Multisesja: Pakt

[Mały Hehesz]

Jess usmiechnela sie po czym wstala.

-Nie bój sie tak o mnie. Jestem dużą dziewczynką-powiedziala po czym zaczela tanczyc z John'em. Tańczyła z wielka gracją, w koncu chodzila na nauke tanca.

[Krulig]

Lacie uśmiechnęła się złośliwie do Alois. - A co jeśli to kłamstwo? - spytała złośliwym tonem. - Znam cię całe 5 lat, ale nic o tobie nie wiem. Może tak na prawdę to ty jesteś tą złą. - powiedziała, po czym zaczęła przyglądać się Jess i John'owi.

[Arcybiskup z Canterbury]

 Napięta atmosfera ulotniła się całkowicie. Niektórzy rozluźnili się pod wpływem alkoholu, innym dobrze zrobiła rozmowa ze znajomymi twarzami.

Do stołu Alois i Lacie podszedł mężczyzna o ciemnych, krótkich włosach. Uśmiechał się miło i wygladał na uprzejmego.

- Czy da się pani zaprosić do tańca? - zwrócił się do Alois.

[Gość Nie sądzę]

Oczywiście, że jestem, ale to z zawodu - rzekła ponownie się uśmiechając, tym razem tajemniczo - A ty masz z kimś zatańczyć albo ponownie użyję swoich argumentów - rzekła do Lacie, następnie do mężczyzny - Ależ oczywiście.

Edytowano Kwiecień 24, 2014 przez Elfka z Amanu

[Arcybiskup z Canterbury]

Mężczyzna, Henry Calford - jak się później przedstawił - ujął dłoń Alois i poprowadził na parkiet. Również Lacie długo nie pozostała przy stole, wyprowadzona na parkiet przez Hrabiego Geoffreya Firth, jasnowłosego o pociągłej, chociaż wesołej twarzy. Przy stołach wciąż siedzieli jeszcze goście, również kobiety.

[Mephisto The Undying]

Jonathan przyglądał się każdemu tańczącemu. Sam nie miał na to ochoty. Wziął łyk szampana. Spojrzał na Elizabeth i jej towarzysza i uśmiechnął się pod nosem. - Może, jednak się zakocha... - pomyślał. 

Edytowano Kwiecień 24, 2014 przez Mephisto von Pheles

[Arcybiskup z Canterbury]

Zabawa trwała jeszcze kilka godzin, zawierała w sobie nie tylko taniec. Wieczorem większość gości była już zmęczona, a niektórzy zrobili się wręcz zbyt głośni. Gospodarz wyszedł  na parkiet.

- Drodzy państwo, lokaj odprowadzi was do przydzielonych wam pokoi - oświadczył. - Po drodze zostaniecie zaznajomieni z rozmieszczeniem poszczególnych pomieszczeń w domu. Życzę wam dobrej nocy - zakończył.

Wedle obietnicy, wszyscy goście zostali odprowadzeni do swoich pokoi.

Alois i Lacie dostały pokój na pierwszym piętrze, pośrodkudługiego, wysokiego korytarza. Wzdłuż ściany porozwieszane były obrazy z wizerunkami członków rodu, drewniana podłoga przykryta była bordowym dywanem, zaś wysokie okna zdobiły bordowe zasłony w złote wzory.

Sam pokój również był obszerny. Naprzeciwko siebie, prostopadle do okna stały dwa, duże łóżka, obowiązkowo z baldachimami. Obok stały szafki nocne z lampami naftowymi. Na podłodze zaś leżał dywan, pod jedną ze ścian był kominek. Nad kominkiem zaś wisiał spory obraz przedstawiający starą kobietę w bogato zdobionej sukni. Obraz oprawiony był w złotą ramę.

Łazienka znajdowała się naprzeciwko pokoju.

Podobnie wyglądał pokój przydzielony Jonathanowi i Elizabeth. Nad kominkiem jednak obraz wygladał inaczej - przedstawiał przystojnego młodzieńca w szarobłękitnym płaszczu, o czarnych włosach opadających na ramiona. Na kominku stał statek w butelce, okno zasłonięte było beżowymi zasłonami.

- Miłej nocy życzę - rzekł lokaj.

