej cuchnącą sprawę świata? A w Manehattanie? Rozdzielili się! Karygodny błąd!

 

Lockdown, ewidentnie wzorowany na Geralcie z Rivii. Wszystkie lecą na Lockdowna, choć według opisu jest brzydki jak tyłek wojewody. A pasiasty dogodzi każdej. Każdej. Do tego robi z siebie emo metodą na wiedźmina. "Jestem potwór, odmieniec...". Świetnie walczy. Najemnik - na potwory i bandziorów. Brzmi znajomo. Popełnił wielki błąd, zabił Kredens, ale poza tym to wzór cnót wszelakich, choć autor próbuje wmówić nam co innego, ale my nie jesteśmy aż tak głupi, by się na to nabrać. Narrator kreuje bohatera niezgodnie z jego zachowaniem. Karygodne.

 

Zethi, złodziejka, aniołek. Leci na Lockdowna. Z wzajemnością. Wszystkie lesbijki w całej Equestrii lecą na nią. Ma wyrodną matkę i szalik. Truła swojej miłości, że zrobił sobie skrzydła, jakby to była jej sprawa i jej problem.

 

Nightshade, erotomanka, psychopatka. Teleportuje się, choć jest kucoperką. Była z Nightmare Moon na Księżycu. Biseksualistka. Lubi dziewice - męskie i żeńskie. Leci na Zethi i Lightninga.

 

Lightning, emo rycerzyk z mroczną przeszłością. Ale chyba polubiłam go najbardziej z całej tej bandy, choć za te emożale, miałam ochotę go trzasnąć. Ma lśniącą zbroję i nie lubi jak go molestują ładne dziewczyny. Prawdopodobnie lubi Zethi i Web Spell. Z tą drugą będą parą, zgadłam ?

 

Web Spell leci na Lockdowna. I chyba trochę na Lightninga.

 

Gift Sprize, Niemka. Pani doktor. Zawsze łazi w kitlu by być bardziej jak Mengele. Coś ostro przeskrobała, ale poskładałaby nawet metala po spotkaniu z kibicami Legii Warszawa. Prawdopodobnie leci na Lockdowna. Albo jest lesbijką.

 

Gistrlion - Steel Hooves z charyzmą. Dobry, super OP i strzela z młota. Thora się naoglądał czy co? Wielki Raper Żniwiarzy (mhroczna nazwa to podstawa, nie?). (tak wiem, tam jest błąd)

 

Blackout - kumpel Lockdowna, leci na wpierdol.

 

Do tego mamy innych bohaterów - Chrysalis, która leci na Lockdowna, Exodusa, który nawet ma mózg, ale chyba nie do końca, skoro zaufał naszemu pasiakowi. Armor jest tradycyjnie głupi i porywczy (zalecam zrobić z niego wałacha), Lunę, która przejawia czasami, że jednak ma coś w tej czaszce. 

 

Legion - czyli armia z plota. Skąd się wzięło tego tyle i jak pozostawali niemal niezauważeni i mogli sobie spokojnie urosnąć w taką siłę. Nie dość, że nazistowscy Rzymianie pasują tu jak kwiatek do kożucha. 

 

Romans dwóch zebr - popieram Nightshade. Niech oni się wreszcie pójdą seksić, bo to się już ciągnie jak brazylijska telenovela. Wieczne kłótnie i "Ale on jest dobry i się zmieni!". Za co? Za jakie grzechy? W kółko to samo.

 

A teraz zalety... Przyznaję, że jest ciężko, bo w tym bajzlu mało jest dobrych rzeczy, ale jednak są, Choćby te podmieńce - nie są złe i w ogóle chciały generalnie dobrze. A że po trupach, to się najlepszym zdarza. Całkiem fajny motyw, nie powiem. Ta katedra z "jestem twoim ojcem, Luke" też ma potencjał.

 

No i obrazki z pony creatora - ta Nightshade nie jest pociągająca. Wcale. Jest straszna.

 

Werdykt: popraw formę, bo to boli. Czytadło może być z tego w sumie niezłe, ale tylko jeśli się nad tym nie zastanawiać, bo niestety, sensu i logiki się w tym fiku nie uświadczy. Za to trochę humoru jest, niestety w większości pożyczonego od innych.

 

Cahan I Jadowita

[Kervak]

@Cahan

Gniłem czytając Twój komentarz, gdyby wszyscy komentatorzy tak pisali to ten fandom spokojnie by pisał co najmniej dwa razy lepiej. 

[Ares Prime]

Po straszliwie długiej przerwie spowodowanej blokadą, brakiem czasu... a zresztą tylko winny się tłumaczy. Łapcie nowy rozdział. 

I nie, nie zraził mnie powyzszy komentarz pełen jadu. 

 

Rozdział XX

https://docs.google.com/document/d/1hOd4z_LIC6S_eNKYQ7Nbr62HiV1mtWWGgCc3mG46X3Y/edit

[Wilkonet]

I czytanie skończone(czyli stanęło na -ętym rozdziale)... większość rzeczy została już o tym dziele napisana, ale postaram się zawrzeć w tej wypowiedzi coś nowego.

I nie, wbrew możliwemu odbiorowi, nie mam tu zamiaru nikogo obrazić. Forma jest jaka jest, bo jest. I być może, część z tego została naprostowana w kolejnych rozdziałach. No to, jedziem.

 

(Spoilers!)

 

Przerysowani bohaterowie ruszają uratować świat. Ruszając na samobójczą misję. Nasi źli bohaterowie, którzy sobie na to zasłużyli, czyli pani Mengele, morderca bez serca, z wyciętym ze spisu stereotypowych kumpli znajomym i... wzorowy rycerz... wielki wojownik... jakaś starożytna kuczonieperz i biedna cywil, którą powinni siłą zatrzymać... ale dobra, koniec świata, można zaszaleć. I skoro tak wszyscy zginą/zmienią formę bytu, to kij z tym.

I co? Że to tylko kilka osób? W Mass Effect się udało!

(O armii, która przespała postęp technologiczny nie wspominam.)

I słówko o bohaterach... byli tak miejscami wnerwiający, iż jedyną postacią jaką byłem w stanie "polubić", była pani Legat. Która chwilowo nawet mnie intrygowała, ale już mi przeszło.

 

I Legion. Zaintrygował mnie fakt powstania tak wielkiej siły militarnej i światopoglądowej, która została zerżnięta z Fallout: New Vegas. Tylko tam miało to wystarczająco podatny grunt i ciekawe wyjaśnienie. Tutaj... no, jest. Bo jest.

Główny bohater, Zebralt z Zebrivii. Mówiąc wprost, ma się go dosyć. Tylko by płakał nad swoją słodziachną(jakby piło się cukier z herbatą) miłością i odmiennością, kłócił się o pierdoły, kiedy państwo się wali i dziennie, z jego winy, umierają/zostają przemienione 352,2 kuca. Kij z tym, są rzeczy ważne i ważniejsze.

Wracając do jego emo'wania z odmiennością... jest to coś delikatnego, co można bardzo łatwo zepsuć. W moim mniemaniu, udało się to z Geraltem. Aczkolwiek, nawet tam, jego towarzysze w końcu dawali mu do zrozumienia, jakie to jest denerwujące. Tak więc w wypadku naszego pasiastego, u którego to się nie udało, jest to niezwykle irytujące. Ma się ochotę wejść do opowiadania jako wielki, tępy ork z młotem i wbić mu rozum do głowy.

Gdyby ktoś mnie pytał(a wiem, że by nie zapytał), wystawiłbym fanficowi 5/10. Gdyż trzeba przyznać, że ma zadatki na popularnego fastfood'a. Jako który, co można zauważyć, nawet się sprawdza. Ale moim zdaniem, nie jest niczym więcej.