[Mephisto The Undying]

Jonathan czekał aż lokaj wyjdzie, gdy zrobił to usiadł na łóżku i rozwiązał apaszkę. - Eh... Jak można w tym wytrzymywać. - wyciągnął tasiemkę z włosów (wtedy przecież nie było gumek ani spinek) pokręcił głową. - Ach, od razu lepiej. - mruknął do siebie. - I co? Jak podobał się dzisiejszy towarzysz tańca? - zaśmiał się. 

[Mały Hehesz]

Jessy udala sie do swojego pokoju. Usiadla na łóżku i zaczela po ważnie zastanawiać sie nad slowami Syda. A co jesli rzeczywiscie ktos chce jej zrobic krzywde? Myslala o tym dlugo. Zastanawiała sie kto by mogl byc do tego zdolny.

[Arcybiskup z Canterbury]

W pokoju Jess rozległo się pukanie do drzwi.

 

 

- Podobać może i sie podobał. Czy go lubię? Nie. Idę do łazienki. Przy okazji... Ja wiem, jest jesień. Ale nie wydaje ci się, że tu jest... wybitnie zimno? - zapytała. Otworzyła drzwi i wyszła na zewnątrz. Po kilkunastu minutach była z powrotem w pokoju, ubrana w koszulę nocną. Odsunęła ciężką kołdrę i weszła do łóżka.

[Mephisto The Undying]

- Nie, w sumie. Takie temperatury to moje ulubione. No i nie czuje zimna tak bardzo jak ludzie. - stwierdził ściągając frak i kładąc go na łóżku. 

[Mały Hehesz]

Jess wystraszyla sie. A co jeśli miala racje? A co, jesli za drzwiami czeka ją smierc? Nie, napewno przesadza. Powoli otworzyla drzwi.

[Arcybiskup z Canterbury]

Za drzwiami stał Syd, nikt poza nim. Ani śmierć, ani morderca, ani gwałciciel.

- Ja nie chcę cię straszyć, ale mam wrażenie że dzisiaj w nocy nie będzie spokojnie. U mnie w pokoju są dwa łóżka, a wolałbym żebyś sama w pokoju nie zostawała. Musisz znieść moją obecność te kilka godzin - powiedział do niej.

 

- Jak tam sobie chcesz. Ja sądzę, że jest zbyt zimno nawet jak na jesień - upierała się. Wstała z łóżka, otwarła jedną część okna i wystawiła rękę na zewnątrz.

- Na zewnątrz temperatura jest dokładnie taka sama jak tutaj, a przecież pali się w kominku. Ten ogień jest jakiś udawany - stwierdziła i wróciła do łóżka. Z torby podróżnej wyjęła pochwę ze sztyletem i wsadziła pod poduszkę.

[Mephisto The Undying]

Jonathan wstał, podwinął rękaw i włożył rękę do ognia. Po paru sekundach wyciągnął, nie było śladów. - Cóż, ogień jest ciepły... Moje łóżko jest bliżej więc może chcesz się zamienić? - zapytał. 

[Mały Hehesz]

Jess odetchnela z ulgą widzac Syda.

-Naprawde bede musiala? Uwazam ze przesadzasz. I dobrze wiem, ze robisz to tylko dla siebie, bo gdy mi sie cos stanie stracisz źródło energii! -krzyczala

[Mephisto The Undying]

- Dobranoc zatem, ja nie idę spać... - powiedział zakładając frak, i poprawiając apaszkę, wyszedł z pokoju. Usłyszawszy krzyk podszedł bezszelestnie na tyle blisko by widzieć sytuacje. Udawał jednak że podziwia architekturę posiadłości. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Tak, chcę - powiedziała. Wyjęła nóż zza poduszki, wyskoczyła z łóżka, przebiegła pokój i wlazła pod kołdrę w drugim łóżku, przy okazji wsadzając sztylet pod poduszkę.

- Dobranoc. Nie tłucz się, jak będziesz wracał.

 

- Nie drzyj się - powiedział. - Prawdą jest, że bez ciebie stracę źródło energii i zostanę oderwany od życia ziemskiego. Ale nie traktuj mnie łaskawie jak zło konieczne. Po tych kilku latach troski o ciebie, mogłabyś okazać trochę współczucia. Zwłaszcza, że ja do ciebie negatywnych uczuć nie żywię. A teraz chodź i proszę cię, cicho - powiedział.