[haryozborn]

dobry rozdział 20, całkiem sporo się wyjaśniło. trzymaj tak dalej ares bo fik nadal jest ciekawy 

[Accurate Accu Memory]

Ares, takie pytanie? Mógłbym to kiedyś z lektorować? Przyznam, że byłoby to pierwsze moje czytanie, a fika mam całego na dysku

[Dolar84]

Powiedzmy, że zrobię wstęp do nadchodzącego komentarza (jestem w połowie fika) - Accu, nie lektoruj tego w takiej formie. Wymagany jest potężny szlif i poprawa wielu rzeczy, zanim to opowiadanie zdoła osiągnąć pełnię swojego potencjału. I tak, odnoszę to tylko do formy, bazując na tym co już przeczytałem, bo nie jest dobrze. Jeżeli chodzi o treść to z tym wstrzymam się do czasu zakończenia lektury. W obecnej lektorowanie tego opowiadania tylko je skrzywdzi.

[Accurate Accu Memory]

Powiedzmy, że zrobię wstęp do nadchodzącego komentarza (jestem w połowie fika) - Accu, nie lektoruj tego w takiej formie. Wymagany jest potężny szlif i poprawa wielu rzeczy, zanim to opowiadanie zdoła osiągnąć pełnię swojego potencjału. I tak, odnoszę to tylko do formy, bazując na tym co już przeczytałem, bo nie jest dobrze. Jeżeli chodzi o treść to z tym wstrzymam się do czasu zakończenia lektury. W obecnej lektorowanie tego opowiadania tylko je skrzywdzi.

Dolar, to chyba już wiem, dlaczego aTOM, nie pozwala mi zlektorować juz poprawionych rozdziałów Crisis'a: Equestri'a... Mimo, że teoretycznie mógłbym[poprawki są już powyżej 20 rozdziału, który przeczytałem]. Zawsze dopieszcza[dopieszczony]rozdział... Zanim mi podeśle do czytania... Tekstu jak napisałem, NIE WIDZIAŁEM NA OCZY JESZCZE.

Edytowano Maj 23, 2015 przez Accurate Accu Memory

[Dolar84]

Przeczytane

 

Beware the spoilers

 

Cóż, to była naprawdę... interesująca lektura wypełniona gamą różnorakich emocji - od zachwytu nad niektórymi fragmentami po rzucanie mięsem przy starciu z kolejnym wykwitem formy, który nie powinien się pojawić. No ale może po kolei.

 

1. Główny bohater. Cóż Lockdown to dla mnie postać mocno... kontrowersyjna. Z jednej strony świetnie wyszkolony w zadawaniu skondensowanego bólu i odpowiednio zgryźliwy cham, z drugiej zaś zebroid o zerowej stabilności emocjonalnej. W tej pierwszej roli spisuje się doskonale, chociaż za każdym razem gdy mówił o zasadach lub robił komuś wykład o moralności to parskałem śmiechem - nijak mi to do jego profesji nie pasuje. Jeżeli chodzi o wymienioną drugą stronę, to za każdym razem gdy dostawał huśtawki emocjonalnej błagałem miłosiernego Cthulhu, żeby rzeczona scena jak najszybciej się zakończyła, bo czytało się to strasznie. Motyw ze skrzydłami na początku mnie martwił, ale okazało się, że autor nie wpadł w przesadę i nie pozwolił bohaterowi fruwać na dwa dni po doczepieniu dodatku. Ogólnie w użyciu były na tyle sporadycznie i nieporadnie iż okazały się całkiem ciekawym dodatkiem.

 

2. Kompania Braci i Sióstr - cóż, przyznaję, iż ta nazwa mnie boli jako wyjątkowo patetyczna. No ale to kwestia gustu. Jeżeli chodzi o sam skład, to jest on w sumie podręcznikowy co chwilami wychodzi na dobre a czasami... no cóż, pojawiały się takie momenty w których widmo bycia OP stawało się niemal rzeczywistością. A jakby tak dokładniej:

- Zethi - kolejna zebra z problemami emocjonalnymi (czy to cecha gatunkowa?). Ma całkiem przydatne umiejętności, które jednak póki co są bardzo, ale to bardzo zaniedbane. Wychodzi o na to, iż jej główną rolą jest strzelanie focha na Lockdowna po czym łzawe godzenie się z nim. I tak w kółku... czytanie tych scen też nie należało do przyjemności, a wręcz przeciwnie.

- Gistrolin Blackfeather - gryf pancerny. Odpowiednik Jayce'a z LoLa bo albo leje młotem, albo z niego strzela. Prawdopodobnie panicznie boi się otwieraczy do konserw. Stary, doświadczony wojownik, będący członkiem grupy tak zwanych Żniwiarzy - wysoce zaawansowanych technicznie bubków, nieodmiennie kojarzących się z Bractwem Stali z Fallouta. On sam w sumie jest trochę jak Steelhooves. Postać całkiem przyjemna w odbiorze - obstawiam że zginie przed końcem fanfika, zapewne z rąk/kopyt/szponów Żniwiarzy lub w czasie heroicznej obrony reszty drużyny.

- Web Spell - postać tła. Miała jedną ważniejszą akcję, po czym równie dobrze mogłoby jej nie być.

- Gift Spritze - moja ulubienica w kompanii. Zgryźliwa pani doktor, mówiąca z niemieckim akcentem i wtrącająca takież słowa (za to będzie opieprz osobno). Inteligentna, cwana, rozsądna i na dodatek mająca jakąś mroczną tajemnicę gdyż wiemy, iż spędziła sporo czasu na państwowym wikcie. Jej sceny to czysta przyjemność. Niestety, jako że jest moją ulubioną postacią, to nie wróżę jej długiego życia w opowiadaniu.

- Nightshade - niewyżyta zwiadowczynio-zabójczyni. Wiemy o niej niewiele poza tym, że jej dwuznaczne teksty pojawiają się w takiej ilości, że spokojnie mogłaby konkurować z Cloud Kicker. Autor na razie udzielał o niej informacji cokolwiek skąpo - zobaczymy jak będzie dalej. Przyjemna w odbiorze.

- Lightning Spear - a temu to życzę jak najszybszej śmierci, więc zapewne przeżyje do końca. Motyw, niemiło rzecz ujmując, niedorżniętego, praworządnego paladyna mógł okazać się jednym z najsilniejszych punktów drużyny a tak niestety nie jest. Postać jest niesamowicie irytująca i nudna - jego wieczne użalanie się nad sobą to tragedia na resorach. 2/10 nie polecam. Zabić co prędzej.

- Blackout - typowy wielki mięśniak wysoce uzdolniony w demontażu bliźnich gołymi kopytami i przy okazji tępy jak beka smalcu, choć posiada paradoksalnie trochę ciekawych umiejętności - choćby skuteczną grę w karty. Na szczęście jego tępota okazuje się być raczej zaletą, bo autorowi udało się pokazać go wprost idealnie - nie ma przesady w żadną ze stron, a jego niektóre wstawki są autentycznie rozbrajająco zabawne. Po pani doktór-potwór moja druga ulubiona postać.

 

3. Fabuła - no tutaj jest różnie. Po pierwsze mimo pozornej prostoty jest zakręcona jak świński ogon z powodu mnogości motywów, które autor zechciał nam do niej wrzucić. I to jest w sumie jej najgorsza wada - przesyt i przekombinowanie - przykładem jest Legion czy druidzi mówiący jak ziomki siedzące nad blantem. Tego wszystkiego jest tu po prostu za dużo. Ilość wszelkich wątków staje się w pewnym momencie po prostu przytłaczająca i trzeba bardzo uważać, żeby się zupełnie nie pogubić. W sumie nie mówię tego często, ale tutaj uproszczenie historii zdecydowanie wpłynęłoby na korzyść. Z drugiej strony wydarzenia są na tyle interesujące, że człowiek zastanawia się co będzie dalej. Rozstrzał technologiczny mi w sumie nie przeszkadza  - dużo grałem w Fallouta, a tam w końcu raz strzelasz plazmą a drugi raz tłuczesz młotem. Podsumowując - średnio.