- Czy potrzebuje pan czegoś? - zapytał Syd, wychylając się z pokoju i patrząc z podniesioną brwią na Jonathana.

Edytowano Kwiecień 24, 2014 przez Oksymoron Van Dort

[Mały Hehesz]

Jessy westchnela.

-Przepraszam. Tak jakos... moze to nerwy... dobra, chodz-powiedzila. Zauwazyla Jonathana ktory jakos dziwnie przypatrywal sie obrazom.

Edytowano Kwiecień 24, 2014 przez Wiecznie uśmiechnięta

[Mephisto The Undying]

- Ach, nie nie potrzebuję. - powiedział spokojnie do Jonathana. - Ładny wystrój. - stwierdził, skłonił się lekko i odszedł, gdy upewnił się że nikt go nie widzi wyszedł na zewnątrz. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Miło mi to słyszeć - odrzekł Syd uprzejmie. Zaprowadził Jess do swojego pokoju. Kilka minut później sam był już w łóżku.

- Idź lepiej spać. Jutro trzeba będzie wstać przed gośćmi. Dobranoc.

 

W pokoju Elizabeth panowała idealna cisza, pomijając dźwięki wydobywające się z ognia. Mimo ciepłego światła z ogniska pokój wypełniała nieprzyjemna atmosfera. Możliwe, że to częściowo przez zimno. Możliwe, że przez jesienną aurę. Możliwe też, że pokój - lub jego wyposażenie - nie do końca były zwyczajne. Na przykład portret nad kominkiem. Przystojny młodzieniec na nim miał teraz bardzo dziwne oczy, tak jakby... ruszały się. A może to tylko migotanie z paleniska?

Jonathanowi udało się zajść nie dalej niż na werandę, drzwi wyjściowe były bowiem zamknięte na klucz.

- Czy pan czegoś potrzebuje? W czym moge pomóc? - zapytał stary lokaj, który pojawił się za plecami żniwiarza bezszelestnie. W ręce trzymał zapaloną lampę naftową.

[Gość Nie sądzę]

Alois po wejściu do pokoju poszła się przebrać w coś wygodnego i siadając na łóżku powiedziała - Lacie! Dobra siostra Alois karze Ci iść spać, dobranoc.

[Mephisto The Undying]

Jonathan przybrał miły wyraz twarzy. - A nie dziękuje. - powiedział po odwróceniu się. Odszedł w kierunku pokoju starając się pozostać w cieniu, wszedł bezszelestnie do pomieszczenia, ściągnął frak, apaszkę, buty i położył się, wiedział jednak że nie zaśnie. 

[Mały Hehesz]

Jessy przytaknela po czym polozyla sie na łóżku. Nie umiała jednak zasnąć. Ciagle myslala o gosciach.

[Arcybiskup z Canterbury]

Obraz w pokoju Alois i Lacie, otyła starsza dama teraz wbijała swoje spojrzenie prosto w diablicę. Alois wydawało się, że wcześniej kobieta patrzyła w okno... Ale może tylko jej się wydawało?

 

Ogień w pokoju Elizabeth i Jonathana zamigotał, po czym kilka sekund później zgasł gwałtownie z sykiem. Oblicze młodzieńca na portrecie zmieniło się nie do poznania. Nie uśmiechał się lekko jak przedtem, bo w ogóle nie miał warg. Krzywe, pokrwawione zęby sterczały z nagich dziąseł, jego nos wyglądał, jakby był zgniły.  Wpatrywał się nienawistnie w żniwiarza swoimi wytrzeszczonymi, zaczerwienionymi gałkami ocznymi. Włosy natomiast przerzedziły się tak bardzo, że widac było łysinę. Co za malarz stworzyłby takie paskudztwo?

- Jon, ja rozumiem że ty lubisz taka temperaturę, ale mnie jest zimno. Po co gasiłeś ogień? - zapytała Elizabeth, która także nie spała.

 

Jess mogła odnieść wrażenie, że w pokoju nagle powiał chłodny wiatr. Anioł wstał z łóżka i podszedł do okna sprawdzić, czy jest zamknięte. O dziwo - było.

[Mephisto The Undying]

- Nie zgasiłem ognia. - powiedział wstając. - Sam zgasł...