 

4. Opisy - czasami za długie i nazbyt szczegółowe, rzadziej nazbyt skąpe, czasami utrafione idealnie. Nic więcej w sumie do powiedzenia nie mam (do kwestii stylistyki przejdę niedługo)... wróć poprawka - w niektórych momentach krzywiłem się z niesmakiem, kiedy widziałem wrzucone opisy wyjątkowo mocno przypominające takie znane z filmów czy książek. Choćby bitwa Wolnego Ludu z demonami to wypisz-wymaluj bitwa o Azanulbizzar z Władcy Pierścieni/Hobbita. Nawet słownictwo nie zostało zbytnio zmienione. Takich rzeczy nie pochwalam, Inspirować się tym - jasne. Kopiować - nie.

 

5. Postacie kanoniczne. Cóż, Mane 6 i Ceśka są zupełnym tłem i w sumie to nie przeszkadza. Bardzo spodobał mi się motyw w którym Twilight chce iść z wojskiem ale Luna zdecydowanie jej odmawia. Chwała! Przyznaję, iż obawiałem się, że Elementy zostaną postawione na czele armii - na szczęście wzięto pod uwagę ich całkowity brak doświadczenia w takich kwestiach i kazano gnić na tyłach do czasu aż nie będą potrzebne ich zdolności a la Power Rangers. Duży plus. Shining też został przedstawiony dobrze - roztrzęsienie po śmierci żony mające wpływ na jego zachowanie przedstawiono jak należy. Dodatkowo nie zrobiono z niego super-doświadczonego wodza, co również zaliczam po stronie plusów. Teraz Księżniczka Luna - przez większość opowiadania przemyka gdzieś w tle, ale kiedy w końcu się pojawia... to po prostu trzeba przeczytać. Przybyła - okazała moc - z floty wroga nie zostało nic. Zero litości, zero pobłażania - oto prawdziwa Księżniczka broniąca swojego ludu. A że musiało zginąć kilkuset, czy kilka tysięcy wrogów bez najmniejszych szans na ratunek? Ups... ich problem - mogli siedzieć w domu. Wielki plus.

 

6. Makaronizmy. Dobra, przechodzimy do lania. Rozumiem że autor nie ceni, nie lubi czy wręcz nienawidzi języka niemieckiego (sam tak twierdzi). Ale jego kaleczenie kiedy wtrąca się słowa z niego jest absolutnie niedopuszczalne. To jest po prostu błąd i to poważny. Jeżeli używasz jakiegoś języka, to choćbyś go nie lubił musisz robić to poprawnie i pamiętać o obowiązującym w nich regułach - na przykład rzeczowniki pisz z wielkiej litery i nie myl pisowni z angielską. Jeżeli o to nie zadbasz, to niestety pokażesz nie swoją niechęć do tego języka a zwyczajną ignorancję. W wielu miejscach do poprawy.

 

7. Forma. A teraz to będą baty. W tym aspekcie Zmienić Swe Życie jest po prostu koszmarnie słabe a jego lektura była torturą najczystszej wody. Masa błędów ortograficznych i multum literówek to tylko początek. Największą bolączką jest stylistyka, która wielokrotnie brutalnie gwałciła mój zmysł estetyki. Momentami tego się po prostu nie dało czytać bez łapania się za głowę. Dziwacznie skonstruowane zdania, anglicyzmy, nie wspominając już o nagminnie występującym braku płynności pomiędzy poszczególnymi członami zdań złożonych.... powiedzmy, że pewne osoby, którym podsyłałem co bardziej soczyste kwiatki (a było ich mnóstwo) miały niezły ubaw, kiedy plułem jadem, tupałem nogami i gromkim głosem wypowiadałem duże ilości gróźb karalnych.

 

Na początku każdego rozdziału widziałem wylistowany skład prereadersko-korektorski i kolejne słowa kieruję właśnie do nich. Panowie - WSTYD! Jak można przepuścić tyle.... rzeczy to ja naprawdę nie rozumiem. Nie mam pojęcia jak Wy to czytacie ale wydaje mi się, że jesteście o wiele za łagodni dla autora. Pamiętajcie, że dobry prereader/korektor to taki, którego autor szczerze nienawidzi za ilość sugerowanych poprawek czy sugestii. Oceniając po dwudziestu rozdziałach Waszą pracę mogę określić jedynie słowami "dno i trzy metry mułu". Jeżeli chodzi o formę to naprawdę.. Zmienić Swe Życie dostaje takiego minusa, przy którym wcześniej wymienione plusy stają się niemal niezauważalne. Bezwzględnie do poprawy.

 

Na koniec dodam, iż choć, nie raz przy babolach stylistycznych zarzekałem się, że mój kursor więcej nad tymi rozdziałami nie postanie, to sądzę, że mimo wszystko będę śledził dalsze losy kompanii, gdyż autorowi udało się mnie zaintrygować i po prostu jestem ciekaw co będzie dalej. A ocena ogólna? Cóż, podsumowując wszystko stwierdzam, że w obecnej formie i objętości Zmienić Swe Życie jest tak zwanym średniakiem.

[Ares Prime]

Dobra. 

Widzę, że należą się wszystkim czytelnikom wyjaśnienia. 

 

Po pierwsze - fika nie porzuciłem i porzucić nie zamierzam. Ta karygodna przerwa spowodowana jest nie tyle brakiem weny, co poprostu pochłaniającym czas na pisanie życiem prywatnym i kilkoma ważnymi decyzjami życiowymi. 

Po Drugie - forma i sposób w jaki napisałem poprzedni rozdział, okazała się istnym węzłem gordyjskim i ugorem do pisania rozdziału 21. Nic mi poprostu nie pasowało i nie grało. Dlatego też musiałem zmienić końcówkę poprzedniego rozdziału aby było jak należy. Polecam zatem przeczytać rozdział raz jeszcze, albo ostatnie 4 strony aby zrozumieć co i jak. Poza tym musiałem zmienić trochę nurt fabularny aby fik był krótszy. 

 

Choć czasu mam mało, obiecuję wam że następny rozdział pojawi się w ciągu 2 tygodni. 

Tymczasem nie zapominajcie o opowiadaniu i wyczekujcie kolejnych rozdziałów.

[Ares Prime]

Mała informacja - rozdział pojawi się już wkrótce, czyli pewnie w przeciągu najbliższego tygodnia. Jako że najbardziej pracowity okres w robocie się skończył, pisanie ruszyło do przodu. Więc jeśli nadal jesteście ciekawi losów Kompanii, wyczekujcie rozdziału. 

[Ares Prime]

Tak więc jak obiecałem, wrzucam kolejny rozdział. Byłby co prawda dłuższy, jednak nadchodzący tydzień sprawi iż ogrom roboty całkiem odetnie mnie od prób pisania więc musicie zadowolić się tym co jest... A i pragnę podziękować zacnemu ziomeczkowi który z zapałem gonił mnie batem do roboty i zachęcał do pisania. W dużej mierze dzięki niemu macie ten rozdział tak szybko. 

No to łapcie!

Rozdział XXI - Sępia Skała

https://docs.google.com/document/d/1h90zAgXezARXtripXTEAeP2DZuzPXXye7emvRDu3W68/edit

 

[vladzio]

Cześć! Jeśli się mogę spytać, to można wiedzieć kiedy będzie następny rozdział? Fic bardzo mnie zaintrygował, głównie przez główną postać, ale i samą fabułę, która jest po prostu prześwietna! A i tak prawdę mówiąc jest to właśnie mój ulubiony fic, więc było by miło gdyby w ciągu najbliższych dni coś się pojawiło  Rzecz jasna nie pośpieszam, jeśli masz jakieś kłopoty lub po prostu nie masz weny twórczej, to ok, da się przeżyć. Ale było by jednak fajnie.

Pozdrawiam gorąco! 

I życzę powodzenia w pisaniu panie Aresie

[Legion]

Jak to autorzy na takie pytania odpowiadają: będzie, kiedy będzie. 

[Czekoladowy Zbysiu]

Siema! Można liczyć na jakiś rozdzialik w najbliższym czasie? Fajnie by było, bardzo się wciągnąłem

[Ares Prime]

No proszę, widzę całkiem niezłe zainteresowanie tym moim fikiem. No cóż, mnie nie pozostaje nic innego zabrać się ostro do pisania. No to ja zbieram swoich doradców i pre-readerów, wręczam im nowy bat do poganiania mnie do pracy i jedziemy dalej z pisaniem. Ale i tak nowy rozdział to zobaczycie dopiero po nowym roku. Tak więc uzbrójcie się w jeszcze trochę cierpliwości.

[vladzio]

Cóż, czekać już do nowego roku... Da się, mnie cieszy fakt że wreszcie coś się pojawi.

Pozdrowienia i wybuchowego Nowego Roku!

[Rocket Bass]

Jeśli zwiększy to motywację, to dołączam się do grupy czekających na rozdział!

[Ares Prime]

Witam i o wasze zdrówko pytam. 

 

Tak moi drodzy... ten fik już ma ponad dwa lata!

Już dwa bite lata piszę ten ciągle ewoluujący fik i zbliżam się do końca. Tak, moi drodzy. Przewiduję jeszcze maksymalnie 4 rozdziały w celi jego zakońćzenia. Nadal mam co do niego dużo pomysłów, ale jako że obecnie opowiadanie cierpi na przesyt, obecne pomysły i projekty zostaną zapewne wykorzystane w jego kontynuacji. Ale nie o tym miałem mówić.

 

Pragnę podzękować wam - wszystkim którzy ze mną zaczynali, do tych którzy są ze mną po dziś dzień. Prereaderzy, doradcy, korektorzy, artyści i przedewszytskim - czytelnicy. Tak, bardzo wam dziękuję za motywujące słowa, obecność, oraz gonienie mnie batem do roboty. Wasze opinie, dobre, złe, wszelakie krytyki  i wytknięcia palcem - dziękuję za wszystko. 

A tymczasem daję wam długo oczekiwany rozdział (chowa się do bunkra pod biurkiem), w którym przyznaję, dość chamsko obszedłem się z niektóymi postaciami. To do rychłego.

 

Rozdział XII

Prawda w oczy kole

https://docs.google.com/document/d/1Ett_h3pAB87o5SzgsTuQrAU1m-iQ1UcCfWuWrjQlyzg/edit

[vladzio]

Wow, ten rozdział jest świetny! Trzeba przyznać, takiego obrotu sprawy się nie spodziewałem

Po tym epizodzie mam jeszcze większy głód na kolejny

Powodzenia w pisaniu panie Aresie, czekam na 23 ep. ;D

[Manfo12]

Ogólnie gratulacje, żeby stworzyć takie cudo trzeba miec łeb jak sklep. Świat który ukazałeś w owym ficku bardzo mi przypasował (Ale chyba poprostu lubie takie uniwersa :)) a rozdział 22 poprostu ŁAŁ. I chyba nie trzeba oczywiście mówić że czekam na kolejne rozdziały. Jestem strasznie ciekaw jak  sie skończy owa historia i jak potoczą sie dalej losy Lockdowna i Zetisis (mam nadzieje że dobrze napisałem jej imię :P)

Edytowano Styczeń 25, 2016 przez Manfo12

[Manfo12]

 Mi się wydaje że  kiedy odbywały się te "pseudo zawody" i wszyscy bawili się w najlepsze to w tym oto momencie zaatakowały ich połączone armie Armora ,Luny i Żniwiarzy.

A  poza tym w jeżeli dobrze pamiętam w rozdziale 20 Zetsis przyznała się że była w obozie legionu i widziała ich, więc może wysłali jakiś specjalny odział ratunkowy czy coś

Przynajnmniej takie jest moje wyobrażenie tego ale jeżeli to proszę mnie poprawić